(ตีไม่แผ่) บ้านรับน้อง

สถานะวันนี้ : กระจุ๊ยยยยๆๆๆ ไม่อยากให้โรงเรียนเปิดเลย
_____________________________________________________________________________

        พรุ่งนี้จะเริ่มต้นเข้าสู่เทศกาลบ้านรับน้องของการีนแล้วคะ (ชาวบ้านเค้าเริ่มไปตั้งนาน ตูเพื่งเริ่ม)
บ้านรับน้อง ก็คือ "บ้าน" ที่จะทำหน่้าที่ "รับน้อง" ใหม่ที่กำลังจะเข้าสู่ชีวิตนิสิตปี 1 แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
        ช่วงนี้ รุ่นพี่จุฬาฯ ที่สมัครใจเป็น "พี่บ้าน" จะมาประชุม ซักซ้อมความพร้อมเพรียงเพื่อเตรียมเทศกาลรับน้องครั้งใหม่ประจำปี
        เป็นการรับน้องรวมของมหาวิทยาลัย ที่พี่ๆจากหลากหลายคณะมารวมตัวกันใน "บ้าน" หลังหนึ่งหลังใด และพยายามอย่างยิ่งยวดที่จะนำน้องเข้าสู่บ้านตัวเองให้ได้ (อยากรับน้องใจจะขาดนี่หน่า อิ
อิ)

(เช้าตรู่วันแรก ที่น้องยังไม่มา : เบื้องล่างที่เห็นเป็น"พี่บ้าน"จากหลายคณะ หลายรุ่น)

(สัมภาระ และเสบียงของบ้าน ที่เตรียมเพื่อความสุขสันต์ของน้อง)

        พอวันจริงมาถึง จะมียุทธการนำตัวน้องเข้าบ้านให้ได้มากที่สุด (ซึ่งมันมีนโยบายแบ่งน้องๆตามระบบอัตราส่วน และสุ่มอยู่แล้ว) แต่พี่ก็อยากได้น้องเยอะๆ น้องบางคนก็อยากอยู่กับเพื่อน ไม่อยากแยก

        ในอดีต จะมีระบบพี่ฉกน้อง(แบบจังๆหน้า) ออกจากแถวระหว่างที่ไลน์(พา)น้องไป"บ้าน" พี่บางคนใช้คารมเรียกน้อง น้องหลงก็ไปซะงั้น 555+ (การีนก็เคยโดนคารมนี้) ทำให้เกิดการน้องล้นบ้าน น้องไม่มีข้าวกิน เพราะพี่มีความสามารถหาน้องเข้าบ้านได้มาก
(มีการแบ่งน้อง ตามขนาดของบ้าน เช่น บ้านไซส์s รับน้อง 50 คน บ้านไซส์L รับน้อง 150 คน เป็นต้น)

        สำหรับปีที่แล้ว(2551) มีการจัดระบบแบ่งสรรน้องๆ (น้องๆไม่ใช่สิ่งของ พี่ก็ไม่อยากใช้คำว่าแบ่งสรร แต่นึกคำอื่นไม่ออก ขอโทษนะจ๊ะ)ที่เข้มงวด จนเกิดปรากฏการณ์พี่ไล่ เพราะน้องไม่อยากเข้า"บ้าน"ที่ตนได้จากการแบ่งสรรตามระบบ จะไปอยู่กับเพื่อน พี่ส่วนกลางจึงโกรธและแอบกัดไปว่า "ถ้าน้องไม่ไปบ้านที่ตัวเองที่ได้ น้องก็กลับบ้าน(เกิด?)ของน้องไปซะ" แป่ว-*-
สำหรับปีนี้แว่ว(จริง)ว่าพี่จะต้องอยู่ในคอก และล้อม(คอก)น้องไว้ ให้น้องเลือกเอง

        ในวันจริงวันแรกนี้ ในทุกปีจะมีสีสันมากมายในขณะที่น้องๆมาลงทะเบียนเข้างาน พี่บ้านทั้งหลายจะขนกลองมาตีเรียกน้อง ถือธงมาโบก ถือป้ายมาสะบัดแสดงแสนยานุภาพของ"บ้าน" บางคนลงทุนแต่งองค์ทรงเครื่องแบบที่ชาตินี้ไม่มีวัน(คาดคิด)ว่าจะแต่งได้ เพื่อสร้างจุดเด่นให้น้องเห็น(หัว)พี่สักตน เอ้ย สักคน

(แม่(พ่อ?)บ้านช่างเม้าท์นิ)

พวกพี่ๆที่มารับน้องก็อยากจะแบ่งภาคตัวเองได้ มือหนึ่งถือ(โทร)โข่งเรียกน้อง(ถ้าบ้านไหนงบเยอะ จะขนไมค์ลำโพง สเตอริโอเซอราวด์มาก็ได้) มือหนึ่งแบกกระเป๋าสัมภาระให้น้อง อีกมือหนึ่งถือพัดถือร่มกันแดดกันฝนให้น้อง อีกมือหนึ่งก็อยากจะจับจูงมือน้องพาไปที่ตั้งของ"บ้าน"
(เฮ้ย มือมั้นมาจากไหนเกินจำนวนมือมนุษย์ฟ่ะ อ้อ พี่แบ่งร่างได้ไง เอ้ย พี่มีหลายคนจ๊ะ)

แต่ที่แน่ๆไปกว่านั้น พี่ๆจะมีเท้าไว้ยันและกันพี่บ้านอื่นมาฉกฉวยน้องที่รักไปแน่นอน 555+

(ถ้ามีพี่บ้านผู้ชาย ก็จะเป็นเครื่องทุ่นแรงอย่างดี)

พอน้องเข้า "บ้าน" พี่ๆก็จะมีกิจกรรมทั้งภายใน"บ้าน" ระหว่าง"บ้าน" ระหว่าง"เมือง" (ในเมืองจะมีหลายๆบ้าน แบ่งออกตามโซนที่ตั้งของ"บ้าน"หลังนั้น เช่น เมืองA โซนฝั่งใหญ่แดนหลังพระรูป เป็นต้น) และกิจกรรมของมหาวิทยาลัย คือ ตักบาตรรวม กิจกรรมบำเพ็ญประโยชน์ (หรืออื่นๆตามธีมของงานรับน้องแต่ละปี) และกิจกรรมรวม ที่จัดในสนามจุ๊บ มีดนตรี(คนดัง+CU BAND)-แนะนำมหาวิทยาลัย-คณะ และ...อีกมากมาย

(พี่บ้านต้องทำได้ทุกอย่างทั้งเป็นลีด ทั้งเหินหาว?? และภารโรง)

(สุขสันต์ในบ้าน)

(พวกเรามาบำเพ็ญประโยชน์กันเถอะ น้องทำ พี่อยู่ร่ม (กางร่มให้น้องไงจ๊ะ))

(เพื่อบ้าน น้องต้องวิ่งๆๆๆนะจ๊ะ : กิจกรรมแข่งขันระหว่าง"บ้าน")

(พี่บ้านสองหลัง)

กิจกรรมที่จัด มักปรับเปลี่ยนให้เหมาะสมกับจำนวนวัน เวลา สถานที่

        ในปีที่การรับผ่านส่วนกลางไม่มีปัญหา ประกาศผลได้เร็ว ฝนฟ้าดีๆ ฤกษ์ยามเอื้ออำนวย มักจัดหลายวัน และให้ค้างคืน (เท่าที่ทราบสูงสุด 3 วัน 2 คืน) ซึ่งการค้างคืนก็จะให้น้องๆค้างกันในหอในของจุฬาฯนั่นเอง (ส่วนพี่ๆจะไปมุดศีรษะที่ไหนก็ตามแต่ใจและสังขาร แต่ส่วนกลางจะเปิดศูนย์กีฬาในร่มให้นอน) แต่ในปีทีช่วงเวลากระชั้นชิด (เปลี่ยนระบบเอนท์ มีปัญหาตรวจข้อสอบผิด ฯลฯ) เวลาในการจัดรับน้องก็จะน้อยลง อาจเหลือเป็น 2 วันและไม่ค้าง (เพราะ ใกล้เปิดเทอมต้องให้นิสิตเข้าหอ ไม่มีที่นอนจ้า;จะเปิดปทุมวันปรินเซสก็คงไม่ไหวนะ 555+)

        แต่ไม่ว่าจะจัดกี่วัน ค้างคืนหรือไม่ก็ตาม ไม่ได้ทำให้เสน่ห์ของการรับน้องบ้านจืดจางลงไป

        พี่ๆจะทุ่มเืทใจใส่ห่อมอบให้น้องไปทั้งดวง ในช่วงเ้วลานี้สี่ในสี่ห้องหัวใจจะมอบให้น้องใหม่เต็มที่ (แฟนเฟินกระเด็นไปอยู่ตามตับ ปอด และม้ามในช่วงนี้ 555+)

(ช่วงสุดท้ายของงาน : ส่วนใหญ่จะเป็นช่วงเขียนความในใจ และบันทึกติดต่อ ; ภาพแรกมีการีนตอนเอ๊าะๆด้วยนา)

และในช่วงเวลาหลังจากกิจกรรมนี้ พี่และน้องก็จะแน่บแน่น เป็นความสัมพันธ์ระหว่างรุ่นพี่รุ่นน้องที่ปราศจากคำว่าคณะ/สาขา/ภาคที่เหมือนๆกัน เป็นมิตรภาพที่เกิดจากการเป็นพี่เป็นน้องร่วมมหาวิทยาลัย

(หลังงานรับน้อง : สมาชิกในบ้านกับงานกีฬาเฟรชชี่'48)

(หลังงานรับน้อง : สมาชิกในบ้านจะมาร่วมยินดีกับพี่บัณฑิตคนใหม่)

และน้องใหม่ใน"บ้าน"หลังหนึ่งหลังใดนั้น ก็จะกลายเป็น"พี่บ้าน" เพื่อรอรับน้องรุ่นต่อไปสืบรุ่น สืบรุ่น สืบรุ่น...

กิจกรรมรับน้องใหม่
ก้าวใหม่ในรั้วจามจุรี
รับน้อง....สู่ "บ้าน" อีกหลังหนึ่งในช่วงชีวิตการเรียนระดับอุดมศึกษา
จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย

ปล. พี่ไม่อยากให้น้องๆเกิดความเซ็ง และรุมเข้าไปบ้านเดียว เพียงเพราะไม่ได้อยู่กับเพื่อนสนิท เพราะพี่ทุกคนจากทุกๆ"บ้าน"ล้วนเตรียมหรรษาอันซาบซ่านให้น้องๆด้วยความทุ่มเทอยู่แล้ว ดังนั้นจึงไม่ต้องกลัวว่าจะเหงา เพราะการได้ก้าวเดิน(ไป"บ้าน"ใหม่) จะทำให้น้องเจอเพื่อนใหม่ พี่ใหม่ เป็นมิตรภาพที่ยาวนาน...

ปลล.ขอบคุณสำหรับภาพถ่ายในความทรงจำทั้งหลาย (ปีนี้จะมาเพิ่มความทรงจำเรื่องนี้กันต่อนะ) ขออภัยพี่ๆน้องๆที่ถูกนำรูปมาลง การีนขออนุญาตมา ณ ที่นี้ ขอบคุณมากจริงๆ เพราะทุกคนทำให้"บ้าน"ของเราอบอุ่น...อินเดียน่า

ความคิดเห็น

tanoo 25 พ.ค. 52 / 02:21

ดูน่าสนุกอะ แต่พี่ๆคนเหนือยนะเนี่ยจับปูใส่กระดงคงไม่มี จะกลายเป็นจับช้างเข้าคอกแทน -*-แบบว่าไม่ยอมไปไหนสักที่ ท่าจะฮาดีเนอะเอกเป็นอะไรที่ควมคนไม่เป็นโดยเฉพาะผุ้หญิง-*- คือว่าไม่รุ้จะพูดกับเขายังไง หนักใจอย่างแรง บางที่ไปกิจกรรมกะเพื่อนในหลายๆที่อะ เหมือนคุยกันคนละภาษา -*- มึนครับมึน