วิทยานิพนธ์ดาร์คแลนด์ ฉบับเฮอร์บี้งุงิ(?) - วิทยานิพนธ์ดาร์คแลนด์ ฉบับเฮอร์บี้งุงิ(?) นิยาย วิทยานิพนธ์ดาร์คแลนด์ ฉบับเฮอร์บี้งุงิ(?) : Dek-D.com - Writer

วิทยานิพนธ์ดาร์คแลนด์ ฉบับเฮอร์บี้งุงิ(?)

โดย vernasszaii

ผู้เข้าชมรวม

195

ผู้เข้าชมเดือนนี้

5

ผู้เข้าชมรวม


195

ความคิดเห็น


1

คนติดตาม


0
เรื่องสั้น
อัปเดตล่าสุด :  28 เม.ย. 57 / 14:23 น.


ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

themy  butter

ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ

    ภูติผู้ปกปัก 

                 เรื่องโดย



                สถานที่ : ป่าใหญ่ของปีเตอร์แพน







     

         “ผู้ปกปักบินล่องลอยกลางกระแสลม ใบไม้สีเขียวสวยเอนไหวตามสายลมหวาน ท้องฟ้าโล่งกว้างใหญ่มีเมฆน้อยลอยทวนตามกระแส ฝูงผึ้งบินละล่องสายน้ำไหลผ่านเป็นสายช่างน่ามอง ความมีชีวิตชีวาของผืนป่าสัวต์น้อยใหญ่มวลชีวิตทั้งหลายอยู่ในมือของผู้ปกปักแล้วแล

              "ข้าจักใคร่ควร ผืนป่าสง่ายิ่ง สายน้ำเย็นไหล่หลั่ง ท้องฟ้าสดใส สัตว์น้อยใหญ่รักใคร่กลมเกลียว"
     

               ปณิธานของนางช่างแรงกล้า แต่กลับนำพาซึ่งความเศร้าหมอง มนุษย์เอยมนุษย์เริ่มบั่นทอน เห็นแก่ตัววิงวรสิ่งที่ไร้ค่า ป่าไม้สูงใหญ่ระโหน กลับหมดลงโดนตัดทำลายล้าง ทั้งน้ำทังไฟมหาศาลกลับกาลประวิงสิ้นทำลาย 



     

     

              ผมสีทองสง่า อวดองค์ทรงเอวเพรียวระหง อรามชุดสีเนื้อแนบเนื้อนวล ปีกใสสยายกลางแผ่นหลังอันเนี่ยนนุ่ม ริมฝีปากบางอิ่มเอิบ จมูกรันดื้นรั้นหาใครเทียบ ดวงตาหยิ่งทะนงซ่อนความเจ็บปวดที่มนุษย์จักทลายผืนป่าที่นางรักไป ภูติผู้ปกปักคือนามของนาง หน้าทีคือเฝ้าคอยปกป้องรักษาสิ่งที่เป็นธรรมชาติให้อยู่คงที่และพร้อมทำลายผู้ร้ายที่ไม่ได้มาดี
              ทุกวันนี้ผืนป่า ฟากฟ้าจักโดนลดทอน บั่นทำลายไปมากนัก ความคิดสิเน่หาอาทร จักยอมเอื้อใจไขหาข้ออ้าง สองมือของนางจึงสร้าง ความสงบสู่ปวงธรรมชาติ

     

    โอบอ้อม รักษาไว้

    ปลูกจิต เคารพใจทั้งสอง

    แล้วอ้อนวอน ให้จงรัก
     

              “มนุษย์เอ่ยรู้ไหมใครเล่า จะนำเจ้าสู่หนทางอันหลากหลาย อ๊อกซิเจนที่เจ้าใช้พลันมลาย ด้วยน้ำมือน้ำกายพวกเจ้าเอง เหนื่อยไหมเจ้ากับการทำลายนี้ ตัดไม้ไซร้ทำไม่รู้ไม่ชี้เห็น ข้าทุกข์ปมกับการทำของเจ้าเป็น เฉกเช่นคนทำลายบ้านตนเอย” 

    น้ำเสียงนวลประวิงขออยู่ร่ำๆ นางทุกข์นำพาจิตให้หม่นหมอง เพราะพวกเราทำลายเขาใช่ไหมหนอ นั้นก็ขอให้รักษ์ธรรมชาติเพื่อนางและตัวเราเถิด


    Talk

    บทความนี้สร้างขึ้นเพียงเพราะงานวิทยานิพนธ์เท่านั้น แต่ผู้ใดที่หลงเข้ามา ข้าขอกล่าวไว้ว่า ท่านควรจักรักษ์ธรรมชาติไว้ ไม่ใช่เพื่อใครแต่เพื่อเรา ชีวิตเรา เราคิดว่ามีค่า ต้นไม้ธรรมชาติก็มีค่าเฉกเช่นเดียวกัน รักเขาเท่าที่เขาให้เรามีลมหายใจ ดูแลเขาให้ดีเพราะทุกวันนี้มันเริ่มจนลดลงแล้ว

                                                                                       เฮอร์ไบโอนี่ เฟนดิ บริสเก็ต

                                                                                   นักศึกษามหาวิทยาลัยดาร์คแลนด์


    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    คำนิยม Top

    ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

    คำนิยมล่าสุด

    ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

    ความคิดเห็น

    ×