ยอมรับว่าซื้อมาจะเข้าเดือนที่ 4 อยู่ร่ำไร ยังอ่านไม่จบ.. แต่ทำไมถึงมารีวิวได้ ? คงเพราะเราได้อะไรหลายๆอย่างตั้งแต่ยังไม่อ่าน ตั้งแต่รู้จักคนเขียน ตั้งแต่อ่าน Girls & A doll
คงต้องบอกว่าหลังจากอ่าน Girls & A doll จบแบบเสียดายว่าจบทำไม.. ก็รอนิยายเรื่องนี้มาสองปีกว่า โดยไม่แหลเลียวมองเรื่องอื่นเลย (อยากขนาดนั้น) และพอได้มาพร้อมลายเซ็นต์อะ... โหบ้านแทบแตกกรี๊ดให้เพื่อนฟัง อวดคนนู้นคนนี้เป็นเดือน
(แต่ไม่อ่านเพราะกลัวมันจบ)
เนี่ย.. ประทับใจตั้งแต่ยังไม่อ่าน
(บ้าบออยู่คนเดียว)
พอเริ่มอ่านสิ่งแรกที่ได้เลยคือ
"ความประทับใจที่มากกว่าความประทับใจ" คนที่ไม่เคยอ่านเล่มแรกมาก่อนก็อ่านได้เลยจริงๆ เพราะเริ่มเรื่องมาเราก็แทบจะลืมไปเลยว่า จริงๆแล้วเกิร์ลกับบอยสองเล่มนี้มันต่อกัน..
แต่ว่าก็มีเสียใจนิดๆ ที่อรรถรสความเมามันส์ในการอ่านมันไม่เหมือนเดิม เพราะดูพี่ป๊อบตั้งใจจะเสริมเรื่องความรักมาก จนมันดูขาดไอแรงดึงดูดที่จะให้หยิบหนังสือเล่มนี้มาอ่านแบบ non-stop เหมือนเล่มก่อน
(ไม่แน่ใจเพราะตัวเองกลัวมันจะจบเร็วด้วยรึเปล่า) แต่บอกเลยไม่ใช่ปัญหา ถึงไออรรถรส ณ จุดนั้นมันหายไป แต่สิ่งที่เราได้มาแทนมีค่ากว่าเยอะอะ
อย่างแรกมันทำให้เรากลับมาคิดได้ว่า "คุณค่าของหนังสืออยู่ที่ไหน?" จากตอนที่ได้มาอ่านทีแรกค่อนข้างผิดหวัง ไม่มันส์เลยสู้แองจี้ไม่ได้เลย.. แต่พอยิ่งอ่านยิ่งเจอแต่ความประทับใจในตัวละคร ในเนื้อหา ในความคิดด้านความรักของนักเขียน จนมันมาเปลี่ยนคาวมคิดเราจากหนังสือน่าเบื่อ กลายเป็นหนังสือที่ดีที่สุดเล่มหนึ่งในชีวิต :)
อย่างที่สอง ความรักเพื่อน... อ่านเรื่องภานุกับป้อแล้วแบบ แทบหันไปมองเพื่อนตัวเองไม่ทัน ที่สนิทกันมาตั้งแต่เด็ก แทบจะเอาเท้าก่ายคอกันออกมาจากท้องแม่.. เรารักมันขนาดนั้นเลยเหรอ ทำอะไรเพื่อกันและกันไปตั้งกี่อย่างแต่กลับไม่เคยใส่ใจเลยว่าตัวมันมีคุณค่ามากแค่ไหน ดีใจมากที่อ่านหนังสือเล่มนี้ก่อนที่จะเผลอทิ้งเพื่อนตัวเองไป :)
อย่างที่สาม ความรักวัยรุ่นว้าวุ่นใจใสกริ๊บกริ้ว(?).. ซินธ์กับยูซองสุดท้ายเป็นอย่างไรยังไม่รู้นะ แต่อ่านแค่ไม่กี่หน้าก็ต้องหันเข้าหาแฟนตัวเอง มองไปยังอดีตของเราสองคน ถึงมันจะไม่ได้เลวร้ายขนาดยูซอง แต่มันก็เตือนใจเราได้ว่า ไม่ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นกับเราสองคนทั้งในอดีตและอนาคต แต่รักของเราจะเป็นปัจจุบัน ขอบคุณที่รักกันมาจนถึงทุกวันนี้ >< (บล็อกนี้ไปไม่ถึงมือเธอแน่นอนเบเบ๋ 555)
อย่างที่สี่ ความรักต่อพ่อแม่.. โหยกตัวอย่างไม่ได้ แทบทุกตัวละครพาเรากลับหันหลังไปหาคนที่เรารักอย่างสุดหัวใจโดยไร้เงื่อนไข "พ่อกับแม่" โดยส่วนตัวแล้วไม่ค่อยได้ใส่ใจพวกท่านเท่าไร เพราะค่อนข้างมีปัญหาด้านความสัมพันธ์กันในครอบครัว
แต่ถึงปากกับการกระทำจะไม่ค่อยบอก แต่ในใจมันก็รู้อยู่ดีแหละว่ารักมากและสำคัญมากขนาดไหน จากเมื่อก่อนที่บ่นๆด่าๆมาแล้วน้อยใจ เด๊๋ยวนี้ตั้งหน้าสู้ไหวยังไงก็ร้ากกกกกกกก >< *วิบัติเพื่อเสียง ยิ่งตอนคิดได้ถึงเรื่องซินธ์กับแม่ของเขา เราก็ยิ่งอยากทำให้ตัวเองดีขึ้นร่าเริงขึ้น เพราะทบทวนมาหลายรอบแล้วว่ามันเป็นเรื่องปกติที่ว่าถ้าเราดีพอ่แม่ก็ดี ถ้าเราแย่พ่อแม่ก็จะแย่ ท่านเห็นเราอยู่ทุกวันถ้าเรายิ้มแย้มแจ่มใสให้ท่านทุกวัน มีหรือท่านจะแย่ลง?? กลับกันสิถ้าไปทำหน้าบูดบึ้งใส่ท่านตลอดเวลา ท่านคงจะน้อยใจแย่ ขอบคุณพี่ป๊อบมากที่ทำให้เราอยากเล่นกับพ่อแม่ทุกวันจบเลยแล้วกัน.. รักอะ <3
______________________________________________________________________
จะมีคนเข้ามาอ่านรึเปล่าไม่รู้ แต่ว่าถ้าอยากจะแลกเปลี่ยนประสบการณ์ เม้นโลด หรือแอดมาที่
Facebook : Pharen'z xaou
Twitter : @xaouxaouz
#อย่าลืมบอกด้วยว่าตามมาจากเด็กดี #ฝันจ้า #สนหนูหน่อย 5555
Facebook : Pharen'z xaou
Twitter : @xaouxaouz
#อย่าลืมบอกด้วยว่าตามมาจากเด็กดี #ฝันจ้า #สนหนูหน่อย 5555
ความคิดเห็น