วันนี้ก็เปิดเทอมครบ 1 เดือนแล้ว
ช่วงชีวิตที่ผ่านมามันดูเรื่อย ๆ เฉื่อย ๆ เหมือนไม่ค่อยมีอะไรเลย
ตอนนี้เราอยู่ ม.6 แล้ว แต่ยังติดนิสัยเดิม ๆ อยู่เลย
ตอนนี้รู้สึกหนัก........ กับทุกอย่างจริงๆ
วันข้างหน้าจะเป็นอย่างไร มันเหมือนมีหมอกลง ไม่เห็นอะไรเลย
ชีวิตตอนนี้ก็เหมือนปกติ ตื่นเช้า ปั่นการบ้าน ไป รร. เรียนๆ เล่นๆ กลับบ้าน
เพื่อนเราก็ดูเหมือนจะก้าวไปข้างหน้า แต่เราก็ไม่ไถอยหลังนะ เราพักแปบ.............
ทุกอย่างก็ต้องว่างเปล่าสินะ ดังนั้น...
เราจะไม่หยุดก้าว ต่อไป แม้มันจะเหนื่อยแค่ไหน (สู้ๆ)
.
.
.
ปล. ตอนนี้เราเป็นหนึ่งในผู้เข้าร่วมโครงการ แพทย์ ODOD
มันเป็นอะไรที่ไม่น่าเชื่อเลย หุหุ
พรุ่งนี้ต้องไปฝึกปฏิบัติงาน เป็นวันที่ 5 แล้ว (เหลืออีกไม่กี่วันก็หมดแย้วววว)
ปล. คะแนน GAT - PAT โครตห่วยเลยยยยยยยยย
ความคิดเห็น