คะแนน 5/5
นักวิจารณ์ b l u e bell
The King of North ราชาแห่งแดนเหนือ
(Blue Bell บ้านรับวิจารณ์นิยาย)
ทำความเข้าใจ : บทวิจารณ์นี้เป็นเพียงความคิดเห็นส่วนตัวของผู้อ่าน ยังไม่นับเป็นบทวิจารณ์จากนักวิจารณ์มืออาชีพ ขอให้ใช้วิจารณญาณในการอ่าน
สวัสดีค่า มาประเดิมบ้านวิจารณ์เป็นเรื่องแรก นักวิจารณ์(มือใหม่)อย่างเราจะทำอย่างเต็มความสามารถค่ะ! เนื่องจากใน comment ย่อยเราใช้ภาษาค่อนข้างจะทางการนิดหนึ่ง ทำให้บางทีอ่านแล้วรู้สึกเกรง ในบทวิจารณ์นี้เราจะ comment แบบง่ายๆก็แล้วกันค่ะ และต้องขอโทษด้วยที่ล่าช้า เพราะเราตั้งใจอ่านมากๆ แทบจะสแกนทุกประโยคเลยก็ว่าได้ 5555 เอาล่ะ! เลื่อนลงไปดูบทวิจารณ์ได้เลยจ้า
ชื่อเรื่อง The King of North ราชาแห่งแดนเหนือ เป็นชื่อที่อ่านแล้วเรียบง่ายไม่ค่อยมีอะไร อาจจะยังไม่ดึงดูดให้เห็นปุ๊บแล้วคลิ๊กปั๊บ แต่ก็เข้ากับธีมและเนื้อเรื่องค่ะ
เนื้อเรื่อง โครงเรื่อง (25/30 คะแนน)
นิยายเรื่องนี้เป็นแนวแฟนตาซีสงครามทะลุมิติ เปิดฉากได้อย่างสวยงาม โดยการเท้าความหลังก่อนที่ยู ชาร์นจะถูกพาตัวมายังโลกซันคาเดียร์ โดยฝีมือของดัลลายะ แม่มดสาวที่ยัดเยียดความเป็นราชาแดนเหนือให้กับตน ผู้เขียนวางโครงเรื่องได้ดี ไม่มีออกทะเลเลยแม้แต่นิดเดียว แต่ในความเป็นแฟนตาซีของนิยายเรื่องนี้ยังไม่เด่นชัด เหมือนผู้เขียนยึดโลกปัจจุบันเป็นแบบอย่างในการสร้างโลกในจินตนาการ ทำให้เวลาอ่านแล้วรู้สึกว่าเป็นประเทศไทยที่ถูกดัดแปลงให้มีกลิ่นอายแฟนตาซี
เนื้อหาในตอนต้นจะเน้นไปทางสาเหตุของการเกิดสงครามระหว่างราชาแห่งแดนเหนือและเจ้าชายแห่งความมืด ยังไม่มีปมที่ชัดเจนจนกระทั่งเข้ามาบทที่ 18 ที่ทำให้รู้ว่าสาเหตุของสงครามคืออะไร ต่อด้วยปมของตัวละครอย่างเรน ยู และซูโซ
ส่วนเรื่องความสมเหตุสมผลยังถือว่ายังทำได้ไม่ค่อยดี โดยเฉพาะเรื่องเวลา ยูที่ถูกพามายังโลกที่ไม่คุ้นเคย เป็นไปไม่ได้ที่จะไม่คิดถึงบ้านและพ่อบุญธรรม รวมถึงไว้ใจคนแปลกหน้าอย่างดัลลายะ ซึ่งผู้เขียนโฟกัสไปยังเรื่องนี้ได้ไม่ดีนัก เพราะเท่าที่อ่านมา มีน้อยมากที่ยูจะนึกถึงพ่อบุญธรรม โลกแห่งความเป็นจริงที่จากมา และการตัดสินใจยอมรับเป็นราชาในเวลาอันสั้น รวมถึงระยะเวลาการเกิดเหตุการณ์ต่างๆ เช่น สงคราม การเดินทาง การเจรจาการเมือง ควรจะระบุไว้ชัดเจน ถ้าแก้ตรงนี้ได้จะดูเรียลมากขึ้นค่ะ
การดำเนินเรื่อง และการใช้ภาษา (35/40 คะแนน)
สำหรับการดำเนินเรื่องถือว่าทำได้ดีในระดับหนึ่ง อาจจะมีการยืดเยื้อไปหน่อยสำหรับบางบท แต่โดยรวมแล้วไม่ช้าและไม่เร็วเกินไป ส่วนการใช้ภาษา (อันนี้ยาวมาก) ในตอนแรกเราไม่ค่อยชินกับการบรรยายแบบกริยานำประธาน ทำให้เวลาอ่านมันติดขัด แต่เมื่ออ่านไปสักสี่ห้าบทก็เริ่มชิน จนรู้สึกได้ว่านี่เป็นเอกลักษณ์และเสน่ห์อย่างหนึ่งของเรื่องนี้ แต่ในเรื่องมีการใช้คำซ้ำค่อนข้างเยอะ เช่น เด็กสาวผมสีเงิน นัยน์ตาสีเทา แม่มดสาว ฯลฯ แต่ก็ได้มีการแก้ไขในบทหลังๆ
สิ่งที่อยากจะให้เพิ่มเติมคือ รายละเอียดของสถานที่ จริงอยู่ที่ผู้เขียนบรรยายได้ค่อนข้างดี เห็นภาพรวม แต่ในส่วนที่ปลีกย่อยยังทำได้ไม่ค่อยดี จนทำให้รู้สึกว่าแต่ละเมืองมีลักษณะคล้ายๆกัน ที่แยกออกได้เพราะความเจริญทางด้านต่างๆของเมืองเท่านั้น
ทางด้านการบรรยายตอนต่อสู้ อ่านแล้วเห็นภาพ เหมือนการ์ตูนญี่ปุ่นตอนปล่อยพลังใส่กัน 555 อ่านแล้วลุ้น ตื่นเต้นไปตามตัวละคร ส่วนบทเศร้าก็เศร้ากินใจเสียน้ำตาจะไหล บางบทอ่านแล้วก็บีบหัวใจเสียเหลือเกิน ประหนึ่งว่ามันเกิดขึ้นกับเราเอง ทำได้ดีมากค่ะ อ่านแล้วอิน ส่วนการใช้เครื่องหมายต่างๆ เราจะขอไม่วิจารณ์ในนี้ เพราะได้เขียนไว้ใน comment ย่อยแล้ว
คำผิดมีให้เห็นประปราย บางบทก็เยอะ บางบทก็แทบไม่มี ในส่วนนี้ผู้เขียนควรตรวจทานสักสองรอบก่อนจะเผยแพร่ลงในบทความค่ะ อีกปัญหาหนึ่งที่พบเยอะที่สุดในบทที่ 18 คือการใช้คำซ้ำเยอะในหนึ่งประโยค (อ่านรายละเอียดได้ที่ comment ย่อย) การแก้ไขคืออ่านทวนแล้วลองตัดคำใดคำหนึ่งออก หากยังคงความหมายเดิมและไม่ติดขัดก็ตัดมันออกซะ
ตัวละคร (15/20 คะแนน)
ตัวละครในเรื่องนี้ยังไม่ค่อยมีเอกลักษณ์เป็นของตัวเอง เท่าที่อ่านมา คนที่อยู่ในความทรงจำได้นานสุดคือ ยู ดัลลายะ เรน และเดียคา เนื่องจากผู้เขียนโฟกัสไปยังบุคคลเหล่านี้มาก ทำให้รายละเอียดและเอกลักษณ์ของตัวละครอื่นๆดูด้อยลงแทบจะไม่มีตัวตน โดยเฉพาะสี่จตุรเทพที่ควรจะเด่นมากกว่านี้ เพราะเป็นถึงผู้คุ้มกันให้กับราชา แต่ในเรื่องบทน้อยมาก ลักษณะหน้าตาของแต่ละคนก็ไม่ละเอียด ทำให้ไม่ตรึงใจพอ (จริงๆถ้าใส่รายละเอียดให้มากกว่านี้ รับรองว่าผู้อ่านกรี๊ดสี่จัตุรัสเทพเป็นแถวค่ะ)
ความสัมพันธ์ของตัวละครค่อนข้างซับซ้อน ซึ่งเราก็วิจารณ์ในส่วนนี้ได้ไม่มาก เพราะมีข้อมูลไม่เพียงพอ แต่ผู้เขียนควรระวังในการเฉลยปมความสัมพันธ์ของตัวละครด้วย โดยรวมแล้วตัวละครในเรื่องนี้เป็นตัวละครกลมที่มีทั้งด้านดีและด้านไม่ดี อ่านแล้วไม่รู้สึกว่าคนนี้แสนดีเกินไป หรือคนนั้นร้ายกาจอย่างอภัยให้ไม่ได้
แก่นเรื่อง และความประทับใจ (10/10 คะแนน)
นิยายเรื่องนี้ให้อะไรหลายๆอย่างกับเราค่ะ ตามความคิดเห็นส่วนตัว เรื่องนี้ต้องการสื่อว่ามนุษย์ไม่ได้มีเพียงด้านเดียว ทุกคนล้วนแต่มีความดีความชั่วอยู่ในตัว ส่วนจะมากน้อยแค่ไหนก็แล้วแต่จิตใจและการกระทำของบุคคลนั้นๆ สิ่งที่ประทับใจมากที่สุดในเรื่องคือ เหตุการณ์ซึ้งๆและประโยคสวยๆ ที่อ่านแล้วตรึงใจ เช่น “เพราะเราไม่ได้ทำอะไรผิด! เรารักกัน ความรักของเราไม่ใช่เรื่องผิด!”
โดยรวมแล้ว เราเห็นการพัฒนาของผู้เขียนตั้งแต่บทแรกจนถึงบทล่าสุด จากที่มีข้อผิดพลาดเยอะก็ค่อยๆลดลงจนไร้ที่ติ ขอให้ผู้เขียนพัฒนาตนเองแบบนี้ไปเรื่อยๆ ขอบคุณที่สร้างสรรค์นิยายดีๆและแบ่งปันให้กับคนอื่นๆได้อ่าน หวังอย่างยิ่งว่าเราจะได้อ่านจนถึงบทสุดท้ายของเรื่องนี้ เป็นกำลังใจให้ค่ะ
คะแนนรวม 85/100 คะแนน
อย่าลืมเข้าไปกรอกแบบฟอร์มในบทความด้วยนะคะ