-
นิยายเรื่องนี้เป็นการนำเสนอเรื่องลึกลับ กายและวิญญาณ ซึ่งผู้เขียนไม่ได้เล่าในลักษณะผี ๆ น่าหวาดเสียวแบบที่เราเคยเห็นกัน แต่ออกมาในลักษณะเปิดปมทีละน้อย ชวนให้ตื่นเต้น ออกแนวนิยายสืบสวนที่มีพลังทางจิตและวิญญาณเข้ามาเกี่ยวข้อง
ผู้เขียนมีการลำดับเรื่องที่ดี การเล่าเรื่องที่ค่อย ๆ เปิดปมทีละน้อย ตัวละครเอกน่าสนใจ การใช้ภาษาที่สละสลวย เราคิดว่า เรื่องนี้ถ้าผ่านการรีไรต์อีกครั้ง น่าจะเป็นนิยายที่ดีทีเดียวค่ะ
สิ่งที่เราคิดว่า ผู้เขียนยังทำได้ดีกว่านี้คือ
1. การแสดงบุคลิกตัวละคร เท่าที่เราอ่านมา มีธมนต์คนเดียวที่แสดงบุคลิกได้ชัดเจน ไม่หลุด เห็นชัดว่าเป็นผู้หญิงฉลาด มีน้ำใจ เห็นใจผู้อื่น มีความโหด แต่ก็มีลักษณะนุ่มนวลของผู้หญิงประกอบกัน เป็นตัวละครเด่นที่เราชอบที่สุดแล้วในเรื่อง ทีนี้มาพูดถึงตัวละครเอกอย่างปรานต์ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดตัว การบรรยายท่าที คำพูด ไม่ทำให้เรามองเห็นตัวตนปรานต์อย่างเด่นชัด ตัวละครนี้จึงดูเด่นน้อยกว่าที่ควรจะเป็น ทั้งที่เนื้อแท้ของตัวละครตัวนี้มีอะไรให้เล่นมาก ตั้งแต่รูปร่างหน้าตาทางกาย ทางจิต เรามองว่า การบรรยายที่เยิ่นเย้อ กลบจุดเด่นของตัวละครนี้ไปหมด
2. ถ้ารีไรต์ เราคิดว่าต้องตัดคำบรรยายในแต่ละตอนออกประมาณ 20-30% เพื่อให้เนื้อหากระชับ ลดการใช้คำในแต่ละประโยค ดูตัวอย่างนะคะ สัมผัสอุ่นไหลหยาดออกมาจากดวงตาระลงบนแก้ม, มหานครลอนดอนยามนี้ เงียบเชียบ ไร้วี่แววสิ่งมีชีวิตดูน่าพรั่นพรึง, เขาเดินดุ่มเข้าประชิดกลุ่มร่างสยองนั้นอย่างรวดเร็ว, จับดาบที่ราวกับหลอมด้วยของมีคมนับร้อยด้วยสองมือ ประโยคอย่างที่เรายกมานี้ สามารถตัดให้กระชับได้ เพื่อให้เนื้อเรื่องเดินเร็ว อ่านง่ายขึ้นกว่าเดิม เพราะมันทำให้การเคลื่อนไหวของเรื่องช้าลง ลดความน่าตื่นเต้นลงไปมากโข เจ้าของเรื่องใช้คำได้สละสลวย แต่มันต้องอยู่ถูกที่ถูกเวลา มันถึงจะน่าอ่าน
3. เรามองว่า แต่ละตอนมีความยาวเกินไป ทำให้เจ้าของเรื่องเหนื่อยด้วย การที่แต่ละตอนมีเนื้อเรื่องเยอะและออกจะสับสน โดยเฉพาะบทแรก ๆ ทำให้คนอ่านไม่ได้ตามต่อ เราต้องอ่านถึงสามครั้งในบางช่วง เพื่อให้เข้าใจว่าใครเป็นใคร ลองเขียนแต่ละตอนให้สั้นลงน่าจะดีขึ้นนะคะ
4. การใช้สรรพนามแทนตัวละคร เราว่าใช้เยอะเกินไป เช่น เวลากล่าวถึงปรานต์ จะมีทั้งนายจ้างหนุ่มหน้าบาก ชายหน้าบาก หนุ่มในชุดพนักงานออฟฟิศ หมอผีหนุ่ม นักล่าปิศาจ ฯลฯ บางครั้งในย่อหน้าเดียวมีการใช้สรรพนามแบบนี้ถึงสองครั้งในรูปแบบแตกต่างกัน มันไม่มีความจำเป็น แล้วยังทำให้สับสนอีกว่า ตกลงกล่าวถึงปรานต์ หรือว่ามีใครอีกคน หรือดูอย่างเวลากล่าวถึงพฤธ ในบทเดียวกัน มีทั้งผู้มาเยือน ผู้มาอาศัย อาคันตุกะหนุ่ม นักโบราณคดีหนุ่ม อันนี้เรามองว่าเยอะจังค่ะ
5. การใช้ตัวอักษร เรื่องนี้ควรใช้ตัวอักษรเอียง เข้ม ผสมกันไป เพื่อให้เห็นว่าตรงไหนตื่นเต้น ตรงไหนเป็นความคิด เพราะเรากำลังเขียนนิยายตื่นเต้นชวนสยอง แต่พอตัวอักษรมันเหมือนกันแทบทั้งหมด มันทำให้มองไม่ออก ไม่เห็นภาพ ดูเนือยมาก โดยเฉพาะเวลากล่าวถึงกรุ ไม่รู้สึกสยองเลย
6. การแบ่งเว้นวรรค ย่อหน้า ยังไม่เข้าร่องเข้ารอย ทำให้อารมณ์ขาด ๆ เกิน ๆ บางทีอดนึกไม่ได้ว่า ผู้เขียนรีบลงจนไม่ได้แก้ไขหรืออ่านทวนหรือเปล่า (แต่ถ้าอ่านแล้วขออภัยนะคะที่พูด)
7. ผู้เขียนเขียนได้ดีขึ้นเรื่อย ๆ ในแต่ละตอน มีพัฒนาการ เราคิดว่าถ้าเขียนจบแล้วรีไรท์ น่าจะเป็นนิยายที่น่าอ่านอีกเรื่องนึงเลย
ติชมด้วยความจริงใจ ไม่อคตินะคะ ถ้าไม่พอใจหรือยังไงบอกกันได้ ขอบคุณที่ส่งนิยายมาให้อ่านค่ะ
ความคิดเห็นที่ 1
บางจุดก็เห็นด้วยเลย เรื่องความกระชับ และคาแรกเตอร์
บางจุดก็อาจขอคิดตกผลึกอีกนิด มันแบบว่า...เป็นฟีลลิ่งน่ะฮะ ฮาา
ขอบคุณสำหรับคอมเมนท์มากครับ
By Archetype อัพเดท 2016-07-01 23:29