คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : #1. INTRO
‘กัสโซ่ พี่รู้ว่าแกต้องเห็นจดหมายคนแรก
ถึงพี่จะบอกว่าอย่าตามหาพี่แกก็คงตามใช่มั๊ย
งั้นแกจะทำยังไงก็เรื่องของแกละกัน...’
“ขนาดจดหมายยังแอบกวนตีนอีก... ทุกคน! ออกตามหาพี่กูสเดี๋ยวนี้!!” กัสโซ่เด็กหนุ่มวัยสิบหก รองหัวหน้าแก๊ง ไวท์ดรากอน แก๊งมาเฟียที่ใหญ่ที่สุดในเมือง ตะโกนบอกลูกน้องในแก๊ง
...โว้ย! ทำเป็นวัยรุ่นใจแตกไปได้ ไอ้พี่ดื้อเอ้ย!...
“คุณหนูครับ จะให้ไปหาที่ไหนครับ” ยูส บอดี้การ์ดคนสนิทของกัสโซ่เอ่ยถามขณะอยู่บนรถ
“... แกคิดว่าพี่กูสจะไปที่ไหน” กัสโซ่ย้อนถาม เพราะเขาเองก็ไม่รู้
“ก็คงเหมือนเดิมแหละครับ ไปอยู่ที่โรงเรียนไหนซักแห่ง”
...จะแสดงตัวว่ามีอิทธิพลไปถึงไหนวะ ไอ้พี่บ้า หนีทีก็เปลี่ยนโรงเรียนที ใช้อำนาจโคตรๆ เลย...
“’ก็คงยังงั้นแหละมั้ง… พอส หาข้อมูลโรงเรียนชายล้วนที่ไม่ใช่ โรงเรียน บลาๆ ...” กัสโซ่สาธยายชื่อโรงเรียนที่พี่ชายเคยหนีไปให้ลูกน้องที่เก่งด้านการสืบค้นข้อมูลต่างๆ ซึ่งก็เคยเป็นสายให้ตำรวจ แต่ตอนหลังค้นพบตัวเองว่าไปในทางมาเฟียมากกว่า
“เจอแล้วครับ! ก็มีโรงเรียนนู้น โรงเรียนนี้ โรงเรียนนั้น ! แต่ผมคิดว่าคุณชายคงอยู่ที่โรงเรียน ควอทซ์ นะครับ” พอสพูดชื่อโรงเรียนไปเรื่อยๆ จนมาหยุดที่โรงเรียนที่เด่นที่สุด
“ทำไมคิดว่าโรงเรียนนั้น”
“เพราะโรงเรียน ควอทซ์ ขึ้นชื่อในด้านหลายๆ อย่างที่ไม่ดีน่ะครับ...”
ผัวะ!!!
“แกหาว่าพี่ชายฉันเสเพลเหรอ ฮะ!” กัสโซ่ตบศีรษะลูกน้องหน้าหล่อแต่ปากเสีย และหยิบโซ่เส้นใหญ่ที่เป็นอาวุธประจำตัวขึ้นมาคล้องที่คอพอสเตรียมรัด
“ปละ... เปล่าครับคุณหนู ผมแค่คิดว่าโรงเรียนนี้เด่นนะครับ”
“เออ... งั้น! ยูส ขับรถไปจอดหน้าโรงเรียน ควอทซ์ เดี๋ยวนี้”
“ครับ!”
ณ หน้าโรงเรียน ควอทซ์
“พวกแกรออยู่ตรงนี้นะ จนกว่าฉันจะมา” กัสโซ่พูดพลางเปิดประตูรถ เมอร์ซิเดสเบนซ์ คันงาม
“คุณหนู มีอะไรก็เรียกพวกผมนะครับ” ยูสเอ่ยถ้อยคำที่แสนซึ้งและแฝงความห่วงใยไว้ แต่ในสายตากัสโซ่...
“แกอย่าดูถูกฉัน ใครมันลองดีพ่อจะรัดคอให้ตาย”
...ต้องออกแรงปีนออกแล้วสินะ...
“ฮึ้บ!!” เพียงเสี้ยวนาที กัสโซ่ก็มาอยู่ในรั้วโรงเรียน ควอทซ์เป็นที่เรียบร้อยและหยิบแว่นตาดำขึ้นมาใส่
“พี่กูสมันอยู่ไหนวะเนี่ย” กัสโซ่พูดพลางยกโทรศัพท์ขึ้นมาโทร. หาพี่ชาย
~แต่ต้องเก็บต่อไปอีกนานแค่ไหน รักที่เอ่อล้นใจ รักที่มีให้เธอมากมาย สุดท้ายไม่มีค่าใด~
[โย่ว! ว่าไงไอ้น้องชาย]
“ผมอยู่ในโรงเรียน ควอทซ์แล้ว พี่อยู่ตึกไหน ห้องอะไร” พอพี่ชายรับโทรศัพท์ กัสโซ่ก็พ่นคำถามใส่ไม่ยั้ง
[แหม... ใจเย็นๆ สิวะ พี่อยู่ตึก เอ็ม ชั้นสาม ห้อง สามสามสาม]
“ไปเดี๋ยวนี้แหละ” พูดจบกัสโซ่ก็เดินไปตึกหนึ่งในโรงเรียนที่มีตัว M เด่นหราอยู่
...นี่มันโรงเรียนหรืออะไรกันแน่วะ ตึกโค-ต-รเยอะ...
กัสโซ่เดินดุ่มๆ ไปเข้าไปที่ตึก
“ไม่มีใครเฝ้าเหรอ หึหึ” กัสโซ่เดินพึมพำกับตัวเองพลางไปกดลิฟต์
ตึ๊ง!!
กัสโซ่กดลิฟต์แล้วสักพักลิฟต์ก็ลงมา กัสโซ่จึงเข้าไปในลิฟต์ แต่พอกดปิดลิฟต์ กลับมีมือๆ หนึ่งจับประตูลิฟต์ไว้ซะก่อน ทำให้ประตูลิฟต์เปิดอีกครั้ง
“ขอโทษครับ ขอไปด้วยนะครับ” ไซล์ เด็กหนุ่มวัยสิบเจ็ดเอ่ยอย่างสุภาพ
“………..” ไร้การตอบรับจากกัสโซ่
…มากันเป็นฝูงเลย...
กัสโซ่กดชั้นสามทันที ไม่มีคำว่ามารยาท เพราะเขาไม่หันไปมองไซล์และเพื่อนๆ ไซล์แม้แต่น้อย
“ไปชั้นเดียวกันเลยนะ ว่าแต่ไม่ใช่คนที่นี่ใช่มั๊ยครับ กฎที่นี่เขาห้ามใส่แว่นดำนะ” ไซล์พูดพลางยิ้มไป
...แค่ใส่แว่นหน้าตายังหวานขนาดนี้ ถ้าถอดจะเป็นยังไงนะ...
“………..” กัสโซ่เงียบแต่ก็ถอดแว่นออก เพราะไม่อยากให้ไซล์พูดมากอีก
...โอ้! นี่ถ้าบอกว่าเป็นผู้หญิงเชื่อเลยนะเนี่ย ตาโต ตัวเล็ก ปากนิด จมูกหน่อย โห... ไซล์และพวกพร้อมใจกันคิด
ตึ๊ง!! พอลิฟต์เปิด กัสโซ่ก็เดินออกมาจากลิฟต์อย่างรวดเร็ว
ตึกๆ ตึกๆ ตึกๆ
...ใครตามมา... กัสโซ่คิดเมื่อมีเสียงฝีเท้าใครบางคนตามเขามาอยู่ แต่พอหันไปดูกลับพบแต่ความว่างเปล่า
ตึกๆ ตึกๆ ตึกๆ
“ใครส่งแกมา” วินาทีที่กัสโซ่หันไปทำให้เขาสามารถเอาโซ่คล้องคอไซล์ที่ตามมาได้อย่างรวดเร็ว
“…….” เงียบ... ไร้การตอบรับ
“แกอย่ามากวนฉันนะ!” กัสโซ่กัดฟันพูดพลางรัดคอไซล์แน่นเข้าไปอีก
แปะ แปะ แปะ แปะ !!
“วิชาโซ่ปิศาจของรองหัวหน้าแก๊งไวท์ดรากอน ขอปรบมือให้เลยครับ คุณกัสโซ่” ไซต์ เด็กหนุ่มวัยสิบแปด พี่ชายของไซล์เดินมาพร้อมพรรคพวกอีกนับสิบคน
“… หึ! แก๊งแบล็คดรากอนสินะ วอนหาที่ตายแท้ๆ” กัสโซ่พูดพลางคลายโซ่ที่รัดคอของไซล์ออก และไซล์ก็เดินไปหาพวกของตนทันที
“อ๊ะ อ๊ะ! สิบต่อหนึ่งนะครับ ไหวเหรอ”
“หึหึ! พวกแกมันกระจอก แกนั่นแหละที่จะตาย...” กัสโซ่พูดพลางกระชับโซ่ในมือแน่น
หมับ!! ปัง!!!
อยู่ๆ ก็มีใครคนหนึ่งวิ่งออกมาจากห้องที่กัสโซ่ยืนอยู่ใกล้ๆ และอุ้มกัสโซ่พาดบ่าเข้าห้องและปิดประตูไปด้วยความเร็วมากจนน่าตกใจ..
ความคิดเห็น