คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : B-ING
Tiltle : b-ing
Paring : Mark x BamBam
Rate : PG-15
มือที่กำลังเอื้อมหยิบขวดน้ำดื่มในตู้แช่เซเว่นต้องชะงักเมื่อมีเสียงใครคนนึงดังขัดจังหวะ
“ซื้อไอ้นี่อีกแล้วนะแบม”
“อ้าวอะไรอ่ะ แบมจะเอาฝาไปส่งเผื่อได้เจอแทยอนนูน่า คนอย่างพี่จะเข้าใจอะไร วันๆก็ยุ่งแต่การสับรางสาวเหอะๆ” เด็กหนุ่มสะบัดปอยผมสีชมพูใส่คนตรงหน้าก่อนจะเดินอุ้มขวดเครื่องดื่มไปที่แคชเชียร์
แบมแบมแค่อยากเจอนูน่าที่งานฟรุ้งฟริ้งแค่นั้นเอง!!
“เมื่อเช้าก็ซื้อไปแล้วสามขวด กลางวันอีกเจ็ด ตอนนี้ก็มาซื้ออีกห้าขวดเนี่ยนะ?”
สาบานเลยครับว่าห้องนอนของแบมแบมมีแต่ขวดบีอิ้งนอนเกลื่อนอยู่ -_-
“ทำไม”
ใครสั่งใครสอนให้พูดจากับพี่ด้วยเสียงกวนส้นแบบนี้ครับน้องแบม -_-
“ไม่มีอะไร นู่นๆ รีบจ่ายเงินเค้าไปสิจะมองพี่ทำไมล่ะพี่หน้าเหมือนแทยอนนูน่าหรือไง?”
“โห หยุดเลยนะ หยุดเลยแบมสงสารแทยอนนูน่า” หันไปจ่ายเงินให้แคชเชียร์แล้วอุ้มถุงพลาสติกถุงใหญ่ออกมาจากเซเว่นหน้าคอนโด
ใจจริงก็อยากจะช่วยถือนะครับแต่เด็กมันกวน เหอะ!! ต้วนงอน! L
“ฮึ้บ” ร่างเล็กกระโดดตัวนิดหน่อยเพื่อผ่อนแรงในการแบกถุงที่ใส่น้ำมาห้าขวด ตัวแค่นี้ยังจะซื้อของเยอะอีก
“เห้ย ไอ้พี่มาร์ค ไม่คิดจะช่วยน้องถือหน่อยเหรอ?” นั่นไง...สุดท้ายก็ต้องมาง้อให้ผมช่วยอยู่ดี เหอะๆ คิดว่าคนแบบมาร์คต้วนจะง่ายไหมครับ? ไม่อ่ะ ผมต้องเล่นตัว คนหล่อก็งี้แหละครับ
“หื้ม..เมื่อกี้เรียกว่ายังไงนะ?”
“มาช่วยน้องสิอย่าเพิ่งกวน หนักจะตายอยู่แล้ว!”
“เอ~ พูดไม่เพราะเลย ขอโทษนะครับพี่ต้วนคนชอบพูดเพราะ J ”
“พี่..หยุดยิ้มแบบนั้นเลยนะ ผมเห็นแล้วอยากอ้วก”
“ทำไมเหรอ~ J”
“บอกให้หยุดไง”
“ฮิ J”
“จะไม่หยุดใช่ไหม?”
“J”
ตุ้บ!
“โอ๊ย!! โอ๊ยๆๆ ปล่อยถุงลงมาทับเท้าพี่ทำไมอ่ะแบม เจ็บนะเนี่ย!” คนผมแดงทรุดลงไปกับพื้นแล้วร้องโอดโอย
“อุ๊ย ขอโทษครับๆ แบมไม่ได้ตั้งใจ...มือมันลื่น ฮิ J” หันไปส่งรอยยิ้มกวนแล้วรีบเดินสะบัดขึ้นห้องทันที
ฟุบ
พอขึ้นมาถึงห้องแบมแบมก็รีบเดินไปหยิบขวดบีอิ้งที่ยังไม่ได้เขียนชื่อที่อยู่มานั่งบรรจงเขียนที่ละตัวด้วยขอบตั้งใจของเขา
ฮิๆ ขอให้เราได้เจอกันนะครับพี่แทยอน ♥
พี่แทยอน พี่แทยอน ♥♥
ประทับรอยจูบที่ขวดสุดท้ายแล้วก็หันไปมองโปสเตอร์แทยอนที่ถูกแปะเต็มห้องนอน
นางฟ้าของแบม...
เห้ยเขิน!
“นั่งมองโปสเตอร์แล้วเอาแต่ยิ้มเนี่ยนะไหวป้ะ”
“ทำไม ทำไม ทำไม ก็คนมันชอบนี่ ทำไม ทำไม ทำไม ทำไม ทำไม ทำไม”
“น่าสงสารแทยอนนูน่านะที่มีคนแบบนายมาชอบ” ใครบอกล่ะ...น่าอิจฉาแทยอนนูน่าต่างหาก...
ไอ้ต้วนมันก็ได้แต่พูดในความคิดแหละครับ!
“เหอะ ใครจะเหมือนพี่วะ วันๆคั่วผู้หญิงไม่ซ้ำหน้าเลย คงอย่างพี่ไม่เคยจริงจังกับใครเกินสามวิ”
“ใครบอกนายไม่ทราบ ฉันก็มีคนที่ฉันคิดจริงจังด้วยเว้ย!” นายนั่นแหละแบมแบม ไอ้เด็กบื้อ!
“โห...สงสารคนนั้นเนอะ ถ้าเป็นแบมแบมเอาแตงกวาปาดคอตายที่งานมีตพี่แทยอนอ่ะ” เบะปากแล้วเดินไปหยิบขวดบีอิ้งที่เพิ่งซื้อมาแกะฉลากออกแล้วเอามาเขียนชื่อเหมือนอันอื่นๆ
อืม ผมว่าอีกไม่ช้าอาจจะมีพาดหัวข่าว ‘เด็กหนุ่มคลั่ง! เอาแตงกวาไม่ปลอกเปลือกจี้คอหอยตัวเองกลางงานแฟนมีตแทยอน’ ก็เป็นได้
“ไม่แน่นะ เราอยู่ด้วยกันบ่อยขนาดนี้ถ้าวันไหนฉันชอบนายขึ้นมาแล้วนะหนาว”
“ทำไม พี่จะเปิดแอร์เบอร์ 18 ขังผมไว้ในห้องหรือไงไอ้พี่ต้วน?”
นี่หรือปากเด็ก มันน่าตบด้วยปากผมจริงๆเลย!
...ต้วนไม่ได้กามนะครับ -_-
“อย่าพูดเป็นเล่นไป เราอยู่ห้องตรงข้ามกัน เรียนที่เดียวกัน พ่อแม่ก็รู้จักกันแถมยังหล่อซะแบบนี้...” หมุนเก้าอี้อีกคนให้หันมาก่อนที่ร่างสูงค่อยๆขยับหน้าเข้าไปใกล้กันใบหน้าของอีกคน “เป็นใครก็หวั่นไหว J”
ตุ้บ!
“โอ๊ย ตบหัวทำไมวะ!”
“บอกแล้วว่าอย่ายิ้มแบบนั้น รำคาญตา” หลังจากตบหัวพี่ที่เคารพ(?)เสร็จก็หมุนเก้าอี้ตัวเองกลับไปนั่งเขียนชิงโชคเหมือนเดิม
“เหอะ ถ้าวันไหนพี่ไม่อยู่อย่ามาคิดถึงรอยยิ้มพี่ก็แล้วกัน” ด้วยความหมั่นไส้เด็กที่เอาแต่สนใจผู้หญิงคนอื่น ขายาวๆเลยยันเข้าไปที่ตัวเก้าอี้จนมันหมุน 360 องศา
“เฮ้ยๆ” แบมแบมรีบเอาเท้ายันพื้นเพื่อหยุด “เล่นบ้าอะไรของพี่วะ! ดูดิ! ปากกาเลอะหน้าพี่แทยอนของแบมแล้ว!” พูดแล้วก็ชูฉลากขึ้นมาตรงหน้าคนเป็นพี่แล้วก็หันไปทำปากบุ่ย
โคตรน่ารักเลยว่ะ...
ยอมรับนะว่าผมโคตรเจ้าชู้ เรียกว่าตัวพ่อเลยก็ได้ แต่จะให้ทำยังไงล่ะพอดีหน้าตามันบังคับให้เจ้าชู้ J
แต่กับแบมแบมผมไม่ได้มองเค้าเหมือนผู้หญิงที่ผมคั่วอยู่ทุกวัน และก็ไม่ได้มองเป็นน้องชายธรรมดาคนนึงด้วย แบมโคตรเป็นที่เด็กที่น่ารักเลยครับ ยิ่งเวลาหงุดหงิดเวลาโมโหเวลางอนนะโคตรของโคตรน่ารัก! เพราะเหตุนี้ผมถึงชอบแกล้งชอบแหย่ไง
เวลาที่อยู่ด้วยกันก็ชอบที่จะจับ เตะ สัมผัสตัว ชอบแกล้งทำเป็นบอกรัก แต่ความจริงแล้วที่ผมพูดน่ะเรื่องจริงทั้งนั้นเลย แต่ใจไม่เคยกล้าพอที่จะพูดออกไปเลยได้แต่ทำฟอร์มว่าแกล้ง ถูกบังคับ ว่าง ไม่มีอะไรทำปิดท้ายประโยค เด็กคนนี้มีอิทธิพลต่อหัวใจผมมากเลยนะ
ดูดิดู...อยู่ๆนั่งทำปากเจ่อใส่ผม คิ้วขมวดจนจะชนกันอยู่แล้ว
“โอ๋ๆ ดูทำเข้า ฮ่าๆ” นิ้วยาวเอื้มไปกดที่ระหว่างคิ้วของตัวเล็กก่อนจะนวดๆคลึงๆอยู่แบบนั้น “ทำหน้านิ่วบ่อยๆระวังเป็นนิ่วนะ”
“ตรรกะบ้าอะไรของพี่เนี่ย”
“เอ้า นิ่วมันไม่ได้เป็นเวลาเราทำหน้านิ่วเหรอ?”
“เฮ้ย...พี่จบประถมมาได้ไงวะ” ส่ายหัวไปมาพร้อมหน้าเนือยๆ
“ฉันได้เกรด 4 วิชาสุขศึกษานะเว้ย”
“รู้แต่ปฏิบัติล่ะสิ”
“ลองไหมล่ะ? J”
ผั๊วะ!
อีกแล้ว...คราวนี้เป็นขวดบีอิ้งที่ฟาดหัวผม เด็กนี่มือไวชะมัดเลย
แต่ผมชอบนะ เร้าใจดี ฮิ J
“หยุดๆ ไม่ต้องตีฉันแล้ว หันไปเขียนชิงโชคของนายเถอะ เดี๋ยวเค้าประกาศรางวัลก่อนทำไง”
“ไม่มีทางอ่ะ เค้าประกาศวันที่ 13 นู้น” ทำไมต้องทำปากจู๋ตอนพูดด้วยวะ..เห็นแล้วมันน่า...หึ้ยยยย
แต่ตอนนี้ผมโคตรง่วง เมื่อคืนไม่น่าดูหนังปะ...อืม...หนังของผู้ใหญ่ไปเลยให้ตายเถอะง่วง!!
คร่อก...
“ฮ้า~ เสร็จสักที” คนตัวเล็กยืดตัวกับเก้าอี้เพื่อคลายเส้นนิดหน่อย ตอนนี้มีฉลากทั้งหมดร้อยอันแล้ว! เหลือแค่เอาไปส่งไปรษณีย์สินะ!~
“เห้ยพี่..พี่มาร์ค” มือเล็กเขย่าร่างที่นอนหลับเป็นตายอยู่บนโซฟา “พี่ต้วน ตื่นครับตื่น ไปไปรษณีย์กับน้องหน่อย”
“อือ อีกห้านาทีนะครับแม่ มาร์คขอนอนต่ออีกห้านาที” พูดพึมพำออกมาแล้วก็บิดตัวคดไปมา
“ห้านาทีกับแม่พี่สิ ไปไปรษณีย์ก่อนค่อยกลับมานอนก็ได้!!”
“ไม่เอา แม่อย่าเพิ่งปลุกสิ มาร์คกำลังฝันถึงที่รักของมาร์ค งืมๆ มานี่มาที่รัก” แขนยาวปัดไปมาตรงหน้า แบมแบมวางกล่องพัสดุลงก่อนจะเดินไปใกล้ๆเพื่อจะเอาหมอนยัดปากเป็นการปลุกแต่กลับถูกมือของอีกคนดึงลงจนล้มไปนอนทับ
“โว้ย! ไอ้พี่ต้วน! ตื่นเว้ย จะฝันถึงที่รักก็ไม่ฝันที่ห้องตัวเองสิมากอดทำไม!” ฝันถึงที่รักคนที่เท่าไหร่อยู่ล่ะ เหอะ! ไม่เคยมีหรอกจะฝันถึงน้อง วันๆก็คุยกับสาวเที่ยวกับสาวแต่พออยู่ด้วยกันก็มาหยอดมาแหย่ถึงแม้จะแหย่มากกว่าหยอดก็เหอะ คนก็มีความรู้สึกนะมาใกล้กันแบบนี้แต่ก็มีผู้หญิงมานัวเนีย แบมก็น้อยใจเป็นนะ!
“ฮื่อ แม่อ่ะ ปกติแม่ไม่เคยขัดเวลามาร์คฝันถึงที่รักนะ” พูดแล้วก็ออกแรงรัดมากขึ้น โอ๊ย ที่คนหรืองูหลามครับ
“แบมไม่ใช่แม่พี่เว้ย!!!”
“หืม..แบม?? แม่อย่าเอาชื่อแบมมาแกล้งผมน่า”
“ไอ้พี่ต้วน!!!!!!!! ปล่อย!!!!!!!!!!”
“แม่ฮะ ทำไมแม่เสียงเหมือนแบมเลย อืม..ผมชอบจัง ชอบเสียงแบม ชอบเวลาแบมโกรธ ชอบอยู่กับแบม ชอบแกล้งแบม ชอบ ชอบ ชอบ ชอบ ชอบ ชอบ ชอบ ชอบ ชอบ ชอบ ชอบ ชอบ ชอบ ชอบ ชอบทุกอย่างเลยที่เป็นแบม งืมๆ”
“นี่พี่พูดบ้าอะไรออกมาวะ”
“งืม..แต่แบมเอาแต่สนใจคนอื่น ผมไม่ชอบ! ผมน่ะ..หวง..”
“เฮ้ยพี่!”
“ที่ผมอยู่กับผู้หญิงคนอื่นเพราะอยากให้แบมหวงผมบ้าง งืม แต่แบมไม่เห็นจะใส่ใจเลยอ่ะ แถมว่าผมด้วย ผมเสียจายยยย” หน้าคมทำปากยู่จมูกยู่ทันทีเมื่อพูดเสร็จ “แต่ผมก็ยอมรับนะว่าสาวอึ๋มพวกนั้นเด็ดจริง แต่ผมไม่เค๊ยไม่เคยมีอะไรกับพวกเธอนะ มีแต่พวกเธอนั่นแหละมาขอมีกับผม”
“เหรอ?”
“ช่ายยยย แต่ก็ยอมรับว่าเคยคิดบ้างเพราะพวกนั้นโคตรแซ่บ แต่พอนึกถึงหน้าแบม..งืม...ผมทำไม่ลงหรอก”
“เราเป็นแฟนกันหรือไง?”
“ม่ายยย แต่ถ้าอยากลองก็บอกได้ งืม ฝากแม่บอกแบมด้วยนะครับว่าสนใจลองคบกับผมม้ายยย ผมยินดี คบวันนี้มีโปรโมทชั่นคบต่อตลอดชีวิตด้วยน้าาาา”
ทุกครั้งเลยที่อยู่ด้วยกันสองคน พี่คนนี้ชอบพูดจาแบบนี้ ทำตัวแบบนี้ตลอดพอสุดท้ายก็แค่แหย่เล่น อย่างคราวก่อนก็โผล่เข้ามาหอมแก้มตอนทำการบ้านพอหันไปมองก็บอกว่าพนันกับเพื่อนมา วาเลนไทน์ปีที่แล้วก็เอาของมาให้แล้วก็บอกว่าสาวที่เพิ่งเขี่ยทิ้งบังคับให้เอามาให้ไม่งั้นจะเฉือนมาร์คน้อยทิ้ง ให้ตายเหอะคนถูกแกล้งก็มีหัวใจนะ!!
“มาร์คชอบแบมแบมจัง”
“บ้า” คนตัวเล็กกัดปากล่างของตัวเองไว้เพื่อกลั้นยิ้ม บ้าอะไรวะเนี่ย!
“บ้าแล้วรักไหมล่ะ?”
“เฮ้ยไอ้พี่ต้วน! ตื่นตอนไหนวะ!!”
“ตื่นตลอดเวลาแหละJ”
“ถ้าตื่นก็ปล่อยสิครับ มากอดแบบนี้มันอึดอัด”
“ทีเมื่อกี้ล่ะไม่ขัดขืน”
“ใครบอก!”
“ไม่ต้องให้ใครบอกหรอก พี่เห็น มีแอบยิ้มด้วย ฮิๆ ชอบพี่เหรอ?” จู่ๆก็ยิงคำถามแบบนี้ใส่ มันตรงไปไหม!!
“อะไรทำให้พี่คิดแบบนั้น แบมไม่คิดแจ็คสันฮยองหรอกน่า”
“อะไรคือคิดแจ็คสันฮยอง?”
“คิดสั้น”
“พรืดดดดด” ผมแทบกลั้นขำไว้ไม่อยู่ เด็กนี่โคตรลามปาม ลามไปถึงไอ้แจ็คเลยทีเดียว ฮ่าๆ แต่ผมชอบว่ะ พูดแซะด้วยสีหน้านิ่งๆแบบนั้น เห้ยโดน!
“พี่ต้วนครับ..ปล่อยแบมแล้วพาไปไปรษณีย์สักทีเหอะ เดี๋ยวไม่ได้ส่งชิงโชคไม่ได้ไปเจอพี่แทยอนในงานฟรุ้งฟริ้งกันพอดี!”
“ไม่อ่ะ”
“พี่มาร์ค..”
“ครับผมJ”
“พา แบม ไป ส่ง ของ เดี๋ยว นี้”
“ไม่”
“นี่..”
“ไม่พาไปจนกว่าจะตอบว่าชอบพี่ไหม?”
“เฮ้ยอะไร ทำไมต้องบอกอ่ะ”
“ก็พี่บอกไปเยอะแล้ว”
“อย่ามาแกล้งแบมซะให้ยากเลย ถ้าพี่ไม่พาไปแบมไปกับยูคก็ได้เหอะ”
“หยุดๆๆๆ เก็บมือถือไปเลย! พี่ว่าเรารีบไปกันดีกว่าเนอะ อยากออกไปข้างนอกพอดีเลย” ทำไมต้องพูดชื่อไอ้ยูคออกมาด้วยวะ ถึงจะเป็นเพื่อนสนิทกันมาร์คก็ไม่ปลื้มครับ! ไอ้ยูคเยิคอะไรเนี่ย! ผมเคยโดดเรียนไปแอบดูแบมแบมอยู่ครั้งนึงก็เห็นว่าไอ้ยูคเอาแต่นั่งมองแบมแบบไม่ละสายตา ส่วนแบมน่ะเหรอ เหอะๆ ไม่รู้สึกตัวเล๊ย ถ้าโดนไอ้นั่นงาบไปกินจะทำอะไรได้บ้างไหมเนี่ย
“โอ๊ย” นั่นไงพูดไม่ทันขาดคำ พอเดินออกมาได้สักพักจู่ๆก็มีนายหน้าหนวดโดนครก็ไม่รู้วิ่งชนแบมแบมจนล้ม
“เฮ้ยน้อง มีตาปล่าววะ? ทำไมไม่มองเดินขวางทางอยู่ได้คนรีบ!”
“เฮ้ยพี่อย่ามาว่าแบม...”
“เอ่อ..ขอโทษนะครับพี่ ผมมีตาครับตาผมอยู่กับยายแล้วถ้าพี่ลีบผมแนะนำให้ทำกายภาพบ่อยๆนะครับ บาย” พูดเสร็จแบมแบมก็รีบเดินไป ทิ้งให้ผมยืนหัวเราะอยู่ข้างหลังคนเดียว ฮ่าๆ เด็กนี่ปากจัดชะมัดเลย ผมหันไปมองหน้าพี่หนวดเมื่อกี้โคตรเหวออ่ะ ฮ่าๆ ไม่เคยเจอคนแบบนี้มาก่อนสินะครับ เป็นไงล่ะเด็กของต้วนเอง J
“ฮ่าๆ นี่ เมื่อกี้นายเห็นไอ้หน้าหนวดเมื่อกี้ป้ะ โคตรฮา”
“แบมไม่รู้แบมไม่อยากสนใจ แบมจะไปส่งชิงโชคหาพี่แท”
“แหนะ ไม่สนใจพี่อีกแล้ว” แขนยาววางกล่องใส่ฉลากลงกับพื้นก่อนจะยืนมองหน้าอีกคน
“โอ๋ๆเอ๋ๆ พี่ต้วนคนดีไม่งอนนะครับ พี่งอนแล้วโคตรน่าเกลียดเลยอย่างอนนะเดี๋ยวคนเห็นจะฝันร้ายเอา”
“สาบานว่านั่นง้อ?”
“ใช่ ง้อไงงุ้งงิ้งๆ” พูดแล้วก็วิ่งมาใกล้ๆ เอาแขนทั้งสองข้างจับแขนที่กำลังทำเป็นล้วงกระเป๋าเสื้ออยู่ออกแล้วเหวี่ยงไปมาเหมือนเด็ก
เชี่ย...โคตรน่ารัก
“หายงอนแบมนะ นะ นะ นะ นะครับพี่มาร์ค”
อย่าทำเสียงแบบนั้นครับน้องแบม พี่ต้วนเป็นโรคภูมิแพ้แบมแบม
“มาร์คฮยอง~”
“เราไปกันต่อเถอะ!” มาร์ครีบดคว้ากล่องไปถือแต่ก็ไม่ลืมที่จะคว้าข้อมืออีกคนให้เดินตามไปด้วย
ไอ้เสียงที่เรียกมาร์คฮยองๆเมื่อกี้น่ะ ดาเมจใจสุด เอาไปร้อยกะโหลก มีสิบให้ร้อยมีร้อยให้ล้านเอาใจพี่ไปเลยชะชะช่า!!
“หูพี่โคตรแดงอ่ะ ฮ่าๆ” เสียงที่ดังขึ้นข้างๆทำให้มาร์คต้องหันไปมองหน้าคนพูด
“แดงเหรอ!?”
“เออดิ โคตรอ่ะ โคตรแดงงงง” พูดลากเสียงยาวแล้วทำหน้าพริ้มแบบนั้นทำไมครับ!!
“ร้อนเว้ยร้อนๆ ร้อนอ่ะ โอ๊ยร้อนจังเลย” สุดท้ายก็ได้แต่ตีหน้ามึนทำท่าร้อนด้วยการสะบัดมือโบกไม่มาที่หน้าผาก ไม่เนียนเลย..
“เคยมีคนบอกป้ะว่าพี่โกหกได้น่าเกลียด”
“ยังไงวะ?”
“แบบโกหกแบบโคตรแถอ่ะ ฮ่าๆ เขินแบมหรือไง?”
“เห่ย บ้า! พี่เนี่ยนะจะเขินแบม! โว้ะ! ให้ไปเขินชักโครกยังดีกว่าอีก” มือสากยกนิ้วขึ้นมาถูกับจมูกตัวเองแก้เก้อก่อนจะเบนสายตามองไปทางอื่นจนไม่ทันสังเกตว่าเด็กที่เดินมาด้วยกันกำลังกลั้นยิ้มอยู่
หลังจากกลับจากไปรษณีย์มาร์คก็กลับมาหมกตัวอยู่แต่ในห้องของแบมแบมเหมือนทุกวัน จนบางครั้งแบมแบมก็แอบคิดว่าเค้าจะเช่าห้องตัวเองทำไมในเมื่อเขาไม่คิดจะอยู่ -_-
“แบมพี่หิวอ่ะ” คนที่นอนกลิ้งอยู่บนเตียงลุกขึ้นมาสะกิดเด็กที่กำลังนอนดูรายการทีวีข้างๆ
“หิวก็หาทานสิครับ บอกแบมแล้วจะหายหรือไง?”
“อาจจะหายถ้าได้กินแบม J”
“กินนี่ไปก่อน!” หมอนที่อยู่บนเตียงถูกปาใส่หน้าคนหัวแดงจนแทบหงายตกเตียง ฮิๆ ได้แกล้งเด็กแบบนี้ก็สนุกดีนะ
“จริงๆนะ~” มาร์คเอนตัวลงนอนบนเตียงอีกครั้งก่อนที่จะเอาขนเอื้อมไปโอบไหล่อีกคนไว้ “พี่อยากลองกินอาหารไทยดู”
“อยากกินก็ไปกินสิครับ บอกแบมทำไม แบมไม่ใช่เชฟ” ตอบคำถามทั้งๆที่ตายังมองแต่ทีวีเนี่ยนะ...เด็กคนนี้นี่!
“อาหารไทยคงอร่อยน่าดูเลยนะ~ คงจะหอม~~ หวาน~~” เขยิบตัวเข้าไปใกล้เด็กน้อยก่อนจะก้มลงไปสูดกลิ่นหอมของแชมพูจากลุ่มผมตรงหน้า
...หอมจริงๆนั่นแหละ
แต่เรื่องหวานน่ะ...ยังไม่เคยลองเลยแฮะ J
“ฮื่อ...แบมจะดูทีวี พี่แทยอนกำลังจะมาแล้ว” ถึงปากจะท้วงแต่ร่างกายกลับไม่ปฏิเสธ บ้าจริง! ทำไมร่างกายถึงไม่ขัดขืนล่ะกันต์พิมุข! ชอบหรือไง!!
“แต่พี่หิว..”
“ในตู้มีมาม่าไทยอ่ะ ไปต้มน้ำแล้วทานไป”
“ไม่เอา”
“โว้ะ! แล้วพี่จะเอาอะไรของพี่วะ เฮ้ย!” แบมแบมร้องเสียงหลงทันทีเมื่อแก้มนุ่มนิ่มของเขาถูกริมฝีปากอีกคนประทับไว้ “ไอ้พี่ต้วน!”
“ครับ~ J”
“บอกกี่ครั้งแล้วว่าอย่าทำแบบนี้!!”
“แหม ที่ตอนเด็กๆล่ะชอบให้พี่หอมโตมาแล้วเขินพี่เหรอครับ? ฮิๆJ”
“นั่นมันตอนเด็ก!”
“ตอนนี้เราก็ยังไม่โตเท่าไหร่หรอก”
“ใครบอก! มันผ่านมาเป็นสิบปีแล้วแบมต้องโตสิ!”
“ตราบใดที่ยังตัวเล็กกว่าพี่ก็แปลว่ายังเด็กอยู่ครับน้องแบม~”
“เฮ้ย ปล่อยๆ อย่าเอาจมูกมาใกล้คอดิไอ้พี่บ้า ขนลุกนะเว้ย!”
“อะไรทำไมพี่ฟังไม่รู้เรื่อง บลาๆๆๆ”
“พี่มาร์ค! L”
“โอ๋ๆ ไม่เอาดิๆอย่าทำหน้างอนะครับน้องแบมของพี่”
“ใครของพี่ไม่ทราบวะครับ”
“น้องแบมแบมคนดีไง~”
“เหอะ”
“ถึงคอนโดฉันแล้ว ขอบคุณที่มาส่งนะยูค” ร่างเล็กส่งยิ้มหวานให้ตามสไตล์
“ไม่เป็นไรน่า ก็ฉันลากนายไปช่วยสอนการบ้านที่บ้านฉันซะจนดึก มาส่งแค่นี้ยังน้อยไปเลย” ยูคยอมเกาหัวแก้เก้อก่อนจะหัวเราะแห้งๆ
“เอาน่า ฉันช่วยนายได้ก็อยากช่วยไง”
“อ่า..ไว้...นายมีอะไรให้ฉันช่วยก็บอกนะ”
“หือ ตอนนี้ฉันคิดว่าไม่มีนะ ไว้มีคอนกับแฟนมีตของพี่แทยอนนายอย่าลืมมารับฉันล่ะ ฮ่าๆ” แบมแบมพูดติดตลกก่อนจะเดินไปตบบ่าเพื่อนรัก ยูคยอมเองก็ยิ้มตอบ มีเพื่อนน่ารักขนาดนี้เป็นใครก็มีความสุขครับ
“รับทราบครับนายท่านแบมแบม!”
“ฮ่าๆ กลับบ้านดีๆล่ะ นี่ก็ดึกแล้วไว้เจอกันวันจันทร์ล่ะ”
“อื้ม ฝันดีนะแบมแบม”
“นายด้วยยูคยอม ฝันดีนะ” หันไปโบกมือให้เพื่อนก่อนจะเดินตรงไปรอลิฟต์
“อึ้ก...ทำไมนาย...ต้องให้ไอ้เยิ้กนั่นมาส่งด้วย เอิ้ก” เสียงที่คุ้นเคยดังขึ้นข้างๆเขา แบมแบมหันไปก็พบกับคุณพี่มาร์คที่ยืนหน้าแดงเมาแอ๋
คออ่อนแล้วยังจะออกไปดื่มอีกไปพี่บ้า
“เอิ้ก ทำไมลิฟต์มันช้าจังวะ!”
“เห้ย! อย่าทุบลิฟต์ดิเดี๋ยวมันก็พังหมดหรอก” ดึงมือคนที่กำลังทุบลิฟต์อย่างบ้าคลั่งออกมาจับไว้ เห้อ..บอกกี่ครั้งแล้วนะว่าอย่าดื่มๆ นี่คงโดนเพื่อนยุอีกแหงเลย
“ม่ายๆ มันไม่ทางพัง เพราะฉัน!!” ตะโกนเสียงดังแล้วชี้มาที่ตัวเอง “คือยอดมนุษย์ เอิ้ก ถ้ามันพังฉันก็จะใช้พลังจิตของฉันซ่อมมันเอ๊งงงง”
หืม..คนหล่อเมาทีกลายเป็นแมวเมาฝิ่นเลยครับ จิตนาการพี่แกโคตรล้ำเลิศ
“โอ๊ย ทำไมพี่ตัวหนักแบบนี้วะ ฮึ้บ ลำบากแบมอีกแล้ว!” ถึงจะบ่นยังไงก็ต้องลากไอ้พี่ต้วนที่นอนกองหน้าลิฟต์เข้าไป ซึ่งกว่าจะพาเข้ามาในลิฟต์ได้ทั้งตัวก็ถูกประตูลิฟต์หนีบหัวไปทีนึง
สมน้ำหน้า!!
“อื้อ..ไม่ชอบเลยไอ้คนที่มาส่งแบมไม่ ไม่ คิดว่าหล่อเหรอ เหอะๆ คนอย่างนายยังไงก็หล่อน้อยกว่ามาร์คต้วนโว้ยยยยย”รู้สึกโชคดีที่คอนโดนี้ทำห้องนอนที่เก็บเสียงได้แบบนี้ เพราะอย่างน้อยถ้าไอ้พี่นี่เมาโวยวายจะได้ไม่มีใครมาเคาะประตูด่า -_-
“ทำไม ทำไม คิดว่าเรียนห้องเดียวกับแบมแล้วแบมจะชอบนายหรือไง โถ่ ฉันน่ะ นอนห้องแบมแทบทุกวันกินข้าวด้วยกันแทบทุกมื้อ ไอ้เยิ้คเอ๊ย เอิ้ก” มองคนที่นอนเมาเละบนเตียงแล้วได้แต่ส่ายหน้าไปมา เหล้าทำให้คนเปลี่ยนไปจริงๆครับ จากยูคยอมก็กลายเป็นไอ้เยิ้คซะงั้น
“ใครให้พี่ไปกินเหล้าวะเนี่ย บอกแล้วว่าอย่ายังไม่ฟังกันอีก” แขนเรียวค่อยปลดกระดุมเสื้อคนที่นอนอยู่บนเตียงทีละเม็ดก่อนจะค่อยๆเอาผ้าขนหนูชุบน้ำเช็ดตัวให้
อย่าคิดว่าผมจะใจเต้นหรือเขินเหมือนฟิคเรื่องอื่นเลยนะครับ ผมทำแบบนี้จนชินแล้วตั้งแต่เสื้อยันถุงเท้าพี่แกก็เคยถอดออกมาหมดเพราะพี่นี่เมาได้ทุกต้นเดือนครับ -_-
“แบมแบม”
“อะไร?”
“อย่าชอบไอ้เยิ้คนั่นนะพี่ขอสั่งห้าม!! ห้ามมมมม~” มือของมาร์คปัดไปมาก่อนจะจับตัวแบมแบมไว้และเขย่าๆ
“โอ๊ย อย่าเขย่าดิ นั่นมันเพื่อนแบมนะแบมจะไปชอบทำไม อีกอย่างมันชื่อยูคยอมไม่ใช่เยิ้ค เมาแล้วพูดเหมือนคนลิ้นไก่สั้นเลยว่ะ” แกะมือคนเมาออกแล้วก็เช็ดใบหน้าแดงก่ำอย่างเบามือ แบบนี้ทุกทีเลย เวลาเมาทีไรเขาก็ต้องคอยเช็ดตัวแล้วพามานอนที่ห้องทุกที โชคดีที่ไอ้พี่คนนี้มันตั้งรหัสผ่านห้องตัวเองง่ายๆผมเลยไม่ต้องใช้ความจำอะไรมาก
‘1234’
ถ้าห้องพี่แกโดนโจรบุกผมจะไม่สงสัยว่าทำไม
“อย่า...อย่ามาว่าพี่นะ เอิ้ก ว่าคนหล่อมันไม่ดี” นิ้วชี้ถูกยกขึ้นมาปิดปากอิ่มไว้ แบมแบมตกใจเล็กน้อยเพราะที่ผ่านมาเขาไม่เคยทำอะไรแบบนี้มาก่อน
“อย่าหลงตัวเองได้ป้ะ”
“บอกว่าอย่าว่าไง เดี๋ยวปั๊ดจับจูบเลย อิอิ เอิ้ก~” แบมแบมสะดุ้งกับประโยคเมื่อกี้ไม่น้อย จูบเจิบบ้าบออะไรเดี๋ยวนี้เมาแล้วไปไกลใหญ่แล้ว
“นี่กะจะจูบทุกคนที่ขวางหน้าหรือไง” ถามไปก็รู้สึกหวิวๆไป ถามบ้าอะไรออกไปวะเนี่ย ถ้าเกิดพี่เค้าตอบว่า ‘ใช่’ จะทำยังไงห้ะแบม! หาปมให้ตัวเองอีก
“ม่ายยย จูบของพี่มีให้แบมคนเดียว เอิ้กเอิ้ก” แบมแบมรู้สึกได้ว่าใบหน้าตัวเองกำลังร้อนขึ้นเรื่อยๆ อย่าเพิ่งคิดไปไกลสิคนเมาพูดอะไรไม่ได้คิดหรอก! อย่า! คิด! ไป! เอง! แบม!
อย่าพูดให้มากเลย นอนพักซะเดี๋ยวพรุ่งนี้ก็แฮ้งก์หรอก”
“ม่ายยย พูดแบบนี้แปลว่าไม่เชื่อกันใช่แมะ~” จู่ๆมาร์คก็ยันตัวเองขึ้นมานั่งข้างๆแบมแบมก่อนจะเอามือทั้งสองข้างจับไหล่น้องให้หันมาเผชิญหน้า
ก็เมาซะขนาดนี้ ปกติก็สติไม่ค่อยจะมีอยู่แล้วนี่เมานะ อื้อ..” ยังไม่ทันที่จะได้พูดอะไรต่อริมฝีปากอิ่มก็ถูกปิดด้วยริมฝีปากของอีกคน แบมแบมเผยอริมฝีปากเล็กน้อยก่อนที่ริมฝีปากล่างจะถูกตรึงด้วยปากอีกคน ใบหน้าที่ขยับเข้ามาใกล้กว่าเดิมทำให้ริมฝีปากทั้งคู่บดเบียดกันจนแทบจะไม่มีช่องว่าง
“ฮื่อ” เสียงเล็กดังขึ้นเป็นการบอกว่าเขาเริ่มจะหายใจไม่ออก เขารับรู้ได้ถึงเครื่องดื่มที่อีกฝ่ายดื่มเข้าไปกลิ่นของแอลกอฮอล์คลุ้งไปทั่ว แต่นั่นไม่ได้ทำให้รู้สึกแย่แต่อย่างใดกลับทำให้ยิ่งรู้สึกหลงใหลมากขึ้นด้วยซ้ำ ริมฝีปากหยักยังคงละเลียดชิมริมฝีปากอิ่มไปที่ละส่วนอย่างใจเย็น มือที่กำแน่ค่อยๆคลายออก่อนจะเคลื่อนไปโอบรอบคอคนตรงหน้า แขนแกร่งกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้นก่อนจะดันตัวอีกคนลงไปนอนราบบนเตียง..
“...”
“...”
“...”
“คร่อก...” เพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ที่โถมเข้ามาทำให้มาร์คไม่สามารถฝืนตัวเองต่อไปเอง เขาทิ้งตัวลงนอนข้างแบมแบมก่อนจะหลับไม่ได้สติไป
เชี่ยอะไรวะเนี่ย
แสงอาทิตย์ร้อนแรงยามเที่ยงค่อยๆปลุกคนจากห้วงนิทราขึ้นมา
ที่นี่ที่ไหนวะครับ? -_-
มาร์คกระตาถี่ๆเพื่อปรับสายตาก่อนจะมองไปรอบๆ
อ้าวห้องเรานี่หว่า มาได้ไงวะ? เมื่อคืนยังดิ้นๆอยู่ที่ผับกับพวกเจบีอยู่เลย มานี่ได้ไงวะ?
ขอคนหล่อนึกเป๊ป..
เมื่อคืนไอ้บีมันโทรมาชวนให้ไปปาร์ตี้ฉลองที่จินยองหัดต่อยคนเป็นครั้งแรก แล้วก็ถูกยองแจกับแจ็คสันยุให้ดื่มแต่ก็ปฏิเสธไปเพราะผมค่อนข้างจะคออ่อน แต่สุดท้ายผมก็ต้องจำใจดื่มเพราะมันบอกว่า
‘ถ้ามึงไม่ดื่มมึงคือไอ้ห่วย’
‘น้องแบมเค้าไม่ชอบผู้ชายห่วยหรอกเชื่อกู’
หลังจากนั้นผมก็เลยซัดเหล้าเข้าไปสามขวดติดๆกัน คนอย่างต้วนไม่เคยยอมใครยกเว้ยน้องแบมครับ -_-
ตื้อดึง~
ผมเอื้อมมือไปหยิบมือถือขึ้นมาดูข้อความ
เฟ่ดเฟ่เจบี
ไอ้เชี่ยต้วน มึงอยู่ไหนวะครับ!?
ต้วนคนงาม
ก็อยู่ที่ห้องสิครับคุณมึงจะให้กูไปไหนได้ เมื่อคืนกูกลับบ้านยังไงยังไม่รู้เลยเนี่ย
เฟ่ดเฟ่เจบี
มึงไม่รู้ว่ากลับมายังไง?
ต้วนคนงาม
เออดิ นึกยังไงก็นึกไม่ออกอ่ะ ทีหลังไม่ต้องให้กูแดกแล้วนะเหล้าเนี่ย
เฟ่ดเฟ่เจบี
ก็ใครจะไปรู้วะมึงจะทำอะไรแบบนั้น
ต้วนคนงาม
กูทำอะไรวะ?
เฟ่ดเฟ่เจบี
เฟ้ย มึงจำไม่ได้จริงอ่ะ เชี่ยเอ๊ย
ต้วนคนงาม
ก็กูบอกว่าจำไม่ได้ก็ไม่ได้สิครับมึง สรุปเมื่อคืนกูไปทำอะไรวะ?
เฟ่ดเฟ่เจบี
มึงจูบน้องแบม
เฟ่ดเฟ่เจบี
เห้ยไอ้ต้วน มึงยังอยู่ป่าววะ อย่าอ่านแล้วไม่ตอบสิ!
เฟ่ดเฟ่เจบี
ไอ้ต้วนโว้ยยยย
เฟ่ดเฟ่เจบี
ส่งสติ๊กเกอร์
มึงจูบน้องแบม
มึงจูบน้องแบม
มึงจูบน้องแบม
มึงจูบน้องแบม
จะขยายตัวอักษรย้ำต้วนทำไมครับ!!
งานเข้าแล้วไงไอ้ต้วนเอ๊ย เพราะเมาแท้ๆเลย
เลยจำไม่ได้เลยว่าจูบของแบมหวานแค่ไหน...
โอ๊ยไม่ใช่!! มันไม่ใช่เวลา!! แบมแบมอยู่ไหนวะเนี่ย!!!!
“ขอบคุณนะยูคยอมที่พาฉันมาเลี้ยงไอติม” แบมแบมหันไปขอบคุณเพื่อนที่กำลังหันไปจ่ายเงินกับพนักงาน
“ฮ่าๆ ก็บอกแล้วว่าไม่เป็นไร จิ๊บจ๊อย” หันมาขยิบตาให้เพื่อนหนึ่งทีก่อนจะพากันออกมานอกร้าน “สรุปนายจะไม่บอกฉันจริงใช่ไหมว่าปากไปโดนอะไรมา?”
“หะ..ห้ะ? ทำไม...ทำไมอ่ะ?” ตั้งแต่เช้าแล้วที่ยูคยอมเอาแต่ถามเขาว่าปากไปโดนอะไรมา...นี่มันเห็นชัดเลยเหรอ ตอนส่องกระจกเมื่อเช้ามันก็ดูปกติดีแค่เจ่อนิดหน่อยเองนะ
...ใครให้ไอ้พี่ต้วนเม้มวะ
“มันบวมอ่ะ ดูช้ำๆด้วย” ยูคยอมพูดก่อนจะยื่นมือมาเตะริมฝีปากเพื่อน แบมแบมถอยหลังทันทีเมื่อถูกสัมผัส
ทำไม..ร่างกายมันคัดค้านเองล่ะทีพีต้วนไม่เห็นจะค้านเลย
“เจ็บเหรอ?”
“อ่อ...นิดหน่อยอ่ะ ฮ่าๆ พอดีปากกระแทกขอบอ่างล้างหน้าน่ะ ฮะๆๆ” หัวเราะแห้งๆก่อนจะเดินนำไป แบมแบมหันไปโบกมือให้ยูคยอมที่จู่ๆก็ได้รับโทรศัพท์จากที่บ้านให้ไปทำธุระก่อนจะพาตัวเองกลับมาที่คอนโด
ป่านนี้พี่ต้วนจะฟื้นยังวะ?
เมาเละขนาดนั้นคงจำอะไรไม่ได้แหงเลย
!!!!
“อะไรวะเนี่ย!!” เสียงของแบมแบมดังขึนแทบจะทันทีที่เปิดประตูห้องเข้าไปแล้วพบกับขวดบีอิ้งเต็มห้อง
ใครเล่นตลกอะไรกับกันต์พิมุขอีกครับ ตอบ-_-
แต่ไม่เป็นไรอย่างน้อยก็ได้บีอิ้งไว้ส่งหาพี่แทฟรีถือเป็นกำไรชีวิตติ่ง ฮิ้ง ♥
หลังจากตามเก็บขวดที่วางเรียงอยู่บนพื้นจนครบแบมแบมก็เริ่มปฏิบัติการแกะฉลากข้างขวดมาเขียนชื่อที่อยู่ส่งชิงโชคทันที
แคว้ก~
เฮ้ย..ใครมาเขียนอะไรหลังฉลากวะ
‘คนหล่อผิดไปแล้วTT’
อืม..สรรพนามคงมีคนเดียวแหละครับ ไอ้พี่ต้วนแน่ๆ
เอื้อมมือไปหยิบอีกขวดใกล้ๆกันมาแกะฉลากดู
แคว้ก~
‘เค้าไม่ได้ตั้งใจจะจูบนะเค้าเมา .__.’
ทำไมต้องใส่อีโมมุ้งมิ้งด้วย -_-
แคว้ก~
‘ถึงไม่ได้ตั้งใจจะจูบแต่ก็นะ ลึกๆก็แอบดีใจอยู่’
ผมจะไม่ให้อภัยก็ตรงนี้แหละ -_-
แคว้ก~
‘กำลังคิดว่าจะไม่ให้อภัยพี่สินะคนใจร้าย L’
แน้~ มีรู้ทันด้วยเว้ย
แคว้ก~
‘รู้ครับว่าผิดเลยง้ออยู่นี่ไงไม่โกรธนะๆ โกรธคนหล่อเดี๋ยวคนหล่อเครียดนะ’
ผมเคยบอกว่าผมโกรธพี่แกหรือยังวะ?
แคว้ก~
‘เอางี้ถ้าแบมหายโกรธพี่จะยอมเป็นแฟนแบมแต่ถ้าแบมไม่หายแบมต้องเป็นแฟนพี่ อิอิ’
ฆ่าคนนี่ติดคุกกี่ปีครับ? -_-
แคว้ก~
‘พี่ขอโทษ..’
แคว้ก~
‘อย่าโกรธพี่นะ’
แคว้ก~
‘พี่รักแบม’
แคว้ก~
‘คนที่พี่จริงจังด้วยจริงๆก็คือแบมนะ’
แคว้ก~
‘เลิกสนใจขวดบีอิ้งแล้วเงยหน้าซะ’
แบมแบมวางขวดบีอิ้งลงก่อนจะเงยหน้าขึ้นมามองรอบๆก็เห็นคนที่เขียนข้อความกำลังโบกมือให้เขาอยู่หลังโซฟา
“เฮ้ย พี่มาร์ค!! มาตอนไหนวะเนี่ย!!!!!”
“มาตั้งแต่เช้าแล้ว” พูดพร้อมกับเอาหัวเกยโซฟาทำหน้าบุ่ย..คิดว่าน่ารักใช่ไหมนั่น
“แล้ว?”
“หายโกรธพี่เถอะนะ ไม่ได้ตั้งใจจะจูบจริงๆ” ยกมือขึ้นมาพนมแล้วกระดิกนิ้วไปมา
“แบมบอกว่าโกรธพี่ยัง?”
“เอ้า ปกติคนโดนขโมยจูบต้องโกรธไม่ใช่เหรอ?” คนผมแดงทำหน้าตาเหลอหลาเมื่อได้ยินคำตอบของน้อง นี่อุตส่าห์ตกใจใหญ่โตคิดว่าจะถูกเกลียดเลยลงทุนไปเหมาบีอิ้งมานั่งแกะฉลากเขียนข้อความแล้วแปะใหม่เลยนะ
“เฮ้อ..”
“เฮ้อะไรอ่ะ อธิบายให้พี่ฟังกะ..”
จุ๊บ!
“อืม..พี่โดนแบมขโมยจูบ...โกรธป้ะล่ะ?”
“อ่า...” มือสากยกขึ้นมาเตะปากตัวเอง ไม่อยากจะเชื่อกับเหตุการณ์เมื่อกี้ที่จู่ๆแบมแบมก็ลุกขึ้นมาแล้วเป็นฝ่ายจับเค้าจูบซะเอง
“แบมถามว่าพี่โกรธไหม?”
“มะ..ไม่...ขะ..เขินแทน...” พูดแล้วก็ซุกหน้าลงไปบนโซฟาแล้วดีดขาไปมา
“เพราะ?”
“พี่ชอบ..”
“เหมือนกัน”
“ห้ะ?” หัวแดงๆรีบเงยขึ้นมามองหน้าเด็กน้อยตรงหน้าทันที “ว่าไงนะ?”
“ก็...ที่ไม่โกรธก็เพราะว่าชอบเหมือนกันไง..เอ้อ...อืม..แค่นั้นแหละ” แขนเล็กยกขึ้นมาเกาท้าบทอยตัวเองแก้เก้อก่อนจะหันไปมองทางอื่น “โอ้ เค้าเลื่อนประกาศรายชื่อคนให้มีตกับพี่แทยอนเป็นวันนี้แล้วเหรอ?”
ทำเป็นลุกขึ้นไปดูที่คอมทั้งๆที่หูตัวเองแดงขนาดนั้น..
น่ารักอีกแล้ว...
“กันต์พิมุข กันต์พิมุข กันต์พิมุข ชื่อกันต์พิมุขอยู่ไหนๆๆ” ตาโตเลื่อนไปมาที่หน้าจอคอมก่อนจะหันกลับมาหาคนที่นั่งบนโซฟา “ไม่มีชื่ออ่ะ...”
ทำปากจู๋แบบนั้นเดี๋ยวก็จับจูบอีกรอบหรอกครับ..
“ดีใจด้วย J”
“เฮ้ยอะไรอ่ะพี่มาร์ค แบมไม่ได้ไปมีตกับพี่แทยอนเนี่ยนะน่าดีใจตรงไหน?”
ดูทำหน้าเค้า..ทำหน้าเหมือนเด็กที่อยากได้ของเล่นแล้วพ่อแม่ไม่ให้เลย..น่ารักชิบ..
“ก็ดีใจที่แบมจะได้อยู่กับพี่ต้วนไงครับ ฮิ J”รีบพุ่งไปคว้าตัวน้องมากอดแล้วเหวี่ยงไปมา “ไม่มีแทยอนนูน่าแต่ยังมีมาร์คฮยองนะครับนะ อนุญาตให้ทำอย่างอื่นมากกว่าจับมือด้วย ฮิ”
“ถามผมหรือยังว่าอยากทำไหม?” มาบึนปากใส่เดี๋ยวก็ไม่ทนหรอก!
“งั้นเมื่อกี้ใครจูบฉันนะ~ เอ~~ .ใช่กันต์พิมุขคนดีหรือเปล่านะ~”
“นี่! ถ้ายังพูดถึงเรื่องนี้อีกจะโกรธแล้วนะ!!”
“โอ๋ๆ ไม่โกรธนะครับนะๆ นะแฟนนะ”
“ใครแฟนพี่ไม่ทราบ?”
“แบมแบมไง แบมแฟนพี่ต้วน คิกๆ น่ารักเนอะ”
“แบมยังไม่ได้ตกลงว่าจะเป็นแฟนพี่สักหน่อย”
“อ้าว”
“เพราะว่ามีบางคนดีใจที่แบมไม่ได้ไปมีตเลยทำให้รู้สึกหงุดหงิดจนไม่อยากตกลงใคร..อืม..ยูคยอมก็ชวนไปเที่ยวด้วย เอ...ทำไงดีนะ~”
“เห้ยๆ พี่ยอมแล้วๆ อย่าไปกับไอ้ยูคนะ! จะให้พี่ทำอะไรก็ยอม อย่าไปกับยูค!!”
“อืม...จะทำยังไงดีนะ~~ ยูคเค้าอาสาไปส่งหน้างานมีตด้วยสิ~”
“โถ่แบมแบม อย่าแกล้งพี่สิ”
“คิก J”
“เด็กบ้า L”
“อ้าว..ว่าแบมเหรอครับ? อืมเบอร์ยูคยอมอยู่ไหนนะ~”
“เห้ย...ไม่เอาๆ เดี๋ยวพรุ่งนี้พี่ไปส่งที่หน้างานมีต พี่จะพาไปหาแทยอนของนายเอง อย่าเรียกไอ้ยูคมานะ”
“สัญญาแล้วนะ J”
วันต่อมา
“พี่แทยอน!! พี่แทยอน!!!”
“แบมแบมอยู่นิ่งๆสิ”
“พี่แทยอนลงจากรถตู้แล้ว พี่มาร์คเยิบไปขวาหน่อยๆ พี่แทยอน!!!”
“แบมเบาๆสิเดี๋ยวก็ตกลงมาหรอก”
“พี่แทยอนครับ!!!!”
“หึ้ยแก..ดูสองคนนี้ดิ แฟนกันแน่เลยอ่ะ โคตรอิจฉาเลยให้แฟนขี่คอดูไอดอล หึ้ย ยังเหลืออีกสีกคนไหม?”
“เออ หน้าตาดีด้วยอ่ะ โอ๊ย เด็กนั่นทำบุญด้วยอะไรมาอ่ะ!!”
“กรี๊ดดดด”
อ่า...ใครๆต่างก็อิจฉาผมสินะ ฮิๆก็พี่ต้วนที่จับผมขี่คอให้ได้มองพี่แทยอนแบบชัดแจ๋ว งานนี้ได้รูปพี่แทแบบ HD เพียบเลย พึงแม้จะไม่ได้เข้าไปในงานแต่ได้มารอแบบนี้ก็ดีใจแล้วครับ!
“พี่มาร์ค..”
“ห้ะ? คนที่อยู่ข้างล่างเงยหน้าขึ้นมามอง แบมแบมหันกล้องลงไปโฟกัสที่หน้าของเขาก่อนที่จะกดชัตเตอร์
“หื้อ...ถ่ายทำไม”
“ถ่ายแฟนไง J♥”
“ฮิ..น่ารัก J♥ ”.
Talk : เชรดดดดดด แต่งจนจบได้แล้ว T///T ฮือ ไร้สาระอีกตามเคย พัก 2แจแล้วมาแต่งมาร์คแบม คืออันนี้ก็ยังไม่แน่ใจว่าพี่มาร์คแกเป็นเมะหรือเปล่าพี่แกโคตรมุ้งมิ้ง ในชีวิตติ่งนี่อยากได้แฟนแบบพี่มาร์คมาก ฮื้อวววว เดี๋ยวพรุ่งนี้เค้าจะไปพักผ่อนที่ทะเล จะพยายามหาเวลาลง #ฟิคแฟนคลับแฟนครับ ให้นะคะ 55555 ไว้เจอกันนะ!~
ความคิดเห็น