คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : PART 7 - I N T R O O U T R O ☆
Part – 7
Pairing : ALL x V
Intro - Skool Luv Affair : JiminV SugaV JHopeV RapmonV
Outro - Propose : JinV
Outro - Luv In Skool : JungkookV
Rating : PG ใสใส คำหยาบนิดหน่อย
Note : ตอนนี้ให้ 3 เพลงเลยเอ้า! เนื้อเพลงที่แปะเป็นเนื้อแปลอิ๊งนะคะ ^^
จัดไปจัดไป ! รักทุกคนนะ
\(>___<)/ <3<3
ปล. อยากให้ลงเอยคู่ไหนอย่าลืมเชียร์กันมานะ ! คิ__คิ
ขี้เกียจคอมเม้น เมนชั่นมาบอกเอาก็ได้โน้ะ @besmysL <3
----- สีเทา = flash back เล่าย้อนความหลังนะคะ
ทำ
ไม
ต้อง
จ้อง
กัน
แบบ
นี้
ด้วย
???????
"อ้าว กลับมาแล้วหรอ แอบไปไหนกันมา ไม่มีชวนเลยไอ้เพื่อนเวร"
นัมจุนฮยองทักขึ้นเป็นคนแรก ทำลายบรรยากาศมาคุที่เกิดขึ้น
"พาน้องไปกินข้าวมา" จินฮยองตอบ ยักไหล่
"อื้อ อาหารไทยอร่อยมากอะ ไว้เราทุกคนไปกินด้วยกันอีกครั้งนะ! ผมขอไปอาบน้ำล่ะ"
ว่าแล้วก็วิ่งหนีดุ๊กๆขึ้นไปไดไป ไม่ลืมที่จะหันมาส่งซิกให้จีมินตามมาด้วย
ตั้งแต่เหยียบเท้าเข้าบ้านมา
สายตาทุกคู่ก็หันมาจับจ้องที่ผมกับจินฮยองกันอย่าง .. เอ่อ .. น่ากลัว ? ..
ทุกคนต่างแผ่บรรยากาศมาคุ เจือรังสีความสงสัยใคร่รู้กันออกมาเต็มที่
ทำเอาขนลุกเกรียวเสียวสันหลังไปหมด
ทำไมรู้สึกประหลาดเหมือนโดนจับได้ว่าทำผิดแบบนี้นะ?
รู้สึกเหมือน ..
โดนหาว่า นอกใจ ยังไงอย่างงั้นเลย ...
ป่าวนะเฮ่ย !
โอ้ย
"มึงจะอาบน้ำละจะเรียกกูมาทำไม ให้กูอาบให้หรอ?" จีมินพูดขึ้น ยิ้มยียวน
"พ่อมึงสิ กูมีเรื่องจะคุยกะมึง" ส่งสายตาเนือยๆให้หนึ่งที
"ว่ามา" เดินไปนั่งปลายเตียง
"กูอะ ทำตามที่มึงบอกละจีมิน เปิดใจเชี่ยไรนั่นอะ" ตามไปนั่งข้างๆ
"แล้วเป็นไงมั่ง?" เอียงคอถาม
"เหี้ยดิ! สับสนกว่าเดิมอีก !" ขมวดคิ้วมุ่น
"อ่าว ยังไงวะ?" งง
"ก็มึงบอกให้ไม่ปฏิเสธ ให้เปิดใจรับ ดูดิ้! หน้ากูนี่พรุนไปทั้งหน้าแล้ววันนี้ !" โวยวายพลางเอามือถูหน้า
"โธ๊ พ่อหนุ่มฮอต มีคนรุมรักไม่ชอบรึไง?" เป๊าะ! ดีดหน้าผากหนึ่งที
"มันเกินไปมั้งมึง เยอะเกิน" กุมขมับ
"ก็เลือกสิวะ ลองตัดๆทิ้งดู" ทำท่านิ้วเขี่ยๆ
"........" ส่งสายตาเนือยให้ ..
"ไปทำอะไรมาบ้างล่ะวันนี้ โดนอะไรไปบ้าง อันไหนรู้สึกดีก็เก็บไว้ อันไหนเฉยๆก็ตกรอบไง ไม่เห็นยาก" ยักไหล่
ไอ้เพื่อนเวรนี่
พูดก็ง่ายสิวะ ทำจริงได้ที่ไหน!?
แค่ให้เลือกก็ยากพอทนแล้ว
ยังจะให้ไปปฏิเสธอีก!
จะบ้าเร้อะ!? ใครมันจะไปทำลงวะ !
เดินถือผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำมาอาบน้ำ
ยืนแช่น้ำพลางใช้ความคิดไปเรื่อยๆ
เค้าว่ากันว่า ห้องน้ำ เป็นที่ที่เหมาะแก่การใช้ความคิดที่สุด ..
ต้องลองหน่อยล่ะ
เริ่มที่ ..
ยุนกิฮยอง ..
รายนี้รู้จักกันมาตั้งแต่แบเบาะ
ก็บ้านอยู่ข้างกัน เรียกก็เรียนที่เดียวกัน
เล่นกันทุกวัน เห็นหน้ากันทั้งปี
First encounter,
เป็นเพื่อนคนแรก
"เอ้า! แทฮยอง ทักทายยุนกิฮยองสิลูก"
"หวัดดีฮะ"
"อื้อ"
"ถึงน้องจะเด็กกว่าแต่ก็เป็นเพื่อนกันได้เนอะ ใช่มั้ยยุนกิ? ยังไงป้าฝากดูแลน้องด้วยนะจ้ะ"
"ครับ"
วันแรกที่เจอกัน
อึดอัดใช่เล่นเลย!
แต่หลังจากนั้นได้เจอกันทุกวัน ก็หายอึดอัดไปแล้วล่ะ!
เรียกได้ว่า โตมาด้วยกัน เลยแหละ ..
"ฮยองงงงงงงง" วิ่งดุ้กๆเข้ามาหา
"หืม? มีอะไรแทแท?" เลิกคิ้วถาม
"ฮยอง แม่ซื้อมือถือให้แทแทแล้วแหละ ดูสิๆ" คนตัวเล็กยืนยิ้มตาหยีโบกจอสี่เหลี่ยมในมือไปมา
"อา .. นายยังเป็นเด็กอยู่เลย ซื้อให้ได้ไงเนี่ยคุณป้าหนิ! แล้วใช้เป็นหรอหื้ม?" ยื่นมือไปยีหัว
"ไม่อะ ผมขึ้นม2 แล้วนะฮยอง โตแล้ว! ฮยองเมมเบอร์ฮยองใส่ไว้ด้วยสิ ทำให้หน่อยทำไม่เป็น" ยิ้มตาหยี
"อา.. ไหวมั้ยเนี่ย .. เอ นี่ยังไม่มีเบอร์ใครเลยหนิ?" ตาโต
"อื้อ ฮยองคนแรกเลย!" ผงกหัวรัวๆ
"อา .. เป็นเกียรติมาก เดี่ยวฮยองต้องไปซ้อมบาสละ ไว้คืนนี้ฮยองโทรหานะ" ยิ้ม
"โอเค!"
แยกกันไปได้ไม่ถึงสิบนาที มือถือเครื่องใหม่เอี่ยมอ่องก็สั่นเตือนขึ้นเฉย
มีข้อความเข้า? ..
First text,
นาย ส่งเมสเสจเป็นใช่มั้ยเนี่ย?
อา... ไม่เป็นแน่ๆเลย ..
-ยุนกิฮยองของแทแท-
"อา.. มันตอบกลับยังไงล่ะเนี่ย? กดตรงไหนอ้ะ? .. ยุนกิฮยองนี่ ทำไมต้องรู้ทันด้วย!?"
First phone call
ยังไม่ทันจำได้คลำปุ่มหาวิธีตอบกลับ โทรศัพท์ก็ดังขึ้นขัดจังหวะซะงั้น
หน้าจอสว่างวาบโชว์ชื่อคนโทรมาว่า ..
‘ยุนกิฮยองของแทแท’
อดไม่ได้ที่จะยิ้มขำแล้วกดรับสาย
"เมมชื่ออะไรของฮยองเนี่ย.." บ่นนำ
"อะไร เมมเองไม่เป็นอย่าบ่นน่า" เสียงขำ
"ตอบกลับไม่เป็นอะ ฮยองกลับมาสอนด้วย" งึมงำๆ
"อือ รู้น่า เลยโทรมาหาแทนนี่ไง" โห่ย ทำเป็นรู้ใจ
"อา...แล้วมีอะไรป่าวครับ?" ถามเสียงใส
"ป่าว.. แค่ .... "
"...หืม?"
"คิดถึง"
เป็นเพื่อนคนแรก ..
เป็น .. เอ่อ .. คนแรก .. ที่เที่ยวด้วย?
เอ่อ .. เดท ??
First date,
“ห้ะ?? เดท ?!”
“อือ”
“เดทกับผมเนี่ยนะฮยอง?”
“อือ ดูหนังไง ที่บ้านฮยอง”
“อย่างงี้มันเรียกเดทหรอ? บ้านฮยองผมก็ไปออกจะบ่อย”
“นี่ไม่มีใครอยู่ อยู่แค่สองคน ก็เดทสิ”
“อา .. หรอ ..”
ตู้มมม
ต้ามม
ป๊างงงง
ปังๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
อ๊ากกกกกกก
ก็พึ่งจะรู้ว่าเค้าดูหนังสงครามกันเวลามาเดท ..
ว่าแต่ .. เดทนี่มันต้องเป็นแฟนกันไม่ใช่หรอ.. ?
ต้องเป็นผู้ใหญ่ด้วยไม่ใช่หรอ .. ผมอยู่ม 4 นี่โตพอรึยัง ?
แล้วนี่ผมเข้าใจผิดมาตลอดหรอกหรอเนี่ย?
นึกว่ามีแต่คนรักกันที่เดทได้ ไม่เป็นแฟนก็เดทได้หรอ?
เอ้อ ..
สงสัยผมจะยังเด็กอยู่ เดี๋ยวโตแล้วก็คงเข้าใจเองหละมั้ง?
“เหม่ออะไรน่ะ หนังไม่สนุกหรอ เปลี่ยนเรื่องมั้ย?”
“ห้ะ ? ไม่ๆ สนุกครับฮยอง”
“หิวรึเปล่า? เดี๋ยวไปเอาขนมมาให้กิน รอแปป”
“อา .. ครับ”
กรุบกรับๆ
จ๊อบแจ๊บๆ
ดิปๆ ดึ๋งๆ ติ๋งๆ
สตรอเบอร์รี่ดิปช็อคโกแล็ต ..
สวดยวดดดดดดดดดดดดดด
“พอมีของกินก็ลืมหนังเลยนะเรา” ยิ้ม
“อือ ฮยองก็ลืมเหมือนกันนั่นแหละ จ้องผมกินอยู่ได้ อยากกินก็กินสิ” พูดปากยู่ นิ้วหยิบสตรอเบอร์รี่จุ่มช็อกโกแล็ต
“เอางั้นหรอ?” ยิ้มกริ่ม
“ใช่สิ นี่สตรอเบอร์รี่ของฮยองนะ ทำไมจะกินไม่ได้ล่ะฮะ?” หยิบสตรอเบอร์รี่ขึ้นมารอแห้ง
“นั่นสิเนอะ ของฮยองทุกชิ้นเลย” ตาแพรวพราว
“อื้มม” งับสตรอเบอร์รี่คาไว้ที่ปาก
“งั้นขอกินชิ้นนี้”
first kiss
ใครมันจะไปรู้ ว่า ชิ้นนี้ ของยุนกิฮยอง มันคือชิ้นไหน
In our own space, I want everything to be a first with you
แต่พอยุนกิฮยองเอามือข้างหนึ่งมาล็อคหลังคอผม อีกข้างเชยคางขึ้น
ก็รู้ทันทีว่าหมายถึงชิ้นไหน
“ชิ้นที่อยู่ในปากนาย .. ฮยองขอคืนนะ”
**
สตรอเบอร์รี่น่ะหวานอมเปรี้ยว
ช็อคโกแล็ตน่ะหวานอมขม
พอกินคู่กัน ก็อร่อยกำลังดี
แต่พอได้กินจากปากคนน่ารักแล้วด้วยเนี่ย
แม่งเอ๊ย
ไม่รู้จะอธิบายเป็นคำพูดยังไงเลยครับ
I have an eating disorder, whatever I eat,
I’m still hungry for you
“ฮะ .. ฮยอง..”
แทฮยองเสียงสั่น
คงจะตกใจไม่น้อยที่จู่ๆผมทำอะไรแบบนี้
ตาใสสั่นไหว
ปากแดงวาวเจ่อ
แก้มแดงเปล่งปลั่ง
น่ารักมากเกินไปแล้วมั้ง
คงต้องลงโทษ
The word “addiction” can’t express all of this
“อื้ออ .. ฮยอง ..”
ลงโทษหนักๆเลย
Describing a girl like you is impossible, it transcends the poetic
เกินคำบรรยาย
คิมแทฮยอง นี่เหนือคำบรรยายทั้งหมดทั้งมวลในโลกนี้จริงๆ
“อื้อ..อ้ะ!”
“อะ .. ขอโทษ”
เผลอกัดปากคนน่ารักแรงไปนิด สะดุ้งโหยงเลย
คงต้องปลอบโยน
เนิบนาบ
เชื่องช้าและแผ่วเบา
It’s because of you, like a capital letter, I want to place you first in my life
ตึกตักๆๆๆ
ใจเต้นรัวจนแทบบ้า
มันจะหลุดออกมามั้ยเนี่ย?
A good house, a good car, those things can’t be happiness but I want to give it to you
อยากได้
อยากดูแล
อยากให้ทุกอย่าง
อยากได้อะไร จะหามาให้หมดเลย
“อือ .. ฮยอง .. พอแล้ว .. ฮืมม..”
พอหรอ..
รู้สึกดีอยู่ไม่ใช่รึไง ...?
ไม่พอหรอก
อะไรที่ทำให้นายมีความสุขน่ะ ..
ฮยองจะหามาให้ให้หมดเลย
ถึงแม้ว่ามันจะเป็นเพียงแค่ความสุขนอกกาย
แต่ก็อยากให้อยู่ดี ..
**
เพื่อนคนแรก
เดทแรก
จูบแรก ..
โว้ยยยย
ยิ่งคิดถึงยิ่งอาย
วันนั้นกลับบ้านไปแม่ตกใจแทบตายนึกว่าแพ้อาหารปากบวมเจ่อกลับบ้านมา
คนบ้าอะไรก็ไม่รู้ไม่รู้จักพอ
จูบเอาๆจนปากบวมเจ่อไปหมด
แถมยังกัดปากแตกอีก!
โฮ้ย
แล้วยังมาพูดจาทำร้ายจิตใจกันอีก!
“ฮยอง .. ขอโทษ .. มัน .. ขอโทษที”
“ม.. ไม่เป็นไรครับ..”
“เอ้อ ..”
“..??”
“ฮยอง .. จะไปเรียนต่อที่อเมริกานะ ...”
ตอนนั้นโกรธแทบตาย
มาทำอะไรแบบนั้นแล้วจะหนีกันไปดื้อๆเป็นปีๆ
ห้ามก็ไม่ได้ รั้งก็ไม่อยู่
แถมพอไปแล้วยังไม่ส่งข่าวมาหากันซักนิด!
รู้อีกทีก็มีแฟนไปซะแล้ว
โว้ย !
พอตามมาหาถึงอเมริกาก็ยังจะมาเมินใส่กันอีกเป็นปี
แล้วไม่นานมานี้ก็มาบอกว่าใจเต้น จะไม่เมินแล้ว
แล้วก็มาถึงเนื้อถึงตัว จุ๊บๆอีก !
อะไรก็ไม่รู้ว้อยยยยยย
คนอะไร สับสนในตัวเองชะมัด!
ตกลงจะเอายังไงกันแน่??
ผมสับสนไปหมดแล้วนะ
ต่างจากโฮซอกฮยอง
ตั้งแต่วันแรกเจอหน้ากันก็ ..
Confessing my love without hesitating is my style
“นายน่ารักจัง! ฮ่าๆๆ จองโฮซอกครับ ยินดีที่ได้รู้จักนะ”
ยิ้มกว้างจนแก้มจะแตกออกมาเป็นลูกๆ
เห็นแล้วก็อดที่จะยิ้มตามไม่ได้
“โห ยิ้มแล้วโคตรน่ารักกว่าเดิมอีก ชักจะชอบนายแล้วสิ ปะ ไปเที่ยวกันดีกว่า!”
วันนั้นก็เงิบแดกไปเลยทีเดียว
เจอหน้า รู้จักกันแค่ชื่อก็ชวนไปเที่ยวแล้วซะงั้น ..
คนอเมริกันเค้าทำกันแบบนี้หรอ ?
ปึงๆๆๆๆ
“ไอ้แท เสร็จยังวะ! ออกมาได้แล้ว ปวดขี้ว้อยย!”
“เออๆ รอแปป!”
อะไรวะ ไอ้จีมิน เข้ามาแปปเดียวเอง!
“เร็วๆว้อยยย!”
แต่งตัวเสร็จหมุนลูกบิดไปทันจะสุดไอ้จีมินก็พุ่งพรวดเข้ามาถีบผมออกทันที
ท่าทางจะวิกฤติจริงๆ
ลงไปหาขนมกินดีกว่า
“อ้าวโฮปปี้ฮยอง” ฮยองก็มาหาขนมกินเหมือนกันแฮะ..
“แทฮยองงี่ หิวหรอ?” ยิ้มแป้น
“อื้อ” คุ้ยตะกร้าขนม .. ช็อคโก้พายอยู่ไหนวะ ..
“หานี่อยู่ปะ?” โฮซอกฮยองถามขึ้นจากข้างหลัง หันไปก็เจอช็อคโก้พายในมือฮยอง
“โอ้ ใช่! ช็อคโก้พาย” ตาวาว
“ชิ้นสุดท้ายแล้ว ในตะกร้านั่นไม่มีหรอก” โฮซอกฮยองพูด
“อา .. งั้นผมขอชิ้นนั้นได้มั้ยอะโฮปปี้ฮยอง” ยิ้มตาหยี
“อา ... แต่ว่า ..” ยืนลังเล
“นะครับบบ นะนะ อยากกินจังเลย~~” หันหน้าไปหา ยิ้มหวาน
“.....” เม้มปากแน่น
“.....” ตาใส อ้อนสุดพลัง
“โฮ้ย! นายนี่ ทำไมต้องมาทำให้ใจสั่นด้วยห้ะ?!” ยีหัวตังเอง
“คิคิคิคิ” ยิ้มร่า
If it’s for you, I’m the type to sacrifice my body
“เอาไปเลย จะเอาไรก็เอาไป ให้หมดเลย ยอมแล้ว”
ฮ่าๆๆ เยี่ยม!
โฮปปี้ฮยองน่ารักที่สุดเลย!
ได้ช็อคโก้พายมาก็แกะซองยืนกินอยู่ในครัว โฮซอกฮยองก็ยืนกินน้ำอยู่ข้างๆ
“ว่าแต่ ตอนกลับบ้านมามีอะไรรึเปล่า? ดูแปลกๆ ทุกอย่างโอเคมั้ย?” ส่งสายตาเป็นห่วงมาให้
“เปล่าครับ แค่ .. ไม่มีอะไรหรอกฮะ” ยิ้มแห้ง
“แน่ใจนะ?” ขมวดคิ้วมุ่น
“ครับผม!” ยิ้ม
I’ll always shine the light on you girl
“ถ้ามีอะไรไม่สบายใจบอกฮยองได้เสมอ นายรู้ใช่มั้ยหื้ม?” ยื่นมือมาขยี้หัว
“อา ..ครับฮยอง” เม้มปากแน่น
“แน่ะ มีเรื่องไม่สบายใจชัดๆเลย!” หรี่ตาจับผิด
“ป.. เปล่านะ” สั่นหัวรัวๆ
“โกหก!” ชี้นิ้ว
“เปล่านะ อ๊ากกก อย่า! อ๊ากกกก ก๊ากกๆๆฮ่าๆๆๆ”
โฮซอกฮยองยืนมือมาจั๊กจี้ผมไม่หยุดหย่อน
ทั้งคอ รักแร้ เอว ตรงนู้นตรงนี้ ไวอย่างกะลิง ปัดไม่ทันเว้ย!
จะหนีไปไหนไม่ได้ โดนกักอยู่ในครัวแคบๆ
ผมก็ดันเกิดมาบ้าจี้
งือ ลงมานอนดิ้นกับพื้นแล้วเนี่ย
ฮื่อออ
This is a love stage for you and me
We’re blinded by love, sweet and playful
“แง้ ฮยองงงง อ๊ากก ก๊ากๆๆ ไม่ไหว คึๆๆๆ อ๊ากก”
“จะบอกไม่บอก!”
“อ๊ากกกก ไม่เอาแล้ว คิกๆๆๆ อ๊ากก พอแล้ว อ๊าก”
“ฮ่าๆๆๆๆ”
“ฮยอง คิกๆๆๆ พอ อ๊ากก จะร้องไห้แล้วนะ! คิคิคิๆๆๆ”
“ฮ่าๆๆ จะร้องแล้วหัวเราะทำไม ฮ่าๆๆ ก็ได้ๆ หยุดแล้ว”
โฮซอกฮยองหยุดจี้ในที่สุด
นอนกองอยู่กับพื้นครัวทั้งคู่
Our future is bright and dazzling, colorful
“หายไม่สบายใจรึยังหื้ม?”
“เห?”
“ก็นายเอาแต่ทำหน้าครุ่นคิดไม่สบายใจนี่นา ได้หัวเราะแล้ว หายรึยังครับ?”
โฮซอกฮยองถาม พลางเอามือจิ้มแก้มผม
ยิ้มหวานเยิ้ม ส่งสายตาพราวระยับมาให้
If I have you, it’s like I have everything, like a milli
แถมหน้าอยู่ใกล้กันจิ๊ดเดียว ..
The door of love has opened now with you, go in
ฮื่อ ..
ลำบากใจกว่าเดิมอีกครับฮยอง
ร้องไห้ได้มั้ย?
แง้
ทำไมต้องมาทำดีใส่ด้วยเนี่ย ..
ว้อยยยยยยยยยยยย
**
RM, so now I’m telling you the story
หิวกลางดึกนี่มันเป็นความผิดจริงๆ
ไม่หักห้ามใจนี่ยิ่งผิดมหันต์ ..
เดินมาห้องครัวหาของกินประทังท้องไส้ที่ครวญครางแล้วเป็นไงห้ะนัมจุน?
“โฮปปี้ฮยอง อย่า! คิกคิกๆๆๆ พอแล้ว คิคิคิคิๆๆๆ”
ไม่ต้องเดินเข้าไปให้เห็นภาพก็ปวดใจแล้วอะครับ
นอกจากอาการท้องไส้ครวญครางจะไม่ได้รับการเยียวยาแล้ว
ยังเพิ่มอาการจิตใจคร่ำครวญขึ้นมาอีกเคส ..
จะบ้าตาย
I loved this much before, how about you?
ทำไม ทำไม๊ ทำไม
ผู้คนมีตั้งมากมายทำไมผมต้องมาชอบไอ้เด็กนี่?
ไม่สิ !
ไอ้พวกผู้ชายตัวเหม็นคนอื่นในบ้านต่างหาก
ผู้คนมีตั้งมากตั้งมาย ทำไมต้องมาชอบเด็กคนเดียวกับผมด้วยวะ?
ไม่เข้าใจ !
นัมจุนไม่เข้าใจ !
ทำไมว๊ะ!?
แล้วตัวผมเองด้วย
ทำไมถึงชอบคนๆนึงได้มากขนาดนี้?
This is just an intro shouting bout my whole mind and body
You know that her refusals and bad words could never stop me
ทั้งๆที่รู้อยู่แก่ใจดี
ว่าแทฮยองไม่ได้คิดอะไรด้วย
ไม่เคยคิด
และก็คงไม่มีวันคิด
“ฮยองอะเป็นฮยองที่เจ๋งสุดๆไปเลย!”
ยังไงก็เป็นได้แค่พี่ชายคนนึง
They could never retard me, this is my ideology
แต่ทำไมไม่รู้จักจำ?
ทำไมไม่เข็ดหลาบซักที?
Who in the world can dampen my heart’s blood? Nobody
ไม่เคยคิดมาก่อน
ว่าชีวิตจะต้องมามีความรู้สึกแบบนี้ .. เจออะไรแบบนี้ ..
ไม่คิดว่าจะต้องมานั่งไฝว้เพื่อเด็กคนนึงขนาดนี้
ไม่คิดว่าจะต้องมาเจ็บปวด อกหัก รักคุด แดกแห้ว เพราะแค่เด็กเดียว
เด็กคนเดียวอะ!
(ที่น่ารักน่าฟัดน่าหยิกน่าขยี้น่าฯลฯมากๆ)
พระเจ้าเล่นตลกอะไรกับผมเนี๊ยะ?
(Wassup) I’ll ask you again (Wassup) How about yo?
If you haven’t loved yet, how about doing it like me?
คุณล่ะ?
เคยแอบรักใครแบบผมมั้ย?
ร๊ากรัก ช๊อบชอบ ทั้งๆที่รู้ ว่ามันเป็นไปไม่ได้
A person’s emotions is so strange
จิตใจคนเรานี่มันก็แปลกจริงๆ
I’m the one who makes you smile but you go to the bastard who makes you cry
ทั้งๆที่ผมออกจะดีขนาดนี้
คอยดูแลใส่ใจตลอด ถึงจะอยู่ห่างๆ แต่ก็อยู่อย่างห่วงๆ
ไม่เข้าใกล้รุกหนักเพราะกลัวจะทำให้อึดอัด ลำบากใจ
แต่ทำไม๊ทำไมแทฮยองถึงไม่รับรู้
ทำไมถึงคิดอะไรกับผมเกินเลยไปจากคำว่าพี่มั่ง?
ไอ้จินเต๊าะเช้าเต๊าะเย็น ปากบ่นรำคาญแต่ก็เขินหน้าแดงทุกที
ยุนกินี่ก็เห็นจะมีความหลังกันมาช้านาน ลึกซึ้งแค่ไหนใครจะรู้
โฮซอกนี่ไม่ต้องพูดถึง สกินชิพแม่งทุก 5 นาที ถ้าวันไหนไม่ได้แตะตัวกันน่าจะขาดใจตาย
จอนจองกุก ไอ้เด็กนี่ ประมาทไม่ได้เชียว สายตาที่มันมองแทฮยองนี่ไม่น่าไว้วางใจเอาซะเลย
จีมินนี่ก็ท่าทางจะใช้ความเป็นเพื่อนบังหน้า เพื่อนที่ไหนเค้าเลี้อยโอบกอดจับแตะทั้งวันกัน?
แต่ละคน ..
เฮ่อ
หนักใจ
(I said) Yeah that’s love (I said) yeah that’s love
ความรักก็งี้
ที่ใดมีรัก ที่นั่นมีตุ๊ด
เฮ่ย ทุกข์ ดิ!
Some may call me a loser but I’m really OK
As if I’ve never been hurt by love before
ถึงแม้ว่าผมจะพ่ายแพ้ให้ไอ้พวกผู้ชายตัวเหม็นพวกนั้น ..
ก็ช่างแม่งเหอะ
ยังไงก็ยังอยู่บ้านเดียวกัน
แค่ได้เห็นหน้าไอ้เด็กน่ารักนี่ทุกวันก็พอใจแล้ว
อีกอย่าง อย่างน้อยทุกคนมันก็เป็นคนดี ..
As if I’ll give even more when she takes away my all
Wassup
ใครได้ไปก็ช่วยดูแลให้ดีด้วยละกัน ..
ฮื๊ออออออออออ
/หลบมุมร้องไห้/
**
เช้าวันใหม่กับอากาศสดใส~
คิมซอกจินเชฟใหญ่ก็เปิดครัวทำอาหารแต่เช้าตรู่
Breakfast in bed ให้แทฮยอง!
คิคิคิ
ป้อนด้วยดีมั้ยนะ~
I give it to you
ก๊อกๆๆ
“ฮยองเข้าไปละนะ”
ส่งเสียงลองเชิงไป ก่อนจะหมุนลูกบิดเข้าไปในห้องของแทฮยองและจีมิน
แหม ยังหลับปุ๋ยกันอยู่เลย
วางถาดข้าวเช้าลงบนโต๊ะข้างเตียงแล้วนั่งลงบนเตียงแทฮยอง
“แทฮยองอา .. ตื่นได้แล้วครับ” ออกแรงเขย่าเบาๆที่แขน
“เดี๋ยวจุ๊บนะถ้าไม่ตื่น” ขู่ (ฮยองอยากจุ๊บมาก อย่าตื่นเลยคนดี)
“อือ ..” ยุกยิก มือควานหาผ้าห่ม
“หนาวหรอ?” ขยับเข้าไปใกล้
“อือ” ได้การละ หึหึ
ผมขยับตัวเบียดขึ้นไปบนเตียงนอนลงข้างๆแล้วโอบแขนรอบคนตัวเล็ก
“อือ .. งืออ” ขืนตัวหนี
“หนาวไม่ใช่หรอ กอดไว้แล้ว อุ่นรึยังครับ?” กระซิบข้างหู
“งือ .. จิน .. ฮยอง? ..” งึมงำๆ
“ครับ” ฟอดด สูดกลิ่นแชมพูเต็มปอด
“เฮ่ย!!”
พลั่กก!
Even though it was kinda awkward, I wanna give it all to you
“ฮยองเอาข้าวเช้ามาให้ ขอโทษที่ทำให้ตกใจ”
คลำหัวไหล่ตัวเองป้อยๆ เขียวเลยเว้ย
กะจะเอาอาหารเช้ามาให้เท่ๆ แต่ไหงโดนถีบตกเตียงแบบนี้วะ
เงอะงะชะมัด ..
“ผมสิต้องขอโทษฮยอง งือ ถีบตกเตียงเลย ..” แทฮยองหน้าหงอย
“ไม่เป็นไรหรอกครับ ฮิฮิ” ยิ้มหล่อ
“ดีนะที่แค่ไหล่เขียว ถ้าผมทำหน้านายแบบเขียวขึ้นมานี่แย่เลย” พูดปากยู่
“ผิดแล้ว นายไม่รู้หรอว่าฮยองมีดีที่ไหล่” ยักคิ้ว
“อา .. นั่นสิ ไหล่ฮยองกว้างมาก” เอามือเกาแก้ม
“อือ น่าซบเนอะ” ลุกขึ้นมานั่งริมเตียงแทฮยอง
“เอ่อ.. ครับ” เกาคอ
“แทฮยองสนใจลองซบมั้ยล่ะหื้ม? ถ้าซบแล้วติดใจฮยองยกให้เลยนะเอาป่าว” ยิ้มกริ่มตาพราว
“จะ .. ยกให้ยังไงเล่า.. ถอดเปลี่ยนไหล่ได้รึไง?” แทฮยองตอบ หน้าแดง
“ก็ให้แทฮยองซบคนเดียวไง ยกให้แทฮยองคนเดียวเลย” ยื่นหน้าเข้าไปใกล้
“เอ่อ ..” เขยิบหนี
“กินข้าวดีกว่า!”
I give it to you
I’ll cry and I’ll laugh, it’s only you
For you
น่ารัก
น่ารักมากจริงๆ
คนอะไรแค่นั่งกินข้าวยังน่ารักได้มากขนาดนี้
ทั้งๆที่พึ่งตื่นนอน
หัวยุ่งเหยิงไม่เป็นทรง
ตาบวมตุ่ย
แก้มยังมีรอยยับจากการนอนอยู่
ปากแดงเคี้ยวตุ้ยๆ
เสื้อผ้ายับยู่ยี่..
แหม
เสื้อยืดนี่ย๊วยย้วย
สีขาวด้วย ผ้างี้บางดีจริงๆ
เสียดายที่ขาห่มผ้าห่มอยู่
ตอนโดนถีบแอบเห็นว่าใส่ขาสั้น
ที่สั้นมากกกกกก
อุ่ย
ป่าวนะ
ไม่ได้ลามก
จริงจริ๊งง
The moment I first saw you
วันแรกที่เจอแทฮยอง ..
“ไอ้จิน มีคนมาขอเช่าห้องเตียงคู่ว้อย!”
With short hair and a pretty uniform
สะดุดตาอย่างแรกคือผมสีชมพูอ่อน ..
อย่างที่สองคือใบหน้าน่ารักจิ้มลิ้ม
อย่างที่สามก็เห็นจะเป็นรอยยิ้มหวาน โอ้ โลกนี้ช่างสว่างไสวสดใส ที่เจ้าตัวส่งมาให้
“หวัดดีครับ คุณซอกจินเจ้าของหอใช่มั้ยครับ?”
“ครับ ใช่ครับ .. ”
“ผม คิมแทฮยอง นี่เพื่อนผม ปาร์คจีมิน จะขอเช่าห้องเตียงคู่อะครับ”
“ได้ .. ได้ครับ ย้ายเข้าเลยมั้ย? เดี๋ยวผมไปเตรียมห้องให้เลย”
“ห้ะ? .. เอ่อ ต้องเซ็นสัญญาอะไรรึเปล่าครับ? เอ่อ มัดจำ? ค่าเช่า? ..”
“อ่อ ไม่ต้อง ย้ายเข้าเลยครับ สิ้นเดือนค่อยจ่าย”
“เห? .. อ่อ โอเคครับ .. ?”
“ให้ผมช่วยยกของมั้ย? เดี๋ยวช่วยย้ายของเข้าให้นะ นี่ นั่งก่อนสิ เดี่ยวหาน้ำให้ดื่ม รอแปป”
ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าชอบแค่ไหน
ไม่เคยเชื่อเรื่อง รักแรกพบ
Love at first sight บ้าบออะไร ไม่มีจริง
จนมาเจอเองเนี่ยแหละ
I only remember that image of you
หนุ่มน้อยหน้าใสยิ้มสวย หัวชมพูน่ารัก
ในเครื่องแบบนักเรียนม.ปลายเกาหลี
“นี่น้ำอะไรอะครับ อร่อยจัง”
“น้ำมะตูม ชอบหรอ?”
“ครับ ฮ่าๆ ขอบคุณมากครับ”
“ชอบกินไรมั่งอะเรา?”
“เอ ... ก็กินหมดนะครับไม่ค่อยเลือก .. แต่ชอบกินจับเช!”
“เดี๋ยวเย็นนี้ทำให้กิน”
“ห้ะ?”
“ชอบอะไรอีกมั้ย? จะทำให้ทุกอย่างเลย”
“เห .. คิดค่าอาหารเพิ่มในค่าเช่ารึเปล่าครับเนี่ย?”
“ไม่คิด ไม่ต้องจ่ายอะไรทั้งนั้นอะ”
“ห้ะ? ไม่คิดเลย??”
“จริงๆก็คิดนะ”
“เอ่อ..คิดค่าอะไรครับ ??”
“เปล่า”
“...??”
“คิดว่า ทำยังไงถึงจะจีบนายติด ..”
เป็นการรุกที่ไม่ได้คิดหน้าคิดหลังเลยแม้แต่น้อย
แทฮยองแทบจะหอบข้าวของหนีไปอยู่ที่อื่น
Don’t go anywhere
จนกระทั่งไอ้ยุนกิเดินลงมาปรากฎตัว
“ยุนกิฮยอง ..”
“แทแท ...”
You have to only see me
รู้จักกันมาก่อนงั้นหรอ .. ?
ดูท่าทางไอ้ยุนกิแล้วดูจะมีความสัมพันธ์ที่ไม่ธรรมดาต่อกันด้วย
ไม่ได้สิ
I don’t know why my heart feels this way
ไปรู้จักกันมาจากไหนนานแค่ไหน ไม่รู้ไม่สนเว้ย !
ชอบไปแล้ว !
ถึงจะพึ่งเจอหน้ากันไม่ถึงชั่วโมงแต่ชอบแล้วอะ !
คนนี้ของกูว้อยยยยยยย!
นึกย้อนไปแล้วก็ขำ
ตั้งแต่แทฮยองเข้ามาในบ้าน
ชีวิตของผมก็ไม่ปกติอีกเลย
You’re all I think about
หยุดคิดถึงไม่ได้จริงๆ
I’ll become a rhythm and a song
And sing it for you
ยิ่งได้อยู่ด้วยกัน
ยิ่งได้ดูแล
ได้คอยเต๊าะทุกวี่ทุกวัน
ก็ยิ่งติดใจ
(Good to you)
I only see you
กลายเป็นนิสัยไปแล้ว
“หูย ฮยอง เบค่อนโคตรอร่อยเลย กินมั่งมั้ย?”
คนน่ารักถาม ปากเคี้ยวตุ้ยๆ มือถือแถบเบค่อนทอดยื่นมาให้ผม
ผมก็ยื่นหน้าเข้าไปงับเบค่อนกิน
“คิคิคิๆ อร่อยเนอะฮยอง”
เอาอีกแล้ว
ยิ้ม โอ้ โลกนี้ช่างสดใสสว่างไสว แบบนี้อีกแล้ว
“อือ ชอบก็กินเยอะๆ”
เห็นแล้วก็อดยิ้มตามไม่ได้
เพราะมันมีความสุขแบบนี้ไง
เลยไม่เคยเบื่อที่จะมานั่งเต๊าะ
(Good to you)
Even with this distance between us
ถึงแม้ว่าเต๊าะมาเป็นปี แทฮยองคนดีก็ยังไม่มีวี่แววจะหลงรักกันก็ตาม
คอยเว้นระยะห่างระหว่างกันอย่างสม่ำเสมอ ..
Always stay by my side
(Good to you)
แต่ก็ไม่เคยหนีไปไหนนะ
“อิ่มแล้วครับฮยอง” ยิ้มแป้น
“ดีมาก ไปล้างหน้าแต่งตัวได้แล้ว ปลุกไอ้หมูนั่นด้วย หลับเป็นตายเลยน่ะ” ชี้จีมิน
“ฮ่าๆ เมื่อคืนมันคงนอนดึกอะครับเลยสลบแบบนี้” ขำตาหยี
“งั้นเดี๋ยวฮยองไปล้างจานรอ เดี๋ยววันนี้พาไปเที่ยว ดีปะ?” ยิ้มหล่อ
“เยี่ยมเลย!” ดีใจตาโต
“ไป ไปแต่งตัว” โบกมือไล่แล้วหันหลังเดินไปเปิดประตู
ไม่ทันจะได้หมุนลูกบิดก็ถูกขัดซะก่อน
“ฮยอง .. เดี๋ยวครับ..” แทฮยองเดินเข้ามาหา
“หืม ?” หันหลังกลับไป
“เอ่อ .. คือ ..” เขยิบเข้ามาใกล้
“ .. ??” เลิ่กคิ้วสงสัย
คนน่ารักก้มหน้างุด
กัดปากล่างเหมือนกำลังใช้ความคิด
“ข .. ขอบคุณนะครับจินฮยอง”
พูดจบก็เงยหน้าขึ้นมา
แล้วเขยิบเข้ามาใกล้
เอามือจับไหล่ผมข้างนึง
เขย่งปลายเท้าขึ้นมา แล้วก็ ..
จุ๊บ!
You’re my everything
ตู๊มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม
อยากจะระเบิดตัวเองให้กระจายไปทั่วทุ่งข้าวสาลี ..
Even if tomorrow brings you trouble
แทฮยองจุ๊บผม
ที่สันกราม ..
Hold my hand
เลื่อนมือลงจากไหล่ผมแล้ว
จับมือผมไว้หลวมๆ
ก้มหน้างุด
“ขอบคุณฮะ”
ช้อนตาขึ้นมาสบตากันแล้วหลบตาหนี
ไม่ทันที่ผมจะได้ทำอะไร แทฮยองก็วิ่งเข้าห้องน้ำหนีไปซะก่อน ...
โห ..
คือบอกมาเลยว่าอยากได้อะไร
โลกทั้งใบ ถ้าไม่ตายซะก่อนฮยองก็จะทำงานเก็บเงินมาซื้อให้นาย
ให้ ให้หมดเลย
โธ่ คนดี
ทำแบบนี้จะฆ่ากันรึไง ?
ว้อยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกก
(คนหล่อขอกริ๊ด)
**
“จินฮยอง ผมมาแล้ว!”
หืม ? ..
“เสร็จแล้วหรอ ฮยองล้างจานเสร็จพอดี ขอไปหยิบของแปป ไปรอที่รถเลย”
“โอเคครับ”
จะไปไหนกัน? ..
“อ้าว จองกุก ว่าไง” ฮยองคนน่ารักหันมาทักผม
“ฮยองจะไปไหนอะ?” ผมถาม
“ไปเที่ยวกับจินฮยอง ไปด้วยกันมะ?” ยิ้มแฉ่ง
ไปด้วยกันงั้นหรอ ..
ผม กับ ฮยอง กับจินฮยอง ? ..
ไม่เวิร์คหรอก
ผมเดินตามฮยองออกมาถึงรถ
“ฮยองมีกุญแจรถปะ?” ผมถาม
“มีดิ นี่ไง!” ชูกุญแจให้ดู
“ขอหน่อยดิครับ” ยืนมือขอ
“เอาไปทำไมอะ?” ถามแต่ก็ยื่นมาให้
“เดี่ยวก็รู้ เข้าไปนั่งสิ” ผมกดปลดล็อครถแล้วเปิดประตูให้ ฮยองก็ขึ้นไปนั่งโดยดี
“เดี๋ยวสิ นายมานั่งที่คนขับทำไมอะ? ขับเป็นด้วยหรอ?” ถามตาใส
“เป็นสิครับ คิคิ ไปไหนกันดี?” ผมถามยิ้มกริ่ม พลางเอื้อมือไปคาดเข็มขัดนิรภัยให้คนน่ารัก
“ไม่รู้เหมือนกันดิ จินฮยองไม่ได้บอกว่าจะพาไปไหนอะ” ยู่ปากจู๋น่ารัก
“งั้นผมลุยเอง” พูดจบก็ไม่รอช้า คาดเข็มขัดตัวเองแล้วเหยียบคันเร่งพุ่งออกไป
“เฮ่ย! จองกุก จินฮยองอ้ะ!?” คนน่ารักตกใจเลิ่กลั่ก ตาโตเป็นไข่ห่าน
“ผมไม่ได้บอกซะหน่อยว่าจะไปเที่ยวกับจินฮยองด้วยน่ะ” ผมตอบ ยิ้มเจ้าเล่ห์
“เฮ่ย แต่นี่มันรถจินฮยองนะ นายมีใบขับขี่ปะเนี่ย? โดนจับขึ้นมาทำไงอ้ะ??” โวยวาย
“เอาน่า ไม่โดนหรอก ไปเที่ยวกันเถอะครับฮยอง” คิคิคิคิ โทษทีครับจินฮยอง ขอฉกล่ะ
“อะ .. อะไรของนายเนี่ย??” กุมขยับ
“เดทไงครับ ไปเดทกันนะ แทแทฮยอง”
I just wanna love ya
I just wanna love ya
ผมพาฮยองมาที่คาเฟ่เล็กๆแห่งนึง
บรรยากาศสงบๆ นั่งเอ้าท์ดอร์รับลมเย็นสบายๆ
แสงแดดอ่อนๆยามสาย
เหมาะแก่การเดทที่สุดแล้ว!
แทแทฮยองสั่งชีสเค้กมาสองชิ้น กับชาเขียวปั่น
ผมสั่งคาราเมลมัคคิอาโต้มาแก้วนึง
“หูย อร่อยมากอะจองกุกกกกก” ตาใสลุกวาว
“สุดยอดเลยใช่มั้ยล่ะครับ?” ยิ้มกว้าง
“มากอะ โห นายกินมั่งมั้ย?” ยื่นส้อมมาให้
“ป้อนหน่อยดิ” อ้าปากรอ
แทแทฮยองลังเลซักพัก
แล้วก็ตักเค้กมาจ่อปากผม
“อ้ามม”
It still feels like a dream oh baby
ตกลงว่านี่ผมตื่นรึยังนะ ..
ยังฝันอยู่รึเปล่าเนี่ย?
คนน่ารักตรงหน้าผมนี่เป็นความจริงหรอ?
ผมกำลังมาเดทกับแทฮยองฮยองจริงๆหรอ?
นี่ฮยองพึ่งป้อนเค้กผมจริงปะเนี่ย ..??
“อร่อยเนอะ”
จริงว่ะ ..
ไอ้เชี่ย!
สุดยอดดดดดดดดดดดดดดดด
“อ้าา .. เอาอีกๆ” ผมพูด อ้าปากรอ
“เป็นง่อยรึไงห้ะ?” ปากบ่นแต่ก็ป้อนมาอีกคำ
“ฮิฮิ ชอบจัง” ผมพูด จ้องตาฮยอง
I just wanna love ya
“อือ ชอบเหมือนกัน หวานกำลังดีเลย” ฮยองหลบตา แก้มขึ้นสีเรื่อน่ามอง
“ชอบจริงหรอ ดีใจจัง” ผมพูด ยังคงจ้อง
“อือ ชอบดิ” แก้มแดงแปร๊ด
“ห้ามคืนคำนะ ชอบแล้วชอบเลย” ผมพูด ยิ้มเจ้าเล่ห์
“อะไรของนายเนี่ย แค่เค้ก จริงจังอะไรขนาดนั้น?” เอียงคอสงสัย
I just wanna love ya
“ผมหมายถึง ผมชอบฮยอง ไม่ได้หมายถึงเค้ก ฮยองก็บอกว่า ชอบผม ห้ามคืนคำนะ” ยิ้มยียวน
“เฮ่ย ! ป่าวซะหน่อย ฮยองหมายถึงเค้กเว้ย อย่ามั่วดิ!” หน้าแดงแด๊งแดงเข้าไปใหญ่
“อ่าว ไหนบอกว่าชอบจริง.. หวานกำลังดี” เอื้อมมือไปกุมมือฮยองคนน่ารัก
“ก็หมายถึงเค้กว้อยยยย!” ยุกยิกมือหนี
“ฮ่าๆ แต่ .. ผมชอบฮยองนะ” ผมพูด จ้องตาฮยอง
“ อะไรเล่า ..” สบตากัน เม้มปากแน่น
“ผมชอบฮยอง” พูดซ้ำ
“เออ” ย่นจมูก
“ผมชอบฮยองมากๆเลยอะ ชอบมากๆ” ยังคงจ้อง
“เออ รู้แล้วว้อย!” ขมวดคิ้วมุ่น ยู่ปากจู๋ ปั้นหน้าบึ้งใส่
แหม มาทำเป็นโกรธ ทั้งๆที่แก้มยังแดงเป็นลูกตำลึง..
You already know oh baby
“ฮยองน่ารักเกินไปแล้วนะ” พูดพลางเอานิ้วโป้งไล้ไปบนหลังมือนุ่มที่จับอยู่
“กินๆ หยุดพูดซักที” ฮยองยื่นเค้กมาป้อนผม
เอาเค้กอุดปากกันหรอ?
ดูซิ ปั้นหน้ามุ่ยจนเมื่อยหน้าแล้วน่ะ
“อ้ามม อ้าปากเร็ว”
น่ารักเกินไปจริงๆนั่นแหละ ..
Though I drink coffee and open my eyes
It feels like I’ll fall asleep, oh no no
กินกาแฟจะได้ตื่น
แต่เงยหน้าขึ้นมามองฮยองทีไรก็นึกว่าตัวเองนอนฝันอยู่ทุกที
ให้ตายสิ
เมี้ยวว
“เฮ้ย ! มีแมวด้วย!”
“ฮยองชอบหรอ ?”
“โคตรๆอะ! หูย ดูดิ ขนฟูเหมือนสิงโตเลย!”
คนน่ารักลงไปนั่งเล่นกับแมวเหมียวบนพื้น
อุ้มมันมาวางไว้บนตักแล้วลูบอย่างเอ็นดู
ทำหน้าน่ารัก ยิ้มตาหยี ร้องเมี้ยวๆเลียนแบบแมวอีก
“ฮยองก็หน้าเหมือนแมวนะเนี่ย” ผมพูด เดินไปนั่งยองๆลงตรงหน้า
“ห้ะ?” เงยหน้าขึ้นมาสบตา งงๆ ผมยื่นมือไปเกาคางฮยองเบาๆ
“น่ารัก” ผมพูด เกาคางนี่มันสนุกอย่างงี้นี่เอง
“อะ .. กลับไปกินเค้กเลยไป” หันหน้าหนีแล้วไล่ หน้าแดงแปร๊ดอีกครั้ง
I imagined if I ruled the world
I would place you by my side again
น่ารักมากๆจริงๆนั่นแหละ
Please tell me that it’s not too late
If this is a nightmare, please save me
คิดดู ถ้าวันนี้ผมไม่ตื่นมาแต่เช้า
จินฮยองก็อาจจะพาแทแทฮยองของผมหนีไปเที่ยวไหนอีกก็ไม่รู้เป็นรอบที่สอง
เมื่อคืนไปทำอะไรกันมาบ้างก็ไม่รู้ กังวลใจชะมัด
หวังว่าผมจะยังไม่ช้าเกินไป
ฮยองยังไม่ได้ชอบใครไปใช่มั้ย ?
Look carefully, I’m still waiting for only you
อย่าพึ่งเลยนะ
I just wanna love ya
“ฮยอง..” ผมเดินเข้าไปหาฮยองที่นั่งอยู่บนพื้นกับเจ้าแมวอีกครั้ง
“หืม ?” เงยหน้าขึ้นมามอง มือลูบหัวแมวป้อยๆ
“ฮยอง ชอบใครไปรึยัง?” ถามตรงๆแม่งเลย
“ห้ะ?” หน้าเหวอ
“มีคนที่ชอบอยู่รึเปล่า?” ถามซ้ำ
“เอ่อ .. ก็ .. ยังไม่มี ..” ฮยองตอบ ลังเลๆ
I just wanna love ya
“เป็นผมได้มั้ย ?” จ้องตา
“...?” หดคอ
“คนที่ฮยองชอบ เป็นผมได้มั้ยครับ?” ย้ำ
“ฮยอง .. ไม่รู้” ก้มหน้างุด
“อา ...”
It still feels like a dream oh baby
“ขอไรอย่างนึงดิ” ผมพูดขึ้น ยิ้มกว้าง
“อะไรล่ะ .. ?” ลังเลๆ
“จุ๊บผมทีนึง” ยิ้มกริ่ม
“เห ... ทำไมต้องทำด้วย ?..” เอียงคอถาม
“โห่ อุตส่าห์พามาเลี้ยง จะไม่ขอบคุณกันหน่อยหรอครับ?” จ้องตา
“อ่า ...” หน้าแดงฉ่า
Oh baby love you girl
Oh beautiful girl
ฮยองถอนหายใจเฮือกใหญ่
ก่อนจะค่อยๆเลื่อนหน้าเข้ามาหาผมอย่างลังเลใจ
It still feels like a dream oh baby
เอามือข้างนึงมาแตะไหล่ผมไว้
หลุบตาลงแล้วค่อยๆเลื่อนหน้าเข้ามาใกล้
Oh baby love you girl
Oh beautiful girl
จุ๊บ!
ริมฝีปากนุ่มแตะเบาๆลงบนปลายคางผม
Everything feels like a dream oh baby
“ขอบคุณนะ จองกุก”
TBC on Part 8 – JinV KookV
วันนี้เป็นวันสงกรานต์ >___< ~~~
สุขสันต์ปีใหม่ไทย เล่นน้ำให้สนุก ระวังเป็นหวัดนะทุกคน ดูแลสุขภาพด้วยนะ ! <3
ขอบคุณมากๆเหมือนเดิมค่า ^^ รักนะ!
ปล. จินวีกุกวี ไฝว้กันมานะจ๊ะ คิกคิก
ปล. รีเควสได้นะ 55555 เชิญ >>>คลัง OS , SF<<<
ความคิดเห็น