ปัจฉิมนิเทศ

เมื่อวันจันทร์-อังคารที่ผ่านมา ไปงานปัจฉิมนิเทศของคณะครุศาสตร์ ซึ่งก็แน่นอนอยู่แล้วว่าเรียนครุศษสตร์ คงไปของปัจฉิมนิเทศของคณะอื่นๆไม่ได้ เป็นการปัจฉิมที่แอบงงๆ เพราะไม่มีกำหนดการออกมาก่อน นิสิตส่วนใหญ่จะรู้แต่วันไป และรู้แค่ว่าให้ใส่ชุดนิสิตมาก่อน ใส่ชุดนิสิตมาก่อนวันแรก เพราะมีการเปิดงานโดยคณบดี และมีการฟังบรรยายวิชาการจากวิทยากรผู้ทรงคุณวุฒิ ฟังเสร็จแล้วจึงไปเปลี่ยนชุด –กินข้าว เพื่อเดินทางไปเพชรบุรี

เออ ยุ่งยากใช่เล่น จะให้ใส่ชุดธรรมดามาเลยก็ไม่ได้ กลัวไม่เรียบร้อยก็ระบุให้ใส่เสื้อชมพูเหมือนกัน ห้ามขาสั้นก็จบแล้ว ให้เปลี่ยนไปเปลี่ยนมา ทั้งที่ไม่มีพิธีการพิเศษอะไร เศร้าเลย แต่ช่างเถอะ การีนไม่สนใจเพราะการีนกระเป๋าใบเล็กอยู่แล้ว การเรียนร.ด. ช่วยให้คุณเข้าใจวิธีการจัดกระเป๋า นั่นก็คือ ไม่ต้องเอาอะไรนอกจากของส่วนตัวไป เพราะเพื่อนก็เอาไปอยู่แล้ว (ไม่จริงการีนเอาทุกอย่างไปครบนะ)

กลุ่มการีน (หรือจะว่าไปก็ค่อนของสาขานอกระบบ เลือกที่จะไปเปลี่ยนชุดก่อน ค่อยมารับข้าวกล่อง พอเปลี่ยนชุดเสร็จกลับมา ก็อดข้าวกล่องกันทั้งสาขา เอ...ทำไมข้าวกล่องมันไม่พอนิสิตฟ่ะ??? และเนื่องจากเราต้องไปเดินซื้อข้าว กินข้าวเอง ก็เลยช้าออกไป เขาเรียกขึ้นรถ พวกตูก็นั่งเฉย นั่งกินข้าวอย่างใจเย็น (ก็ของซื้อมา จะทิ้งก็เปลืองนิ) ขึ้นรถช้าทั้งสาขา และแน่นอนว่าสาขาตูอยู่รถคันที่ 1 ถ้าคันที่ 1 ไม่พร้อมอย่าได้คิดว่าคันอื่นจะไปได้นะเฟ้ย ฮี่ฮี่ฮี่

             กว่าจะถึงที่หมาย คือ “เพชรริมธารรีสอร์ท” ก็บ่ายสองกว่าไปแล้ว ทำไมนั่งรถนานนักก็ไม่แน่ใจ เข้าใจว่าต้องมัวแต่หาเพชรที่อยู่ริมลำธารอยู่นี่เอง นี่ถ้าเปลี่ยนเป็นชื่อ “แพรริมทาง” ป่านนั้นถึงไปนานแล้ว

ถึงที่ก็ให้นิสิตนั่งพักดื่มน้ำ มีบริการน้ำส้มเย็นๆจากรีสอร์ท การีนก็ถ่ายรูปกับป้ายรีสอร์ทซะหน่อย...และจึงเข้ากิจกรรมฐาน 12 ฐาน ที่จัดโดยกลุ่มรุ่นพี่เก่าๆ ที่ยังเรียนป.โท ป.เอก และใครใคร่มาก็มา (แถมด้วยรุ่นน้อง – สาขาตูด้วย  ที่พวกตูข่มขู่จะเอาหลักฐานตราปั๊มแทนการเล่นเกม ฮี่ฮี่)

เกมฐานเขาให้แบ่งเป็น 12 กลุ่มจากนิสิตปัจฉิมทั้งหมด ไม่คละสาขา เพราะถ้าคละสาขาก็จะไม่มีใครอยากเล่นอะสิ บังคับเล่น 3 ฐาน กลุ่มการีนซึ่งมี่คุณชายในกลุ่ม คุณชายก็บอกว่าเอาแค่สามฐานพอ อย่ามากกว่านั้น อย่าลำบาก (ตูเลยหมดสนุกเลย) แต่เอาเหอะ เพราะมีเวลาเหลือเราก็เอาไปพัก หาน้ำกิน และเดินถ่ายรูป 555+

สามฐาน คือ ทางหนังสือพิมพ์ รินน้ำ และยิงปิงปอง

หลังสรุปฐาน ให้เปลี่ยนชุด(อีกแล้ว) เป็นเสื้อที่นิสิตสัมพันธ์แจก สีส้มจ้า สีเดียวกับจีวรพระ ไอเราก็ดันเอาเกงเลสีส้มไปด้วย กะใส่วันนี้แหละ เลยไม่กล้าใส่เลยทีเดียว กลัวกลายเป็นพระสงฆ์ ตูยิ่งหน้าเป็นผู้ชายอยู่

เข้าสู่ช่วงเย็นก็มานั่งที่ลานกลว้างรีสอร์ท กินโต๊ะจีน มีแสดงของครูอาจารย์ และกิจกรรมชั้นปี (แค่ปีที่จบ กับปีรุ่นน้องเหมามา) มีฉายวีดิทัศน์ภาพเก่าๆ มีรูปการีนขึ้นด้วยนะ มีการมอบพวงมาลัยแด่อาจารย์ มีการประกาศงานวิวาห์ของอาจารย์ในสาขาตู (จริงๆอารย์ท่านอยากปิดข่าวรู้ไหมเพื่อนๆ เพื่อนๆเล่นประกาศซะแจ่มไปเลย -*-) และปิดท้ายด้วยงานเต้นกระจัดกระจายไม่อายสื่อ โดยไม่ต้องจ้างวงดนตรีที่ไหน เพราะคณะเรามีพร้อมทุกสาขา เนื่องจากว่าสาขาเราทำหน้าที่ผลิตครูไปสอน เราจึงพยายามผลิตครูที่มีคุณภาพในทุกสาขาเท่าที่เป็นไปได้ ดังนั้นเราจึงพร้อมด้วยบุคลากรคุณภาพในสาขาต่างๆมากมาย ชาวครุศาสตร์ จุฬาฯ มักกระจายเป็นดอกเห็ดทั่วราชอาณาจักร ในทุกกิจการอาชีพ (คำไม่สวยเลย แต่กลัวไม่เห็นภาพพจน์) เรามีนักสังคมศาสตร์ด้านต่างๆ ทั้งครู นักการเมือง นักวิชาการ ภรรยาฑูต มีนักวิทยาศาสตร์ และนักวิจัยในทางสาขาต่างๆ มีพนักงานเอกชนในเกือบทุกแผนกที่จะแถสมัครกันไปได้ แอร์โฮสเตส มีนักดนตรีชื่อดัง นักแสดง เจ้าของโรงเรียนยิ่งใหญ่ เพราะเรามีสาขามากกมาย คือ สาขามัธยม – วิทยาศาสตร์ (วิทย์ทั่วไป เคมี ฟิสิกส์ ชีวะ เลข) มัธยม-ศิลปศาสตร์/สังคมศาสตร์ (ไทย อังกฤษ ฝรั่งเศส เยอรมัน สังคม จิตวิทยา การศึกษาพิเศษ เทคโนโลยีทางการศึกษา คอมพิวเตอร์ศึกษา พลศึกษา/สุขศึกษา) การศึกษานอกระบบโรงเรียน  ประถมศึกษา ปฐมวัย ศิลปะ และดนตรี มีนิสิตจบแต่ละปีประมาณเกือบ 300 คน

              มันมีโหมดซึ้งๆที่มาจากการแสดง เพื่อนๆร้องไห้น้ำตาไหล แต่การีนไม่เข้าใจว่ามันมีอะไร

หมดกิจกรรมเพื่อนๆก็ต่อด้วยเกมพระราชา ส่วนการีนอาบน้ำนอน เพราะขี้เกียจเล่น ง่วง เมื่อคืนดูซีรีส์ดึก ตอนเช้าก็อาบน้ากินข้าวของรีสอร์ท แต่ก็แอบแวะไปถ่ายรูป การีนเปียกแต่เช้า เพราะอาบถ่ายรูปกระโดดจากเนิน เราก็เลยไถลลงเนิน และเพื่อนไม่รับด้วย หลบตูซะงั้น อาหารเป็นพวกไข่ดาว ไส้กรอก และก็มีข้าวผัด ข้าวต้มเป็นทางเลือกให้รับประทาน ซึ่งการีนรับทุกอย่าง อย่างละมากๆหน่อย 55+ แล้วก็พักผ่อน (ตูไปแอบหลับ) แล้วก็ขึ้นรถเดินทางไปที่ทำกิจกรรมของอบต.หนึ่ง ที่ผู้จัดการคือศิษย์เก่าของเรา มีกิจกรรมความเห็นจากนิสิตเกี่ยวกับการเรียนการสอนและบริการต่างๆของคณะ  แล้วก็การมอบของที่ระลึกจากอาจารย์ (ก่อนมอบ หัวหน้านิสิตก็พูดซึ้งๆ ที่มีคนร้องไห้อีกแล้ว แต่การีนสงสัยว่าร้องไห้ทำไมฟ่ะ ไม่ใช่วันสุดท้ายซะหน่อยจริงๆสักหน่อย แต่เพื่อนปอบอกการีนว่า เพราะมันเป็นวันสุดท้ายที่จะได้ร่วมกิจกรรมแบบนี้แล้วต่างหาก) ออ มีโหวตกันด้วยว่าจะไปเขาวัง หรือพระราชวังมฤคทายวัน หรือไปแวะร้านนันทวัน แล้วกลับ สรุปได้ว่าไปแวะซื้อของแล้วกลับก็พอ มาถึงคณะแล้วก็แวะถ่ายรูปป้ายที่ตึกอาคารสักเล็กน้อย แล้วไปกินข้าว

ร้านกระต่ายสามย่าน คุณป้ายใจดี ไม่คิดตังค์อีกแล้ว...ถกปัญหาอาชีพในอนาคตสักเล็กน้อย แล้วจึงกลับบ้านนอน

ปัจฉิมนิเทศของการีนก็จบด้วยประการฉะนี้

...

เอวังชีวิตปริญญาตรีแต่เพียงเท่านี้

ออ เหลือช่วงรับปริญาอีกเล็กน้อย