[Black Butler] - Happy Halloween..To My Lord

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

คำเตือน / กฏ

-ฟิคสั้นเรื่องนี้ ไรท์เน้น ความหื่น เป็นเรื่องที่ 3 ค่ะ

-ฟิคสั้นเรื่องนี้แต่งขึ้น เนื่องจากวันฮาโลวีน 

-ฟิคสั้นเรื่องนี้เป็นคู่ของ Sebastian x Ciel ใครที่ไม่เคยดูก็พยายามเข้าใจเน่อ(- -)
-อ่านแล้วก็กรุณาเม้นด้วย (_ _;;) // โค้งงงง.
-ฟิคเรื่องนี้เน้นแนว YAOI (ชายรักชาย) รับไม่ได้ก็กดออกไปได้เลย ^_^

-no copy! noเกรียน (ขอร้องอย่างสุดซึ้งเลยล่ะค่ะ T^T)

*อันนี้สำคัญอย่างยิ่งยวด!!! ห้าม copy!! มันลำบากเหมือนกันนะคะ กว่าจะออกมาแต่ละฉาก กรุณาอย่าเผยแพร่ ณ ที่อื่น แม้ในกล่องคอมเม้นก็ตาม เพราะมันเป็นสิทธิ์ส่วนตัวค่ะ!!!*

-ห้ามนู่นห้ามนี่เยอะแยะไปหมด~ หากผิดพลาดประการใด ขออภัยด้วยนะคะ ^-^
-หลงมาแล้วก็ แอด Fav. / โหวต. กันหน่อยนะคะ~
  

            

My Banner

อาจไม่สวยเท่าไหร่น้าาา ^_^

Thank you Theme
-

-

-



คือขอโทษนะคะ **

เนื่องจากบทความเรื่องนี้ถูกแบนค่ะ ขอตัด nc ออกไปเลยนะคะ
และไรท์เองก้ไม่มีเวลามาแก้ไขด้วย..  เรียนๆ สอบๆ 
ทำให้นิยายเรื่องนี้ลงได้ไม่ถูกเทศกาลขอโทษจริงๆนะคะ ^^//`

 

Shalunla href=" http://image.dek-d.com/25/2824705/109904637" type="image/x-icon" /> href=" http://image.dek-d.com/25/2824705/109904637" type="image/gif" /> href=" http://image.dek-d.com/25/2824705/109904637" type="image/x-icon" /> href=" http://image.dek-d.com/25/2824705/109904637" type="image/gif" />

เนื้อเรื่อง

Image/Character

Name : Sebastian Michaelis
Status : Butler,Jackal,Seme
Character : Be jealous his Master.(O_O!)

Name : Ciel Phantomhive
Status : Master,Cat,Uke
Character : With Dignity.And Innocent.(><)
 

ณ คฤหาสน์แฟนท่อม ลอนดอน 10:00 AM

1 วันก่อน ฮาโลวีน

‘ก๊อกๆๆๆ’

“นายน้อยขอรับ”

“...”

‘ก๊อกๆๆๆ’

“นายน้อยขอรับ..สายแล้วนะขอรับ”

‘แอ๊ด~’

“อืม~”

ร่างบางครางออกมาเบาๆบ่งบอกถึงอาการขี้เซา

“นายน้อย..นอนต่อไม่ได้แล้วนะขอรับ..นายน้อย”

“โอ๊ยยย! ปลุกทำไมนักหนาห๊ะ - -+++”

ชิเอล เมื่อถูกปลุกจนตื่นขึ้นกลางคันจากฝันดี ด้วยความงัวเงียก็พลันพาลใส่พ่อบ้านหนุ่ม

“สายแล้วขอรับ ^^”

ร่างสูงได้แต่ตอบพลางยิ้มบางๆให้ผู้เป็นนายเพราะรู้นิสัยของเจ้าตัวดี

“วันนี้มีกำหนดการอะไรบ้างล่ะ -*-”

ชิเอลถามอย่างไม่สบอารมณ์พลางหลับตาให้พ่อบ้านของตนทำหน้าที่เปลี่ยนชุดให้

“ขอรับ..ช่วงเช้านี้ยังไม่มีกำหนดการที่แน่ชัด..ส่วนช่วงดึก 4-5 ทุ่มจะมีกิจกรรม Countdown To Halloween
(นับถอยหลังสู่วันฮาโลวีน)เลดี้อลิซาเบธ เจ้าชายโซมา ท่านราอุล และตระกูลทรานซี่ก็เข้าร่วมด้วยขอรับ”

“ครืด~ ชึบ!~ ชึบ!~”

เซบาสเตียนอธิบายอย่างกระจ่างหลังผูกโบว์สีดำเข้ากับบริเวณคอปกชุดโค้ทหนาสีน้ำเงินพอดีตัว

“ไม่! ฉันไม่ไปเคาท์ดาวน์อะไรนั่นทั้งนั้นล่ะ นายอยากไปก็เชิญ..”

“ไม่ได้ขอรับ ^^ เพราะถ้าคนเมืองจับได้เรื่องความสัมพันธ์จอมปลอมของนายน้อยกับเลดี้อลิซาเบธแล้วล่ะก็..”

“ก็ได้ๆๆๆ-*- ”

“^^~”

“เตรียม ดาร์ก ช็อคโก้ แล้วก็ริสเตรทโต้ ไปให้ที่ห้องทำงานให้ด้วย..ฉันเครียด -*- ”

“แต่ว่า กาแฟนั่น..”

“เหอะน่า - -”

“ขอรับนายน้อย.. ^^”

ร่างสูงยิ้มกรุ้มกริ่มพลางใส่ถุงเท้าให้ชิเอล

“ยิ้มอะไรของนาย - -+ ?”

“เปล่าขอรับ ^^’”

“...”

‘ครืด~ กึก! ครืด~ กึก! ชึบ! ชึบ!’

“เรียบร้อยแล้วขอรับ..”

พ่อบ้านหนุ่มเอ่ยขึ้นทำลายความเงียบหลังจากใส่รองเท้าบูทหนังส้นต่ำสีบราวน์นี่อย่างดีพร้อมถุงมือ
lined glove สำหรับตระกูลผู้ดีในลอนดอนให้กับคนตัวเล็กบนเตียง
ร่างบางลุกขึ้นพลางหยิบผ้าปิดตามาปกปิดดวงเนตรประทับตราสัญลักษณ์พันธะสัญญาอันน่ารังเกียจ พร้อมหยิบแหวนประจำตระกูลมาสวมใส่ที่นิ้โป้งซ้าย อีกทั้งยังเหลือบมองเซบาสเตียนที่คุกเข่าอยู่ตรงหน้าด้วยสายตาที่ยากจะคาดเดา ก่อนที่จะลุกขึ้นเดินออกไปนอกห้อง

“หึ..นายน้อย”

ร่างสูงพึมพำออกมาเบาๆพลันเดินมาหน้าประตูเฝ้ามองผู้เป็นนายจนสุดทางเดิน

“สายตาแบบนั้น..อย่าหวังว่าผมจะใจอ่อนนะขอรับ...”

.

.

.

.

ห้องทำงาน 10:30 AM

‘ก๊อกๆๆ’

“ขออนุญาตขอรับ..”

พ่อบ้านหนุ่มประจำคฤหาสน์ขออนุญาตเข้ามาในห้องพร้อมถาดใส่ของอาหารเช้า

“นายน้อยขอรับ ยอร์คเชอร์ พุดดิ้ง..มัฟฟิน..โกโก้ร้อนขอรับ..”

“นี่นาย!ฉันบอกแล้วไง!!”

“ไม่ได้ขอรับ..นายน้อยควรดื่มโกโก้แทนริสเตรทโต้..จะได้พลังงานมากกว่าหลายเท่านะขอรับ”
เซบาสเตียนเหยียดนิ้วชี้เรียวทาบปากพลันขยิบตากระซิบบอกผู้เป็นนายก่อนเดินลดตัวถอยหลัง ยืนชิดกับอีกมุมหนึ่งของห้อง

“ชิ -*-”

ชิเอลหงุดหงิดก่อนที่จะทานอาหารเช้าที่พ่อบ้านของตนนำมาเสิร์ฟ

.

.

.

30 นาทีผ่านไป~

“นายน้อยขอรับ..”

“อะไร -*-!?”

ชิเอลถามเสียงขุ่นเมื่อถูกขัดจังหวะขณะที่ตนกำลังจิบโกโก้ร้อน

“เราไปเตรียมการสำหรับเคาท์ดาวน์สู่ฮาโลวีนคืนนี้กันเถอะขอร้าบบบ >O<”

“เห้อออ~ สถานที่ล่ะ -.-?”ร่างบางถามด้วยสีหน้าเบื่อหน่าย

“ส่วนหน้าคฤหาสน์ขอรับ”

“แล้ว..สามคนนั้นล่ะ?”

“ทั้งสามกำลังเตรียมสถานที่สำหรับงานคืนนี้กันอยู่ขอรับ”

“เห้อ~ ก็ได้ๆๆ  ปล่อยไว้แบบนั้น เดี๋ยวก็พังหมดพอดี -*-”

“หึหึ~ นั่นสินะขอรับ”

.

.

.

ลานหน้าคฤหาสน์แฟนท่อม 12:00 AM

‘ตู้มมม! โครมมม! เคร้ง! ตู้มๆๆ!!!’

เสียงอึกทึกครึกโครมปริศนาดังลั่นสนั่น ปรากฏสุนัขปีศาจสีหมอก ตัวใหญ่ กำลังพ่นไฟไล่ต้อนสามคนใช้ประจำคฤหาสน์

“เฮ้ยนี่พวกนาย!! O_O!!”

“ช่วยด้วยค้าาา นายน้อยยย~/นายน้อยขอร้าบบ ช่วยด้วยขอร้าบบ/ชิเอล ช่วยด้วยย!~”

“นายน้อยระวังขอรับ!”

ผู้ติดตามผู้นำตระกูลแฟนท่อมลนลานพลางโอบชิเอลจากด้านหลัง และใช้ดวงตาสีทับทิมลึกลับสยบหมาปีศาจที่กำลังใช้ไฟเผาผลาญทุกอย่าง

“~~ เอ๊า! เอ๊าๆๆ! เอ๋า~ เอ๋าๆ~”

วิญญาณชั้นต่ำในคราบสุนัข เมื่อโดนคำสาปก็กลับกลายเป็นชายหนุ่มผมสีหิมะ ชี้ไม่เป็นทรง ไร้อาภรณ์ปกปิดร่างกายวิ่งเข้าหาเซบาสเตียนและกระโดดโอบร่างสูง มือเรียวคล้องเข้าที่คอโดยอัตโนมัติ

“เอ๊า! เอ๊าๆ เอ๋าา~” สุนัขไร้เดียงสาตัวน้อย ค่อยๆนำใบหน้าซบเข้ากับแผงอกกว้าง

“ขอบคุณนะคร้าบ/ค้า คุณเซบาสเตีย~น/ขอบคุณมาก..เซ..บาส..เตีย~น”

‘ตึง!!!!’

ฟิเนียน เมย์ลิน และบัลโดกล่าวขอบคุณพ่อบ้านหนุ่มก่อนล้มตึงไปตามๆกันด้วยความเหนื่อยล้า

“จนได้สินะ -*-”

หลังจากที่หยุดเรื่องป่วนๆได้เรียบร้อย ทั้งหมดก็ร่วมกันจัดสถานที่สำหรับงานปาร์ตี้เพื่อการนับถอยหลัง
สู่วันฮาโลวีนคืนนี้

.

.

.

ช่วงดึก 10:35 AM

“นายน้อยขอรับ..”

“แฮ่กๆ อะ..อะไร -////- ?”

“เป็นเด็กเป็นเล็ก ดื่มแอลกอฮอล์จัดซะขนาดนี้..ไม่ดีต่อสุขภาพเลยนะขอรับ”

“แฮ่ก! ก็เพราะนายนั่นแหละ ชอบหาว่าฉันเป็นเด็กอยู่เรื่อย อึ้ก!”

ชิเอลว่าพลางยกแก้วทรงสูงบรรจุตากีล่าขึ้นกระดกเป็นแก้วที่สอง ระหว่างที่รอผู้เข้าร่วมกิจกรรมเคาท์ดาวน์
สู่ฮาโลวีน แห่งลอนดอน

“ไม่เห็นต้องดื่มเยอะขนาดนี้เลยนี่ขอรับ -w-”

“แต่มันจวนจะห้าทุ่มละนะ -*-”

“พวกนั้นคงเตรียมการสำหรับงานก็ได้นะขอรับ..เช่นว่าชุดแฟนตาซีอะไรนั่น..ของอะไรเหล่านั้นที่มนุษย์โลกหลงใหล...”

“นายคงไม่เข้าใจหรอกเซบาสเตียน..นายมันไม่ใช่มนุษย์นี่ หึ!”

“นั่นสินะขอรับ...”

“แล้วนั่นอะไรน่ะ -*-!?” ร่างบางถามพลางสอดส่องสายตามองพ่อบ้านของตนในสภาพที่มีหูลักษณะคล้ายหูสุนัขที่กำลังชูผึ่ง เข้ากับจังหวะหางที่แกว่งไปมา

“ยาเปลี่ยนพันธุ์ชั่วคราวน่ะขอรับ..มันจะสุ่มชนิดผีในวันฮาโลวีน เมื่อดื่มเข้าไป...”

“หึ! ปีศาจสุนัขจิ้งจอกงั้นเหรอ..? สมน้ำหน้า!”

“เห้ออ~ ผมอยากเปลี่ยนเป็นปีศาจเต็มตัวซะมากกว่า”

เซบาสเตียนถอนหายใจเฮือกใหญ่ด้วยความเหนื่อยใจ

“ก็เป็นอยู่ไม่ใช่รึไง..? หึ!”

“นั่นสินะขอรับ..แล้วนายน้อยไม่สนยาปริศนานี่ซักอึกหรอขอรับ?”

“ไม่! แค่สีก็ขยะแขยงแล้ว ใครจะไปกินลง -*-”

ร่างบางตอบกลับเสียงหม่นพลางมองของเหลวสีเขียวขุ่นที่มีเพียงก้นโหลแก้ว

“นายน้อยนี่...เด็กจริงๆเลยนะขอรับ”

“เฮอะ! เอามานี่!!”

‘เคร้ง!!’

ด้วยความโมโห ทำให้ชิเอลซัดแก้วทรงสูงในมือและแย่งน้ำยาปริศนาสีเขียวขุ่นในโหลแก้วจากมือร่างสูงและยกขึ้นกรอกปากตนเอง ดื่มรวดจนเดียวหมด

“หึ! เป็นไงล่ะ!!?”

‘ตู้มม! บุ๋งๆๆ’

“ฮะๆ..น่ารักจังเลยขอรับ ^^”

เซบาสเตียนเอ่ยแซวเมื่อควันสีขาวจากการระเบิดจางลง ปรากฏเจ้านายของตนอยู่ในสภาพที่มีหูเล็กๆกำลังกลางผึ่ง ฟันเขี้ยวสองซี่ยื่นออกมาเล็กน้อย หางเรียวที่ชูอย่างสง่า

“ตัวอะไรฟะเนี่ยย -0-!?”

“แมวน้อยขอรับ ^w^”

“ชิ-*-”

“แมวเหมียวที่น่ารักของกระผม~ ^^”

“ใครของนายกัน -///-!? ”

“ยังไงนายน้อยก็ต้องเป็นของผม..ทั้งร่างกายนี้..ดวงวิญญาณนี้..”

“รู้แล้วๆละน่า -*-”

“ของกระผมคนเดียวนะขอรับบบ~ ^O^”

“เจ้าพวกนั้นยังไม่มาอีกหรอเนี่ย!!?”

ชิเอลบ่นพลางสอดส่องสายตาไปยังหน้าคฤหาสน์

“นายน้อยค้าา~ แขกผู้เข้าร่วมมาแล้วค่าา~”

เมดสาวในชุดหนังสีดำ หมวกแหลมสูง พร้อมไม้คฑาแบบเด็กๆ ตะโกนดังมาจากทางประตูคฤหาสน์ พลางวิ่งมาหาชิเอลและเซบาสเตียน ตามด้วยชาวสวน ฟิเนียนที่แต่งเป็นแวมไพร์น้อย และพ่อบ้านบัลโดในคราบซอมบี้
ที่คาบบุหรี่ไว้ไม่ปล่อย(?)

“คุณแม่มดลินลิน~ รอแวมไพร์เนียนเนียนด้วยคร้าบบ~ >O<”

“แวมไพร์เนียนเนียน รอซอมบี้โดโดด้วยย~ จ๊ากกก”

“พวกนายเล่นอะไรกันหะ!!? อย่างกับเด็ก 2 ขวบ!!  -*-”

.

.

"นายน้อยค้าา~แดรกคูลา กับแฟรงเกนสไตน์ กำลังจะมาฆ่าพวกเราแล้วค่าาา~ "
"..?"

“โย่วววว ชิเอลลล~”

แขกผู้ร่วมงานตระกูลทรานซี่ในสภาพแดรกคูลาหนุ่มพร้อมล่าเหยื่อเอ่ยทักทายเจ้าของคฤหสน์ พร้อมพ่อบ้านผู้ติดตามของตนที่อยู่ในสภาพเจ้าผีตนหนึ่งที่ถูกประกอบชิ้นส่วนด้วยไฟฟ้าสถิตย์

“เฮอะ กว่าจะมา-*-”

“ก็แหม~ ฉันตัดสินใจไม่ถูกเกี่ยวกับชุดนี่~ ก็เลยให้ คลอทแต่งเป็นแฟรงเกนสไตน์ ส่วนฉันเองก็เป็นแดรกคูลาสุดหล่อนี้งายย~ ^w^ เนอะ!~ คลอทท~”
"ขอรับ.."

อลัวส์ ทรานซี่เด็กหนุ่มร่าเริงจิตใจเลือดเย็นในชุดของผีดูดเลือดผิวขาวซีดอธิบายให้ชิเอลกระจ่าง ตามด้วยเสียงยืนยันของพ่อบ้านตน

“ไม่เจอกันนาน..ฉันคิดถึงนายมากเลยน้า ชิเอลล ^O^~”

อลัวส์ว่าอย่างร่าเริงพลางวิ่งเข้ามากอดร่างบางในสภาพแมวน้อยน่ารักน่าเอ็นดู

“อ๊ะ!”

ในจังหวะที่อลัวส์สวมกอดกับชิเอลนั้นได้ฉวยโอกาสกดจูบที่คอขาวระหงส์ทำให้อีกฝ่ายร้องออกมาอย่างอดไม่ได้

“นี่นาย!!”

“แมวตัวนี้น่ารักจังคลอทท~ ฉันชักอยากได้กลับบ้านแล้วสะสิ ♥”

“อะแฮ่ม! ขอโทษนะขอรับ..นี่มันแมวของผม..”

เซบาสเตียนที่ยืนอยู่หลังร่างบางกระแอมไอขัดจังหวะขึ้น เมื่อเห็นว่าอลัวส์ได้มาร์ครอยจูบไว้ที่คอขาวเนียน

“นายน้อย..กรุณามากับกระผมหน่อยขอรับ”

“หืม-*-”

“มาเถอะขอรับ!!!..ส่วนคุณ.. คุณคงรู้สินะครับ ว่าผมจะจัดการยังไงกับรอยนั่นบนคอของนายน้อย..? รบกวนคุณสองอยู่รับแขกที่เหลือจนจบงานด้วยนะขอรับ”

“ว๊าาา~ คลอท! แมวของฉันกำลังจะถูกทำโทษล่ะ..ฮ่าๆๆ”
"ขอรับ ฮึฮึ~"
แขกผู้มาเยือนเอ่ยแซวเจ้าของงานคิกคัก กระซิบกระซาบดุจรู้กันอยู่เพียงสองคน

“อะไรของพวกนาย - -;; ”
ชิเอลเริ่มเหงื่อตกเล็กน้อย เมื่อเห็นคนรอบตัวของตนค่อยๆเปลี่ยนท่าทีไปทีละคนๆ

แต่ร่างบางหาได้สนใจสิ่งแวดล้อมรอบกายแต่อย่างใด พลันเดินในไปทางสวนหลังคฤหาสน์ ความโกรธที่ดูเหมือนจะระงับอยู่ภายใต้ใบหน้าที่ดูยิ้มแย้มตลอดเวลาของพ่อบ้านหนุ่ม ทำให้ชิเอลไม่ได้รับรู้ถึงความอันตรายที่จะได้รับเลยแม้แต่นิด

“ไว้ฉันกับคลอทจะรับแขกและอยู่จนจบงานให้เอง เซบาสเตียน!! ฮ่าๆๆๆ”
"ระหว่างนี้..เราก็มาหาอะไรทำกันเถอะขอรับ.."
""เอางั้นหรอ คลอทท~ ฮึฮึฮึฮึ"
"Yes, Your highness."

By :: BoBellBB