เพลง

เพลง

*สีแดงท่อนปกติ อ่านไวนิดๆ เน้นคำหน่อยๆ สีดำคือท่อนกลาง อ่านไปตามอารมณ์แล้วแต่จะเข้าใจ*

สายลมหนาวพัดผ่านกลีบเมฆหมอก

นกนาร้องแว่วดังประสานเสียง

ด้วยสัมพันธ์ ด้วยเพื่อน ด้วยสัญญา มาร้อยเรียง

ขับเป็นเสียงเพลงกล่อมนิรันดร์ตรี...

..........

...สู่วันวานที่แสนสดใส สู่วันใหม่ที่แสนรื่นรมย์ จงก้าวข้ามความมืดขื่นขม สู่แสงสว่างในวันต่อมา...

ยามเมื่อท้องฟ้าสดใส เป็นวันใหม่ที่เพิ่งเริ่มเข้ามา ในวันที่เราได้ออกเดินทาง บรรดาสหายต่างก็มาสมทบกัน

ในวันที่มีแต่ความมืดมิด จิตใจเรานั้นก็เริ่มหวั่นไหว แต่เมื่อเธอได้เดินเข้าไป เธอก็ยื่นมือเข้ามา

     ...ไม่มีเหตุผลที่จะต้องจดจำเรื่องราวในอดีต หากเธอลองเดินก้าวผ่านมันไป?!

     สู่วันวานที่แสนสดใส สู่วันใหม่ที่แสนรื่นรมย์ จงก้าวข้ามความมืดขื่นข่ม สู่แสงสว่างในวันต่อมา

เดินมาสิฉันรอเธออยู่ บอกมาสิทุกข์ใจอะไร เราเป็นเพื่อนไม่คิดร้ายใดใด แค่อยากให้เธอเพียงจับมือ

จงมาสิสิ่งที่เธอเฝ้ารอ อนาคตอยู่เพียงแค่เอื้อม หากเธอตั้งใจไม่มีลืมเลือน แล้วเธอนั้นก็จะได้มา

     หากเหตุการณ์ที่เธอได้เจอ มันเป็นเหตุการณ์ที่เลวร้าย... หากว่าเธอไม่อยากเพียงบอก ฉันก็จะไม่พูดอะไร...

ทว่าฉันนั้นอยากให้เธอมีสุข หลงลืมความทุกข์ที่เธอแบกไว้... จะเล่นกันคงไม่เป็นไร... เพราะว่าเราเป็นเพื่อนรักกัน

     ...แต่ว่าวันหนึ่งเป็นวันที่เราจะต้องจากลา หากเราพบกันใหม่เธอจะเปลี่ยนไปไหม?!

     จนถึงวันที่เราจากกัน ต่างคนนั้นเดินตามเส้นทาง ปล่อยมือแล้ว ก่อนหายไปและลืมเลือนเหมือนภาพมายา

     หากวันหนึ่งเราได้พบกัน ในวันที่เรามีความสุข เหมือนวันวานที่เราเดินจับมือกันและในวันนั้น...

     หากว่าเธอที่อยู่แสนไกล จะจดจำวันนั้นได้อีกครา หากว่าถึงวันต่อมา เราจะได้อยู่ด้วยกันสักที

     อาจจะเป็นดั่งคำสัญญา ที่อยู่เหนือซึ่งกาลเวลา ที่สุดแล้วเราก็ยังเป็นเพื่อนที่ร่วมชะตากรรมตลอดมา