คายอ้อ

 

ผัวะ!

นั่นคือเสียงสุดท้ายที่ลั่นอยู่ในหูของชบาบาน สติของเธอดับวูบดำดิ่งสู่แสงสีดำมฤตยู ร่างวูบไหวเอนลงเหมือนต้นไม้โค่น

ดงชบาที่เธอเฝ้าถนอมหวังให้มันเป็นที่พักใจ แต่มันกับกลายเป็นที่สุดท้ายที่เธอทิ้งกายลงนอนพร้อมลมหายใจที่แผ่วเบา