คลังเก็บของ【 Diabolik Lovers】แปลไทย ★

ลำดับตอนที่ #189 : # Diabolik Lovers : [ Spoil ] เนื้อเรื่อง & ฉากจบ「Yuuma」# ภาค Dark Fate '

# Diabolik Lovers : [ Spoil ] เนื้อเรื่อง & ฉากจบ「Yuuma」# ภาค Dark Fate '

(ﾉ´ヮ´)ﾉ*:･ﾟ✧ [ Spoiled ] ฉากจบทั้งสามแบบภาค Dark Fate ของ Mukami Yuma 

 

✿ SPOILER ALERT !

- แอดเป็นคนสรุปเองค่ะ จะเอาไปก็เครดิตด้วยนะ

- Credit : www.fb.com/dialoversth

- ผิดพลาดแจ้งได้ค่ะ

 

* ความเดิมคือในงานเลี้ยงที่คาร์ลจัดเกิดความวุ่นวายขึ้น ..

＿＿＿＿＿＿＿＿＿＿＿＿＿＿＿＿＿＿＿＿＿＿＿＿＿＿＿＿＿

 

# Good End

 

เมรุสึโผล่มาข้างหลังและใช้ปืนยิงยูมะ .. ชูบอกว่านั่นเป็นปืนที่ใช้สำหรับฆ่าแวมไพร์ .. เรย์จิโผล่มาถามชูว่าทำไมถึงไม่ยอมบอกความจริงกับยูมะไปเรื่องที่เขาเป็นคนเผาหมู่บ้านของยูมะตอนเด็กๆ ยุยบอกให้ทั้งสองคนหยุดสักที ตอนนี้ควรจะช่วยยูมะก่อน เรย์จิบอกว่าไม่จำเป็นเพราะเดิมทีบ้านมุคามิกับซาคามากิก็ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอยู่แล้ว แต่ชูบอกว่าเป็นคำขอร้องจากเขา .. เรย์จิบอกว่างั้นก็ก้มหัวขอร้อง เขาจะยอมเก็บไปคิดก็ได้ .. 

 

ชูตอบตกลง ..และก้มลงขอร้องเรย์จิให้ช่วยยูมะ .. แล้วบอกว่าเขาอยากช่วยเพื่อนของเขาเท่านั้น แต่เรย์จิบอกว่าถ้าโดนยิงที่แขนก็ยังพอตัดแขนออกไปได้ แต่นี่ยูมะถูกยิงที่หลังทำให้มีสิทธิ์รอดยาก 

 

พวกบ้านมุคามิที่เหลือก็วิ่งเข้ามา .. พวกเขาบอกว่าในปราสาทมีต้นตระกูลอยู่ แค่ลำพังพวกเขาไม่สามารถทำอะไรได้จึงขออยากยืมพลังของพวกชูและเรย์จิด้วย ชูบอกว่าเข้าใจแต่ก็ทิ้งยูมะไว้แบบนี้ไม่ได้ .. ทันใดนั้นคาร์ลก็โผล่มา ..ยุยขอร้องให้เขาช่วยยูมะที 

 

พวกรุกิและชูตัดสินใจไปจัดการกับต้นตระกูล ยุยขอร้องคาร์ลอีกครั้ง แต่คาร์ลบอกว่าไม่มีความหมายอะไรที่จะช่วยเพราะว่าถึงจะช่วยไปยูมะก็ไม่สามารถเป็นอดัมได้อยู่ดี ยุยบอกมันไม่เกี่ยวอะไรกันสักหน่อย สำหรับเธอยูมะคุงเป็นคนสำคัญ อดัมอีฟอะไรไม่เกี่ยวทั้งนั้น เธอแค่ต้องการช่วยยูมะเท่านั้น ไม่ว่าวิธีไหนเธอก็จะทำเพื่อช่วยเขา 
 

(ยูมะ : เรื่องนั้นจะเป็นยังไงก็ช่าง แต่อย่าทำอะไรบ้าๆนะ)

 

คาร์ลบอกว่าถ้าต้องการจะช่วยชีวิตยูมะเธอเองก็ต้องแลกสิ่งที่หนักหนาพอๆกัน ยุยคิดว่านั่นหมายถึงชีวิตของเธอนั่นเอง .. ยูมะที่ได้ยินแบบนั้นก็ห้ามยุย ถ้าชีวิตของเธอจะต้องสูญเสียไปก็ไม่มีความหมายอะไรที่จะมีชีวิตอยู่ต่อ ขอร้องล่ะ .. อย่าทำอะไรบ้าๆเลยนะ แต่เธอไม่ฟัง .. เธอแค่ต้องการจะช่วยเขาเท่านั้นถึงแม้จะต้องแลกด้วยชีวิตของเธอก็ตาม 

 

คาร์ลบอกว่าเธอสมกับเป็นอีฟที่เขาเลือกจริง ๆ .. เขาบอกว่าให้มอบเลือดของเธอให้กับยูมะซะ เลือดของเธอมีความสามารถพิเศษ เป็นพลังที่สามารถเปลี่ยนแปลงไวรัสแวมไพร์ได้ หลักฐานนั้นก็คือ " ถึงแม้เธอจะถูกดูดเลือดแค่ไหนก็ไม่กลายเป็นแวมไพร์ " ถ้ามอบเลือดให้ยูมะ ยูมะก็จะไม่เป็นแวมไพร์อีกต่อไป นั่นก็จะสามารถช่วยชีวิตยูมะได้นั่นเอง แต่ว่ามันต้องใช้เลือดในปริมาณที่เยอะมาก อาจจะต้องใช้เลือดทั้งร่างของเธอเลยก็ได้ ต่อมาเธอกรีดข้อมือของตัวเองและให้ยูมะดื่ม 

 

→ ตัดฉากมาที่บ้าน

 

ยุยฟื้นขึ้นมา ตอนนี้จันทรคราสได้หมดไปแล้ว .. เธอพบกับยูมะที่กำลังนอนอยู่ข้าง ๆ เขาบอกว่าจะช่วยเขาก็ดีอยู่หรอ แต่ถ้านั่นมันต้องแลกด้วยชีวิตของเธอมันก็ไม่มีความหมายอะไร .. 
 

(โคว : อุ๊ย สงสัยจะเข้ามาขัดซะแล้ว)

 

พวกโควเข้ามาในห้อง .. พวกเขาบอกว่า ทั้งเธอและยูมะหลับไปหลายอาทิตย์เลยล่ะ ส่วนคนที่ยิงยูมะ โดนชูกับเรย์จิจัดการไปเรียบร้อยแล้ว ส่วนชินกับคาร์ลาก็ถูกคาร์ล ไฮนซ์กักขังเอาไว้ที่ส่วนลึกของโลกปิศาจเหมือนเดิม .. และยูมะชวนยุยออกไปข้างนอก 

 

→ ( CG )
 

 

ยูมะ : เฮ้อ .. ฟ้าสีครามแบบนี้ไม่คิดว่าจะเป็นโลกปิศาจเลยนะเนี่ย พอมองท้องฟ้าแบบนี้แล้วก็นึกถึงตอนเด็กๆขึ้นมาเลย ในตอนที่หนีออกมาจากสถานเด็กกำพร้ากับพวกรุกิ ตอนนั้นท้องฟ้าเป็นสีครามแบบนี้เลย ที่ผ่านมาฉันพบกับโชคชะตาเรื่องราวโหดร้าย .. ไฟไหม้ .. ครอบครัวและเพื่อนทุกคนก็ตายกันไปหมด .. ในตอนที่ความทรงจำหายไปก็ถูกทำให้กลายเป็นแวมไพร์ แต่ว่าพอได้พบกับเธอ แล้วก็สามารถกลับมาเป็นมนุษย์ได้อีกครั้ง 

ยุย : เอ๋ ? 

ยูมะ : หา ? ยังไม่รู้ตัวหรอ ? ฉันไม่ใช่แวมไพร์อีกต่อไป .. เพราะได้ดื่มเลือดของเธอไปในปริมาณมากน่ะนะ 

ยุย : ( จะว่าไป คาร์ลไฮนซ์ซังก็พูดเรื่องนี้นี่นา .. ว่าเลือดของฉันมีพลังพิเศษสามารถเปลี่ยนแปลงไวรัสแวมไพร์ได้ ) ถ้างั้นหลังจากนี้ฉันก็จะมีชีวิตอยู่ในช่วงเวลาที่เหมือนกันน่ะสิ .. ในฐานะมนุษย์ 

ยูมะ : อ่า .. แล้วก็ในฐานะคนรักด้วย ..

ยุย :เอ๋ ! 

ยูมะ : หา ? ทำไมต้องหน้าแดงด้วย ก่อนหน้านี้เราก็เป็นคนรักกันอยู่แล้วนี่นา ป่านนี้แล้วจะมาอายอะไรอีก .. 

ยูมะ : ขอบคุณนะยุย ..

ยุย : เอ๋ ?

ยูมะ : ขอบคุณนะที่มาชอบฉัน ขอบคุณที่ได้เจอกัน .. เป็นเพราะมีเธออยู่ .. ทำให้ฉันสามารถชนะโชคชะตาที่แสนโหดร้ายมาได้ .. สามารถเปลี่ยนท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยความมืดมิด มาเป็นท้องฟ้าสีครามที่งดงามได้ขนาดนี้ .. นี่ยุย ..หลังจากนี้ก็อยู่ข้างๆฉันซะ ฉันเองก็จะไม่ปล่อยเธอไปอีกเป็นครั้งที่สอง ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ก็จะปกป้องเธอ เพราะงั้นเธอก็มาอยู่ข้างๆฉันซะ .. ตลอดไป .. 

ยุย : ยูมะคุง .. แน่นอน .. เรามาเดินไปด้วยกันเนอะ 

ยูมะ : อ่า .. ฉันรักเธอนะ .. ยุย ..

 

- The End -
 

____________________________________________________

 

# Normal End

 

เรย์จิโผล่มาพร้อมกับดาบเขาเข้ามาเพื่อจะฆ่ายูมะทิ้งซะ ถ้าจะแค้นก็ไปแค้นชูซะ ยูมะก็ถามว่ามันเรื่องอะไรกัน เรย์จิบอกว่าคงรู้ความจริงจากชูแล้วใช่มั้ย เรื่องที่เขาเป็นคนเผาหมู่บ้าน แต่พอเห็นสภาพยูมะที่ยังอยู่นิ่งได้ ชูคงจะพูดอะไรปกป้องเขาสินะ ยูมะบอกว่า ใช่ ชูบอกเขาว่าจริงอยู่ที่เรย์จิเป็นคนเผาแต่คนที่ทำให้เรย์จิทำแบบนั้นคือตัวของเขา(ชู)เอง 

 

เรย์จิบอกว่าทั้งๆที่เกลียดเขาแท้ๆ แต่ทำไมถึงไม่ยอมทำอะไรเลย เขาเกลียดคนที่ชื่อชูจนแทบทนไม่ไหว เขาจะฆ่ายูมะ เพราะงั้นชูจงเกลียดเขาซะ จงคิดว่าทั้งหมดเป็นความผิดของเขาซะ ชูบอกว่าถ้างั้นก็ฆ่าเขาสิ .. 

 

ชูบอกว่าตราบใดที่เขามีชีวิตอยู่ ความเจ็บปวดของเรย์จิก็จะไม่หายไป .. เพราะงั้นก็ฆ่าเขาซะตรงนี้เลย .. เรย์จิบอกว่า .. เขาเกลียดนิสัยแบบนี้ของชูที่สุดเลย .. (เรย์จิตรงนี้เสียงเหมือนร้องไห้เบยอะ) เรย์จิวางดาบลง ชูจึงยื่นมือเข้าไป .. แล้วบอกให้เรย์จิจบเรื่องทุกอย่างด้วยกันเถอะ .. ก่อนที่เรย์จิจะยื่นมือเข้าไปหา .. ทันใดนั้น .. ชินก็โผล่มาแล้วก็ฆ่าชูทิ้งต่อหน้าเรย์จิกับยูมะ ชินบอกว่าเขาเองก็พอเข้าใจความรู้สึกของเรย์จิเหมือนกัน เพราะงั้นเขาจะฆ่าชูให้แทนเอง .. เรย์จิหยิบดาบขึ้นมาเพื่อจะฆ่าชินแต่ก็สู้ไม่ได้ .. ทำให้เขาโดนฆ่าแทน 
 

 

ชินหันมาหายูมะ เพื่อจะฆ่าทิ้ง (คือก่อนหน้านี้ชินโกหกคาร์ลาว่าฆ่ายูมะไปแล้วถ้าคาร์ลามาเห็นว่ายูมะยังไม่ตาย เขาต้องโดนพี่ฆ่าแน่ๆ) เพราะงั้นก็รีบๆตายซะ .. ยูมะหันมาบอกยุยให้หนีไปเขาจะถ่วงเวลาให้เอง แต่ยุยไม่ยอมไปเธอเข้าไปรับดาบแทนยูมะ ..

 

(ด้านล่างนี้เสียงพี่แกร้องไห้ไปพูดไปเลยอะ ฮือ ..)

 

ยูมะ : เฮ้ .. ยุย .. ทำอะไรลงไป .. ทำไม ..ทำไมทำเรื่องแบบนี้ !

ยุย : (ดีจังที่ยูมะคุงไม่เป็นอะไร) 

ยูมะ : .. เฮ้ ทำใจดีๆไว้นะ ได้ยินฉันมั้ย ! เฮ้ !

ยุย : (ยูมะคุง .. ร้องไห้อยู่ .. ขอโทษนะ แต่ดีใจจังเลยนะที่ยังไงซะ ก็ได้อยู่ข้างๆยูมะคุงในวาระสุดท้าย) .. รัก .. 

* ยุยตาย *

ยูมะ : ยุย ... นี่ .. ล้อเล่นใช่มั้ย .. หยุดล้อเล่นสักทีเถอะ ..

ชิน : อ่า .. แย่แล้ว ทำยังไงละเนี่ย .. 

ยูมะ : .. ชิน .. แก .. !!

ชิน : อ่า .. หนวกหู ตอนนี้กำลังใช้ความคิดอยู่นะหุบปากไปซะ !

*ชินเตะยูมะ*

ยูมะ : อ๊าก ..

ชิน : อ๊ะ .. ที่จำเป็นก็คือเลือดของผู้หญิงคนนี้นี่นา เพราะงั้นเอาหัวใจออกไปก็พอสินะ ..

ยูมะ : .. คิดว่าจะ .. ยอมให้ทำเรอะ ..

ชิน : หา ? ยังจะลุกขึ้นมาอีกหรอ น่ารำคาญจริง !

*ชินทำร้ายยูมะ*

ยูมะ : อ๊าก .. 

 

แล้วชินก็ควักหัวใจของยุยออกไป ..  

 

→ เข้า CG 

 

 

พอยูมะฟื้นขึ้นมาก็มีไฟไหม้อยู่รอบๆตัวเขา (ชินเผาเพื่อไม่ให้คาร์ลามาเห็นร่างของยูมะนั่นเอง) เขาคลานเข้าไปหาร่างของยุย ที่ถูกควักหัวใจออกไป ..

 

ยุย : ไม่นะ .. ยุย ..

*ปราสาทเริ่มพัง*

ยูมะ : (อย่างน้อย .. ก็ได้อยู่กับยุย ในวาระสุดท้าย..) ยุย .. ขอโทษนะ .. ที่รักษาสัญญาที่บอกว่าจะปกป้องเธอเอาไว้ไม่ได้ .. เพราะงั้นฉันจะกอดเธอแบบนี้ .. จะไม่ปล่อยเธอไปอีกแล้ว .. ฉันสัญญาจะกอดเธอเอาไว้แบบนี้ตลอดไป .. หึหึ .. เป็นอะไรไป ผิวของเธอเย็นเฉียบเลยนะ .. ตอบหน่อยสิ .. เย็นชาจังเลยนะเธอเนี่ย .. แต่ได้ตายในกองไฟแบบนี้ก็ดีนะ .. จะได้เป็นเถ้าถ่านและสามารถเป็นหนึ่งเดียวกับเธอได้ .. ดีใช่มั้ยล่ะ ? ไม่ต้องกังวลนะ .. คราวนี้ฉันจะอยู่ด้วยตลอด .. ฉันรักเธอนะ .. ตลอดไป .. รักยุย .. ตลอดไป .. ตลอดกาล .. 

 

- The End -

____________________________________________________

 

# Bad End

 

เมรุสึโผล่มายิงยูมะแต่พลาด ก่อนที่เขาจะหนีไปได้ ยูมะก็ตามไปฆ่าเมรุสึได้ทันแล้วก็อัดเมรุสึไป แต่ทันใดนั้นก็มีเสียงหมาป่าหอน พวกเขาสองคนหนีออกไปจากเอเดนด้วยกัน เมรุสึบอกว่า .. ไม่ยอมปล่อยไปหรอก .. คลอเดเลีย .. 

 

→ ในป่า

 

พวกเขาสองคนหนีมาในป่าและตัดสินใจกลับไปที่โลกมนุษย์ แต่ก่อนจะไปท้องของหนูยุยก็ร้องขึ้นมา .. เป็นเพราะเธอไม่ได้ทานอะไรเลยนั่นเอง .. (ในสถานการณ์แบบนี้เนี่ยน๊า!) ยูมะจึงป้อนน้ำตาลก้อนให้เธอกิน แต่ว่ามันเหลือแค่ก้อนเดียว .. เขาก็เลยมากินชูการ์จัง (น้ำตาลก้อน) ที่อยู่ในปากของเธอ ด้วยการจูบ .. แต่ยุยดันไปเห็นก้อนน้ำตาลที่หล่นอยู่พอดี .. เขาก็เลยบอกว๊า โดนจับได้ซะแล้ว .. ไม่ว่าจะยังไงเขาก็อยากจูบเธออยู่แล้ว ไม่เห็นเป็นอะไรเลย .. 

 

→ กลับมาที่โลกมนุษย์

 

พวกเขาสองคนก็หวานกันไม่แคร์สื่อ ทั้งสองคนได้ข่าวเรื่องชินกับคาร์ลาถูกปราบลงได้แล้ว .. ทันใดนั้นยูมะก็ขอยุยแต่งงาน .. 
 

 

ยูมะ : แต่งงานกันเหอะ ..

ยุย : ห๊ะ .. ?

ยูมะ : ก็บอกว่าแต่งงานกันเหอะ ! 

ยุย : แต่งงาน ? ใครกับใครน่ะ ..

ยูมะ : เอ้า ฉันกับเธออะดิ จะเป็นใครได้เล่า .. เห้ย .. ร้องไห้ทำไมล่ะนั้น .. ไม่อยากแต่งหรอ ? 

ยุย : ไม่ใช่นะ .. ก็ต้องดีใจอยู่แล้ว

ยูมะ : อยากให้เธอยิ้มสักหน่อย .. แบบนี้ก็ไม่มีความหมายน่ะสิ .. ยุย .. แต่งงานกันนะ .. ฉันจะไม่ปล่อยเธอไปอีกแล้ว .. 

 

→ ตัดมาที่โบสถ์

 

วันนี้เป็นวันแต่งงานของยูมะกับยุย ในขณะที่พวกเขาสองคนกำลังสาบานรักกันและจูบกันนั้น .. เมรุสึก็โผล่มา ..

 

เมรุสึ : หาเจอแล้ว ..

ยูมะ : เมรุสึ !?

เมรุสึ : อ่า .. คลอเดเลีย ได้เจอกันสักที ..

ยูมะ : พูดบ้าอะไร ยัยนี่ไม่ใช่คลอเดเลีย ! 

เมรุสึ : อะไรน่ะ ทำไมนายถึงอยู่ข้างๆคลอเดเลียล่ะ อย่าบอกนะว่า .. คิดจะแต่งงานกับคลอเดเลีย .. 

ยุย : (เมรุสึซังเห็นฉันเป็นคลอเดเลียสินะ)

เมรุสึ : ฆ่า .. ฆ่า .. ต้องฆ่าทิ้งซะ .. ฉันจะฆ่าคนที่พรากคลอเดเลียไปจากฉัน ! 

 

ทันใดนั้นเมรุสึจะเข้าไปแทงยูมะแต่ยุยเข้ามารับแทน .. เมรุสึก็เป็นบ้าแล้วก็เดินออกไปเฉยๆเลย .. 

 

ยูมะ : เฮ้ .. ทำใจดีๆไว้นะยุย ! 

ยุย : ยูมะ .. คุง .. ดีจังที่ปลอดภัย ..

ยูมะ : อย่ามาเป็นห่วงคนอื่นสิ ทำไมเธอเข้ามาปกป้องฉันด้วย ทำไม ! 

ยุย : ก็แน่นอนอยู่แล้ว .. เพราะฉัน .. รักยูมะคุง .. น่ะสิ 

ยูมะ : นี่เธอ ..

* ยุยตาย *

ยูมะ : เธอ .. หลับอยู่ทำไม ตื่นสิ .. ลืมตา .. โกหกน่า .. เรื่องแบบนี้ .. สาบานแล้วไม่ใช่หรอ .. แต่ทำไม .. ถึง .. อ๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา !! 

 

→ ตัดฉาก 

 

ตัดมาที่บ้านมุคามิ พวกรุกิคุยกัน ว่า ยูมะคุงความทรงจำหายไปแม้กระทั่งชื่อตัวเองก็ไม่รู้ .. รุกิบอกว่า ที่เป็นแบบนั้นก็ช่วยไม่ได้เพราะเห็นยุยตายไปต่อหน้าต่อตานี่นา โควบอกว่า ถ้าเขาเป็นยูมะเองก็อยากจะลืมทุกอย่างไปซะ ..รุกิบอกว่า เป็นแบบนี้ก็อาจจะดีก็ได้นะ .. ให้เขามีชีวิตใหม่ด้วยชื่อใหม่ .. 

 

- The End -

____________________________________________________

 

* ฉากจบยูมะนี่ยาวทุกอันเลยแหะ .. =.,= ชอบอันไหนกันบ้างเอ่ย ?

 

# Credit : www.fb.com/dialoversth