คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : one : work..
ผมมองขึ้นไปบนคอนโดที่สูงชะรูด ภายนอกตกแต่งอย่างหรูหรา ก่อนจะเดินเข้าไปเพื่อขึ้นไปพบใครบางคนที่อาจจะรอผม
หรือไม่แน่อาจจะไม่ได้รอผมอยู่บนนั้นก็ได้ - -
ผม ยู ยองแจ แม่ขายต๊อก พ่อขายผัก - -‘ มันดูดีใช่ไหมครับ ผมน่ะนักเรียนดีเด่นเชียวนะครับ ถึงทางบ้านจะไม่ค่อยมีเงินก็ตาม มหาลัยที่ผมเรียนได้อยู่ทุกวันนี้ก็เพราะผมได้ทุนการศึกษาเรียนทุกปีๆ บวกกับงานพิเศษที่ผมทำทุกคืน
แต่...เมื่อไม่นานมานี้แม่ผมบังคับ แกมข่มขู่ ให้ผมลาออกจากงานที่ทำอยู่สะ เพราะจะส่งผมไปทำงานอย่างอื่นแทน
ซึ่งไองานที่ว่านี่แหละครับที่ทำให้ผมต้องมาที่คอนโดแสนจะหรูหราไฮโซนี่ มันดูไฮโซสะจนผมไม่กล้าจะเหยียบเข้าไปเลย
แม่บอกผมไว้ว่า งานมันไม่ยาก แค่ดูแล.. สอนหนังสือ ก็แค่นั้น ถ้าแค่นั้นจริงๆ มันคงจะเป็นงานที่สบายเอามากๆเลยล่ะครับว่าไหม - -
ผมหยิบกระดาษที่พับไว้ออกมากางดู ห้อง ‘4125’ ชั้น 4 ห้องที่ 125 ให้ตายเถอะ ขึ้นไปอยู่ทำไมสะสูงเชียว
เวลาคนมาหาน่ะมันลำบากรู้ไหมฟะ
ผมจำใจเดินไปกดลิฟต์ขึ้นไปที่ชั้นสี่ แล้วเดินไปหยุดที่หน้าห้อง 4125 ตามที่แม่จดมาให้ผมในกระดาษ
‘ออด ออด’
..เงียบ..
‘ออด ออด’
..ไร้เสียงตอบรับ..
ไม่มีคนอยู่หรือไงนะ ไม่เป็นไร งั้นกลับบบ ทันทีที่ผมหันหลังกลับ เสียงประตูห้องก็เปิดออกมาทันที
“หนูใช่ยู ยองแจหรือเปล่าจ้ะ”
เสียงของผู้หญิง อายุน่าจะราวๆ ห้าสิบกว่าๆเอ่ยถามขึ้นมา ทำให้ผมหันหน้ากลับไปแล้วยิ้มให้บางๆโดยอัตโนมัติ
“ถ้าใช่ก็เข้ามาเลยจ้ะ ป้ากำลังรออยู่พอดีเลย”
ผู้หญิงคนนั้นยิ้มให้ผมอย่างใจดี แล้วผายมือเข้าไปในห้อง ผมเลยเดินก้มหน้าก้มตาเข้าไปอย่างเลี่ยงไม่ได้ T^T
จะออกมารับผมทำไมง่ะ ถ้าไม่มีคนอยู่ผมจะได้ไม่ต้องทำงานนี้...
พอเดินเข้ามาในห้อง ป้าคนนั้นก็ปิดประตูดัง ปึง มันทำให้ผมนึกถึงหนังฆาตกรรม ขึ้นมาทันที
ผมจะโดนฆ่าไหมครับ... ป้าเดินนำผมมาที่โซฟา แล้วบอกให้ผมนั่งลง ผมก็ต้องทำตามอย่างช่วยไม่ได้
“หนูน่ารักกว่าที่ป้าคิดไว้เยอะเลยนะจ้ะ คุณแม่บอกแล้วใช่ไหมว่าต้องทำอะไรบ้าง?”
..อย่าบอกนะว่า...
ดูแลคนแก่?.. ป๊าดดดด เฮ้ยไม่เอา
“บ..บอกแล้วครับ” ยิ้มหวานๆส่งให้สักที
“งั้นก็ดีเลย เริ่มงานวันนี้เลยนะจ้ะ ลูกชายป้ายังไม่กลับมาจากบ้านเพื่อนเลย หนูคงต้องรอถึงเย็นๆหน่อย
ถ้าเบื่อก็ลงไปหาอะไรทานได้นะจ้ะ อ่ะนี่ กุญแจเอาไว้ใช้เวลาลูกชายป้ามันไม่ให้เข้าห้อง”
“หืออ? ลูกชาย??”
“อ้าว นี่คุณแม่ไม่ได้บอกหนูเหรอว่าให้มาดูแลลูกชายป้า? หนูคิดว่าต้องดูแลป้าใช่ไหมจ้ะ? ฮ่าๆๆๆ”
“อ่า ครับผมคิดแบบนั้นแหละครับ _ _’ ให้ดูแลลูกชายป้าเหรอครับ? แล้วผมต้องทำอะไรยังไงบ้างครับเนี่ย?”
“ก็แค่คอยดูแล สอนหนังสือ ดัดนิสัยให้ลูกชายป้าสักหน่อย แค่นี้ป้าเชื่อว่าคนอย่างหนูน่ะทำได้ ป้าไปล่ะนะจ้ะ”
พูดเสร็จป้าแกก็เดินออกไปเลย เงอะ งานงอกสิครับ ให้ดูแลลูกชายป้าเนี่ยนะ ลูกชายเขาจะอายุสักเท่าไรกันนะ
ให้อยู่คอนโดสะหรูขนาดนี้ คงไม่ใช่เด็กๆแล้วล่ะมั้ง
ผมนึก พลางเดินดูรอบๆห้อง ห้องมันกว้างมากครับ ในนี้มีครบเลย ทั้งห้องครัวห้องน้ำห้องนอนห้องนั่งเล่น
แถมข้างนอกมีระเบียงกว้างๆให้สูดอากาศเล่นอีก ในห้องตกแต่งด้วยสไตล์รกรุงรัง - -‘ ครับ รกรุงรัง
มันรกมากๆอ่ะครับแบบขยะงี้กองรวมกันเป็นกองเท่าภูเขาได้ เสื้อผ้านี่ก็เต็มตะกร้า ฝุ่นให้เคลอะไปหมด
ไม่เคยมีใครมาทำความสะอาดเลยรึไงนะ ผมเดินดูจนรอบห้องนั่งเล่น แล้วก็เดินไปเปิดประตูห้องนอนดู
พระเจ้าช่วย!! =[]=!!! ยู ยองแจฝันไปรึเปล่าว่ะเนี่ย นี่มันห้องนอนแน่รึ!
นั่น! ถุงขนม
นั่น! กางเกงลิง
นั่น! จานข้าว
นั่น! เปลือกส้ม เปลือกกล้วย
และนั่น!
กรี๊ดด! แมลงสาบ!!
มันนอนได้ยังไงว่ะเนี่ย! กลุ้มใจจริงเฮ้ย - - สงสัยผมต้องทำความสะอาดก่อนเป็นอันดับแรกสินะ นี่มันห้องหรือโรงเก็บขยะก็ไม่รู้
ความคิดเห็น