แผนร้ายสมยอมรัก >>> e-book

“คุณกำลังเอาเปรียบผมอยู่นะ ต้องจันทร์” 
เขาบอกด้วยสีหน้าเจ้าเล่ห์ มุมปากหยักสวยยกยิ้มกรุ้มกริ่ม 
“สองชิ้นที่เหลือ จะถอดเองหรืออยากให้ผมช่วย?”     

โลกทั้งใบของ ‘ต้องจันทร์’ พลิกกลับจากหน้ามือเป็นหลังมือ 
เมื่อบิดาของหญิงสาวตระหนักถึงอันตรายจากภารกิจราชการของตนจึงจำเป็นต้องฝากเธอไว้ในเงื้อมมือของ ‘เวสลีย์ เคลย์ตัน’ นักธุรกิจเหมืองเพชรผู้ร่ำรวยและทรงอิทธิพลที่สุด ทั้งๆ ที่รู้ว่านั่นเป็นเรื่องสุดท้ายในชีวิตที่ต้องจันทร์จะต้องการจากผู้เป็นพ่อ เพราะถ้านับตามจริงแล้วมหาเศรษฐีเพลย์บอยคนนั้นอาจจะเป็นงที่อันตรายที่สุดสำหรับผู้หญิงทุกคนบนโลกนี้ 

‘เวสลีย์’ รู้ดีว่าข้อแม้ที่จะทำให้เขายอมดูแลผู้หญิงสักคนมันต้องมีอะไรมากไปกว่านั้น
แน่ล่ะว่าความสวยของเธอก็เป็นส่วนสำคัญ โดยเฉพาะเมื่อพบว่าต้องจันทร์เป็นผู้หญิงที่เข้าใจยากแถมพฤติกรรมแต่ละอย่างของเธอยังก่อกวนความรู้สึกเขาให้ปั่นป่วนอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน และเธอก็ยังยกการ์ดป้องกันตัวเองอย่างแน่นหนาและสมบูรณ์แบบเสียด้วย มหาเศรษฐีหนุ่มจึงตระหนักว่าหากต้องการจะลิ้มรสผลไม้ต้องห้ามอันหวานฉ่ำในกำมือผลนี้ เขาอาจจะต้องยอมแลกกับการ ‘ทิ้ง’ ความอิสระบนเตียงไปจนชั่วชีวิต... และเขาก็รับประกันว่ามันจะ ‘คุ้มค่า’ 

“ผมชอบที่ได้เห็นหน้าสวยๆ ของคุณปลดปล่อยอารมณ์ออกมาอย่างเต็มที่แบบนี้ที่สุดเลยรู้ไหมทูนหัว”
“แสดงว่าฉันทำให้คุณพอใจใช่ไหมคะ” 
หญิงสาวถามอย่างเคอะเขิน รู้ดีอยู่เต็มอกว่าเมื่อครู่เป็นเขาต่างหากที่ทำให้เธอได้รับความพึงพอใจและมีความสุขจากอารมณ์ปรารถนาอย่างที่ยากจะบรรยายได้ 
“งั้นคุณก็รับปากว่าจะไม่ทำอะไรพ่อฉันแล้วใช่ไหมคะ”

น้ำจิ้ม..........

                “อยากอยู่ต่อหรือเปล่า” เสียงเข้มทุ้มของเวสลีย์ดังขึ้นพร้อมกับสองแขนแกร่งที่สอดเข้ากับช่วงเอวคอดจากทางด้านหลัง เขาสูดดมกลิ่นผมหอมๆ ของเธอก่อนวางคางบึกบึนบนไหล่บอบบาง

              “ได้เหรอคะ” ดูเหมือนอ้อมกอดของเขาช่วยให้เธออุ่นขึ้นกว่าแสงจากดวงอาทิตย์เสียอีกนะเนี่ย เธออมยิ้มกับตัวเอง เมื่อดูเหมือนว่าชักจะติดใจอ้อมกอดอุ่นๆ ของเขาเข้าให้แล้ว

                “ถ้าคุณต้องการแล้วทำไมจะไม่ได้ล่ะ”

                “ไหนคุณบอกว่ามีงาน จำเป็นต้องกลับวันนี้”

                “ผมกลับคนเดียวได้ ถ้าคุณอยากอยู่ต่อ” เขาว่าพลางกอดร่างเล็กแน่นขึ้น “แต่ผมคงต้องกินคุณกักตุนเอาไว้ก่อน เพราะถ้าผมกลับไปคนเดียวคงคิดถึงคุณแย่”

                ไม่อยากเชื่อว่าผู้ชายอย่างเขาพอพูดคำหวานมันจะทำให้เธอใจเต้นแรงได้ขนาดนี้ ซ้ำพอก้มลงมองมือหนาที่โอบกอดเธอไว้ก็อดไม่ได้จริงๆ ที่จะคิดไปถึงตอนที่เขาใช้มันสัมผัสไปบนเนื้อตัวในทุกๆ ตารางนิ้วของเธอ แล้วก็ให้ตายเถอะแค่คิดถึงความรู้สึกทั้งหมดทั้งมวลก็ไหลแผ่ซ่านไปทั่วร่างกายจนเธอแทบจะยืนไม่อยู่     

                “แต่เมื่อคืนคุณ...” ต้องจันทร์หน้าแดงก่ำ

               “เมื่อคืนทำไม” เขาถามเสียงล้อเลียน ทั้งที่รู้ดีว่าทำไม ก็เมื่อคืนกว่าเขาจะปล่อยให้เธอได้นอนก็ล่วงเข้าวันใหม่ไปเกือบสองชั่วโมง

“เวสคะ ฉันไม่คิดว่าคุณจะไม่รู้นะคะ เลิกแกล้งฉันสักที!” 

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@