คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : PART 9 - S O M E ☆
AMERICA 9
Part 9 - Some – Soyou x JungGigo
Rating : PG? มันยังจำเป็นอยู่มั้ย? 555
Pairing : JinV JungkookV ยังไม่จบง่ายๆ ก๊ากก
Note: รักทุกคนนะ >___< <3 ขอโทษที่ช้า แต่ตอนนี้ยาวนะ ! งิงิ
ปล. ถ้าเราขึ้นเรื่องใหม่ จะตามไปอ่านกันมั้ยอะรี้ดเดอร์คนดี ? ออลวีเหมือนเดิม <3
แอบใบ้ว่าจะเป็นธีมหนุ่มข้างบ้าน boys next door ฮิฮิฮิ ตามมานะ ตามมานะ ~ คิคิ
สัญญานะว่าจะตามกันไป <3 ฮิฮิ
รี้ดน่ารักที่สุดเลย! รักนะ >___< //
(พูดเองเออเองนี่หว่า...)
>>> SOME – Soyou X JungGigo <<<
เพลงน่ารักมาก <3 ฟังกันด้วยนะ
ไม่ฟังแล้วจะเสียใจ ~~
Sometimes, I get annoyed
without even knowing.
คิดผิดปะวะ ..
แม่ง
ผิดแน่ๆเลย
เลือกผิดคน
ผิดคนชัดๆ!
ไม่เห็นจะมีความสุขตรงไหน
หงุดหงิด!
หงุดหงิด! หงุดหงิด! หงุดหงิด !
แม่ง ..
คิดถึงอะ
But my
feelings for you haven’t changed
หงุดหงิด
แต่ก็ ..
คิดถึงอะ
Maybe I’m the weird one, I thought
As I struggled by myself
ฮึ่ย .. ประหลาดจริงๆ ไอ้ความรักอะไรเนี่ย
ไม่เห็นจะเข้าใจเลย!
While tossing and turning alone in
an empty room. The TV plays reruns
of yesterday’s drama
นี่ก็ปาเข้าไปเที่ยงคืนกว่าแล้ว
ทีวีแม่งก็ฉายละครเรื่องเดิมรีรันรอบที่ล้าน
เบื่ออะ
จีมินก็หลับไปแล้วอีก
เฮ่อ ..
As I hold my phone that
doesn’t ring until I sleep
ทำไมไม่ติดต่อกลับมาบ้างวะ
ไม่ต้องโทรก็ได้ ส่งแมสเสจมาก็พอ คาทกมาก็ดี
อะไรก็ได้อะ ..
นิดนึง ..
แม่ง
เลือกผิด
เลือกผิดชัดๆเลย!
“จ .. จินฮยอง ..”
“ครับ .. แทแท..”
“ผม .. คือผม ..”
“.....”
“ขอบคุณสำหรับทุกอย่างนะครับ ผม .. ขอโทษจริงๆ ..”
“....”
“ฮยองดีกับผมมากจริงๆ .. ผมขอโทษ..”
“ไม่เป็นไร .. “
“ขอโทษครับ ..”
“ไม่เป็นไร”
ถ้าวันนั้นเลือกจินฮยองไป
วันนี้ก็คงไม่ต้องมานั่งจ้องมือถือตาถลนแบบนี้หรอก ...
บ้าเอ๊ย
แม่ง
ไอ้เด็กจอนจองกุก
ทำไมไม่โทรมา !!!!!!!
ตั้งแต่วันที่ผมตัดสินใจเลือกไอ้เด็กนี่มาเป็น ..
เอ่อ ..
แฟน?
ทุกอย่างแม่งก็ไม่เหมือนเดิม
A whole new world เลยแหละ
เย็นวันนั้นกลับบ้านมาแม่งไม่ยอมออกห่างผมเลยแม้แต่นิด
แถมยังประกาศลั่นบ้านให้ทุกคนรู้อีกว่าผมตกลงคบกับมัน
คือชิบหาย
เชี่ยมากๆ
มื้อเย็นวันนั้นทุกคนนั่งกินข้าวกันแบบกริบที่สุด อึดอัดที่สุดในประวัติศาสตร์อเมริกัน
เหมือนกับว่าถ้าใครส่งเสียงขึ้นมาโต๊ะแม่งต้องระเบิดตู้มแน่ๆ
ยกเว้นไอ้เด็กบ้านี่ล่ะคนนึงที่เอาแต่ ..
“ฮยอง ป้อนหน่อยสิ”
“ฮยองจิ้มนู่นให้กินหน่อยดิ”
“ฮยองหยิบนั่นให้หน่อยดิ”
“ฮยอง อ้ามม~”
อ้ามพ่ออ้ามแม่มึงสิ!
สังเกตผู้คนรอบข้างดูสายตาคนรอบโต๊ะซะบ้างไอ้เด็กบ้านี่!
ทำตัวไม่รู้ร้อนรู้หนาวแบบนั้นได้ยังไง!?
คือถ้าคนเราฆ่ากันด้วยสายตาได้ จองกุกคงได้ตายแล้วคืนชีพใหม่เป็นพันๆรอบในมื้อนั้นมื้อเดียวอะครับนี่บอกเลย
ทุกคนพร้อมใจกันส่งสายตาอาฆาตแค้นให้มันหมด ถ้าไม่เกรงใจกันก็คงได้มีล้มโต๊ะต่อย ซัดกันซักตั้ง
แล้วตกดึกวันนั้นนี่อย่าให้พูดถึง
“ฮยอง~ นอนห้องผมนะคืนนี้ นะนะ นอนด้วยกันนะ~”
แล้วแม่งก็จำเป็นจะต้องแหกปากดังลั่นบ้านให้ทุกคนได้ยิน ....
ก็ถือว่าโชคดีที่ทุกคนก็แยกย้ายสลายโต๋กันไปคนละทิศละทาง
ไม่พุ่งเข้าชาร์จไอ้เด็กเวรนี่เป็นทางเดียวกัน..
ยุนกิฮยองกินข้าวเสร็จก็เดินเข้าห้องล็อคตัวเองไม่ออกมาอีกเลย
นัมจุนฮยองก็เหมือนกัน คงเข้าไปทำเพลง ได้ยินเสียงเบสหนักๆลอดออกมาจากห้องอยู่แผ่วๆ
โฮซอกฮยองก็น่าจะแต่งเพลงนะ .. เห็นแว๊บๆว่าออกไปนั่งขีดๆเขียนๆหูฟังยัดหูอยู่ในสวน
จินฮยองนี่ตั้งแต่กลับบ้านมาก็ยังไม่หยุดทำอาหารเลยครับ .. ตอนนี้ได้กลิ่นหอมหวานๆโชยไปทั่วบ้าน น่าจะอบคุ้กกี้?...
ส่วนจีมิน ..
“มึงคิดดีแล้วหรอวะไอ้แท?”
“มึงแน่ใจหรอวะ?”
“มึงอยู่กับกูต่อไปได้นะ ทำไมรีบเลือกนักวะ?”
“มึงยังมีกูนะเว่ย ไม่เห็นต้องมีแฟนเลย”
พูดซ้ำๆ บ่นวนๆอยู่ที่เดิมเป็นพันๆรอบแล้วครับ .....
แต่ที่มันพูดก็จริงนะ
ไม่เห็นจะต้องมีเลยแฟน
แม่ง ก็ตอนแรกนึกว่ามีแล้วมันจะดี ไม่มีอะไรนี่หว่า
ใครจะรู้ว่ามันจะเป็นแบบนี้เล่า !
ใครจะรู้ว่ามันจะส่งผลต่อทุกคนรอบข้าง
ใครจะรู้ว่าไอ้เด็กเวรนี่จะยิ่งเกาะแกะยุ่งด้วยมากขึ้น
ใครจะรู้ว่ามันจะชินกลับการอยู่ด้วยกันจนพอหายไปแล้วถึงรู้สึกโหวงๆประหลาดแบบนี้อะ ..
ใครจะไปรู้ !?
แล้วนี่เมื่อไหร่จะโทรมาวะ!? ไอ้เด็กบ้า !!
These days, it feels like you’re mine,
it seems like you’re mine but not
ไม่เห็นจะรู้สึกเลย
ไม่เห็นจะรู้สึกอะไรพิเศษขึ้นเลย
เป็นแฟนกัน เป็นของกันและกัน .. งั้นหรอ?
ไม่เห็นจะเป็นงั้นเลย
ใครบอกว่าแฟนกันตัวติดกันตลอด
ไปไหนก็ไปด้วยกัน อยู่ด้วยกัน ไม่ห่างกัน
นี่เป็นมาได้ไม่ถึงอาทิตย์
จอนจองกุกก็หนีไปเที่ยวทริปซีแอตเทิ่ลกับเพื่อนแล้ว
ไม่เห็นจะพาผมไปด้วยเลย ! ทิ้งผมไว้ชัดๆ !
ไปกับใครก็ไม่รู้ เพื่อนที่ไหนก็ไม่รู้
บอกว่าถึงนู่นแล้วให้โทรมาหา ก็ไม่เห็นจะโทรมา !
อะไรอะ อะไรรรรร
“ฮยอง เราเป็นแฟนกันแล้วนะ”
“ฮยอง ผมเป็นของฮยองแล้วนะ”
“ผมรักฮยองนะ”
ใครบอก
หมาตัวไหนบอกวะว่าเป็นของผม
ไม่เห็นจะรู้สึกเลยว้อยยยยยย!
It feels like I’m yours,
it seems like I’m yours but not
“ฮยองก็เป็นของผมแล้วนะ ห้ามมองใครล่ะ!”
เป็นของนายอะไร
ไม่เห็นจะรู้สึกเลย
หนีไปเที่ยวกับใครก็ไม่รู้
ไม่โทรหากันซักนิด ไม่สนใจกันซักหน่อย
เที่ยวเพลินจนลืมกันไปแล้วรึยังไง
What are we?
I’m confused, don’t be aloof
เราเป็นอะไรกันกันแน่ ..
It feels like we’re lovers,
it seems like we’re lovers but not
แฟนกันเค้าทำแบบนี้กันหรอ ..
ไม่รู้
ไม่เคยมีแฟนเว่ย !
ตีหนึ่งแล้วอะ ..
โทรเองก็ได้วะ
ตู๊ดดด ...
ตู๊ดดด ...
ตู๊ดดดด ...
ตู๊ดดดดดด ...
ชักจะหมดความอดทน ..
“อือ ..”
“ย๊า! จอนจองกุก!!”
“หืม?..”
“ถึงซีแอตเทิ่ลรึยัง? ทำไมไม่โทรหาฮยองห๊า!?”
“ง่วง..”
“นี่ ..”
“งืออ .. ดึก .. นอนนน ..”
“จอนจองกุก!!”
“อือ .. คิดถึงนะ .. “
“นี่ !!”
ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด ..
ไอ้เด็กเวร ..
คิดถงคิดถึงบ้าอะไรเล่า!
ว้อยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ยังไม่ทันจะคุยซักคำ
อะไรกัน !
ไม่เอาแล้ว ! นอนแล้ว !
งื่อออ
งอนแล่ว ..
โทรอีกรอบดีกว่า ..
ตู๊ดดดด ...
ตู๊ดดดดดด ...
Whenever you see me,
you act so vague to me
“ฮยอง .. ผมง่วงนะ ..” เสียงเนือย
“อา .. ก็ฮยอง ..” รู้สึกผิดเลย ..
“ใครโทรมาวะไอ้กุก ดึกดื่น ว้อย! จะนอนโว้ย!” เสียงใครตะโกนมาวะ..
“แปปนะฮยอง”
These days, I hate hearing
that I’m just like a friend
“รุ่นพี่! มึงนอนๆไปน่าอย่ามาเว่อร์!” จองกุกตะโกนกลับ
“งั้นฮยองวางละ ขอโทษที” ผมพูด
“โทษทีฮยอง ผมเหนื่อยจริงๆอะ ไว้พรุ่งนี้โทรหานะครับ” กระซิบ
“โอเค ฝันดี” ผมตอบ
ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด ..
แม่ง ยังไม่ทันได้คุยเลย
ไอ้เด็กเวรที่ไหนตะโกนมาขัดวะ
คนอุตส่าห์ใจกล้าโทรหารอบสองทั้งที
โว้ย !
แล้วไอ้เด็กนี่เรียกผมว่าอะไรนะ ..
รุ่นพี่ ...
รุ่นพี่งั้นหรอ !?
จะเอายังไงกันแน่ ..
เอายังไงกันแน่ห๊า !!
จอนจองกุก !
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก
I want to open my eyes to your text
every morning. I want to fall asleep with
your voice at the end of the day.
ก็ไม่ได้จะอะไร
ไม่ได้อยากจะทำตัวเป็นสาวน้อยขี้หวงนี่รำคาญ
เพราะเป็นผู้ชาย ! ไม่งี่เง่าเหมือนผู้หญิง !
แต่แม่ง
ก็เป็นแฟนกันไม่ใช่หรอ..
ก็แค่อยากตื่นนอนเข้านอนพร้อมกันอ้ะ!
On the weekends, I want to hug you in front
of a lot of people as if I’m showing off
แล้วทำไมถึงบอกเพื่อนว่าเป็นแค่รุ่นพี่อ้ะ
เป็น แฟน กัน ไม่ ใช่ หรอ !?
ทำไมไม่บอกไปล่ะ !
ทำไมอะ
ผมมันไม่น่าอวดคนอื่นหรอ ?!
น่าอายหรอ ?
ทำไมๆๆๆๆๆๆ
These days, it feels like you’re mine,
it seems like you’re mine
but not. It feels like I’m yours,
it seems like I’m yours
but not. These days, I hate hearing
that I’m just like a friend
**
“จ้องอะไรนักหนา มือถือพรุนหมดแล้วไอ้แทเอ๊ย”
“เงียบน่า”
“ทำไม จองกุกยังไม่โทรมาอีกหรอ?”
“เออ”
“แล้วจะจ้องให้ได้เชี่ยไรขึ้นมาล่ะห้ะ? ไปทำอย่างอื่นไป๊”
“กูไม่มีไรทำ”
“งั้นมึงก็ไปแดกกับกู จินฮยองทำคัพเค้กไว้บึมเลย คุ้กกี้ตั้งแต่วันนู้นก็ยังเหลือบาน”
“เมื่อไหร่จินฮยองจะเลิกอบขนมวะ”
“เมื่อมึงยอมทิ้งจองกุกไปคบกันเค้ามั้ง ไม่รู้เว่ย มีให้แดกก็ดีแล้ว ปะ ไปกัน”
“งือ กู .. กูเข้าหน้าฮยองไม่ติดหรอก..”
“อย่าเยอะน่า ไปเหอะ”
I don’t like you, don’t like you these days
เกลียดไอ้จีมินว่ะช่วงนี้
แม่งบังคับให้ไปหาจินฮยองอยู่ได้ทุกวี่ทุกวัน
But I only have you, I only have you
ทำไรไม่ได้อีกต่างหาก แม่งเพื่อนสนิทอะ
มันสั่งให้ทำไรก็คงต้องเชื่อมันปะ มีมันคนเดียว
Clearly draw the line for me
Don’t pull out but
confess your love to me
“เชื่อกูน่าว่ามันต้องดี มึงเป็นเพื่อนรักกูนะเว่ย กูรักมึง ให้มึงแต่อะไรดีๆทั้งนั้นแหละ”
เออ
เชื่อก็ได้วะ ..
ครืดดดดดดด
ยังไม่ทันจะได้ก้าวขาออกจากห้อง
มือถือในมือก็สั่นครืดขึ้นมาเฉย
Incoming call …
กุกกี้ของแทแท <3
เห็นชื่อคอนแทคละสยองจิต
ไอ้เด็กบ้านั่นมาตั้งไว้
โอย
Pretending that we’re just friends,
acting like we’re lovers, don’t do that
“กูโทรหารุ่นพี่แปป พวกมึงไปกันก่อนเลย เออๆๆ..”
“เอ่อ .. ฮัลโหล ? ..”
“อ้าว ฮยอง ว่าไงครับ ฝันดีมั้ยเมื่อคืน ฝันถึงผมป่าว?”
“อ่อ .. เปล่า”
The more I think about it,
I get more curious
about your real feelings
“อ่า.. เสียใจจัง นึกว่าฮยองจะฝันถึงผมซะอีก นี่เดี่ยววันนี้ไปเที่ยวทะเลกันแหละ”
“อ่อ หรอ ระวังๆด้วยละกัน”
you’re so ambiguous,
I can’t do anything or maybe
I’m expecting a miracle, lotto
“ฮยองล่ะวันนี้ไปเที่ยวไหนป่าว ผมไม่อยู่ด้วย แอบมีใครมายุ่มย่ามปะเนี่ย?”
“ไม่มี นายอะแหละ ไปเที่ยวกับใครบ้าง ไม่เห็นบอกเลย”
“มีแต่เพื่อนๆแหละครับ ไม่มีไรหรอก เฟสไทม์กันมะ อยากเห็นหน้าอะ”
“อือ โทรมาสิ”
ว่าแล้วก็วางสายแล้วจัดการเฟสไทม์คุยกัน
เห็นหน้าเด็กกวนยิ้มแป้นแล้นเต็มจอ
นั่นที่เดินอยู่ใกล้ๆนี่ผู้หญิงรึเปล่า .. ไปด้วยกันหรอ ..
I want a clear sign
“อา .. ฮยองอะ ทำไมน่ารักงี้อ้ะ ไม่เจอตั้งวันกว่าๆ น่ารักขึ้นปะเนี่ย?”
หยอดคำหวาน .. ยิ้มแป้น
but
I forget all about it
when I see your smile
ไอ้เด็กบ้า ..
“เงียบไปเลย”
“เขินอะดิ ฮิฮิ เห็นนะว่าแก้มแดง”
“ไม่แดงโว้ย!”
“แดง เห็นอยู่จะๆ”
“ไม่ๆๆๆๆ”
“หูย ดูดิ แดงแปร๊ดเลย แฟนใครหว่าน่ารักจัง”
These days, it feels like you’re mine,
it seems like you’re mine but not
It feels like I’m yours, it seems like
I’m yours but not.
“เออ แฟน มีด้วยหรอวะ แม่ง ไม่เห็นรู้สึกเลย ลืมไปแล้วว่ามีแฟน”
“ฮยองงอนหรอเนี่ย ฮ่าๆๆๆๆ”
Don’t just laugh
like you don’t know and stop this now,
be real with me. Don’t put me in your
heart and look elsewhere
“ไม่งอนเว่ย!”
“งอนชัดๆเลย ดูดิ หน้ามุ่ยปากบุ้ยงี้”
Why don’t you stop acting like
you don’t know when you do know?
Don’t give excuses that you’re
tired but hurry and tell me,
“โฮ้ย! ไม่คุยด้วยแล้ว”
“ฮยองอ่า .. ก็เมื่อคืนผมเหนื่อยจริงๆนี่นา .. ไม่เอานะ ไม่งอน ๆ”
“......”
“ฮยองอะ ไม่เอาสิ ไม่บึ้งดิ”
“......”
“เดี๋ยวผมต้องรีบตามไปหาเพื่อนแล้วอะ ดีกันก่อนนะนะ”
“...ไปเลยไป ไปหาเพื่อนเลยไป”
“ฮยองอ่ะ ...”
“.......”
“ฮยอง ..”
“.......”
“ผมคิดถึงฮยองนะ แต่ต้องไปละอะ”
“......”
“รักฮยองนะ..”
“.......”
“รักฮยองนะครับ”
I love you
...
วางหูไปละ
เด็กบ้า
ทีอย่างงี้ล่ะบอกรักบอกคิดถึงเรียกเป็นแฟน
โว้ย
อะไรของแม่งก็ไม่รู้ !
“มึงจะลงมาแดกดีๆหรือจะให้กูขึ้นไปลาดมึงลงมาห๊าไอ้แท !!!”
ไอ้นี่ก็ขู่จังเว้ย แค่กินขนม อะไรของมันนักหนาวะ
“เออๆๆ ลงแล้วๆ”
**
พัค จี มิน ...
ไอ้เพื่อนชั่ว ..
“อร่อยมั้ย? หวานไปรึเปล่า?”
“อ่อ ไม่ครับฮยอง อร่อยดี”
“แล้วทำไมถึงทำหน้าตาไม่สบายแบบนั้นล่ะ?”
“อ่า .. เปล่าซะหน่อย ...”
ไม่สบายสิ
จะไปสบายได้ยังไง !
ไอ้จีมินนะ ฝากไว้ก่อนเหอะ!
เรียกลงมาคะยั้นคะยอให้มานั่งกินพอมานั่งปุ๊บแม่งหนีขึ้นห้องเฉ๊ย !
“เฮ้ย กูปวดขี้ว่ะ ไปก่อนนะ !”
แม่ง .. ไอ้เพื่อนเวร ..
ก็รู้อยู่ว่ามีอิชชู่กับจินฮยอง ..
ว้อยยยยยยยยยยยย
“อึดอัดหรอที่ต้องอยู่กับฮยอง?”
“หะ .. ห้ะ?”
“อึดอัดรึเปล่าที่ต้องอยู่กันสองคน?”
โดนจับได้อีก ..
“มะ .. ไม่ครับฮยอง ไม่อึดอัดครับ”
แก้ตัวกันไป
“งั้นก็ดีแล้ว .. อยู่ด้วยกันสองคนได้ก็ดี”
“อ่อ .. ฮะ ..”
ผมคิดไปเองรึเปล่าหรือมันฟังดูทะแม่งๆ ..
“ไปซีแอตเทิ่ลกันมั้ย?”
“ห้ะ?”
“ไปซีแอตเทิ่ลกัน เดี๋ยวนี้เลย ฮยองจองตั๋วเครื่องบินไว้แล้ว ไปเที่ยวกัน”
“เฮ่ย เดี๋ยวดิฮยอง ผมยังไม่ทันจะ ..”
ตุ้บ !!
“กูเก็บกระเป๋าให้แล้ว ! ไปเลยเพื่อน!!”
“เฮ่ย ! ไอ้จีมิน เดี่ยวดิ !!”
“กูล็อคห้องแล้ว ไปเที่ยวไป๊ !!”
ปึ้งง!!
“เฮ่ย !?”
“ไปกัน”
“เฮ้ย ฮยอง .. อะไรอะ มัดมือชกหรอ??”
“ป่าวซะหน่อย หรือว่าอยากโดนมัด ?”
“ไม่! ฮยอง นี่มันอะไรเนี่ย? ทำไมต้องไปด้วยล่ะ!?”
“มีหลายเหตุผลเลย”
พูดจบจินฮยองก็เดินมาหยิบกระเป๋าเดินทางของผมที่ไอ้จีมินอัดอะไรใส่เข้ามาบ้างก็ไม่รู้ไปวางไว้หน้าประตูบ้าน
“เหตุผลที่หนึ่ง.. ฮยองเบื่อบ้าน”
เดินเข้าห้องตัวเองไป ซึ่งผมก็เดินตาม ..
“เหตุผลที่สอง .. ฮยองอยากเที่ยว”
หยิบกระเป๋าเดินทางที่ดูจะแพ็คเตรียมตัวไว้แล้วออกมาจากตู้เสื้อผ้า ..
“เหตุผลที่สาม.. นายปฎิเสธฮยอง”
เดี๋ยวนะ .. เกี่ยวด้วยหรอข้อนี้ ..
“เหตุผลที่สี่ .. แฟนนายไม่อยู่บ้าน”
แต่มันอยู่ซีแอตเทิ่ลนะ ...
“เหตุผลที่ห้า .. ร่างกายต้องการทะเล จบ”
“มันไม่เห็นจะเกี่ยวกับผมตรงไหนเลย .. ทำไมต้องพาผมไปด้วยอ้ะ !?”
“งั้นเพิ่มอีกข้อ ฮยองอยากไปเที่ยวทะเลกับคิมแทฮยอง เกี่ยวยัง?”
พูดจบก็เดินมาฉุดแขนผม แบกกระเป๋าออกไปใส่ท้ายรถหน้าบ้าน
เดี๋ยวดิเฮ่ย ..
“แล้วจีมินอะฮยอง แล้วคนอื่นอะ?”
“ช่างดิ เกี่ยวไรกับเราล่ะ?”
“เย้ย ..”
“ขึ้นรถ”
“จินฮยอง!”
“ขึ้นรถ”
“ฮยอง!”
“คิมแทฮยอง”
“......”
“อย่าให้ต้องจับมัด”
โอ้ย
ทำไมต้องขู่ด้วยอะ ..
ฮื่อ ..
กลัว
“ไม่คาดเข็มขัดอีกแล้ว”
จินฮยองปลดเข็มขัดนิรภัยตัวเองแล้ว เอี้ยวตัวมาดึงเข็มขัดคาดให้ผม ..
เอ่อ .. จำเป็นต้องเข้าใกล้ขนาดนี้ด้วยหรอแค่คาดเข็มขัด ...
คือลมหายใจเป่ารดแก้มเลยอะ ..
ต .. แตะ .. โดนด้วยมั้ง ..
ไม่รู้เว้ย
แม่ง ..
กลิ่นจินฮยอง ..
น้ำหอมบ้าๆ
หอมเชี่ย ..
มึนแล้วเนี่ย
“นายนี่ แค่นี้เขินหรอ ? แก้มแดงเชียว”
ป .. เปล่าซะหน่อย ..
“แก้มหอมนะเราอะ”
แม่ง ...
ผมมีแฟนแล้วนะ !!
ม .. มั้ง ...
ไม่รู้สึกจริงๆด้วยว่ะ ..
ไอ้เชี่ยเอ๊ย ..
**
“ว่าไง เรียบร้อยดีมั้ยจงออบ?”
“เรียบร้อยครับจินฮยอง คืนนี้4ทุ่ม Qไนท์คลับ ถนนบรอดเวย์”
“ดีๆ นายก็จัดการมอมๆเด็กนั่นให้ดีล่ะ”
“ครับฮยอง ฮยองแน่ใจหรอว่าจะได้ผลอะ ไม่ใช่ว่าแผนล่มขึ้นมา ซวยนะ”
“ก็นายบอกเองหนิว่าเวลาเด็กนั่นเมามันจะนัวเนียอะ นายก็แค่เอาสาวๆไปไว้ข้างๆก็จบ”
“อ่า .. ฮิมชานฮยองบอกมางั้นอะ เด็กนั่นชอบไปที่คลับยงกุกฮยองบ่อยๆ”
“งั้นก็ไม่ต้องกังวล ฮยองต้องวางสายละ แทฮยองมาแล้ว แล้วเจอกัน แต๊งกิ้ว!”
“ครับฮยอง บาย!”
“เรียบร้อยนะ?”
“ครับฮยอง ห้องน้ำสนามบินคนเยอะอะเลยช้า โทษทีครับ”
“ไม่หรอก ไปกันเถอะ รีบเช็คอินโรงแรม เอาของไปเก็บแล้วไปเที่ยวกัน”
สงสัยล่ะสิ ..
ไม่มีอะไรหรอก
ผมก็แค่มีแผนนิดหน่อย ..
ซึ่งมันก็ดำเนินมาได้สวยเลยทีเดียว
ตอนแรกก็ไม่คิดหรอกครับว่าจะมาได้ถึงขั้นนี้
แต่ดูเหมือนพระเจ้าจะเป็นใจ อะไรๆมันก็เลยเป็นไปตามที่หวัง
เล่าก็ได้ ..
หลังจากวันนั้นที่โดนปฏิเสธ ผมก็เอาแต่ขลุกอยู่ในครัวทำอาหารเล่น ฆ่าเวลา กินให้หายช้ำใจ
แต่ตอนไปซื้อของที่ซูเปอร์ ดันเดินไปเจอเด็กกลุ่มนึงเข้า แอบได้ยินเด็กๆคุยกันนิดหน่อย
“มึงไม่ไปจริงอ่อจงออบ แค่ซีแอตเทิ่ลเอง!”
“พวกมึงนี่ยังไง ก็บอกว่าไม่ไปก็ไม่ไปดิ”
“โห่ย ปาร์ตี้หนุ่มโสดออนเดอะบีชเลยนะเว่ย สาวๆเค้าก็จัดปาร์ตี้เหมือนกัน แล้วก็มาเจอกัน เด็ดๆเซี๊ยะๆทั้งนั้นมึง!”
“ไม่ๆ ไม่ไปก็ไม่ไปดิ กูไปละ หลีกๆ”
“มึงนี่อะไรวะ เหมือนไอ้จองกุกเลย ชวนยังไงก็ไม่ยอมไป”
“เออ ช่างกูเหอะ ไอ้กุกมันก็คงมีเหตุผลของมัน ช่างแม่งเหอะ”
เอ้ะ ..?
จองกุก ?
จอนจองกุกน่ะหรอ ? ...
ต่อมเสือกทำงานทันที
ว่าแล้วก็แอบย่องเข้าไปหา
“เอ่อ .. โทษที หวัดดี”
“เอ่อ .. หวัดดีครับ...”
“คือ .. เราไม่รู้จักกันหรอก ไม่ต้องสงสัย คิมซอกจิน ยินดีที่ได้รู้จัก”
“ห้ะ .. เอ่อ .. มุนจงออบครับ ..”
“นาย เป็นเพื่อนจอนจองกุกหรอ ?”
“เอ่อ .. ครับ .. เรียนด้วยกัน”
“ฮยองอยู่บ้านเดียวกันกับจองกุกน่ะ แบบว่า เป็นเจ้าของบ้านที่จองกุกเช่าอยู่อะ”
“อ่อ ครับฮยอง มีอะไรปะครับ?”
“อือ มี นายจะซื้ออะไรอีกมั้ย? ของในตะกร้านายดูน้อยไปนะ อยากกินอะไรเดินไปหยิบเพิ่มสิ เดี๋ยวจ่ายให้เอง”
แค่นั้นก็เรียบร้อย ..
แล้วก็มาถึงจีมิน
“ฮยอง เมื่อไหร่ฮยองจะหยุดทำขนมอะ?”
“ไม่รู้”
“ฮยองเสียสติไปแล้วรึเปล่าอะ?”
“ยัง .. แต่คิดว่าใกล้แล้ว”
“โอย .. ฮยอง .. หยุดเถอะน่า..”
“นายก็ช่วยอะไรฮยองหน่อยได้มั้ยล่ะพัคจีมิน?”
“อะไรอะ..”
“ทำไงก็ได้ให้แทฮยองยอมไปเที่ยวซีแอตเทิ่ลกับฮยอง”
“เฮ่ย บ้าหรอฮยอง แค่มองหน้าฮยองมันยังไม่กล้าเลย นี่จะให้ไปเที่ยวด้วยเนี่ยนะ!”
“งั้นก็ไม่เป็นไร ทำขนมต่อเนี่ยแหละ..”
“จินฮยอง! จะบ้ารึไง? ... อีกอย่าง ไอ้แทมันก็เลือกแล้วนะ ..”
“นายน่ะ .. ในฐานะเพื่อนสนิท .. นายคิดว่าเพื่อนนายควรเลือกใคร ฮยองหรือไอ้เด็กนั่น ..”
“โห .. ถามอะไรเนี่ย”
“จะไม่ช่วยฮยองจริงๆหรอ .. นายก็รู้อยู่แก่ใจดีว่านายคิดว่าใครเหมาะสมกับเพื่อนนายมากกว่า...”
“เอ่อ .....”
“จีมิน ...”
“.....”
“....”
“.. ล .. ลองดูก็ได้ .. แต่ผมไม่รับประกันนะ ...”
“เดี๋ยวคืนนี้ทำของชอบให้กิน อยากกินอะไรว่ามา”
“อ่า .. ผมจะพยายามครับ”
เรียบร้อย
แล้วก็มาถึงจุดนี้
ที่ซีแอตเทิ่ล
ผม กับ แทฮยอง
มุ่งหน้าไปโรงแรมเพื่อเก็บของแล้วออกมาดินเนอร์ด้วยกันที่ร้านอาหารหรู
ซึ่งแน่นอนว่าผมจองที่สุดพิเศษชมวิวทะเลไว้แล้ว
ตอนนี้ประมานทุ่มครึ่ง กว่าจะไปโรงแรม กว่าจะกินเสร็จคงน่าจะประมานสามทุ่มสี่ทุ่มพอดี
ได้เวลาแวะไปหาเพื่อนที่คลับนิดหน่อย ..
หวังว่าจะเป็นไปตามแผนอย่างดี ..
**
บาปมั้ยนะ ..
โกหกเนี่ย ..
บาปมากมั้ย?
โอ้ย
“จงออบ เป็นไรปะมึง ทำหน้าเครียดๆ?”
“ป่าวๆ สบายดี”
“หรือมึงคิดถึง..”
“ชู่วว!”
“อุ่ย ลืม ..”
ไอ้กุกนี่แม่ง คนอื่นได้ยินป่าววะ
มองซ้ายมองขวาดูแล้วน่าจะปลอดภัย ไม่มีใครได้ยิน
เฮ่อ ..
โกหกสองต่อเนี่ย .. บาปมากมั้ยครับ?
“เฮ้ย มึง ไปกันเหอะ แฟนมึงไม่รู้หรอกถ้ามึงไม่บอกอะ”
“มึงนี่ กูไม่ไปเว่ย ! กูมีแฟนแล้ว จะให้ไปปาร์ตี้หนุ่มโสดได้ไงวะ!?”
“แล้วไง? กูก็มีฮิมชานฮยอง กูยังไปเลยมึงถ้าไม่บอกก็ไม่มีใครรู้หรอกน่า”
“จะดีหรอวะ แม่ง เหมือนนอกใจ”
“แค่ไปเล่นๆ ไม่มีไรหรอกมึง ปาร์ตี้สนุกๆ”
“เอางั้นหรอวะ? มึงแน่ใจหรอ?”
“เออดิ มึงโดนจับได้กูก็โดนเหมือนกัน เอาน่า ไปเหอะ”
ทั้งหลอกล่อจองกุกให้ไปปาร์ตี้ตามแผนจินฮยอง
ทั้งหลอกเพื่อนทั้งแก๊งค์ว่าโสดสนิทไม่มีใคร
โอย ..
ไหนจะต้องมอมเหล้าแม่งอีก
เอาสาวๆไปนัวเนียมันอีก ..
รู้สึกบาปตะหงิดๆ
นรกตามมาติดๆ ยังไงก็ไม่รู้ ..
ก็ปกติก็เป็นคนดี ซื่อๆ
แต่จินฮยอง .. กวาดของโปรดในซูเปอร์มาให้เต็มคันรถ ..
แถมยังพาไปเลี้ยง shakeshack ...
แหม ..
บุญคุณมันใหญ่หลวงอะ ..
แล้วถ้าแผนสำเร็จจินฮยองบอกจะพาไปกินเชคแช็คเน้นๆไม่อั้นอีกรอบอะ ....
ไม่ว่าแผนมันจะนำไปสู่อะไร (ซึ่งน่าจะเป็นเรื่องไม่ดี) ก็ช่างแม่งละจุดนี้ ..
ขอโทษนะเว่ยเพื่อน ..
เชคแช็ค .. แม่งไม่เข้าใครออกใครจริงๆว่ะ .. เข้าปากกูอย่างเดียว ..
ซี๊ดด .. ว่าแล้วก็น้ำลายไหล ..
**
“แทแท จะเป็นไรมั้ยถ้าฮยองจะขอแวะไปหาเพื่อนก่อนที่เราจะกลับโรงแรมกันน่ะ?”
“อ่อ ได้สิครับ”
“นายไม่เหนื่อยมากใช่มั้ย?”
“ไม่ครับฮยอง ไม่เป็นไรครับ สบายมาก”
สบายมาก ! มากกกกกกกกกกกก
ร้านอาหารที่มากินนี่บรรยากาศดีมากครับ
สัมผัสได้ถึงความแพงที่ลอยฟุ้งปะปนกับความหรูหราอยู่รอบตัว
ไหนจะวิวทะเลสวยยาวค่ำคืน แสงไฟจากในเมือง
สวยงามมากจริงๆ ประทับใจสุดๆ
ไหนจะอาหารรสเลิศนี่อีก พนักงานก็บริการดี
จินฮยองเองก็ด้วย บริการเทคแคร์ซะจนผมแทบจะไม่ต้องทำอะไรเองเลย
ทั้งเลื่อนเก้าอี้ สั่งอาหาร สอนจิบไวน์ หั่นสเต็กให้ แทบจะป้อน
คือเรียกได้ว่าถ้าเคี้ยวให้ได้ก็คงทำแล้ว
รู้สึกเหมือนเป็นเจ้าหญิง
เดี๋ยวดิ ..
เจ้าชายดิวะ
แบบ เจ้าชายง่อยแดก ประมานนี้
งื่ม ...
แล้วไหนจะรถหรูเปิดประทุนที่จินฮยองเช่าของโรงแรมมาขับไปไหนมาไหนนี่อีก ..
โอย
ชีวิตอลังการจริงๆครับ
ฟุ้งเฟ้อมาก
“ชอบมั้ย?”
“ห้ะ?”
“ชอบรึเปล่า?”
“หมายถึงอะไรล่ะครับ? ถ้าร้านอาหารก็ชอบมากๆเลยล่ะ! รถนี่ก็เท่สุดๆ ซีแอตเทิ่ลก็สวยจริงๆ อากาศก็ดี ชอบไปหมดเลย”
“ฮ่าๆๆ ดีแล้ว นายมีความสุขฮยองก็มีความสุข”
“อ่า .. ครับ”
“เพื่อนฮยองนัดเจอที่คลับ นายโอเคใช่มั้ยถ้าจะเข้าไปซักแปป”
“โอเคสิครับ ผมก็อยากเปิดหูเปิดตานะ ฮิฮิ”
“อย่าคิดว่าจะได้ดื่มล่ะ แค่ไวน์เมื่อกี้จิ๊ดเดียวนายก็หน้าแดงหูแดงหมดแล้ว”
“โห่ย ..”
“อะ .. ถึงละ Qไนท์คลับ”
หูย ..
ทุกๆที่ที่จินฮยองไปที่จำเป็นต้องหรูหราทุกที่ใช่ปะ ..
ชีวิตผม ไปคลับครั้งแรกก็คลับยงกุกฮยอง ที่นั่นตกแต่งแนวสตรีท ต่างกับที่นี่คนละเรื่องเลย
ที่นี่ทั้งหรูหรา โมเดิร์น ดูทันสมัย โฉบเฉี่ยว สะอาดตา
แสงไฟสีฟ้าอมม่วงฉายทั่วพื้นที่ ตัดด้วยสปอทไลท์สีขาวที่สาดปัดไปทั่ว
บาร์ ที่นั่ง โต๊ะ วีไอพีรูม สเตจ .. สวยไปหมดเลย โมเดิร์นมาก
“สวยใช่มั้ย? ฮยองก็ชอบที่นี่ ได้ยินเพลงแล้วอยากเต้นเลย”
“ทะ .. ทำไมต้องมากระซิบใกล้ๆด้วย..”
“เพลงมันดัง ไม่เข้าใกล้ก็ไม่ได้ยินสิ”
“ฮยอง .. มือ .. โอบทำไม ..”
“โอบไว้น่ะดีแล้ว คนเยอะ เดี๋ยวหลง”
หาเรื่องแตะต้องตัวตลอดเลยจินฮยองเนี่ย ให้ตายสิพับผ่า ..
อย่าเข้ามาใกล้นักได้มั้ยล่ะ โว้ย!
เล่นของปะเนี่ย!? เดี๋ยวหวั่นไหวขึ้นมาทำไง ?? โธ่ ..
จริงๆเลย !
**
“มึงอะ เมาแล้ววววว ยอมรับซ้าเถอะ”
“ไม่เว่ย กูยังไม่เมา มึงอะแหละไอ้กุก ที่เมา”
“กูป่าวววว กูยังไม่เมา จงออบ! จาดดดดมาอีกช็ออต !”
หนอยยย ใครบังอาจหาว่าจอนจองกุกคออ่อน
ผิดแล้วว้อยยยยยยยยยยยย
ถึงจะเด็กกว่าทุกคน แต่ก็เรียนชั้นเดียวกันนะว้อย
อัจฉริยะอะ จีเนียสอะ ยูโน๊ว !?
จอนจองกุก คอทองแดงว้อยยย
“คิคิคิๆๆ โอปป้าเท่จัง ดื่มเก่งจังเลยค่ะ”
เอ้ะ .. ยัยนี่ใครนะ ..
มาจากไหนหว่า ..
“จริงหรอ เท่หรอ”
“จริงซีคะ ~ หล่อด้วย”
“หรอ เธอคิดงั้นหรอ?”
“อื้มม ดื่มอีกสิ เดี๋ยวรินให้อีกช็อตนะคะ”
ชื่ออะไรนะ ..
ไม่รู้ จำไม่ได้ ..
มาจากไหนก็ไม่รู้ลืมแล้ว ..
หน้าตาสวยดี .. ปากแด๊งแดง
ผมซอยสั้น ระต้นคอ ดูเซ็กซี่
ไหนจะชุดที่ดูจะฟิตเกินความพอดี
เน้นสัดส่วนไปหมด สั้นแสนสั้น
หน้าอกหน้าใจนี่ก็มากล้น
“ป้อนให้นะคะ โอปป้าคนดี ดื้มเร๊ว~”
เอาใจเก่งอีกต่างหาก
ใช้น้ำหอมกลิ่นอะไรนะ ..
หอมจัง
ได้กลิ่นไม่ชัดเลย ..
สงสัยต้องเข้าไปดมใกล้ๆ ..
ว่าแล้วก็โน้มตัวเข้าไปซุกคอสูดดมกลิ่นหอมจากหญิงสาวที่นั่งเบียดชิดขั้นที่แทบจะเรียกว่านั่งตัก
ซุกไซร้สุโดมไปเรื่อย มือไม้มันก็พลันจะอยู่ไม่สุข ลูบไล้ไปทั่ว
แหม ผิวนุ่มลื่นมือดี จับแล้วเพลิน .. หุ่นก็ดีไม่ใช่น้อย เค้นๆคลึงๆไป สนุกมือ ..
“โอ้ ! จงออบ อยู่นี่นี่เอง !”
เอ๊ะ .. เสียงใครคุ้นๆ
“อ้าว จินฮยอง ! ว่าไงครับ ไม่ได้เจอกันนานเลย คิดถึงจัง!”
จิน .. ชื่อใครวะคุ้นๆ ..
“อือ ฮยองก็คิดถึงนาย เห็นว่าอยู่ซีแอตเทิ่ลเหมือนกันเลยแวะมาหานี่ไง มาทำอะไรกันน่ะ ปาร์ตี้หรอ?”
“อ่อ ใช่ครับ ปาร์ตี้หนุ่มโสด น่ะฮะ”
“อา .. เยี่ยมเลย”
คุยกะไรกันวะ ...
“แล้วฮยองมากับ ..?”
“อ้อ นี่คิมแทฮยอง .. เอ่อ .. แทแท .. เป็นอะไรรึเปล่า? ..”
เดี๋ยวนะ ..
คิม . แทฮยอง .. ?
ได้ยินดังนั้นผมก็รีบดีดตัวออกจากหญิงสาวในอ้อมกอดหันมองไปทางต้นเสียงทันที ..
ความชิบหายมาเยือน ..
“แทแทฮยอง ...”
เหมือนโลกหยุดหมุนเมื่อสบตากับคนที่ไม่คิดว่าจะเจอ ..
มาได้ไง ..
แล้วทำไมต้องเป็นตอนนี้ด้วยวะไอ้เชี่ย ....
“อ้าวเฮ่ย จองกุก!”
“จ.. จินฮยอง..?”
ทำไมมาด้วยกัน ..
“อ้าว ไอ้กุก รู้จักด้วยหรอ?”
“เค้ามายืนอยู่ตั้งนานแล้ว เอาแต่นัวเนียสาวไม่ได้รู้เรื่องเล้ยไอ้นี่”
“แหม มึงนี่ รู้จักรุ่นพี่น่ารักๆ ไม่เห็นจะแนะนำให้รู้จักบ้างเลยนะมึง สต็อกเยอะนะสัส ไม่แบ่งกันเลย”
ไม่ดิ .. พวกเพื่อนเวร .. ไอ้เชี่ย ..
ไม่ใช่เวลามาพูดเรื่องนี้นะ ..
“ไม่ใช่รุ่นพี่หรอก ผมอายุเท่าทุกคนแหละ จองกุกมันเรียนเร็วทุกคนก็รู้”
“เอ้อ ใช่ ลืมไปเลย ฮ่าๆๆ”
“แต่แนะนำไปก็ไม่ได้อะไรหรอก ผมมีแฟนแล้ว ตอนแรกกะจะแจมปาร์ตี้ซะหน่อย อดเลย พอดีว่าไม่ใช่หนุ่มโสด”
“อ้าว ไม่โสดแล้วหรอครับ.. หู่ย เสียดาย.. ใครคือผู้โชคดีเนี่ย?”
เดี๋ยวนะ .. แทแทฮยอง ..
จะเปิดเผยหรอ .. เดี่ยวสิ .. อย่างงี้ก็โดนเพื่อนจับได้ ..
“นี่คุณแฟน อย่ายืนนิ่งสิ แนะนำตัวให้เด็กๆรู้จักเร็วเข้า!”
เฮ่ย? ..
“แทแท? .. นายเรียกฮยองว่าไงนะ? ..”
เดี๋ยวดิเฮ่ย ..
“โธ่ จินฮยองนี่ ไม่ได้เรื่องเลย .. นี่ คิมซอกจิน แฟนผมเอง”
TBC on Part 10
ตู้มมมมมมมมมมมมมมมมมมมม
งานเข้าแล้วจอนจองกุก
รักทุกคนนะ <3
โอมจงสครีม
#ฟิคอมก @besmysl
ความคิดเห็น