คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #47 : 24/7 Special - Byun bebear
Special :: Byun bebear :: ข่าวเดต
“ฮัชช่า บีแบร์จะรู้เรื่องนี้รึยังเนี่ยอาลู่” เสียงหวานของหมินหมินดังขึ้นเมื่อเผลอไปเห็นพาดหัวข่าวตัวเบ้งของคอลัมกอซซิบดารา...
ปาร์คชานยอลเดทสาว มีแววลุ้นขึ้น... ไม่ปฏิเสธเหมือนครั้งที่ผ่านๆมา
หลังจากวงอีเอ็กซ์โอแยกย้ายกันออกไปทำอาชีพที่ตนชอบเนื่องจากอายุ?ที่มากแล้ว.. ปาร์คชานยอลก็ผันตัวไปเป็นนักร้องเดี่ยวในลุคแบดบอยโกยใจแฟนคลับทั้งหน้าเก่าหน้าใหม่ไปเต็มๆ ถ้าจะพูดถึงเรื่องข่าวเดทแล้ว หึ หนึ่งหน้ากระดาษเอสี่ยังไม่มั่นใจเลยว่าจะเขียนชื่อได้ครบทุกคนหรือเปล่า..?
อาจจะเพราะว่าอายุที่มากขึ้น.. สมควรแก่การมีข่าวแบบนี้ประกอบกับทีมผู้ดูแลไม่ได้เข้มงวดเหมือนตอนเป็นบอยแบนด์หรือถ้าจะเรียกอีกอย่างก็คือเรื่องข่าวเดทและความแบดของปาร์คชานยอลนี่หล่ะที่เป็นจุดขายของตัวเขาเอง
“นั่นสินะ”
“แล้วอาลู่ไม่รู้เรื่องเลยหรอ?” ภรรยาคนสวยเริ่มหันไปแขวะสามีที่ขึ้นชื่อว่าเคยร่วมงานกับปาร์คชานยอลมาก่อน
“ไม่รู้จริงๆนะครับคนดี ก็ไม่ค่อยได้คุยกันนี่นา หมอนั่นน่ะงานชุมจะตาย” หันไปขโมยหอมแก้มขาวเนียนทีนึงอย่างหมั่นเขี้ยว “แล้วอีกอย่างเค้าก็ต้องถ่ายหนังทุกวันไม่ค่อยได้ติดตามข่าวใครเลย เวลาว่างก็ให้ตัวเองกับลูกหมด นี่ยังไม่รวมเวลาที่ใช้ไปกับการปั้มเจ้าตัวน้อยอีกนะ”
“บ.. บ้า นี่มันใช่เวลามาพูดเรื่องนี้มั้ยคะ” ถึงปากจะปฏิเสธไปแต่หน้านี่ก็แดงไปยันคอแหล่ว..
ลู่หานคนบ้าชอบจีบเมียตัวเอง
“ก็พูดเรื่องจริงนี่ครับ”
“พอเลยๆ อาลู่ขยับไปเลยนะ อย่ามาทำลุ่มล่าม”
รีบผลักสามีมือปลาหมึกออกไปให้ห่างก่อนจะกลับมาทำหน้าจริงจังอีกครั้ง.. เธอยังจำได้ดีว่าตอนที่ยัยบีแบร์มันเฮิร์ตเพราะข่าวเดตของชานยอลเนี่ย มันรุนแรงและน่ากลัวขนาดไหน.. เฮือก.. แอบกลืนน้ำลายลงคอ.. ครั้งล่าสุดก็เมาหัวร่าน้ำไปสามวันติด
ก็เหมือนบีแบร์จะเข้าใจสถานะตัวเองดีนะว่าคืออะไรเป็นอะไร? ไอ้ตอนภาวะปกติก็พูดดีอยู่หรอก...
‘ฉันรู้เว้ยว่าฉันน่ะเป็นแค่แฟนคลับไม่ใช่แฟนเค้า.. เค้าจะรักใครชอบใครมันก็เรื่องของเค้าส่วนฉันก็จะยืนอยู่ตรงนี้ คอยซับพอร์ทเค้าอยู่ตรงนี่!’
แต่พอเอาเข้าจริงๆ ก็คุณเธอคนแรกเลยที่ร้องไห้ฟูมฟาย โวยวายจะเป็นจะตาย.. บอกว่ารักอย่างนั้นอย่างนี้ หมินหมินอยากจะบ้าจริงๆ
แล้วพอคิดถึงครั้งนี้สิ.. พี่ๆสำนักข่าวยืนยันเลยนะว่ามีลุ้นแถมอีตาปาร์คชานยอลยังไม่ปฏิเสธด้วย.. อุ๊แม่เจ้า! นี่มันตอนอวสานของยัยบีแบร์ชัดๆ
“บีแบร์... แกสบายดีนะ”
เมื่อรวบรวมความกล้าได้ก็ตัดสินใจต่อสายไปหาเพื่อนซี้... นี่คิดไว้แล้วนะว่าคงต้องนั่งฟังเสียงคุณเธอทุรนทุรายไม่ต่ำกว่าสามชั่วโมงแล้วก็จบด้วยการไปหิ้วปีกคุณเธอกลับจากร้านเหล้า
(สบายดีสิจ๊ะ ถามแปลกๆ มีอะไรเปล่า?)
“อ...เอ่อ จะเอาหมาไปตัดขนน่ะ”
ใช่เลยๆ พอเรียนจบมายัยบีแบร์ก็เปิดร้านเพ็ทแคร์ที่ใหญ่เวอร์ อลังเวอร์แถมยังยุ่งเวอร์จนแทบจะไม่มีเวลาให้เพื่อนฝูง
(ก็เอามาสิ สำหรับแกน่ะ ฉันลัดให้ได้ทุกคิว มาเลยๆ)
“อ้อ โอเคๆ”
(ว่าแต่แกมีอะไรป่ะ น้ำเสียงดูรนๆนะ)
“คือ.. ข่าวอ่ะ”
(หืม? ข่าวอะไร)
“ข่าวเรื่องชานยอลไง”
กัดลิ้นตัวเองพูดออกไป.. ไม่ช้าก็เร็วต้องรู้อยู่ดี จะประวิงเวลาไปทำไม
(อ๋อ ข่าวเดตอ่ะหรอ?)
เฮ้ย! ทำไมมันไม่แปลกใจหรือตระหนกตกใจเลยเนี่ย...?
“ใช่.. แกโอเคบีแบร์ ไหวป่ะ ให้ฉันไปหาไหม?”
(เออ.. ฉันรู้แล้ว ไหวๆ)
บ้าน่า อย่างบีแบร์น่ะหรอจะไม่เป็นไร.. ยัยนี้มันต้องแอ๊บแข็งแกร่งไม่ให้ฉันไม่สบายใจแน่ๆเลย
“แก.. คือมีอะไรก็บอกฉันได้นะ ฉันชอบเห็นแกฟาดงวงฟาดงามากกว่าเห็นแกเงียบแบบนี้นะ”
(ฉันไม่ได้เป็นอะไรจริงๆ แกนี่ก็)
“ทำไมคราวนี้ไม่เฮิร์ตล่ะ ผิดปกติที่สุด”
บีแบร์หัวเราะคิกๆก่อนความจริงที่ทำฉันหงายเงิบจะปรากฏออกมา...
(ก็ผู้หญิงคนนั้นคือฉันคนนี้ไงจ๊ะ)
“...”
- - -
สองเดือนก่อน
ฉันเงยหน้ามองตึกสูงตระหง่านตรงหน้าที่มีป้ายชื่อภาษาอังกฤษตัวเบ้งแปะอยู่... มันคือความภาคภูมิใจของฉัน
Byun pet care clinic
ตั้งแต่ฉันเรียนจบสัตวแพทย์จากมหาวิทยาลัยชื่อดังของเกาหลีฉันก็ได้ไปร่วมงานวิจัยใหญ่ของทีมงานสัตวแพทย์ของประเทศกว่าสองปีเต็มจนเก็บเงินได้ก้อนหนึ่ง
ฉันนำมันมาลงทุนสร้างคลินิกดูแลรักษาสัตว์สุดแสนจะใหญ่โต โอ่อ่า ฟู่ฟ่าและครบวงจรที่สุดในโลกแทนคลินิกแมวเล็กๆของคุณม๊า ที่ที่ฉันเกิด โตและทำให้ฉันมีวันนี้
“ม๊าภูมิใจในตัวหนูนะลูก”
คุณม๊าหมีเดินมาหอมแก้มฉันครั้งที่ยี่สิบในรอบวัน ฉันได้แต่อมยิ้มให้คุณม๊า... ดีใจที่เห็นคุณม๊ายิ้มได้ต่อไปนี้คุณม๊าก็ไม่ต้องทำงานหนักอีกแล้ว ฉันตั้งใจจะให้คุณม๊ามาเป็นเจ๊นั่งหน้าเคาท์เตอร์แบบสวยๆ ไม่ต้องไปเหนื่อยทำงานผ่าตัด ล้วงขี้ ล้วงไส้น้องแมวน้องหมาอีกต่อไป.. คุณม๊าเหนื่อยมามากพอแล้ว
แต่ด้วยวิญญาณสัตว์แพทย์สาวที่สิงร่างของคุณม๊าอยู่ ไม่ยอมเนี่ยสิ.. ฉันเลยต้องยอมให้คุณม๊ามาเป็นสัตวแพทย์สาวที่อายุมากที่สุดในคลินิก.. เอาเถอะค่ะ คุณม๊าชอบอะไรบีแบร์ก็ชอบด้วย
“ขอบคุณน้า~”
ฉันรับกล่องของขวัญจากเพื่อนที่มหาวิทยาลัยแล้ววางมันลงบนโต๊ะยาวก่อนจะผายมือให้แขกเข้าไปในคลินิก.. วันนี้ฉันจัดงานเลี้ยงฉลองเปิดคลินิกน่ะ ฮิฮิ
“การแสดง แสงสีเสียงพร้อมนะโอเทา” ฉันหันไปถามเพื่อนซี้ที่ยืนเก๊กหล่ออยู่ข้างๆ เพื่อนคนนี้จบนิเทศมา เลยอาสาดูแลด้านความบันเทิงในงานให้
“โคตรเรียบร้อย”
“เออ แล้วตรงหน้าเวที เห็นแม่บ้านบอกว่ามีไฟไม่ติดดวงนึง ฝากดูให้ด้วยนะ”
“โอเคครับคุณบีแบร์”
สาบานได้ว่าน้ำเสียงของโอเทาไม่ได้ประชดฉัน.. แต่เอาเถอะวันนี้ฉันยุ่งมากจนแทบจะไม่มีเวลามาต่อล้อต่อเถียงกับใคร
“เหนื่อยมั้ยหืม?” โอเซฮุนเดินมาจากด้านหลังร้านเข้าชาร์จตัวโอเทาทันทีก่อนจะยกมือใหญ่ขึ้นยีหัว ตาหยีมองมาที่คู่รักของตัวเองด้วยแววตาฉายความเอ็นดู
“ไม่เลย แล้วตัวเองล่ะ”
“ก็นิดหน่อย”
“งั้นกินน้ำก่อน” คนคุมการแสดงยื่นแก้วน้ำของตัวเองให้คนตรงหน้าพลางส่งส่ายตาหยาดเยิ้มให้
เหอะ! ทำอะไรไม่เกรงใจคนโสดบ้างเล๊ย ถ้าเป็นเมื่อก่อน บอกเลยว่าสาววายอย่างฉันคงได้กรี๊ดสลบเมื่อได้เห็นโมเม้นต์แบบนี้
ตอนอยู่มัธยมนะ ฟิคเรื่องไหนดีเรื่องไหนเด็ดมาถามเจ๊ยิ่งเรื่องไหนมีเอ็นซีมีฉากคัทแบบหนักๆมาๆ เล่าแค่เรื่องย่อเจ๊ก็บอกชื่อเรื่องให้ได้ พอได้เห็นโมเม้นต์ของเหล่าอปป้านี่เหมือนยาชูกำลังเลย... แต่ตอนนี้ไม่แล้วล่ะ พอโตขึ้นความคิดอะไรหลายๆอย่างมันก็เปลี่ยนยิ่งอายุมากขึ้นจนจะแตะเลขสามแบบนี้แล้วด้วย ถ้าได้เห็นโมเม้นต์ชายชาย เจ๊อยากจะอกแตกตายเพราะนั่นมันหมายความว่าโลกที่แสนแร้นแค้นมนุษย์เพศชายกำลังสูญเสียทรัพยากรอันมีค่าไป...
เจ๊อยากเจอชายแท้ เจ๊อยากแต่งงานมีครอบครัวแล้วเข้าใจเจ๊นะ TT
“ดูสิว่าฉันพาใครมา” สองสามีภรรยาเดินควงแขนกันเข้ามาเห็นแวบๆว่ามีใครเดินตามมา.. เฟรดเดอริกละมั้ง บ้าน่า.. เฟรดว่างมาตอนเย็นๆ
พูดถึงเฟรดแล้วก็ช้ำใจใช่ย่อยค่ะ.. ฮื้อ หลอกให้รักให้หลงตั้งนานสองนาน พึ่งมารู้ทีหลังนี่แหล่ะค่ะว่าชายคนนี้เค้าไม่ชอบชะนี บีแบร์อยากร้องไห้ T_T
เกิดเป็นชะนี นี่ลำบากจริงๆ
“สวัสดีครับ” เสียงทักทายในโทนทุ้มต่ำทำให้ฉันต้องช้อนตาขึ้นมอง.. หืม รองเท้าหนัง ชุดสูทซะด้วย
“ช..ชานยอล”
ฉันทำตัวไม่ถูกเลยค่ะ มือไม้มันสั่นไปหมดยอมรับว่าเลิกตามติดไอดอลไปซักพักแล้ว.. แต่พอได้เห็นใจมันก็เต้นแรงเหมือนกลับไปสิบแปดอีกครั้ง.. ป..ปาร์คชานยอล
“ผมไม่มีบัตรเชิญครับ ไม่ทราบว่าจะเข้างานได้ไหมคุณบีแบร์”
ฉันอ้าปากเหวอ ยังตกตะลึงกับเหตุการณ์ข้างหน้า..เรียกชื่อฉันด้วย.. แถมยังมาส่งยิ้มเจ้าเล่ห์ให้อีก โง้ยย~ พี่ปาร์คอยากได้อะไรเอาไปเลยค่ะ
“สงสัยจะเข้าไม่ได้ แย่จัง อยู่หน้างานก็ได้ครับ.. ผมแค่อยากมาแสดงความยินดีกับแฟนเกิร์ลหมายเลขหนึ่งของผม ยินดีด้วยจริงๆนะครับ ^^”
พี่ปาร์ค.. ขอร้องอย่าแอทแทคน้องแบบนี้ ฮรื้ออออ
“ข..ขอบคุณค่ะ เข้าได้นะคะ เข้างานได้เลยสำหรับคุณแล้ว แขกวีไอพีเลยล่ะค่ะ”
ปาร์คชานยอลหัวเราะร่า ประสานมือไว้ที่หน้าขาอย่างสำรวม
“ผมอยู่ช่วยงานคุณบีแบร์ดีกว่าครับ”
คนบ้า.. ปาร์คชานยอลคนบ้า งื้อๆๆๆๆ
- - -
“เห้ย! นี่แกอย่าบอกนะว่าที่ฉันกับอาลู่ชวนชานยอลมาวันนั้น.. จะเป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องนี้”
ฉันร้องเสียงแหลมกระแทกใส่โทรศัพท์... คือเมื่อเดือนสองเดือนก่อนยัยบีแบร์จัดงานเลี้ยงที่คลินิกใหม่ ฉันก็เลยให้อาลู่สะกิดชานยอลมาร่วมงานหน่อย.. กะให้เป็นของขวัญกับยัยบีแบร์
ใครจะไปคิดล่ะ ว่าฉันได้มอบของขวัญชิ้นใหญ่ที่สุดในโลกให้บีแบร์
(ก็อืม)
“ยังไงเนี่ย? ทำไมฉันไม่รู้”
(ก็ฉันไม่ชัวร์นี่แก.. หลังจากวันนั้นเค้าก็มาหาฉันบ๊อยบ่อย)
“จริงปะเนี่ย?”
(ฉันจะโกหกแกทำไมล่ะ)
ฉันละหมั่นไส้เสียงคุณเธอจริงๆ เสียงราวกับผู้ชนะสิบทิศ.. อืม จะว่าบีแบร์เป็นผู้ชนะสิบทิศก็ได้ ก็เธอได้ครอบครองปาร์คชานยอลนักร้อง นักแสดงชื่อดังนี่!
“แล้ววันนี้ชัวร์ยัง?”
(ก็... )
“บีแบร์!”
(เอ่อๆ.. ชัวร์แล้ว เค้าขอคบฉันมาได้อาทิตย์กว่าแล้ว...)
______________________________________________________________________
แต่ละคนก็คงมีหลากหลายอารมณ์ไป เอาเป็นว่าอย่าคิดมากนะ.. อยู่กับโลกความจริงมากๆ
แล้วก็อย่าลืมโลกมโนปีโป้โย้โฮโลกนี้ด้วย เคปะ..!
ลงแระ.. พรุ่งนี้มาต่อที่เหลือ
รีบอ่านรีบเม้น
ถ้าจะดีก็ช่วยโปรโมทฟิคเก่าแก่เรื่องนี้หน่อยนะ แชร์ก็ได้ ใส่แท็กก็ดี
ถือว่าเป็นค่าจิ้มคีย์บอร์ดก็แด้ะ ค่าคิดพล็อตกิ๊กก๊อกก็แด้ะ อิอิ(ทวงบุญคุณอีกนะแก 55555555555555)
#fic247bwu
ขอบจึยทุกโคนนนนนนน รักทู๊กคนนนนน ไม่ต้องคิดมาก!! ย้ำอีกที จู๊บ
อซฟ.คนเก่งหมาเบ่งขี้ใส่ยังสู้ไหว ฮึบ!
20 มิ.ย. 57
_______________________________________________
จบแล้ว จบจริง จบแบบนี้แหล่ะ จบแค่นี้พอ
ไม่สันทัดชานแบค แต่ไม่อยากให้น้องแบร์เหงา(จริงๆนางก็ไม่เหงาล่ะป่ะ ... อู๊ยแค่แซวเล่น)55555
ไปจริงๆแล้ว ขอบคุณอีกทีที่อยู่ด้วยกันมาจนถึงตอนนี้ 4 เดือนกับ 22 วัน
ฟิคจบเราไม่จบไปโคยกันได้นะ @paopaomaa
ลาแล้ว สวัสดีค่ะ
24มิ.ย 57
ความคิดเห็น