[Alice in Wonderland]อลิซ ผจญภัยแดนมหัศจรรรย์

เบิกโรง...โพรงกระต่าย

ในบ่ายที่ดวงอาทิตย์ทอแสงเรืองรองดุจทองอร่าม

พวกเราล่องลอยไปอย่างช้าๆ

ด้วยกรรเชียงทั้งสองและฝีมืออีกนิดหน่อยของเรา

ด้วยแขนเล็กๆ ที่ง่วนอยู่กับการตีกรรเชียง

ขณะที่มือน้อยๆ นั้น

ดูเหมือนจะไม่ได้ทำอะไรให้เป็นประโยชน์

การท่องเที่ยวพเนจรของเรากำลังดำเนินไป

โอ้ ความโหดร้ายทั้งสาม! ปรากฏขึ้นในยามนี้

ท่ามกลางบรรยากาศประดุจฝัน

การวิงวอนขอชีวิตช่างแผ่วเบาเสียเหลือเกิน

เราถูกพัดพาประดุจขนนกที่ล่องลอย!

แล้วน้ำเสียงอันน่าเวทนาเพียงหนึ่งเดียวนั้นจะทำเช่นไร

จึงจะสามารถต้านทานความโหดร้ายทั้งสามนั้นได้

และแล้วพรีมาจอมเผด็จการก็ลั่นวาจาขึ้น

เธอสั่งให้ ‘เริ่มเรื่องได้’

น้ำเสียงที่อ่อนโยนของซีกันด้าเอ่ยว่า

‘มันจะเป็นเรื่องเหลวไหลไร้สาระทั้งนั้น’

ขณะที่เทอร์เรียกำลังจะขัดขั้น

ก็เหลือเวลาไม่ถึงเสี้ยวนาทีแล้ว

ไม่ช้าความเงียบสงัดก็เข้ามาครอบครอง

ในโลกแห่งจินตนาการที่พวกเขาตามหา

เด็กน้อยช่างฝันกำลังมุ่งหน้าไปสู่ดินแดน

แห่งความอัศจรรย์อันแปลกใหม่

ที่สามารถเอื้อนเอ่ยทักทายกับวิหคและสัตว์ป่า

ไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นไปได้

เมื่อเรื่องราวต่างๆ ค่อยๆ พรั่งพรูออกมา

ดินแดนแห่งจินตนาการก็ค่อยๆ เหือดแห้งไป

ความอ่อนล้าจากการมุ่งหน้าฝ่าฟันก็บังเกิดขึ้น

จึงจำต้องพักการผจญภัยเอาไว้ก่อน

‘ครั้งหน้ายังมี’ ‘รอไว้คราวหน้า’

น้ำเสียงแห่งความสุขสันต์ตะโกนก้อง

ด้วยเหตุนี้ตำนานแห่งดินแดนมหัศจรรย์จึงงอกเงยขึ้น

อย่างช้าๆ ทีละเรื่อง

ความประหลาดอัศจรรย์ของมันเผยโฉมออกมา

บัดนี้ ตำนานได้เริ่มขึ้นแล้ว

จุดหมายที่เรามุ่งหน้าไปด้วยความเบิกบานนั้น

อยู่ภายใต้ดวงตะวันที่กำลังจะลาลับ

เรื่องเล่าของหนูน้อยอลิซ ถูกหยิบยกขึ้นมา

และได้ประทับตราตรึงอยู่ในความฝันของเด็กๆ

สถิตอยู่ในความทรงจำอย่างน่าพิศวง

ดุจพวงพฤกษาที่ร่วงโรยของนักเดินทาง

ที่ถูกเก็บรักษาไว้ในดินแดนอันห่างไกล