Exchange Student in U.S.A. ♔ Series ♔ เจาะลึกนร.แลกเปลี่ยน

ลำดับตอนที่ #14 : ★ Book 1 : On board

Charlotte Chan♥

Book 1 : On board 


 

          คืออยากจะบอกก่อนว่า ได้โฮสต์วันที่ 1 กันยายที่ผ่านมา แบบดีใจมากอยากจะร้องไห้ ได้ไปรัฐมิชิแกนครับ อู้ววว ลั้ลลาา โอเคพอได้โฮสต์แล้วก็จัดกระเป๋า แต่คือจัดเสร็จนานแล้วครับ เตรียมตัวไว้ อิอิ ทุกอย่างเกิดขึ้นได้เสมอ :) 


 

          วันเดินทางก็มาถึงวันที่ 10 กันยายน 2557 ณ สนามบินสุวรรณภูมิ ประเทศไทยเวลา 6.50 น. (เช้า) แต่ทุกคนต้องไปสนามบินก่อนตีสี่(มั้ง) แบบคืนนั้นนอนไม่หลับกันเลยทีเดียว ไปถึงสนามบิน โหลดกระเป๋าสองใบ ใบที่สองคิดเงินเพิ่มแต่ว่าเราโชคดีเพราะว่าใบที่สองโหลดฟรี เพราะวันที่เจ้าหน้าที่โครงการจองตั๋วให้มันตรงกับโปรโมชั่นนั้นพอดี (โชคดีไปครับ) เพราะใบที่สองนั้นเพิ่มเงิน 3,000 กว่าบาท (100 ดอลลาร์) 


 

          ก่อนจะขึ้นเครื่องก็ร่ำลากับญาติพี่น้อง พ่อแม่ พี่น้องกัน แต่น้ำตาไม่ตกครับยังไม่ครับอิอิ ตอนเดินทางเค้าได้เป็นหัวหน้ากรุ้ป เพราะว่าไม่มีผู้ใหญ่เดินทางมาด้วย มีเด็กเดินทางไม่ถึง 15 คนเลยไม่มีผู้ใหญ่มาคุม (เพราะอีเด็กพวกนี้มันพึ่งได้โฮสบินเกือบรอบสุดท้าย) ต้องคอยส่งเมลบอกพี่เหมียว พี่เจ้าหน้าที่ที่ดูแลนักเรียน ว่าถึงไหนบ้างพี่เขาจะได้ไม่เป็นห่วง และพ่อแม่ไม่ห่วงด้วยเพราะพี่เค้าจะโทรบอกพ่อแม่ว่า เราอยู่จุดไหนแล้ว


 

         เดินทางสนามบินแรกเลย ไปนาริตะ ญี่ปุ่น วู้ววว นั่งอยู่บนเครื่องตั้ง ห้าชั่วโมง ปวดตูดเบาๆ แต่ว่าสายการบินน่ารัก แอร์น่ารักแบบนอบน้อมเหมือนคนไทยเพราะว่าเป็นสายการบินญี่ปุ่น ชื่อ All Nippon Airlines (ANA) ลงญี่ปุ่นไปซื้อช็อคโกแลตจ้า อันดับแรก เพราะเปลี่ยนเครื่องมีเวลาราวๆ สองชั่วโมง จำไม่ค่อยได้ขอรับอิอิ Royce จ้า อร่อยอย่าบอกใคร ห่อสีน้ำเงิน แนะนำ อิอิ
 
 

         ต่อจากญี่ปุ่นบินไปซานฟรานซิสโก อเมริกา เย้ๆๆ ถ้าจำไม่ผิดราวๆ 7-9 ชั่วโมงนะครับ ไม่มั่นใจ บินครั้งนี้แบบโอโห้ ปวดตูด นอนหลับไปหลายตื่น ตื่นมาดูหนังหลายเรื่อง แบบเหยยยย เมื่อไหร่จะถึง แบบตื่นเต้น 


 

          ไม่มีใครตกเครื่องนะ เราว่า เพราะว่าโครงการให้ไปลงที่เดียวกันหมดเลยคือซานฟรานซิสโก แล้วค่อยแยกกันไปต่อ แต่ส่วนมากจะไปต่อกันที่ โอแฮร์ ชิคาโก้ (ขออภัยหากเขียนผิด) 


 

          จากซานฟรานไปโอแฮร์ราวๆ 4-5 ชั่วโมง คือที่อเมริกาเนี่ยเครื่องบินเขาแบบนับเป็นนาทีเลยนะ แบบ 9.47 ถึงอีกสนามบิน 10.49 อะไรทำนองนั้น คือแบบเป๊ะอะ 555 


 

          พอถึงชิคาโก้แล้วเราได้นอนแบบค้างคืนที่โรงแรมหนึ่งคืนเพราะว่า สนามบินที่จะไปลงต่อนั้น มันค่อนข้างแบบไกลและไม่ไฮโซคือแบบ แอบบ้านนอกนิดนึงมั้ย 555 จริงๆคือมันไม่มีเที่ยวเวลานั้นเฉยๆ ไปถึงชิคาโก้ก็ราวๆ หนึ่งทุ่มหรือสองทุ่ม แล้วคนที่มารับเขาก็แบบพาไปรอรถโรงแรมคือนานมากกก เกือบชั่วโมงหนาวก็หนาว แเต่เมืองชิคาโก้สวยดีนะอั้ยยยยะ 


 

           พอไปถึงโรงแรมนะแก ก็เจอคนเดนมาร์กก็นอนห้องเดียวกัน เพื่อนคนไทยที่ไปด้วยกันเป็นผู้หญิงนางเลยแบบได้ไป นอนอีกห้องนึง ประเด็นคือกินพิซซ่าเว้ยคืออร่อยยยยยยยยยยย แล้วแบบตอนนั้นต้องการเน็ตมากเพราะที่สนามบินชิคาโก้ไม่มีเน็ตให้ใช้ แบบเน็ตกากเว่อร์ ขนาดซานฟรานยังมีอะ คือจะบอกว่าทุกสนามบินที่ไปลงมีเน็ตหมดครัช 


 

           ลืมบอกอีกว่าทุกสนามบินที่อยู่อเมริกา จะมีเจ้าหน้าที YFU ที่เป็น volunteer มารอรับและส่งเราขึ้นเครื่องดังนั้นเราจึงไม่ตกเครื่องนั่นเอง ยิปปี้ 


 

           แล้วเช้าวันต่อมาก็ตื่นแต่ตีห้าอาบน้ำแต่งตัวโอโห แบบตื่นเต้นจะได้เจอโฮสต์ แต่โฮสต์ไม่ได้ไปรับที่สนามบินเพราะไม่มีใครว่าง ทั้งพ่อ และพี่สาว เลยให้เจ้าหน้าที่มารับไป ออฟฟิศ ของวายเอฟยูท้องถิ่น ต้องขึ้นเครื่องจากชิคาโก้ไปลง Saginaw (ทุกคนจะอ่านว่าอะไรเอ่ยยย ตอนแรกเราอ่านว่า ซาจินอว แต่เวลาฝรั่งอ่านจะพูดเร็วมากจนคล้ายๆ ซากะนอว แต่จริงๆคือต้องอ่านว่า ซาก-อิ-นอว)


 

          พอลงสนามบินปุ้บ....ไปยื่นรอรับกระเป๋า จนใบสุดท้าย...กระเป๋าตูหายไปไหนนนนนน อยากจะร้องไห้ แล้วลงมาถึงยังไม่เจอเจ้าหน้าที่ที่มารอรับด้วยน้า คือแบบโทรศัพท์ก็ใช้ไม่ได้ อะไรก็ไม่ได้555 เลยส่งเฟซไปหาโฮสต์พี่ว่าถึงแล้ว เพราส่งบอกนางทั้งทางว่าอยู่ไหนแล้วมั้ง


 

         จนในที่สุด ถึงสำนักงานวายเอฟยูท้องถิ่น Saginaw แล้วพี่สาวฉันก็เดินเฉิดฉายมารับ ตอนนั้นช้อกมากเพราะรูปในเฟซบุ้คกับตัวจริงไม่เหมือนกันเลย แบบตัวจริงสูงมากวันมารับฉันนางใส่ส้นตึกมา โอ้โห เราเตี้ยสุดในบ้านอะ  จะบอกว่า ได้ดับเบิ้ลเพลงเม้นท์ คือมีนักเรียนแลกเปลี่ยนอยู่ในบ้านสองคน...จะเป็นตายร้ายดีอย่างไรติดต่อกันในตอนหน้านะครับ :)

 

Tata US 17 YFU#17 Thailand.