บันทึก(ไม่)ลับ เด็กวิทย์ หัวใจศิลป์

ลำดับตอนที่ #34 : ข้อดีของการ “สอบตก” และข้อเสียของการ “สอบผ่าน”

เพื่อนๆอย่าเพิ่งตกใจกันไป ว่าวันนี้ผมเรียงคำพูดถูกกันรึเปล่า รึว่าไปมึนมาจากไหน ผมพูดถูกแล้วหล่ะคัฟ วันนี้ผมจะพูดในหัวข้อเรื่องนี้แหละ

อย่างที่ผมบอกไป ผมไม่ใช่เด็กที่เรียนเก่งเว่อร์ เป็นแค่เด็กนักเรียนชายธรรมดาๆคนนึง ที่มีทั้งขาวแล้วก็ดำ สอบไปก็มีได้ Top บ้าง ตกบ้างเป็นบางครั้ง จนถึงบ๊อยบ่อย พูดเลยดีกว่าว่า ผ่านการตกมาแล้วเกือบทุกวิชา (ยกเว้น ภาษาอังกฤษ เหะๆ) แต่ว่าไอ้การสอบตกบ่อยๆเนี่ยแหละ ถ้าไม่ลองสอบตกดูสักครั้ง เราก็ไม่ได้เห็นคุณค่าของมันเลย

ก่อนอื่นผมอยากจะให้ทุกคนเข้าใจว่า การสอบแต่ละครั้ง จุดประสงค์หลักของมันก็คือ วัดความรู้ที่เราได้เรียนมาทั้งหมด ว่าเรารับรู้ได้มากน้อยแค่ไหน วัดว่าเราตั้งใจเรียนในห้องรึเปล่า แต่มีหลายคนเลย ที่แปรจุดประสงค์ของการสอบให้เปลี่ยนไป กลายเป็นว่า “ฉันจะต้องสอบได้ได้คะแนนดีกว่าเพื่อนคนนี้ให้ได้!” การเป็นการแข่งขันไปซะงั้น แล้วพอเราได้คะแนนน้อย ก็มีนั่งเศร้า นั่งร้องไห้น้ำตาตกใน ให้คะแนนสอบมันมากำหนดชีวิตของเรา ประหนึ่งว่า ถ้าได้คะแนนไม่ดี ก็อย่าไปเรียนมันเลยดีกว่า เชื่อว่าหลายคนก็คิดแบบนี้ใช่รึเปล่า ^^

ผมก็เคยเป็นนะ ช่วงที่ผลสอบม.4 ออกมาใหม่ๆ วันนั้นจำได้เลยว่ากลับบ้านมานอนร้องไห้ในห้องคนเดียว พร้อมกับขยำใบเกรดแบบไม่มีชิ้นดี (ไม่เชื่อ มาขอดูร่องรอยได้เลย 555+) ชีวะ เกรด 2.5 ทำไปได้อย่างไร ก็มานั่งพึมพำกับตัวเอง ช่วงนั้นพอนึกย้อนไปรู้สึกว่าตัวเองวิกลจริตแปลกๆ แค่กระดาษแผ่นเดียวเนี่ยนะ มันทำให้เราท้อได้ขนาดนี้เชียวหรอ ทำไมเราปัญญาอ่อนแบบนี้ หลังจากนั้นผมก็เริ่มปรับพฤติกรรมการเรียนใหม่ ส่วนหนึ่งก็ได้มาจากหนังสือธรรมะของคุณแม่ด้วยหล่ะ (เข็มทิศชีวิต ถึงแม้จะไม่ค่อยเกี่ยวกับตัวเองเท่าไหร่ แต่ก็ให้อะไรดีๆไม่ใช่น้อย ไปลองหาซื้อมาอ่านกันดูนะคัฟผม ^^ ) พอเทอม 2 ก็อัพเกรดตัวเองขึ้นมาได้ ถึงแม้จะไม่ดีมากนัก แต่ก็ทำให้เรายอมรับในความจริงของตัวเองมากขึ้น

สิ่งที่ผมคิดได้หลังจากนั้น มันไม่ได้ทำให้ผมไปมองที่ผลว่า ทำไมตัวเองถึงสอบได้คะแนนน้อย แต่มันทำให้ผมกลับไปมองที่ต้นเหตุว่า ที่เราได้คะแนนแค่เนี้ย เราทำดีที่สุดแล้วรึยัง เรามีความพยายามพอไหม

ผลจะเกิดได้อย่างไร หากไม่มีสาเหตุ

ไม่มีมูล ไม่อึ๊หรอกเนาะ

ถ้าไม่มี ทุกข์ ก็จะไม่มี สมุทัย นิโรธ จนกลายมาเป็นมรรค หนทางแห่งการดับทุกข์ ถูกต้องรึเปล่าคัฟ ^^

ผมจึงอยากให้เพื่อนๆมองว่า การสอบ เป็นเพียงแค่บททดสอบอีกบทหนึ่งของชีวิต

จะตก จะผ่าน จะได้คะแนนน้อยหรือเยอะ ไม่ว่าจะกลางภาค ไฟนอล หรือ แอดมิชชั่น

สิ่งที่เราได้จากการสอบน่ะ มันมากมายกว่าคะแนนของเราเสียอีก

แล้ว... สอบตกมันดียังไงหรอ? หลายคนอาจจะเกิดความสงสัยในใจ

ผมพูดได้เต็มปากเลยว่า สอบตกน่ะ มันให้อะไรหลายๆอย่างมากกว่าการสอบผ่านเสียอีก (โดยเฉพาะการส่งรายงานซ่อม ซึ่งมากมายเหลือเกิน - -“) การสอบตก ไม่ได้หมายความว่า เรามันโง่ เรามันไม่เก่ง เราไม่ไม่ฉลาด พี่มันแย่ พี่แพ้ป.4 ไม่ใช่แบบนั้น การสอบตก มันอาจจะมาจากหลายสาเหตุ อาทิ

1.     เราป่วยอยู่รึเปล่าตอนนั้น ไม่สบาย เป็นไข้ ตัวร้อน ปวดศีรษะ

2.     มีเรื่องกระทบจิตใจของเราอยู่รึเปล่า เช่น สุนัขที่เรารักมากอาจจะเสียชีวิต เป็นต้น

3.     อ่านหนังสือไม่ทัน เนื่องจากเนื้อหาที่ใช้เรียนมันเยอะมาก หรือาจจะมีงานเยอะจนไม่สามารถหาเวลาว่างอ่านหนังสือได้

4.     ขาดประสบการณ์ในการทำโจทย์ อาจจะเจอได้ในวิชาพวก คณิตสาสตร์ และ ฟิสิกส์

5.     ขาดแรงจูงใจในการเรียน ไม่ตั้งใจเรียน

ฯลฯ

การที่จะสอบผ่าน หรือสอบตก ไม่ได้วัดว่าคนนั้นเก่ง หรือโง่ อย่างที่ผมบอกไป มันมีปัจจัยมาจากหลายสาเหตุ เพราะฉะนั้น เราจะไปด่วนตัดสินใครไม่ได้นะ อย่างที่ผมเคยเล่าไป เพื่อนผมที่มันสอบแพ้ผมทุกปีตั้งแต่ตอน ม.ต้น ตอนนี้มันกลายเป็นที่ 1 ของสายชั้นไปแล้ว (เทพจัด - -“)

ข้อดีที่สำคัญสุดๆของคนที่สอบตกบ่อยๆก็คือ เราจะมีภูมิคุ้มกันโรคซึมเศร้ามากกว่าเด็กที่ไม่เคยสอบตกมาก่อนเลย ลองคิดดูนะ คนที่สอบตกเป็นกิจวัตร พอสอบได้คะแนนดีๆ เขาก็จะเฉยๆ อาจจะดีใจบ้าง แต่ก็ไม่มากจนเกินไป พอสอบตก เขาก็เฉยๆได้ เพราะว่าเค้าเจอมาบ่อยอยู่แล้ว แต่ในทางกลับกัน เด็กที่สอบได้คะแนนดีๆทุกปี จู่ๆมาสอบตก คะแนนลดฮวบ เพื่อนๆคิดว่า เขาจะทำใจได้เร็วกว่าเด็กที่สอบตกบ่อยๆรึเปล่า ผม Confirm 100% ว่า ไม่มีทางหรอก เพราะถ้าคนที่ไม่เคยเจอเรื่องนี้กับตัว พอโดนครั้งแรกมันก็จะไม่มีภูมิคุ้มกัน เหมือนผมตอนช่วงแรกๆไง มันก็ต้องมีการเสียใจเป็นเรื่องธรรมดา อยู่ที่ว่าแต่ละคนจะเอาใจไปยึดติดกับคะแนนของตัวเองมากแค่ไหน ความทุกข์เกิดขึ้นเพราะว่าเราเอาใจของเรา ไปยึดติดกับสิ่งนั้นมากเกินไป พอไม่เป็นอย่างที่หวังไว้ เราก็จะเสียใจ แล้วก็เสียดายกับมัน แต่เชื่อผมเถอะ พอคนเราได้เจอไปครั้งหนึ่งแล้วนะ เราก็จะเริ่มปรับสภาพได้ เหมือนอีสุกอีใสอ่ะ ถ้าเราไม่เป็นก่อน แล้วร่างกายของเราจะสร้างภูมิกันออกมาป้องกันโรคนี้อีกได้อย่างไร จริงรึเปล่าคัฟ ^^

แต่ถ้าตกบ่อยเกินไปมันก็ไม่ดีนะ เพราะนั่นหมายความว่า เราไม่ได้ให้ความเอาใจใส่กับวิชานั้นๆเลย ควรจะเอากลางๆ อยู่แบบพอดีๆ ตกบ้างผ่านบ้าง เอาให้มันคละเคล้ากันไป อย่าทำให้พ่อแม่เราต้องเสียใจนะคัฟผม เหะๆ

ข้อดีของการสอบตก ผมสรุปเอาง่ายๆเลยนะว่า

1.     เป็นการสร้างภูมิคุ้มกันภายในจิตใจของเรา เวลาเราได้คะแนนน้อย เราจะได้ไม่เกิดอาการซึมเศร้าจนเกินไป

2.     เป็นการประเมินตัวเองในระดับหนึ่ง ทำให้เราทราบถึงข้อบกพร่องของตัวเอง จะได้แก้ไขได้ตรงจุด

3.    การซ่อม ถือว่าเป็นการทบทวนการทำข้อสอบของเราอีกครั้งหนึ่ง จะได้เป็นอุทาหรณ์ แล้วเราจะได้ไม่พลาดอีก หรือถ้าให้ทำงานอื่นส่ง ก็เพื่อเป็นการพัฒนากระบวนการเรียนรู้ของเราให้ดีขึ้น (ตอกย้ำซ้ำซากไง)

4.     อย่างที่ผมบอกไป พลาดตอนนี้ ดีกว่าไปพลาดตอนสอบแอดมิชชั่นนะคัฟผม ^^

ข้อเสียของการสอบผ่านหล่ะคืออะไร

1.    ถ้าเราไม่เคยตกเลยสักครั้ง เราก็จะไม่มีภูมิคุ้มกันความโศกเศร้าเสียใจ ซึ่งก็เป็นสาเหตุเด่นๆ ที่ทำให้เด็กเรียนเก่งฆ่าตัวตายมาแล้วหลายคน ใช่รึเปล่าคัฟ

2.    การแข่งขันก็จะยิ่งปรากฏให้เห็นได้ชัด เพราะ ถ้าเราสอบผ่าน แต่เพื่อนอีกคนนึงสอบผ่านเหมือนกัน แต่ดันได้คะแนนเยอะกว่าเรา ใจเราก็จะเริ่มคิดหาวิธีให้ตัวเองสอบได้คะแนนดีกว่าเพื่อนแล้ว เนี่ยแหละ ความทุกข์ความอยาก มันเกิดขึ้นที่ใจเราเป็นต้นเหตุทั้งนั้น

3.     อาจจะทำให้เราประหม่าในเวลาสอบครั้งต่อไป เพราะใจเรามัวแต่คิดว่า “ยังไง เราก็สอบผ่าน” แล้วเราก็ขาดความกระตือรือร้นไปโดยปริยาย

4.    การที่เราสอบผ่าน ขอให้ถามตัวเองดีๆว่า เราผ่านด้วยความสามารถของตัวเองรึเปล่า ถ้าคำตอบคือไม่ เราก็จะไม่ได้อะไรจากการสอบในแต่ละครั้งเลย

หลังจากอ่านบทความนี้แล้ว เพื่อนๆหลายคนคงจะเห็นข้อดีของ “การสอบตก” แล้วใช่รึเปล่าคัฟ เหะๆ

ไม่ได้ปลุกระดมให้ไม่ขยันเรียนนะ แต่เรื่องนี้มันเป็นเรื่องธรรมชาติ มันจะต้องมีกันบ้างแหละ

ยังไงซะ หน้าที่ของเราตอนนี้ก็คือ การตั้งใจเรียน แล้วก็รับผิดชอบต่อความฝันของตัวเองนะคัฟผม

อย่าให้การสอบ มาตัดสินทางเดินชีวิตของเรา

สำหรับคนที่กำลังเศร้าใจกับผลสอบตัวเอง เก็บบทความที่ผมเขียนในวันนี้ไปคิดกันดีๆนะคัฟผม

สู้ๆนะคร้าบบบบบบบ ^^