Nippon Cutie รักหวานละมุนวุ่นหัวใจหนุ่มชิงกันเซน

หนุ่มๆ เซ็ต #Nippon

Kohei : Nippon Sweetie รักหวานใสหัวใจสีซากุระ Click!

Yoshiyuki : Nippon Cutie รักหวานละมุนวุ่นหัวใจหนุ่มชิงกันเซน Click!

Masaru : Nippon Baby รักหวานมันโฮมรันหัวใจเจ้าชายเบสบอล Click!

Hayato : Nippon Honey รักหวานละไมหัวใจสีใบไม้แดง Click!

Eisaku : Nippon Rainy รักหวานฉ่ำวันฝนพรำ Click!

-------------------------------------

“Nippon Cutie”

อิชิอิ โยชิยูกิ & นางสาวปรารถนา (คาวาคามิ โนโซมิ)

(วางแผงแล้ว!)

“อิทาดาคิมัส~ (ทานล่ะนะครับ / ค่ะ)” เราพูดขึ้นพร้อมกันก่อนจะฉีกตะเกียบออกแล้วเริ่มลงมือ ตอนนั้นเองที่ฉันแอบเหล่คัตสึด้งของเขาแล้วก็เผลออุทานสิ่งที่คิดออกมาดังๆ

“ว้าว น่ากินจังเลยค่ะ O_o”

อิชิอิคุงขำสีหน้าตื่นเต้นของฉันที่ทำตาโตมองดูคัตสึด้งหน้าตาน่ากินของเขาก่อนจะเอ่ยถามด้วยรอยยิ้ม

“ลองทานมั้ยครับ” ถามนะ แต่ไม่รอคำตอบหรอก อิชิอิคุงกลับด้านตะเกียบก่อนจะคีบหมูทอดชิ้นหนึ่งออกมาใส่ในจานแยกให้ฉัน “โดโซะ ^-^ (เชิญครับ)”

โอย แม้แต่ท่าคีบหมูก็ยังดูดี T_T ฉันมองชิ้นหมูทอดในจานอย่างชื่นชม ก่อนจะนึกอะไรสนุกๆ ขึ้นมาได้อีกอย่าง

ฉันซ่อนรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ไว้ใต้ใบหน้าสุขุมของตัวเองก่อนจะถามออกไปอย่างใสซื่อ “ทำไมคนญี่ปุ่นถึงต้องกลับด้านตะเกียบก่อนคีบอาหารให้คนอื่นทานคะ”

“เอ๊ะ...? เอ่อ...” อิชิอิคุงถึงกับสตันท์ไปเพราะคำถามของฉัน “เอ่อ...”

ท่าทางเหมือนพยายามคิดหาคำตอบอย่างสุดความสามารถของเขาทำให้ฉันหลุดหัวเราะออกมาด้วยความเอ็นดู เพราะคนญี่ปุ่นเป็นคนขี้เกรงใจแล้วก็เต็มไปด้วยกฏระเบียบมากมาย แม้กระท่ังบนโต๊ะอาหารก็มีเป็นร้อยข้อแล้ว เขาคงจะทำมาด้วยความเคยชินจนไม่รู้ว่าทำไปทำไมแล้วล่ะ

อีกนิดละกัน :P “ช่วงแรกๆ ที่มาฉันก็มีปัญหามากเลยล่ะค่ะ เพราะที่ไทยไม่ได้มีพิธีรีตองมากขนาดนี้”

“นั่นสินะครับ ต้องขอโทษด้วยนะครับ”

“คุณพ่อเคยบอกว่า ที่ห้ามใช้ตะเกียบของตัวเองตักอาหารจากจานกลางหรือตักให้คนอื่น เป็นเพราะคนญี่ปุ่นถือเรื่องความสะอาดมากใช่มั้ยคะ”

“ก็ส่วนนึงนะครับ แต่คิดว่าน่าจะเป็นการให้เกียรติอีกฝ่ายมากกว่า เพราะตะเกียบที่ใช้แล้วมันอาจจะโดนปากหรือน้ำลายของเราไปแล้ว...”

“ถ้างั้นเวลาคนญี่ปุ่นจูบกันจะทำไงล่ะคะ ไม่ถือเหรอ?”

คำถามของฉันทำให้อิชิอิคุงถึงกับสำลักน้ำชาแล้วก็ไอค่อกแค่ก ฉันยื่นทิชชู่ให้เขาด้วยความรู้สึกผิดก่อนจะหัวเราะเสียงใส “ขอโทษนะคะ ฉันแหย่เล่นน่ะค่ะ”

“...ถ้าเป็นแฟน ก็ไม่เป็นไรหรอกครับ”

“คะ?”

“เรื่องจูบ เป็นเรื่องของคนที่เป็นแฟนกันใช่มั้ยล่ะ ถ้าอย่างนั้นก็ไม่เป็นไรหรอกครับ ไม่ถือ...”

อิชิอิคุงพยายามจะอธิบายด้วยคำพูดตะกุกตะกักและใบหน้าที่เริ่มเปลี่ยนเป็นนมเย็นเวอร์ชั่นเข้มข้นมาก และเพราะเขามาทำหน้าแดงต่อหน้ากันแบบนั้น...ฉันก็เลยเขินกับคำถามของตัวเองซะอย่างนั้น จู่ๆ คำว่าจูบและคำว่าเป็นแฟนกันมันก็ลอยเข้ามาในหัว... ทำให้สายตาของฉันล่องลอยไปหยุดอยู่ที่ริมฝีปากสีชมพูเรื่อของอิชิอิคุงโดยไม่ได้ตั้งใจ...

ริมฝีปากที่ดูอ่อนนุ่มแบบนั้น... ตอนจูบจะให้ความรู้สึกแบบไหนกันนะ

ว้ายยยย นี่ฉันคิดอะไรเนี่ย น่าอายชะมัด ไร้ความเป็นกุลสตรีโดยสิ้นเชิง (เคยมีด้วยหรือ?) ฉันโบกไม้โบกมือไล่ความคิดฟุ้งซ่านออกไปก่อนจะหยุดชะงักเมื่อมีคำถามอีกคำถามหน่ึงลอยขึ้นมา...

เขาเคยมีแฟนมาก่อนรึเปล่านะ...?

บ้าจริงเลยโนโซมิ เขาจะไม่มีได้ไงกัน เพอร์เฟกแมนขนาดนี้...ใครที่ไหนจะปล่อยให้หลุดมือมาตั้งสิบเจ็ดสิบแปดปีได้ ไม่มีทางหรอก

ถ้างั้นเวลาอยู่กับแฟนเขาก็เป็นแบบนี้รึเปล่านะ หรือว่าจะมีอีกด้านหนึ่งของอิชิอิคุงที่ผู้หญิงคนอื่นไม่มีทางได้เห็น...?

เจ้าของจูบแรกของอิชิอิคุงเป็นใครกันนะ หรือว่าจะเป็นยูเมะจังแฟนโคเฮ...

“...เป็นอะไรรึเปล่าครับ ทำไมถึงเงียบไปเลย อาหารไม่อร่อยเหรอ?”

“อร่อยค่ะ”

“แล้วทำไมทำหน้าอย่างนั้นล่ะครับ”

เพราะฉันหึงผู้หญิงในอดีตของคุณค่ะ

ตอบไปแบบนั้นเขาคงตกใจจนหงายหลังตึงแน่ๆ เพราะงั้นไม่พูดไปดีกว่าเนอะ

“...หรือว่า...คิดถึงใครอยู่เหรอครับ?”

ตึง!

คำถามของอิชิอิคุงทำให้ฉันนี่แหละที่ตกใจจนหงายเงิบเอง ฉันกะพริบตารัวเร็วมองหน้าเขาที่ยกมือขึ้นเท้าคางมองออกไปนอกหน้าต่างไม่ยอมสบตาฉัน คิดหาคำตอบไม่เจอจนกระทั่งเขาถามขยายความขึ้นมาอีก

“...แล้วคนไทยล่ะครับ?”

“คะ...?” ฉันพึมพำถามซ้ำกลับไปเพราะสมองช็อตกะทันหัน...และอิชิอิคุงก็ลากสายตากลับมาสบตาฉันจนได้ นัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อนที่เขย่าหัวใจฉันอย่างแรงเหมือนกำลังเสี่ยงเซียมซี...

“คนไทย...ถือรึเปล่า?”

โอ้...หรือว่านี่คือการแก้แค้นฉันที่ยิงคำถามตอบยากใส่เขาก่อนกันนะ...?

ฉันถึงกับอึ้งไปเลยเพราะไม่รู้ว่าที่เขาถามนั้นหมายถึงอะไร หมายถึงการคีบอาหารให้กัน หรือว่า...

“...ฉันไม่ถือค่ะ”

“...”

“ถ้าเป็นคนที่ฉันชอบ...ฉันไม่ถือค่ะ”

“เหรอครับ...” น้ำเสียงแผ่วเบา... สายตาที่เสหลบตาแล้วมองไปทางอื่น... ความเงียบที่เกิดขึ้นกะทันหัน แต่กลับทำให้จังหวะหัวใจถูกเร่งขึ้นแบบนอนสต็อป... ความรู้สึกว่างโหวงในใจราวกับอวัยวะภายในถูกขโมยหายไปหมด... ใบหน้าที่ร้อนจัดจนกลายเป็นสีแดง...

เขาเป็นเหมือนกันหรือเปล่านะ... กำลังเขินเหมือนกันอยู่รึเปล่า...?

******************************
 

แอบเอามาให้กรี๊ดเล่นค่ะ >//////<

เป็นหนุ่มน้อยที่น่ารักมากทีเดียว ตอนเขียนก็กรี๊ดมาก

และบก.ก็กรี๊ดมากถึงขั้นสกรีมเลยด้วย~

โคเฮเสี่ยงตกชั้นมากเมื่อเจออิชิอิคุง :P

แต่ยังไงก็ฟินทั้งสองคนล่ะนะ ฮิฮิฮิ

ปกโดยพี่แฝด Supattanee Preeprem เหมือนเดิมค่ะ

อยากบอกว่าอลังการมาก! ตามที่แปะสปอยล์ไว้ด้านบน~ คนผมดำนะ

ขอเตือนไว้ก่อนว่าเรื่องนี้ “หวานละมุน” มาก!

โปรดระวังตกหลุมรักหนุ่มญี่ปุ่นนะจ๊ะ~

ใครอยากอ่านมากๆๆๆๆๆๆๆ กรุณาติดแท็กเหล่านี้ในทวิตเตอร์!

#ยอมแล้วทูนหัวขอถวายตัวให้หนุ่มญี่ปุ่น

#NipponCutie

#NipponSweetie




จุ๊บๆ



 

โปสเตอร์แรกมาแล้วววว จากน้อง - t u r q u o i s e ค่าาาา เจ้าเก่าเจ้าเดิมเลย คราวนี้ก็ทำโปสได้อลังและเข้าบรรยากาศหนุ่มฮอกไกโดอีกแล้ว รักที่สุดอะ ขอบคุณมากนะคะ!!!!

โปสเตอร์จากน้องพิมพ์อีกสองค่ะ ปลื้มมากๆ >////< ขอบคุณมากน้า!!


 

จุ๊บๆ




 

ขอบคุณสำหรับธีมสวยๆ จาก

Q ♕ lala.