ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่ 1
มีหลายสิ่งที่ทำให้คนเราเปลี่ยนแปลงไปจากที่เป็นมา........ฉันก็เป็นคนหนึ่งที่กำลังจะเริ่มสิ่งใหม่ในชีวิต.........แต่การเปลี่ยนแปลงในตัวฉันมันเพิ่งเริ่มเมื่อตอนที่เสียคุณพ่อคุณแม่ไป......วันนี้เป็นวันปิดเทอมวันสุดท้าย ฉันกำลังจัดของอย่างสุดท้ายเพื่อเตรียมย้ายบ้าน บ้านนี้เคยมี พ่อ แม่ พี่ชาย และฉันอยู่ สิ่งที่เหลืออยู่ไว้คือความทรงจำทั้งที่ดี และที่เลวร้ายสำหรับฉัน เราเลือกที่จะขายบ้านไป.....
กิ้งก่องๆ
ฉันเดินไปเปิดประตู
“อรุณสวัสดิ์จ้า ไอโกะจัง”เขาคือ พี่อาริระ ซัปเป เพื่อนของพี่ชายฉัน
“ของจัดเสร็จยัง”พี่ชายฉันถาม
“เสร็จแล้ว”
ทุกคนช่วยกันยกของไปขึ้นรถขนส่ง ฉันกำลังจะย้ายไปอยู่หอพักแห่งหนึ่งแถวโรงเรียน พี่ชายฉันชื่อ ซาโนะ เขาเป็นเด็กมหาลัยปี 1 อายุ 20 อายุเยอะกว่าเพื่อนปีเดียวกัน เนื่องจากเรียนช้า แต่เขาเป็นคนเรียนเก่ง หลังจากที่คุณพ่อคุณแม่เสีย เราก็ใช้สมบัติเก่าที่ท่านทิ้งไว้ให้ แต่พี่ก็ต้องทำงานพิเศษหาเงิน ถ้าเราไม่หาเพิ่มสักวันมันก็คงหมด พี่คิดเช่นนี้ พี่เป็นเหมือนผู้ปกครองของฉัน ฉันก็อยากช่วยแบ่งเบาภาระเหมือนกัน แต่พี่ไม่อนุญาตฉัน พี่คงเป็นห่วงฉัน ครอบครัวของฉัน ฉันเหลือพี่คนเดียวแล้ว
“น้องแกดูเปลี่ยนไปนะ”
“เปลี่ยนไปยังไง?”
“ดูไม่ค่อยร่าเริงเหมือนเคยเลย เป็นไรไปวะ”
พี่หันมามองฉันแล้วหันไปตอบ
“ก็ไม่เห็นจะเปลี่ยนตรงไหนนิหว่า แกคิดไปเองมั่ง” .......ใช่ล่ะพี่คงเข้าข้างฉัน ฉันเปลี่ยนไปซะขนาดนี้......จากที่เคยร่าเริงสนุกสนานก็กลายเป็นคนเฉยๆ หืรอเย็นชาก็ว่าได้
ขณะที่เราเริ่มงานไปสักระยะก็มีเสียงกิ่งดังมาอีก
กิ้งก่องๆ
พี่ชายฉันเดินไปเปิดประตู
“หวัดดี ซาโนะ”คนที่มาพูขึ้นเมื่อพี่เปิดประตู
“อ้าว นายรู้ได้ไงว่าฉันอยู่ที่นี่”พี่พูด
“โธ่..........เพื่อน...........มีเรื่องก็บอกกันหน่อยสิ น้องของนายย้ายบ้านทั้งทีทำไมไม่ชวนให้ฉันมาช่วยล่ะ เราสองคนต้องกระชับมิตรให้มากๆนะ อยู่ห้องเดียวกันแท้ๆ”คนที่มาใหม่นี่ดูท่าทางเฮฮาดี
“ก็เห็นแกนอนยังไม่ตื่นนิ แล้วรู้ที่อยู่ฉันได้ไง”
“แกไม่ต้องมาอ้างไม่อยากให้ฉันมาหรอ เราจาได้รู้จักกันมากขึ้นไง”
“ตอบให้ตรงคำถามหน่อยดิ”
“......แฮะ แฮะ ฉันเองซาโนะ ฉันก็อยากให้เรากระชับมิตรกันไว้ ก็นายอยู่ห้องเดียวกันแท้ๆ ฉันเลยเขียนแผนที่ทิ้งเอาไว้ให้” พี่อากิระเงยหน้าขึ้นมาตอบ
“...........” พี่ชายฉันก็ไม่ได้พูดอะไร
“ไหนมีอะไรให้ช่วยบ้างไหม” ผู้ชายคนที่มาใหม่ย่างกายเข้ามาในบ้านพร้อมจะลงมือเต็มที่ เขามองไปรอบๆ แต่แล้ว สายตาของเขาก็มาหยุดอยู่.....ที่ฉัน...สักพักหนึ่งกว่าที่ฉันจะรู้ตัว พี่สังเกตเห็นเขาพอดีเลยรีบตัดบท
“เออ ลืมไปนีน้องสาวฉันไง ชื่อ ไอโกะ”
“น้องสาว......ไอโกะ”เขาพึมพำเบาๆ
“ไอโกะนี่เรียวเฮ เรียวอิจิ เป็นเพื่อนร่วมห้องของพี่เราเพิ่งรู้จักกัน”
ที่แท้เขาก็เป็นเพื่อนใหม่ของพี่ที่รู้จักกันเนื่องจากอยู่ห้องเดียวกันที่หอพักนักศึกษา ส่วนพี่อากิระฉันรู้จักเขาตั้งแต่อยู่ม.ต้นแล้ว เขาเป็นเพื่อนเก่าของพี่
“หวัดดีจ้า ไอโกะจัง”เขาตอบแล้วยิ้มให้ฉัน..........
“ค่ะ สวัสดี”
พอฉันพูดจบ ก็ทำงานต่อ พี่เรียวเฮก็ทำน่างง มันก็น่าอยู่หรอก คนที่หน้าตาดีต้องมั่นใจอยู่แล้วว่าแค่รอยยิ้มก็สามารมัดใจใครๆได้ แต่เขาคงหน้าเสียมากที่ฉันไม่สนใจคนหน้าตาดีอย่างเขา
ของทุกอย่างถูกจัดขึ้นรถหมดแล้ว พวกเราทุกคนก็เตรียมตัวจะไปที่หอพักของฉัน
ที่หอพักของฉันสูง 5 ชั้น แต่ละชั้นมี10ห้อง ที่นี่มีลิฟท์ 1 ตัว มีบันไดทางขึ้นอยู่ด้านซ้ายของหอพักอีก ห้องที่ชั้นอยู่ อยู่ชั้น 2 เบอร์ห้อง 202 คือห้องที่ 2 นับจากทางด้านบันได.............
ของที่มากับรถขนส่งมาถึงแล้ว พวกเราทุกคนช่วยกันขนของขึ้นไป
“..........เฮ้ เรียวอิจิ นายชอบไอโกะจังหรอ” พี่อากิระคงสังเกตเห็นพี่เรียวเฮมองฉันอยู่หลายที .....
“อะไร”
“อย่ามาทำไก๋ ฉันเห็นอยู่นะนายมองเขาอยู่ …………… ถ้านายจะจีบน่ะเลิกเหอะ……”
“ทำไมวะ”
“ก็คงไม่ติดหรอ”
“แกก็ชอบเขาหรอ”
“เคยชอบต่างหาก ก็เขาเป็นร่เริงน่ารักดีนิ”
“ร่าเริงหรอ……….” พี่เรียวเฮครุ้นคิด เขาคงแปลกใจมากที่ฉันไม่ได้ร่าเริงอย่างที่พี่อากิระพูด...........
“แกลืมไปหรอว่ามีฉันอยู่.........”พี่ทำเสียงดุใส่เพื่อนๆ
“อ๋อเกือบลืมไป....... อีกอย่างซาโนะมันหวงน้องมัน”
“แก.........พูดมากขนของเร็วๆซิ”
“พวกพี่เดี๋ยววางของไว้แล้วเดี๋ยวฉันจัดเองนะ”
“พวกเราช่วยจัดก็ได้นะ” พี่เรียวเฮพูด
“ไม่เป็นไร ฉันอยากจัดเอง”
“ตามใจเธอล่ะกัน”เขามองหน้าฉันก่อนตอบ
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“เฮ้ เคน กลับมาแล้วหรอ”คน คนหนึ่งตะโกนเรียกเพื่อนที่กำลังกลับมาที่หอ แล้วเขาก็เข้าไปกอดคอเพื่อน
“แกเลิกมาเกาะแกะฉันได้มัย” พูดไปเขาก็แกะมือเพื่อนออก
“นี่ๆแกรู้ป่าวว่าแกโชคดีมากๆ”
“จะไปรู้ได้ไง”
“ก็ที่ห้องข้างๆแกมีคนย้ายมาใหม่แล้วนะ เป็นผู้หญิง โคตรน่ารักเลย”
“โชคดีตรงไหน ขนาดห้อง203ห่างฉัน 1 ห้อง ยังได้ยินเสียงเอะอะโวยวายจากห้อง203 จะบ้าตายอยู่แล้ว นี่คนมาใหม่ย้ายมาอยู่ห้อง202เลย ยิ่งไม่เสียง คูณ 2 หรอ”
“แกจะรักสงบไปถึงไหน..........นี่เราแรกห้องกันก็ได้นะ”
คนที่ชื่อเคนหันมามองหน้าเพื่อนเขา
“เออ.........ถ้าไม่ไหวจาบอก ”นั้นคือคำตอบของเขา
“สัญญานะ”
“ผู้หญิงคนนั้นสวยขนาดนั้นเชียว”
“โคตรสวยเลยล่ะ นี่วันนี้ที่ย้ายของมา มากับผู้ชายตั้ง 3 คน หล่อๆทั้งนั้น”
“อ๋อ ผู้หญิงอย่างว่าหรอ..........”
“ปากเสียจังนะนายน่ะ เขาคงไม่ใช่มั้ง ดูท่าทางไม่เหมือน ลองคิดในแง่ดีซิ อาจจะเป็นคนที่ตามจีบเขาก็............เฮ้เคนไม่ฟังฉันพูดเลยหรอ ............... โธ่ว้อย ..........ไอ้บ้า” เพื่อนเขายังพูดไม่ทันจบ คนที่ชื่อเคนก็เดินขึ้นบันไดไป
พวกเราขนของเสร็จกันหมดแล้ว ฉันออกไปยืนส่งพวกพี่ๆที่หน้าห้อง
“เธออยู่ได้แน่นะ”พี่ถามฉัน
“อืม....ได้”
“เป็นห่วงกันดีจังนะ”พี่อากิระพูด เลยทำให้พี่ชายฉันทำหน้าดุใส่ เขาเลยยิ้มๆเงียบไป
“ถ้ามีอะไรก็โทรมาบอกนะ”พี่พูด
“อืม.......”
“งั้นฉันไปล่ะ”พี่บอก
“บาย”ฉันพูด
“บ๊ายบายจ้าไอโกะจัง”พี่อากิระพูด
“แล้วเจอกันนะครับ”พี่เรียวเฮทักเป็นคนสุดท้าย พี่ฉันก็มองอยู่ แล้วพวกพี่ๆก็เดินไป ขณะนั้น คนชื่อ เคนก็เดินมาถึงห้องเขาพอดี พวกเขาสบตากัน พี่ชายฉันมองเขาแล้วก็กลับมามองที่ห้องฉัน ฉันกำลังปิดประตูอยู่ แล้วพี่ก็หันกลับไปมองเขาอีกที.........พี่คงเป็นห่วงฉัน......เคนเข้าห้องของเขาไป ส่วนพวกพี่ๆก็ไปขึ้นรถเขา
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ขอบคุณทุกคนที่อ่านนะคะ อยากให้ลงความคิดเห็นด้วยเนื่องจาก แต่ง เป็นเรื่องแรกจิงๆ และอยากให้ติดตามอ่านต่อไป รับรองสนุกค่ะ
กิ้งก่องๆ
ฉันเดินไปเปิดประตู
“อรุณสวัสดิ์จ้า ไอโกะจัง”เขาคือ พี่อาริระ ซัปเป เพื่อนของพี่ชายฉัน
“ของจัดเสร็จยัง”พี่ชายฉันถาม
“เสร็จแล้ว”
ทุกคนช่วยกันยกของไปขึ้นรถขนส่ง ฉันกำลังจะย้ายไปอยู่หอพักแห่งหนึ่งแถวโรงเรียน พี่ชายฉันชื่อ ซาโนะ เขาเป็นเด็กมหาลัยปี 1 อายุ 20 อายุเยอะกว่าเพื่อนปีเดียวกัน เนื่องจากเรียนช้า แต่เขาเป็นคนเรียนเก่ง หลังจากที่คุณพ่อคุณแม่เสีย เราก็ใช้สมบัติเก่าที่ท่านทิ้งไว้ให้ แต่พี่ก็ต้องทำงานพิเศษหาเงิน ถ้าเราไม่หาเพิ่มสักวันมันก็คงหมด พี่คิดเช่นนี้ พี่เป็นเหมือนผู้ปกครองของฉัน ฉันก็อยากช่วยแบ่งเบาภาระเหมือนกัน แต่พี่ไม่อนุญาตฉัน พี่คงเป็นห่วงฉัน ครอบครัวของฉัน ฉันเหลือพี่คนเดียวแล้ว
“น้องแกดูเปลี่ยนไปนะ”
“เปลี่ยนไปยังไง?”
“ดูไม่ค่อยร่าเริงเหมือนเคยเลย เป็นไรไปวะ”
พี่หันมามองฉันแล้วหันไปตอบ
“ก็ไม่เห็นจะเปลี่ยนตรงไหนนิหว่า แกคิดไปเองมั่ง” .......ใช่ล่ะพี่คงเข้าข้างฉัน ฉันเปลี่ยนไปซะขนาดนี้......จากที่เคยร่าเริงสนุกสนานก็กลายเป็นคนเฉยๆ หืรอเย็นชาก็ว่าได้
ขณะที่เราเริ่มงานไปสักระยะก็มีเสียงกิ่งดังมาอีก
กิ้งก่องๆ
พี่ชายฉันเดินไปเปิดประตู
“หวัดดี ซาโนะ”คนที่มาพูขึ้นเมื่อพี่เปิดประตู
“อ้าว นายรู้ได้ไงว่าฉันอยู่ที่นี่”พี่พูด
“โธ่..........เพื่อน...........มีเรื่องก็บอกกันหน่อยสิ น้องของนายย้ายบ้านทั้งทีทำไมไม่ชวนให้ฉันมาช่วยล่ะ เราสองคนต้องกระชับมิตรให้มากๆนะ อยู่ห้องเดียวกันแท้ๆ”คนที่มาใหม่นี่ดูท่าทางเฮฮาดี
“ก็เห็นแกนอนยังไม่ตื่นนิ แล้วรู้ที่อยู่ฉันได้ไง”
“แกไม่ต้องมาอ้างไม่อยากให้ฉันมาหรอ เราจาได้รู้จักกันมากขึ้นไง”
“ตอบให้ตรงคำถามหน่อยดิ”
“......แฮะ แฮะ ฉันเองซาโนะ ฉันก็อยากให้เรากระชับมิตรกันไว้ ก็นายอยู่ห้องเดียวกันแท้ๆ ฉันเลยเขียนแผนที่ทิ้งเอาไว้ให้” พี่อากิระเงยหน้าขึ้นมาตอบ
“...........” พี่ชายฉันก็ไม่ได้พูดอะไร
“ไหนมีอะไรให้ช่วยบ้างไหม” ผู้ชายคนที่มาใหม่ย่างกายเข้ามาในบ้านพร้อมจะลงมือเต็มที่ เขามองไปรอบๆ แต่แล้ว สายตาของเขาก็มาหยุดอยู่.....ที่ฉัน...สักพักหนึ่งกว่าที่ฉันจะรู้ตัว พี่สังเกตเห็นเขาพอดีเลยรีบตัดบท
“เออ ลืมไปนีน้องสาวฉันไง ชื่อ ไอโกะ”
“น้องสาว......ไอโกะ”เขาพึมพำเบาๆ
“ไอโกะนี่เรียวเฮ เรียวอิจิ เป็นเพื่อนร่วมห้องของพี่เราเพิ่งรู้จักกัน”
ที่แท้เขาก็เป็นเพื่อนใหม่ของพี่ที่รู้จักกันเนื่องจากอยู่ห้องเดียวกันที่หอพักนักศึกษา ส่วนพี่อากิระฉันรู้จักเขาตั้งแต่อยู่ม.ต้นแล้ว เขาเป็นเพื่อนเก่าของพี่
“หวัดดีจ้า ไอโกะจัง”เขาตอบแล้วยิ้มให้ฉัน..........
“ค่ะ สวัสดี”
พอฉันพูดจบ ก็ทำงานต่อ พี่เรียวเฮก็ทำน่างง มันก็น่าอยู่หรอก คนที่หน้าตาดีต้องมั่นใจอยู่แล้วว่าแค่รอยยิ้มก็สามารมัดใจใครๆได้ แต่เขาคงหน้าเสียมากที่ฉันไม่สนใจคนหน้าตาดีอย่างเขา
ของทุกอย่างถูกจัดขึ้นรถหมดแล้ว พวกเราทุกคนก็เตรียมตัวจะไปที่หอพักของฉัน
ที่หอพักของฉันสูง 5 ชั้น แต่ละชั้นมี10ห้อง ที่นี่มีลิฟท์ 1 ตัว มีบันไดทางขึ้นอยู่ด้านซ้ายของหอพักอีก ห้องที่ชั้นอยู่ อยู่ชั้น 2 เบอร์ห้อง 202 คือห้องที่ 2 นับจากทางด้านบันได.............
ของที่มากับรถขนส่งมาถึงแล้ว พวกเราทุกคนช่วยกันขนของขึ้นไป
“..........เฮ้ เรียวอิจิ นายชอบไอโกะจังหรอ” พี่อากิระคงสังเกตเห็นพี่เรียวเฮมองฉันอยู่หลายที .....
“อะไร”
“อย่ามาทำไก๋ ฉันเห็นอยู่นะนายมองเขาอยู่ …………… ถ้านายจะจีบน่ะเลิกเหอะ……”
“ทำไมวะ”
“ก็คงไม่ติดหรอ”
“แกก็ชอบเขาหรอ”
“เคยชอบต่างหาก ก็เขาเป็นร่เริงน่ารักดีนิ”
“ร่าเริงหรอ……….” พี่เรียวเฮครุ้นคิด เขาคงแปลกใจมากที่ฉันไม่ได้ร่าเริงอย่างที่พี่อากิระพูด...........
“แกลืมไปหรอว่ามีฉันอยู่.........”พี่ทำเสียงดุใส่เพื่อนๆ
“อ๋อเกือบลืมไป....... อีกอย่างซาโนะมันหวงน้องมัน”
“แก.........พูดมากขนของเร็วๆซิ”
“พวกพี่เดี๋ยววางของไว้แล้วเดี๋ยวฉันจัดเองนะ”
“พวกเราช่วยจัดก็ได้นะ” พี่เรียวเฮพูด
“ไม่เป็นไร ฉันอยากจัดเอง”
“ตามใจเธอล่ะกัน”เขามองหน้าฉันก่อนตอบ
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“เฮ้ เคน กลับมาแล้วหรอ”คน คนหนึ่งตะโกนเรียกเพื่อนที่กำลังกลับมาที่หอ แล้วเขาก็เข้าไปกอดคอเพื่อน
“แกเลิกมาเกาะแกะฉันได้มัย” พูดไปเขาก็แกะมือเพื่อนออก
“นี่ๆแกรู้ป่าวว่าแกโชคดีมากๆ”
“จะไปรู้ได้ไง”
“ก็ที่ห้องข้างๆแกมีคนย้ายมาใหม่แล้วนะ เป็นผู้หญิง โคตรน่ารักเลย”
“โชคดีตรงไหน ขนาดห้อง203ห่างฉัน 1 ห้อง ยังได้ยินเสียงเอะอะโวยวายจากห้อง203 จะบ้าตายอยู่แล้ว นี่คนมาใหม่ย้ายมาอยู่ห้อง202เลย ยิ่งไม่เสียง คูณ 2 หรอ”
“แกจะรักสงบไปถึงไหน..........นี่เราแรกห้องกันก็ได้นะ”
คนที่ชื่อเคนหันมามองหน้าเพื่อนเขา
“เออ.........ถ้าไม่ไหวจาบอก ”นั้นคือคำตอบของเขา
“สัญญานะ”
“ผู้หญิงคนนั้นสวยขนาดนั้นเชียว”
“โคตรสวยเลยล่ะ นี่วันนี้ที่ย้ายของมา มากับผู้ชายตั้ง 3 คน หล่อๆทั้งนั้น”
“อ๋อ ผู้หญิงอย่างว่าหรอ..........”
“ปากเสียจังนะนายน่ะ เขาคงไม่ใช่มั้ง ดูท่าทางไม่เหมือน ลองคิดในแง่ดีซิ อาจจะเป็นคนที่ตามจีบเขาก็............เฮ้เคนไม่ฟังฉันพูดเลยหรอ ............... โธ่ว้อย ..........ไอ้บ้า” เพื่อนเขายังพูดไม่ทันจบ คนที่ชื่อเคนก็เดินขึ้นบันไดไป
พวกเราขนของเสร็จกันหมดแล้ว ฉันออกไปยืนส่งพวกพี่ๆที่หน้าห้อง
“เธออยู่ได้แน่นะ”พี่ถามฉัน
“อืม....ได้”
“เป็นห่วงกันดีจังนะ”พี่อากิระพูด เลยทำให้พี่ชายฉันทำหน้าดุใส่ เขาเลยยิ้มๆเงียบไป
“ถ้ามีอะไรก็โทรมาบอกนะ”พี่พูด
“อืม.......”
“งั้นฉันไปล่ะ”พี่บอก
“บาย”ฉันพูด
“บ๊ายบายจ้าไอโกะจัง”พี่อากิระพูด
“แล้วเจอกันนะครับ”พี่เรียวเฮทักเป็นคนสุดท้าย พี่ฉันก็มองอยู่ แล้วพวกพี่ๆก็เดินไป ขณะนั้น คนชื่อ เคนก็เดินมาถึงห้องเขาพอดี พวกเขาสบตากัน พี่ชายฉันมองเขาแล้วก็กลับมามองที่ห้องฉัน ฉันกำลังปิดประตูอยู่ แล้วพี่ก็หันกลับไปมองเขาอีกที.........พี่คงเป็นห่วงฉัน......เคนเข้าห้องของเขาไป ส่วนพวกพี่ๆก็ไปขึ้นรถเขา
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ขอบคุณทุกคนที่อ่านนะคะ อยากให้ลงความคิดเห็นด้วยเนื่องจาก แต่ง เป็นเรื่องแรกจิงๆ และอยากให้ติดตามอ่านต่อไป รับรองสนุกค่ะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น