นิยาย Dek-D
พบกับประสบการณ์การอ่าน
ที่ดียิ่งขึ้นผ่านแอปนิยาย Dek-D
ที่ดียิ่งขึ้นผ่านแอปนิยาย Dek-D
Shah : 6 เดือนในโลกอันบิดเบี้ยว
เมื่อหญิงสาวไร้ความทรงจำได้ตื่นขึ้นมาในโลกอันเต็มไปด้วยเครื่องจักรไอน้ำที่กำลังถูกคุกคามด้วยโรคระบาดและความเห็นแก่ตัวของมนุษย์ เธอมีเวลาหกเดือนที่จะตามหาความจริงว่าเธอเป็นใครและอะไรคือสิ่งที่เธอควรทำ
ผู้เข้าชมรวม
2,014
ผู้เข้าชมเดือนนี้
31
ผู้เข้าชมรวม
2.01K
หมวด : แฟนตาซี
อัปเดตล่าสุด : 2 ก.พ. 59 / 19:05 น.
ลึกลับ ดาร์คแฟนตาซี เรื่องราวเหนือธรรมชาติ steampunk แฟนตาซี สืบสวน อาชญากรรม โรแมนซ์ ความรัก ดิสโทเปีย Dystopia
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้น
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ในโลกสังคมทุนนิยมสูง
เหล่านักคิดต่างใช้สติปัญญาของตนเพื่อสร้างฐานะและรายได้
ความเจริญรุ่งเรืองทางเทคโนโลยีรุดหน้าอย่างรวดเร็ว
หากแต่กลับผกผันกับจิตใจมนุษย์ ระยะห่างระหว่างชนชั้นค่อยๆมีมากขึ้นทุกวัน
กระทั่งกลายเป็นปัญหาใหญ่อันยากจะแก้
และปัญหาทุกสิ่งที่พร้อมจะปูทางสู่จุดจบของความรุ่งเรือง...หากทุกคน
ยังคงละเลย...
เรื่องราวการตามหาความจริงของหญิงสาวไร้ความทรงจำจากเรื่องราวของชายหนุ่มนาม พงศา
อราโวคาส์ เฟลอร์ (Pongsa Arvokas Fleur) ผู้ปรากฏขึ้นในความฝันของเธอ เมื่อทั้งเขาและเธอได้ถูกดึงเข้าไปพัวพันกับเกมการแย่งชิงอำนาจทางการเมือง
ปัญหาความขัดแย้งทางสังคม โรคระบาดอันถูกละเลย
และเรื่องลึกลับเหนือธรรมชาติ
พวกเขามีเวลาหกเดือนก่อนจะถึงวันที่นักเดินทางข้ามกาลเวลานาม จอห์น
ไตเตอร์ (John Titor)
คาดเดาไว้ว่าจะเกิดภัยพิบัติครั้งสำคัญขึ้น แต่การหาความจริงมันไม่ได้ขนาดนั้นเมื่อทั้งความรัก ความเห็นแก่ตัว ความริษยา ความมืดในใจ และการถูกตามล่าจากอดีตไม่ยอมปล่อยพวกเขาไป
แบนเนอร์
ผลงานอื่นๆ ของ กระดาษห่อก้างปลา ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ กระดาษห่อก้างปลา
กำลังโหลด...
คำนิยม Top
"ร้านรับวิจารณ์นิยายสไตล์ BM"
(แจ้งลบ)ชื่อเรื่อง:ชื่อเรื่องดึงดูดคนได้ดีค่ะ แล้วก็ยังเข้ากับเนื้อเรื่องด้วย ต้องยอมยกให้เลยนะเรื่องนี้ 10/10 หน้าบทความ:ถ้าทำธีมเองก็อาจจะยังใส่โค้ดลบไม่หมดนะค่ะ แล้วก็พอเข้าใจเหตุผลในการไม่ใส่สีทูลบาร์และดรอปดาวน์เมนู พื้นหลังโปร่งใส่ใส่ทูลบาร์โปร่งใสด้วย 'เละ' โอเคเราจะข้ามไป เหลือรายละเอียดที่ต้องลบอยู่นะค่ะ เอาล่ะการเกริ่นนำนี่ดีมากเลย สามารถระบุใ ... อ่านเพิ่มเติม
ชื่อเรื่อง:ชื่อเรื่องดึงดูดคนได้ดีค่ะ แล้วก็ยังเข้ากับเนื้อเรื่องด้วย ต้องยอมยกให้เลยนะเรื่องนี้ 10/10 หน้าบทความ:ถ้าทำธีมเองก็อาจจะยังใส่โค้ดลบไม่หมดนะค่ะ แล้วก็พอเข้าใจเหตุผลในการไม่ใส่สีทูลบาร์และดรอปดาวน์เมนู พื้นหลังโปร่งใส่ใส่ทูลบาร์โปร่งใสด้วย 'เละ' โอเคเราจะข้ามไป เหลือรายละเอียดที่ต้องลบอยู่นะค่ะ เอาล่ะการเกริ่นนำนี่ดีมากเลย สามารถระบุใจความได้ครอบคลุมมาก ส่วนตรงแนะนำตัวละครหรือ what is sha? น่าจะลองทำเป็นสองคอลลัมน์นะค่ะ ส่วนเพลงแนะนำให้ลองเป็ดเล่นออโต้ดู ถ้ากลัวว่าคนอ่านจะรำคานก็ไม่ควรใส่ลยจะดีกว่าค่ะ ส่วน chapter 1 นี่ดูจะมีหลายตอนนะค่ะ ลองเขียนเป็นตอนหนึ่ง 1 ตอนเลย งงป่ะ chapter หนึ่งอ่ะ ทำเป็นตอนเดียวเลยดีกว่าค่ะ 8/10 เกริ่นเรื่อง:เราจะดูตอนที่ 1 หรือ chapter 0 นะค่ะ อ่า..เราว่าความยาวพอประมาณค่ะ แต่จะออกยาวนิดๆนะค่ะ การเปิดเรื่องก็ดีในระดับหนึ่ง แต่การตัดตอนเราว่ายังไม่ค่อยดี ลองแก้ไขการตัดตอนสักนิดนะค่ะ ถ้าว่างก็รีไรท์เลยก็ได้ (ฮ่าๆๆ) อา...การบรรยายดีมากค่อะ ภาษาอ่านง่าย ตอนที่เราอ่านเพื่อจะวิจารณ์ใน dek-d writer อ่านง่ายกว่าในเว็บนะค่ะ พอเปิดคอมมาวิจารณ์ บรรยากาศแตกต่างจากในแอปมาก เราอยากให้ปรับปรุงบรรยากาศรอบข้างและ การจัดหน้า ระเบียบหน่อยนะค่ะ คนที่อ่านในแอปอาจจะไม่รู้สุึก แต่พอเปิดคอมอ่านแล้วต้องเบิกตากว้าง 8/10 เนื้อหารวม: อาใน cp.1 (ขอย่อจาก chapter ละกันเนอะ) การเปิดตอนนี่อาจจะควรเป็นบทบรรยาย อาจจะดีนะค่ะ ส่วนเรื่องเนื้อหาโดยรวมดีมากๆเลยค่าา =D 9/10 ระเบียบตอนย่อย:ยังจัหน้าได้ไม่ค่อยดี เหมือนที่วิจารณ์ไปในส่วนเกริ่นเรื่องนะค่ะ 9/10 จากนักวิจารณ์:ดีมากค่าา ลดความยาวอีกหน่อย จัดระเบียบ แค่นี้ก็ไม่มีที่ติแล้วค่าา 10/10 ขอบคุณที่มาใช้บริการค่าา รับงานและติชมการวิจารณ์ได้ที่หน้าบทความ 'รับวิจารณ์นิยายสไตล์ BM' นะค่ะ อ่านน้อยลง
brownniemacaron | 31 ก.ค. 58
-
3
-
0
"รับวิจารณ์นิยาย_สไตล์แมวๆ"
(แจ้งลบ)ชื่อเรื่อง : สำหรับ Sha : 6 เดือนในโลกอันบิดเบี้ยว เราไม่เข้าใจความหมายของ Sha เท่าไหร่ แต่ถือเป็นจุดเด่นของเรื่องด้วยชื่อที่แปลกใหม่ ตอนเราอ่านชื่อเรื่องครั้งแรกเราก็สะดุดกึก ..เกิดคำถามในใจ Sha คืออะไร? เราคิดว่าสิ่งนี้ล่ะที่ทำให้เรื่องนี้เป็นที่น่าสนใจติดตาตั้งแต่แรกเห็นค่ะ เนื้อเรื่อง : Sha : 6 เดือนในโลกอันบิดเบี้ยวเป็นเรื่องราวของหญิงสาวไร ... อ่านเพิ่มเติม
ชื่อเรื่อง : สำหรับ Sha : 6 เดือนในโลกอันบิดเบี้ยว เราไม่เข้าใจความหมายของ Sha เท่าไหร่ แต่ถือเป็นจุดเด่นของเรื่องด้วยชื่อที่แปลกใหม่ ตอนเราอ่านชื่อเรื่องครั้งแรกเราก็สะดุดกึก ..เกิดคำถามในใจ Sha คืออะไร? เราคิดว่าสิ่งนี้ล่ะที่ทำให้เรื่องนี้เป็นที่น่าสนใจติดตาตั้งแต่แรกเห็นค่ะ เนื้อเรื่อง : Sha : 6 เดือนในโลกอันบิดเบี้ยวเป็นเรื่องราวของหญิงสาวไร้นาม ในบทนำเธอคือผู้ดำเนินเรื่อง บทนี้กล่าวถึงเมือง(น่าจะในอีก 5 ปี)ที่มีโรคระบาดและการเก็บกวาด บทถัดมาเป็นของพงศา ชายหนุ่มชื่อแปลกผู้มีปูมหลังที่ไม่สวยงามนักกับอาชีพเรคอเดอร์ผู้จดบันทึก ถึงจะดำเนินเนื้อเรื่องเรื่อยๆ แต่คงความเข้มข้นเสมอต้นเสมอปลาย มีลักษณะการเสียดสีสังคมเล็กๆ จากเนื้อเรื่องที่เด็กขโมยของ เด็กพวกนี้อาจไม่ใช่ผู้ก่อการร้าย แท้จริงแล้วอาจเป็นสังคมที่บีบบังคับให้พวกเขาทำแบบนี้ก็ได้ หากเปรียบเทียบกับบ้านเรามันก็ทำให้เรามองเห็นสังคมในมุมอื่นกว้างมากขึ้นได้หลายแง่มุม ทั้งศีลธรรม คุณธรรม จริยธรรม เผลอๆที่เราคิดอาจเกี่ยวโยงกับการเมืองซึ่งไม่ขอพูดดีกว่านะคะ ฮา เรื่องนี้มีปมมากมายตั้งแต่ต้น(เรียกได้ว่ามีตั้งแต่ชื่อตัวละครเลยทีเดียว)รอเฉลยคำตอบที่สมบูรณ์ในช่วงท้ายเรื่อง อ่านแค่ห้าตอนเราขอสารภาพว่าไม่สามารถเดาเนื้อหาตอนต่อไปของเรื่องนี้ได้เลย ผิดกับเรื่องอื่นๆ ขอบอกว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องหนึ่งที่น่าติดตามมากเรื่องหนึ่ง เราขอเป็นกำลังใจให้คุณเมาคลีล่าสัตว์นะคะ ภาษา : ใช้สรรพนามบุรุษที่ 1 ในการดำเนินเรื่อง บทบรรยายค่อนข้างโอเค เราไม่ติอะไรมากเท่าไหร่เพราะส่วนใหญ่ทำได้ดีอยู่แล้ว กระชับง่ายได้ใจความ แต่ในบางย่อหน้า/บางประโยค คำซ้ำมากไป เช่นคำว่า “เธอ” เยอะเกินไป ในตอนที่หนึ่ง เช่น “...ครั้งหนึ่งหญิงสาวนามเมย์ลินได้ถูกเลือกโดยผลไม้แห่งโชคชะตา เธอเป็นคนมากความสามารถ มีพรสวรรค์มากพอจะเปลี่ยนระบบสังคมเป็นของเธอได้ หากแต่น่าเศร้าที่เธอรู้มากเกินไป เธอซับทราบถึงขีดจำกัดในการสร้างสังคมในอุดุมคติ เธอซับทราบถึงความเป็นไปไม่ได้ที่จะเห็นสรวงสวรรค์จากสังคมมนุษย์ เธอทราบถึงกฎเกณฑ์อันจริงแท้ว่าไม่มีกฎใดๆ นั่นเป็นเหตุผลที่เธอเลือกจะหั่นผลไม้แห่งโชคชะตาออกมา ส่งมอบให้แก่เหล่าผู้ถูกกำหนดให้ตายไปแล้วทีละคนๆ กระทั่งชิ้นส่วนของผลไม้อันพึงมีได้หมดลง...” เธอในย่อหน้านี้มีทั้งหมด 7 คำ คำว่า “เธอ” ที่ตัวหนาสีแดงสามารถเปลี่ยนเป็น สรรพนามอื่นได้ เช่น หล่อน คำว่า “เธอ” ที่ขีดเส้นใต้สีแดงสามารถลบออกได้ และเราไม่เคยเห็นคำว่า ”ซับทราบ” จากนิยายหรือหนังสือเล่มไหนเลยค่ะ “...เธอเป็นหนึ่งในคนที่เธอยื่นผลไม้แห่งโชคชะตาให้...” – หญิงสาวปริศนาวัย 18 เธอ ที่ขีดเส้นใต้ตัวหนาสีแดง ควรเปลี่ยนเป็น “ผู้หญิงที่ชื่อเมย์ลิน / เมย์ลิน” (ถ้าเราเข้าใจถูกคนนะคะ ฮา) ตัวละคร : ตัวละครทุกตัวในเรื่องนี้ต่างมีเอกลักษณ์ที่แตกต่างกันออกไป โดดเด่นเหมือนกันแต่เป็นคนละแบบ ทว่าทุกคนล้วนเป็นสีเทาค่อนไปทางเทาดำซึ่งทำให้ตัวละครดูมีมิติมากขึ้นเสมือนกับมนุษย์ทั่วไปที่มีดำเทาขาว จะไม่มีใครที่ดำล้วนหรือขาวล้วน คำผิด/การจัดหน้า : การจัดเรียงหน้าถือว่าอยู่ในเกณฑ์ดีค่ะ ตัวอักษรตัวใหญ่ทำให้อ่านง่าย ตัดกับสีพื้นหลัง แต่เราพบคำผิด / คำตกหล่นใน ตอนที่ 1 – “...แสงยามสนทยาเหลืองทองเรื่อเรืองอยู่...” = สนธยา “...จะปล่อยกายไปโดยไม่รู้อารม ความรู้สึก” = อารมณ์ “...เธอทราบถึงกฏเกณฑ์อันแท้จริง...” = กฎเกณฑ์ “...ไม่....เธอไม่ได้ถูกเลือกโดยผลไม้แห่งโคชะตา” = โชคชะตา ตอนที่ 2 – “...หากแต่เนื้อหาของคุณบ่งบอกได้ว่าคุณเป็นคนจริง ไม่โป้ปลด นั่นทำให้ฉันเชื่อว่าเราอาจไว้ใจคุณได้...” = โป้ปด ตอนที่ 3 – “...คณะที่อีกประมาณสามคนทำหน้าที่เดินตรวจเพื่อไม่ให้เกิดการขโมยเกิดขึ้น...” = ขณะ อ่านน้อยลง
prawprathchayaprathchaya | 2 ก.ค. 58
-
2
-
0
ดูทั้งหมด
คำนิยมล่าสุด
เขียนคำนิยม"Tear Review รับวิจารณ์นิยายสไตล์เทียร์"
(แจ้งลบ)Shar : 6 เดือนในโลกอันบิดเบี้ยว ------ สวัสดีค่ะคุณกระดาษห่อก้างปลา ต้องขอโทษที่ส่งงานช้ามากถึงมากที่สุดนะคะ มีภารกิจทางการเรียนนิดหน่อย ก่อนอื่นขออนุญาตเรียกสั้นๆ ว่าคุณปลานะคะ ก่อนวิจารณ์เทียร์ขอบอกก่อนว่าในการวิจารณ์ของเทียร์นั้น จะเป็นแบบบทต่อบท เพราะงั้นไม่เพียงจะมองในภาพรวม เทียร์ยังมองลึกถึงรายละเอียดด้วยเนอะ ---- 1.ชื่อเรื่อง ... อ่านเพิ่มเติม
Shar : 6 เดือนในโลกอันบิดเบี้ยว ------ สวัสดีค่ะคุณกระดาษห่อก้างปลา ต้องขอโทษที่ส่งงานช้ามากถึงมากที่สุดนะคะ มีภารกิจทางการเรียนนิดหน่อย ก่อนอื่นขออนุญาตเรียกสั้นๆ ว่าคุณปลานะคะ ก่อนวิจารณ์เทียร์ขอบอกก่อนว่าในการวิจารณ์ของเทียร์นั้น จะเป็นแบบบทต่อบท เพราะงั้นไม่เพียงจะมองในภาพรวม เทียร์ยังมองลึกถึงรายละเอียดด้วยเนอะ ---- 1.ชื่อเรื่อง ชื่อเรื่องนี้จัดว่าค่อนข้างดี และสื่ออย่างตรงไปตรงมาค่ะ แสดงให้นักอ่านเห็นอย่างชัดเจนว่าแนวเรื่องดำเนินไปในระยะเวลาเท่าไหร่ 2.เนื้อเรื่อง แน่นอนว่าจะขอเริ่มจากคำโปรยอีกเช่นเคยค่ะ ‘เมื่อหญิงสาวไร้ความทรงจำ ได้ตื่นขึ้นมาในโลกอันเต็มไปด้วยเครื่องจักรไอน้ำ ที่กำลังถูกคุกคามด้วยโรคระบาดและความเห็นแก่ตัวของมนุษย์ เธอมีเวลาหกเดือนที่จะตามหาความจริงว่าเธอเป็นใครและอะไรคือสิ่งที่เธอควรทำ’ เปิดเรื่องได้น่าสนใจดีมาก แต่จะดีกว่านี้ค่ะถ้าบทนำไม่ยาว ด้วยความที่บทนำค่อนข้างยาวประกอบกับคุณปลาใช้การเล่าแบบบุรุษที่1 ในความรู้สึกเทียร์คือมันทำให้เรื่องดูน่าเบื่อไป เหมือนเป็นการเล่าไปเรื่อยๆ ซะมากกว่า ยังดีที่คุณปลาใช้สีมาคอยสลับกันไปมา เลยกระตุ้นความสนใจเพิ่มมากขึ้นค่ะ แต่ตามเนื้อเรื่องโดยรวมแล้วนั้น เทียร์เข้าใจนะว่าพล็อตเรื่องของคุณปลาน่าสนใจ แต่การนำเสนอยังทำออกมาไม่ดีเท่าไหร่ค่ะ เพราะคุณปลาติดการนำเสนอในแบบเล่าเหมือนนิยายเล่มนี้เป็นบันทึกประจำวัน ความน่าสนใจเลยหายไปค่อนข้างมากอยู่ และเทียร์จะบอกว่าในแต่ละบทช่วงแรกๆ ไม่มีจุดดึงดูดให้ผู้ชมต้องการอ่านต่อ เพราะไม่ได้มีการอ้างถึงหรือการดำเนินเรื่อง ในลักษณะที่บอกจุดมุ่งหมาย ซึ่งนิยายแฟนตาซีส่วนมากจะเป็นในรูปแบบนี้ และยังไม่ค่อยเห็นในส่วนที่เกี่ยวกับคำโปรยอย่างที่คุณปลาว่า แต่ข้อดีสำหรับเรื่องนี้คือ การที่คุณปลาพยายามใส่ข้อคิดในแง่ของปรัชญาเอาไว้ ทั้งในด้านของการเมืองและสภาพสังคม ว่ามีทัศนคติยังไง ทำให้นักอ่านเข้าใจสภาพแวดล้อมและทัศนคติของตัวละครได้ง่ายขึ้น สิ่งที่ควรปรับปรุง(แล้วแต่จะพิจารณานะคะ) คือ เรื่องการนำเสนอค่ะ คุณปลาใช้การบรรยายแบบเรียบๆ เหมือนจุดต่อจุดในระนาบเดียวกัน การทำให้เรื่องน่าสนใจ อย่างน้อยที่สุดคุณปลาน่าจะให้มีจุดใดจุดหนึ่งในตอนสูงกว่าจุดๆ อื่น หรือง่ายๆ คือส่วนพีคของเรื่องค่ะ 3.ตัวละคร สำหรับเรื่องตัวละครค่อนข้างจำยากค่ะ (เว้นแต่ตัวเอกเนอะ) เพราะที่สังเกตจะมีตัวละครออกมาอย่างน้อยบทละตอนได้ มีตระกูลนั้นตระกูลนี้ ชื่อเรียกอื่นๆ อีกมากค่ะ ซึ่งบทพวกนี้มาแล้วไปเหมือนแค่จบบทก็หมดหน้าที่ มีแค่ไม่กี่ตัวเท่านั้นค่ะที่ยังคงมีบทบาทเรื่อยๆ และคุณปลารู้สึกว่าไม่ค่อยแจกบทให้ตัวหลักๆ เท่าไหร่ การมีตัวละครเยอะก็ดีที่มีอะไรเล่นได้หลากหลาย แต่ถ้าเยอะเกินไปจะเกิดข้อเสียในเรื่องการแจกบท และลำดับความสำคัญได้ ต้องระวังด้วยนะคะ 4.ภาษาที่ใช้ เทียร์ว่าเป็นเรื่องที่ค่อนข้างแปลกในการใช้ภาษาค่ะ คือไม่ใช่ว่าภาษาไม่สวยนะคะ แต่เพราะการใช้บุรุษที่1 ในการเล่าเรื่อง ซึ่งเทียร์คิดว่ามันค่อนข้างยากสำหรับนิยายแฟนตาซี เนื่องจากไม่อาจคาดเดาหรือเขียนความคิดของผู้อื่นให้เห็นเด่นชัดได้ และทำได้เพียงสังเกตจากตัวเอกในการดำเนินเรื่อง ถือว่าตรงส่วนนี้เป็นข้อดีอย่างหนึ่งค่ะ แต่มันก็มีข้อเสียอยู่ อย่างที่เทียร์ได้บอกไปก่อนหน้านี้คือไม่อาจเขียนความคิดของตัวละครอื่นๆ ได้อย่างเต็มที่ค่ะ และในบางประโยคยังคงมีคำฟุ่มเฟือยซึ่งมันสามารถรวบมาในคำเดียวกันได้ เช่น ในตอนบทนำที่บรรยายลักษณะชายชรา ‘...ใบหน้าเหี่ยวย่นตามวัย ผมยาวขาวบาง เคราขาวยาว กล่าวถามฉัน...’ คำว่าขาวมันซ้ำกันค่ะและอยู่ใกล้กันด้วย ทำให้เวลาอ่านสะดุดค่ะ คุณปลาอาจใช้การรวบคำหรือหาคำอื่นที่สีความหมายเดียวกันมาแทน เช่น ‘...ใบหน้าเหี่ยวย่นตามวัย ผมยาวสีดอกเลา เคราขาวยาว กล่าวถามฉัน...’ เป็นต้นค่ะ หรืออย่างตอนบรรยายฉากที่ผู้หญิงคนหนึ่งลั่นไกใส่ใครคนหนึ่ง คุณปลาพยายามเน้นคำว่า “สีดำ” บ่อยมาก ทั้งที่สามารถบอกไปได้ง่ายๆ ว่าหญิงสาวคนนั้นสวมใส่ชุดสีดำตั้งแต่หัวจรดเท้า แล้วค่อยบรรยายเพิ่มเติมว่านางแต่งตัวประมาณไหนก็ได้ค่ะ และเรื่องนี้ค่อนข้างเน้นหนักในเรื่องการบรรยายลักษณะต่างๆ เยอะมาก ทั้งที่ใจความจริงๆ แล้วไม่เยอะ มันเลยเหมือนได้ทานน้ำมากกว่าเนื้อ เป็นไปได้อยากให้ลองรวบคำให้กระชับและได้ใจความกว่านี้ค่ะ คำผิด อั่งนอง --- เจิ่งนอง ร่างในชุรัดรูป --- ร่างในชุดรัดรูป ผมเอื้อนกาย --- ผมเอนกาย สมุดโน๊ะ --- สมุดโน้ต กฎหมาย --- กฎหมาย (คุณปลาใช้สลับกันไปมาค่ะ ที่ถูกต้องสะกดด้วย ฎ.ชดา) น้ำเสียงแน่นิ่งไร้แววเจอเคล้าอารมใดๆ --- น้ำเสียงแน่นิ่งไร้แววเจือเคล้าอารมณ์ใดๆ /น้ำเสียงนิ่งเย็น 5.สรุป Shar : 6 เดือนในโลกอันบิดเบี้ยว นิยายแฟนตาซีโทนดาร์ก การใช้ภาษาภายในเรื่องที่สวยเรื่องหนึ่ง และหาคำผิดได้น้อยมาก บ่งบอกถึงความตั้งใจของผู้เขียนได้เป็นอย่างดี ในส่วนของพล็อตเรื่องมีความน่าติดตาม ถือได้ว่าเป็นแฟนตาซีอีกเรื่องที่ฉีกแนวจากแฟนตาซีทั่วๆ ไป ทว่ายังขาดเสน่ห์ในการบรรยาย รวมทั้งการจัดการกับตัวละครที่เยอะ หากมีการพัฒนาปรับปรุงเรื่องนี้ถือว่าเป็นอีกเรื่องที่น่าสนใจมาก อ่านน้อยลง
te_ar2 | 22 ก.พ. 59
-
1
-
0
""BlackReader" รับวิจารณ์นิยาย"
(แจ้งลบ)Shah : 6 เดือนในโลกอันบิดเบี้ยว เรื่องราวที่โลกที่เต็มไปด้วยเทคโนโลยี สังคมที่ต่ำต้อยลง ความหายนะที่เริ่มมาเยือน องค์กรสายลับ ข่าวสาร ปีศาจ โรคภัย จิตใจมนุษย์ การมีชีวิตรอด กลายเป็นสิ่งสำคัญในโลกนี้ แล้วจะเกิดอะไรขึ้นในเมื่อผู้พยากรณ์อนาคตบอกว่าอีก 6 เดือนภัยพิบัติจะมาเยือนเหล่ามนุษย์ที่ทำตัวเป็นเจ้าชีวิตกันแน่ ?? หญิงสาวที่ไร้ซึ่งความทรงจำ ก ... อ่านเพิ่มเติม
Shah : 6 เดือนในโลกอันบิดเบี้ยว เรื่องราวที่โลกที่เต็มไปด้วยเทคโนโลยี สังคมที่ต่ำต้อยลง ความหายนะที่เริ่มมาเยือน องค์กรสายลับ ข่าวสาร ปีศาจ โรคภัย จิตใจมนุษย์ การมีชีวิตรอด กลายเป็นสิ่งสำคัญในโลกนี้ แล้วจะเกิดอะไรขึ้นในเมื่อผู้พยากรณ์อนาคตบอกว่าอีก 6 เดือนภัยพิบัติจะมาเยือนเหล่ามนุษย์ที่ทำตัวเป็นเจ้าชีวิตกันแน่ ?? หญิงสาวที่ไร้ซึ่งความทรงจำ กับ ชายหนุ่มที่ยึดมั่นในอดีตที่เขาอยากจะลืมและไม่อยากลืม จะทำอย่างไรให้ไม่ถึงจุดจบสิ้นของโลกติดตามได้ใน Shah : 6 เดือนในโลกอันบิดเบี้ยว เฮ้โย่วสไปร์ ก่อนอื่นที่จะเข้าสู่ความจริงจัง ก็พูดสบายๆกันก่อนนะ รู้สึกเรื่องราวในนิยายจะเป็นเรื่องราวเกี่ยวกับสังคม ถ้าส่วนตัวเฮียเจอสังคมแบบนี้เฮียก็เครียดเหมือนกันแหะ (มันกลายเป็นนิยายเสียดสีสังคมไปเลยแหะ) จิตใจคนเราเนี้ยมันก็ทรยศกันได้จริงๆ เท่าที่อ่านแม่สาวไร้ความทรงจำที่ดูวิญญาณหายไม่อยู่กับตัวกับชายผู้ที่ดูยึดติดกับอดีตนี่ จะค่อยๆดำเนินเรื่องสินะ แต่แม่สาวดันอยู่ช่วงCP2นี่สิฮ่า ส่วนตัวว่ามันสนุก แต่เฮียต้องวิเคราะห์ด้วยสิเลยไม่ได้ดื่มด่ำกับบางจุด อิอิ (แอบมาเฉลยบางอย่างให้ทีก็ได้นะ)แต่ชอบภาพต่างๆมากมายในนิยาย นับว่ามันมีแรงดึงดูดใจมากเลยนะ ^^ ทำด้านหน้าดีมีชัยไปกว่าครึ่ง 1.5/ 2 เข้าเรื่อง ด้านที่1 ภายนอก ชื่อเรื่อง ชาห์ Shah คือสิ่งที่เฮียติดใจที่สุด สำหรับเฮีย ชาห์ ยังบอกไม่แน่นอนเลยว่าตกลงแท้จริงแล้วมันคืออะไร การต่อสู้เพื่อรอด โรคระบาด คำสาป 6เดือน นี่คือสิ่งที่เรียกว่า ชาห์ใช่มั้ย ?? เจอแว่บแรกแบบคนไม่เคยเห็นแบบใสๆเลยนึกว่านิยาย 6 เดือนที่ต้องอยู่ในโลกอันบิดเบี้ยวแล้วค่อยได้ออกมาซะอีก แอบเข้าใจผิดเหมือนกันนะถ้าไม่ได้อ่านไตเติ้ล ต่อไปพูดถึงบทนำ เฮียจัดเป็นภายนอกเพราะ มันเป็นบทที่ว่าคนที่เข้ามาจะอ่านแรกเลย ถ้าไม่สนใจเขาปิดทิ้งเลยนะจริงๆ ขอชมเลยว่าการแบ่งแยกเป็น Chapter จะดูดีและอินเตอร์มาก ชมๆ จากที่อ่านบทนำ(ขอเรียกแบบนี้นะ) ปมเยอะมาก สมกับเป็นบทนำจริงๆ การเชื่อมโยงที่พาผู้อ่านเป็นดั่งผู้หญิงที่ดำเนินในเรื่องซึ่งไม่รู้เรื่องอะไรจริงๆ เหมือนพยายามว่าอยากรู้ก็อ่านตอนต่อไปนะ แต่มันยังดึงความน่าสนใจมาไม่พอ เหตุการณ์เพิ่มปมเกิดขึ้นประชันชิดจนน่าตกใจจริงๆ แต่สุดท้ายก็คือปมที่ใหญ่ที่สุดคือ ไอคนชื่ออ่านยาก พงศา นั่นเอง การที่อยู่ๆไอน่ากากหมาป่าจะโผล่มาแบบรวดเร็วชนิดที่ว่าไม่ให้นางเอกตั้งตัวเลยเนี้ยเป็นสิ่งที่ขัดมาก ไร้ช่องว่างจริงๆ คุยกับสาวลึกลับก็ไปเจอชายลึกลับอีก ถ้าเป็นเฮียกรี๊ดแต๋วแตกแล้ว ฮ่าๆ…….ส่วนเรื่องการตกแต่งขอไม่สนเรื่องนี้เพราะบางคนไม่แต่งก็ตีพิมพ์ได้ ^^ 2/3 เข้าเรื่องด้านที่ 2 ภายใน โครงเรื่อง ถือว่าดีมาก วาดปมเอาไว้ออกมาได้ดี อาจมีบางจุดที่เดาได้ง่ายมันก็แล้วแต่คนอ่านล่ะนะ พล๊อตเรื่องถามว่าน่าสนุกมั้ย ก็น่าสนุก ดีมั้ย ก็ไม่เท่าที่ควร เพราะว่าปมหลายๆอย่างที่มารุมเร้ายิ่งกว่าโรงฝันตื่น แต่ดีที่พงศาและแม่สาวความจำเสื่อมที่อยู่อีกChapter จะคอยเฉลยอยู่ พงศาเป็นนักฆ่ามาก่อนอะไรแบบนี้ แต่สิ่งที่มันขัดตาเราบางอย่างคือ อดีต อักษรสีเทา ที่จะโยงไปอดีตตามเหตุการณ์ที่เกี่ยวข้องนั้นๆ มันทำให้เราเหมือนไปอีกที่นึงแล้วกลับมาอีกที่นึง มันเหมือนจิ๊กซอ ที่เราต่ออีกอัน และย้ายไปต่ออีกอันทั้งๆที่มันเป็นภาพเดียวกัน แต่กลับกลายเป็นว่าเราต่อถึงไหนแล้ว แต่มันเป็นเทคนิคการบรรยายผมจึงไม่ใส่ใจอะไรมากแต่มันก็ขัด อีกทั้งคนที่อ่านไปนานๆบางคนอ่านจะเริ่มติดบางช่วง และเริ่มมีปมเพิ่มนั่นเองครับ ทางที่ดีช่วยเล่าเรื่องย้อนอดีตเต็มๆซักตอน ในช่วงกลางๆเรื่อง ชักนำให้นึกถึงอดีตแบบเต็มๆ มันจะคลายปมไปได้หลายๆปมเลยครับ อย่างว่าเนาะ แนวดาร์คกับลึกลับ หาคำตอบเอาเองเถอะ ฮ่าๆ 3/3 เข้าด้านที่3 สิ่งแวดล้อมและสิ่งมีชีวิต ไร้ที่ติมากนะครับ การอธิบายสิ่งต่างๆ แต่ช่วยย่อๆหน่อยก็ได้ บางที อย่าใช้คำเยอะมากเกินไปครับ มันจะทำให้เรานั่งไม่ติดกับนิยาย นิสัยตัวละครสื่อออกมาได้ดีนะครับ เพราะอดีตที่เข้ามาแทรกด้วยทำให้เราเริ่มเข้าใจนั้นๆได้ดีทีเดียว เรื่องบทสนทนา การคุยกับอีกคนกับอีกคนนับว่าดีครับ ดูมีชีวิตชีวาดี ถึงแม้จะดูเรียบๆไปบางบางบท หรือดูพูดยาวยืดทั้งๆที่ใจความสำคัญอยู่เพียงแค่นิดเดียว ถ้าเฮียฟังเฮียจะบอกก่อนว่าขอเนื้อไม่เอาน้ำ แต่ดีมันบ่งบอกว่านี่คือคนคุยกัน ฮ่า 1.5/2 เข้าด้านที่4 หลักภาษา การบรรยายบอกแล้วว่ามันดูสิ้นเปลือง และมันดูไม่ตื่นเต้น อย่างแรงเลยล่ะ มันดูการดำเนินเรื่องที่เอื่อยๆ เหมือนทะเลที่20นาทีคลื่นจะมา แม้ฉากที่ควรจะตกใจยังไม่ตกใจเลย ตามจริงไรต์น่าจะใช้ประโยชน์จากการเอาเรื่องราวอดีตมาคั่นแล้วเริ่มที่ฉากดูตื่นเต้นเลยนะ หรือการพิมพ์ที่จะชวนตกใจ แต่การบรรยายลักษณะต่างๆโดยรวมถือว่าทำให้นึกภาพออก ถึงแม้จะต้องนึกทีละชิ้นๆก็ตาม เก็บรายละเอียดดีนะครับตามหลักการ แต่ตามความเป็นจริงให้มันรวดเร็วบ้างก็ได้ เพราะมันจะหลับเอาครับ แหะๆ ดีนะด้านที่4มาอยู่ท้ายโชคดีมากที่จัดหลักสูตรไว้แบบนี้ การเขียนคำผิดคำถูกส่วนใหญ่แล้วจะเป็นคำที่พิมพ์ตกหล่นมากกว่า การพิมพ์คียบอร์ดก็แบบนี้แหละครับเฮียเข้าใจดี ปกติเฮียจะเขียนคำผิดและตำแหน่งให้เพียงแค่ 1 หน้ากระดาษสมุดของเฮีย มีดังนี้ครับ บรรทัดที่ 7 กึ่ง 8 ย่อหน้าที่ 23 CT 1 EP 1 “ลูกไม้มายมาย” >> “ลูกไม้มากมาย ไม่เข้าใจว่าตั้งใจหรืออะไรกัน ก กับ ย อยู่ไกลกันตั้งซีกโลก หรือเป็นคำใหม่ครับ “โอ้วดูนิยายนี้สิ ดี มายมาย” เอิ่บ...อย่าต่อยเฮียนะ ก็เฮียลงทุนเปิดพจนานุกรรม หาเลย มายแปลว่าตวง มากแปลกว่ามาก มายมาย มันก็ต้องแปลว่า ตวงตวง สิ เฮ้อ ทำไมถึงจริงจังฟะ ฮ่าๆ บรรทัดที่ 1ย่อหน้าที่ 31 CT 1 EP 1 “งานพอเศษ” >> “งานพิเศษ” พอเศษนี่มันงานอะไรกัน งงแรง! บรรทัดที่ 1ย่อหน้าที่ 3 CT 1 EP 2 “ชุรัดรูป” >> “ชุดรัดรูป” เอาจริงๆ คียบอร์ดแหละผิด ฮ่าๆ บรรทัดที่ 1ย่อหน้าที่ 4 CT 1 EP 2 “ดูเหมือ” >> “ดูเหมือน” โดนสล๊อตล้างสมองหรอ ฮ่า บรรทัดที่ 6ย่อหน้าที่ 2 CT 1 EP 2 “ดูเหมือนเพื่อ” >> “ดูเหมือนเพื่อน” หาเอาๆ บรรทัดที่ 6ย่อหน้าที่ 20 นับจากล่าง CT 1 EP 3 “รู้เองลแหละ” >> “รู้เองแหละ” คำเกิน บรรทัดที่ 1ย่อหน้าที่ 2 นับจากล่าง CT 1 EP 3 “เสียสุดท้าย” >> “เสียงสุดท้าย” แอบเจ็บกับออร์เดล บรรทัดที่ 2ย่อหน้าที่ 1 นับจากล่าง CT 1 EP 3 “ตกอยู่ในอันตรา” >> “ตกอยู่ในอันตราย” คะแนนรวมที่ได้ ที่ได้ 8 /10 ความในใจ: เรื่องนี้ที่วิจารณ์เรื่องแรกของร้านก็ต้องขอโทษด้วยนะ บางไรต์อาจเห็นว่าเห้ยทำไมนิยายมันดูไม่ดีไปเลย ภาพรวมเฮียว่ามันดี มัน OK แต่นี่แค่อิงจากหลักการเลยหละ แต่ถ้าอิงจากการอ่าน นักอ่านที่จะเข้ามาอ่านนั้น บางอย่างมันดูน่าเบื่อ มันดูว่าเราไม่อยากหาคำตอบจากสิ่งนั้น มันดูไม่อินตาม ทำให้ไม่อยากที่จะคอมเม้นต์นั่นส่งผลด้วยจะคอมเม้นต์ก็ได้นะมันแล้วแต่ผู้อ่านจะวิเคราะห์ว่าตื่นเต้นมั้ยหรืออยากระบายมั้ย สำหรับความในใจ จะไม่เอาลง จะเป็นการกระซิบแค่นั้นพอ แต่งต่อไปสนุกมากแล้ว ทำภาคอดีตด้วยก็ดี บางคำตอบ เรายังไม่ยอมตอบให้กับผู้อ่านเลยนะ ไปหาเอา อย่าเกลียดเฮีย T_T เออสไปร์เขียนได้เชื่อมโยงกับแนวที่สไปร์กำหนดมาก ถือว่าเด่นมากด้านนี้ หากแต่ปรับปรุงให้มันตื่นเต้นมากขึ้น ช่วงที่ “เธอคิดจะทำอะไรกันแน่น่ะ?...ออร์เดล...” มันทำให้ตาผมเบิกกว้างได้เลยนะครับ นับว่าเป็นฉากที่เฉลยออกมาแล้วจะตื่นเต้นอย่างแน่นอน เป็นการยกตัวอย่างในนิยายของคุณ ย้ำนะครับผมเป็นผู้อ่าน ไม่ใช่ผู้เขียนที่จะสามารถแต่งใหม่ให้คุณได้แต่แค่ลองปรับ ลองไปหาอ่านเรื่องต่างๆดู ในมุมมองผู้ชายเฮียก็อยากได้ความตื่นเต้นในเนื้อหาที่ลึกลับเช่นนี้ นับว่าเป็นจุดเด่นเลยคือการเฉลย และการอ่านจะทำให้เราเก่ง สู้ๆครับ ///ใส่หน้ากากหมาป่าแล้วเดินจากไป ฮ่าๆ อ่านน้อยลง
BlackReader | 2 ก.พ. 59
-
2
-
0
ดูทั้งหมด
ความคิดเห็น