เพื่ออะไร?

เพื่ออะไร?

คำว่า “เพื่ออะไร” ไม่ใช่ประโยคคำถาม

แต่เป็น “คำอุทาน” ในยามที่ “ไม่สบอารมณ์”

วัยรุ่นมักพูดสั้นๆ ว่า “ทำเพื่อ??”

เชื่อว่าหลายคนอาจเคยหลุดประโยคนั้น

และอาจเป็นคำพูดติดปากของใครอีกหลายคน

สำหรับฉัน... มันก็มีหลายครั้งที่ฉันอยากตะโกนดังๆ ว่า

“เฮ้ย!! ทำเพื่อ!!??” (ลองอ่านประกอบเสียงดู จะได้อารมณ์มาก)

เรื่องที่ทำให้ฉัน “ไม่สบอารมณ์” กับคำว่า “เพื่ออะไร” ก็ยกตัวอย่างเช่น...

ฉันวิ่งตึกตักลงบันไดเลื่อนของห้างแห่งหนึ่งด้วยความเร่งรีบ

ก่อนจะต้องหยุดชะงักดังเอี้ยด ชนิดที่ว่าดอกยางที่พื้นรองเท้าช่วยชีวิตไว้พอดี

ปกติบันไดเลื่อนมันต้องสร้างเป็นทางวนสลับไขว้ไปมา

ให้ลงไปได้เรื่อยๆ อย่างที่ไม่ต้องเดินอ้อม

และนั่นทำให้ฉันตั้งคำถามกับภาพที่เห็นตรงหน้า

...บันไดเลื่อนที่ลงมาแล้วเจอกับบันไดเลื่อนที่ขึ้นมา อยู่เคียงข้างกัน...

...ทำให้ฉันที่เร่งรีบต้องเดินอ้อมเพื่อจะลงบันไดเลื่อนซึ่งอยู่อีกด้าน...

ฉันสบถกับตนเองเบาๆ ว่า “เพื่ออะไร!?”

ฉันซื้อไอติมด้วยหวังจะนั่งกินระหว่างรอพ่อมารับ

แต่พระเจ้า! ถ้ามันจะแข็งขนาดนี้ ช้อนพลาสติกเล็กๆ คงหักเสียก่อน

ฉันรู้เหตุผลว่าตู้แช่แข็งมันไม่ต้องการให้ไอติมละลาย

หากการที่แข็งขั้นที่ว่าไม่อาจทำอะไรกับมันได้

ทำให้ฉันต้องเอามันไปไว้กลางแดดอยู่ครู่หนึ่งเพื่อให้มัน “ละลาย”

...เราปกป้องของบางสิ่งบางอย่างมากเกินไปเพราะกลัวมันแตกสลาย...

...จนหลงลืมตัวตนของมันที่แท้จริง...

ถ้าจะซื้อไอติมที่ถูกแช่จนแข็งไม่ให้ละลาย แล้วเอาไปตากแดดอีกทีล่ะก็...

ฉันสบถกับตนเองเบาๆ ว่า “เพื่ออะไร!?”

ใช่... “เพื่ออะไร” มันไม่ใช่ประโยคคำถาม

มันคือประโยคที่เราพูดในยามที่ไม่สบอารมณ์

หรือไม่อยากจะคิดถึง “เหตุผล”

เคยมีคนกล่าวไว้ว่า “อย่าเอาหัวใจไปผูกกับปลายเท้าใคร

เพราะทุกครั้งที่เขาก้าวเดิน เขาก็เหยียบย่ำหัวใจเราไปด้วย”

เชื่อว่าหลายคน “เคยได้ยิน”

และเชื่อว่าหลายคน “ไม่เคยทำตาม”

เหมือนเด็กที่ถูกสั่งห้ามแล้วเหมือนยิ่งยุ

เที่ยวเอาหัวใจไปให้ใครเหยียบย่ำเล่น

กลับมานอนช้ำกับน้ำตาของตนเอง

ทั้งที่วันต่อมาก็โดนเขาเหยียบซ้ำจุดเดิม

คนที่เข้มแข็งที่สุด... มีจุดอ่อนคือ

“ตัวเขานั่นแหละ ทำร้ายตัวเองได้ร้ายกาจที่สุด”

ไม่มีใครทำให้เราเจ็บปวด ได้เท่ากับตัวเรา