The Angel
เขียนโดย
KamiLahت
"มิเกลล่า" เสียงทุ้มอันคุ้นหูจากชายปริศนาเอ่ยเรียกชื่อของเธอยามค่ำคืน
"......" มิเกลล่าลืมตาอย่างช้าๆ ก่อนจะหันมองสิ่งรอบข้างกลับพบว่า...มันว่างเปล่า เธอตัดสินใจนอนต่อจากอาการที่เหนื่อยล้ามาทั้งวัน ขณะนั้นเองก็มีชายร่างสูงตะคลุบเข้าที่ตัวเธอ แต่ด้วยสัญชาติญาณการเอาตัวรอด เธอจึงหักหลบจากอ้อมกอดนั้นทัน
"ข้าไม่แปลกใจเลยว่าทำไมท่านถึงโดนเนรเทศมา" มิเกลล่าต่อว่าคนที่ยืนต่อหน้าอย่างเรียบเฉย "ท่านกล้าแม้กระทั่งบุกรุกที่ของคนอื่นยามวิการเช่นนี้ ท่านมีจุดประสงค์อันใดกัน"
"....." คนที่ยืนต่อหน้ามีอาการนิ่งเฉย ไม่มีเสียงตอบรับใดๆ
"หืม!?"
"ข้าแค่คิดถึงเจ้า" เขาเอ่ยออกมาเพียงเท่านั้น ก่อนจะดึงร่างบางของเธอไปกอดแน่น
"ท่านเป็นใครกันมาพูดจาแบบนี้ ปล่อยข้านะ!" มิเกลล่าดิ้นผละออกจากอ้อมกอดของชายผู้นั้นก่อนจะผลักร่างสูงชนกำแพงไปสุดแรง
"เกิดอะไรขึ้น!? มิเกล!" บุคคลปริศนาปรากฎตัวพร้อมชายปริศนาอีกสองคน
"ท่านพี่" เธอถอยห่างก่อนจะเดินไปหยุดยืนข้างบุคคลที่ถูกเรียกว่ารุ่นพี่
"เจ้าเป็นอะไรไหม?" เขาถามด้วยความเป็นห่วงเป็นใยก่อนจะได้รับคำตอบจากเธอด้วยการส่ายหัวว่าไม่เป็นไร "แล้วเจ้ามาทำอะไรที่นี่นาธาน"
"ข้าแค่มาหานางที่ข้ารัก"
"เจ้าว่าไงนะ!"
"ข้ารู้ว่าตอนนี้ข้าพูดอะไรไป นางก็ไม่เข้าใจหรอกเพราะนางจำข้าไม่ได้! เรื่องทั้งหมดก็เพราะท่าน!"
"นี่เจ้า!"
"ตอนนี้นางแค่จำข้าได้ในฐานะที่ข้าโดนขับไล่มาจากต่างแดน แต่ความจริง...ที่นี่คือที่ของข้า!"
"เจ้าอย่าริอาจรื้อฟื้นเรื่องที่มันผ่านไปแล้วนะนาธาน!"
"เสียแรงที่ข้ารักและไว้ใจท่านมาโดยตลอด! ข้าจะพามิเกลล่าไปกับข้า..วันนี้!"
"นี่มันเรื่องอะไรกัน? ท่านพี่! นาธานเจ้า.." มิเกลล่าพยายามประติดประต่อเรื่องราวทั้งหมด
"...../......"
"บอกข้าสิ! เจ้าสองคนรู้เรื่องนี้หรือไม่? บอกข้าสิ!" เมื่อหันไปถามอีกสองคนที่ติดสอบห้อยสายมากับท่านพี่ก็ไม่มีใครริหาคำตอบให้กับเธอได้ "สุดท้ายก็เป็นข้าที่โง่เขลาอยู่คนเดียว ทั้งๆที่เรื่องทั้งหมดมันเกิดขึ้นเพราะข้า!" เมื่อไม่มีคำตอบใดๆมิเกลล่าตัดสินใจออกไปยังที่ที่ไกลที่สุดเท่าที่นางทำได้
โลกมนุษย์
ยามค่ำคืนในราตรีอันเงียบสงบในเมืองๆหนึ่ง กลับยังมีผีเสื้อราตรีอีกหลายตัวที่ยังเที่ยวเล่นสนุกสนานกันในผับแห่งนี้
"แล้วข้าลงมาทำอะไรที่นี่เนี๊ย?" มิเกลล่านั่งถามตัวเองในร้านผับแห่งนี้ก่อนจะหันไปพบกับชายหญิงคู่หนึ่งที่นั่งคลอเคลียร์กันอย่างเคล้าอารมณ์ "ข้ามาผิดที่ละ" เธอปิดตาตัวเองก่อนจะหายตัวไปอีกที่ๆหนึ่ง
(ดาดฟ้าโรงแรมแห่งหนึ่ง)
"ดาวสวยจัง" เธอนั่งมองฟ้ายามราตรีที่ส่องระยิบระยับ
ตุ๊บ!
"!?" ชายหญิงคู่หนึ่งจูงมือกันมาที่ดาดฟ้าก่อนที่ฝ่ายชายจะลงมือจูบปะโลมฝ่ายหญิงอย่างเคล้าอารมณ์
"อืม..คุณคะ!"
"ที่รัก! คุณช่างหอมจริงๆ"
"อะไรอีกเนี๊ย!" มิเกลล่าเริ่มทนไม่ไหวกะเหตุการณ์ตรงหน้า "ตอนแรกไม่คิดว่าป้าจะไวไฟขนาดนี้นะ มาถึงก่อนแท้ๆเลย ข้าไปก็ได้" เธอทำหน้ามุ่ยกับชีวิตของมนุษย์ก่อนจะหายตัวไปยังที่ใหม่
(ดาดฟ้าโรงเรียน)
"คงไม่มีใครมาทำอะไรกันในยามวิกาลในที่แบบนี้หรอกนะ"
"มิเกลล่า" เสียงเดิมอันคุ้นหูเอ่ยเรียก
"!? นาธาน"
"นี่! เธออย่าทำอะไรบ้าๆนะ" ชายผู้มาใหม่ปรากฏตัวพร้อมชุดนอนสีชมพูวิ่งกรู่เข้ามาที่ดาดฟ้าโรงเรียนที่มีผู้หญิงคนหนึ่งยืนอยู่
"เธอกะจะโดดเหรอ?" นาธานมองเหตุการณ์ตรงหน้า
"...." นั่งมองเหตุการณ์ตรงหน้าก่อนตัดสินใจเข้าไปช่วย
"มิเกลอย่า!" เธอชะงักไปเพียงครู่กับคำเตือนของเขา
"ข้าไม่อาจนิ่งเฉยเมื่อเห็นคนตายหรอกนะ!"
"แต่นั่นเป็นกฎที่เหล่านางฟ้าอย่างพวกเราไม่ควรเข้าไปยุ่งนะ"
"แต่ว่า..."
"ช่วยข้าด้วยยยย!!!" มีบางสิ่งบางอย่างตกลงมาจากฟากฟ้า และสิ่งนั้นตกใส่มิเกลล่าอย่างจังทำให้ทั้งเธอและสิ่งนั้นตกลงไปกองกันอยู่ที่พื้นด้านล่าง
"มิเกล!" รีบตามลงไปดู "เป็นอะไรไหม?"
"เจ้าเป็นใครเนี๊ย!? เจ้าตุ๊กตาพูุดได้" เธอดึงตุ๊กตาออกมาจากก้นที่เธอนั่งทับอยู่ก่อนจะเอ่ยถามออกไป
"ข้าโดนทิ้งมาจากข้างบนนู้นอ่ะ!"
"นางฟ้าตนใด ช่างใจร้ายทำกับเจ้าได้ลง"
"ข้าไม่สนใจนางหรอก เพราะตอนนี้ข้า...มีเจ้าของใหม่แล้ว"
"หมายความว่าไง!?"
"ก็..ในเมื่อข้าถูกทิ้งแบบนี้แล้ว เจ้าจะไม่ใยดีข้าหน่อยเหรอ?" ทำตาบ๊องแบ๊วใส่มิเกลล่า
"ข้าไม่เอาด้วยหรอก ข้าเล่นตุ๊กตาเป็นที่ไหนกัน" วางตุ๊กตาตัวนั้นลง
"แต่ข้าเป็นตุ๊กตาวิเศษนาาาา น๊าาา เจ้าอย่าใจร้ายกับข้าเหมือนนางฟ้าตนก่อนเลย นางทิ้งข้าเพราะแค่นางเบื่อข้า นางใจร้ายที่สุดเลย ให้ข้าอยู่กับเจ้าเถอะน๊าาา" เขากอดขามิเกลล่าก่อนจะอ้อนอย่างเอาเป็นเอาตาย
"ก็ได้!" เธอรับปากก่อนจะหันไปส่ายหัวกับความขี้อ้อนของตุ๊กตาตัวนี้กับนาธาน
"เย้!! ข้ารักเจ้า เจ้าของคนใหม่ ข้ารักเจ้าที่สู๊ดดดดด" กอดมิเกลล่าหนักกว่าเดิมอีก
"เจ้าจะไปเริ่มต้นใหม่กับข้าไหมมิเกล?" นาธานเอ่ยถามหลังจากที่เธอเงียบไปสักพัก
"ท่านกับข้าเคยรักกันงั้นเหรอ?"
"เอาล่ะ..ข้าไม่ขอรื้อฟื้นอะไรทั้งนั้นน่ะ ขอแค่เจ้ามากับข้าก็พอ"
"ไม่แฟร์นี่!"
"ถ้างั้นข้าจะเรียกว่าเริ่มต้นใหม่ทำไมล่ะ?"
"ไปเถอะน่าา! เจ้ายังมีข้านะ" ตุ๊กตาตัวนั้นเอ่ยบอกแก่มิเกลก่อนจะโดดขึ้นไปบนไหล่ของนาธาน
"ข้ารักเจ้านะ!" พูดอย่างเขินๆก่อนจะจูงมือมิเกลล่าหายไป
และนั่นคือจุดเริ่มต้น...
แจ้ง Blog ไม่เหมาะสม
13 ก.ย. 57
469
0
ความคิดเห็น