Mine's The Secret

ลำดับตอนที่ #116 : Faris Mur Badilonia[Bodyguard องครักษ์พิทักษ์แวมไพร์]

 

 บทที่ต้องการ ; แวมไพร์หนุ่มผู้มองมนุษย์เป็นแค่อาหาร

ชื่อ - นามสกุล ; ฟาริส มัวร์ บาดิโลเนีย

อายุ ; 24
 

เพศ; ชาย

ประวัติ ; ชายหนุ่มรูปงามนาม “ฟาริส” ผู้เกิดและเติบโตมาในวงสังคมชั้นสูงของเหล่าแวมไพร์ซึ่งเขาถูกอบรมสั่งสอนมาว่าแวมไพร์ผู้ดีต้องไม่เป็นมิตรกับมนุษย์และมองพวกมันเหล่านั้นเป็นแค่อาหารชั้นเลิศที่วางอยู่บนโต๊ะอาหารหรูของพวกเขาเท่านั้น เขาก็ปฏิบัติตามคำสั่งสอนเรื่อยมา แต่เขาก็มีพี่สาวหัวรั้นนาม “แพททรีเซีย” ที่ใจดีกับพวกมนุษย์(ความจริงเธอใจดีกับทุกคนนั่นแหละ)และชอบไปเที่ยวเมืองมนุษย์บ่อยๆ ทำให้ฟาริสโมโหอยู่บ่อยครั้งแต่เขาก็ไม่เคยห้ามพี่สาวตัวเองได้เลย จนครั้งหนึ่งแพททรีเซียชวนเขาไปเที่ยวเมืองมนุษย์ ทีแรกจะไม่ไปเสียเหตุเพราะรังเกียจที่จะไปอยู่ในฝูงมนุษย์ที่เดินกระทบไหล่มี้ดแอนด์กรี้ด(?)เขา ท้ายที่สุดแพ้ลูกอ้อนของพี่สาวตนจึงยอมไปแต่โดยดี วางทริปตะลอนเมืองมนุษย์(?)นี้ว่าจะไปกันในตอนกลางคืนและรีบกลับมาให้ทันเช้า แต่ทว่าเกิดเรื่องไม่คาดฝันขึ้น ขณะไปเดินแถบร้านค้าฝูงชนเดินกันเบียดเสียดและแพททรีเซียแวะร้านนั้นทีร้านนู้นทีทำให้ฟาริสพลัดหลงกับแพททรีเซีย เขาตามหาจนเช้าแต่ก็ไม่พบจึงยอมพักที่เมืองมนุษย์ต่อและตามหาพี่สาวต่อไป จนกระทั่งเวลาพลบค่ำ เขาได้ยินชาวบ้านพูดกันว่าในกลางดึกนี้จะมีการบูชายันต์แวมไพร์สาวผู้มีเรือนผมสีขาวและนัยน์ตาสีแดงที่ลัทธิไล่ล่าแวมไพร์ซึ่งเป็นลักษณะที่ตรงกับแพททรีเซีย ด้วยความหยิ่งยะโสเขาไม่ยอมถามเส้นทางในการไปสถานที่ที่จะบูชายันต์ เขาออกตามหาต่อไปจนกลางดึกในป่าช้าทางใต้ของเมืองเขาพบว่าแพททรีเซียถูกตรึงด้วยตะปูเงินและถูกมัดด้วยเชือกเลือดสีแดงไหลเป็นทางยาว ฟาริสพยายามจะวิ่งเข้าไปช่วยแต่ผู้คนแออัดมาก เขาไม่สามารถฝ่าฝูงชนและเหล่าสาวกของลัทธิไล่ล่าแวมไพร์ได้เลย ผู้นำลัทธิจุดไฟตรงกองไม้ที่เตรียมไว้ เสียงกรีดร้องของหญิงสาวดังกึกก้องป่าช้า ภายในเวลาเพียงชั่วพริบตาเพลิงกาลได้ผลาญแพททรีเซียขณะที่ฟาริสสามารถแหวกฝูงชนมาได้พอดี ไฟไหม้ตัวหญิงสาวไปเกือบครึ่งแม้จะร้อนเพียงใด ฟาริสไม่ทันคิดกระโจนเข้าไปในกองเพลิง ดึงตะปูเงินที่ตอกฝ่ามือของพี่สาวออก แม้มันจะไหม้ผิวและมือของเขามันก็ไม่เจ็บปวดเท่ากับสิ่งที่พวกมนุษย์ก้อนเนื้อทำเอาไว้กับพี่สาวของเขา ขณะที่เขาพาแพททรีเซียลงมา ร่างที่กระโปรงสีขาวขาดวิ่น ส่วนเท้าทั้งสองข้างและขาขวาไหม้จนทำให้เห็นเนื้อสีชมพู เขาค่อยๆอุ้มเธอขึ้นมา ท่ามกลางสายตาของเหล่าสาวกลัทธิไล่ล่าแวมไพร์และชาวบ้าน ผู้นำลัทธิสั่งสาวกให้จับตายฟาริสและแพททรีเซีย ฟาริสได้แต่เก็บความแค้นนี้ไว้ในใจและตัดสินใจหนีพาร่างพี่สาวไปให้พ้นจากพวกมนุษย์ก้อนเนื้อพวกนั้น จนกลับมายังคฤหาสน์ของตน แพททรีเซียได้รับบบาดเจ็บค่อนข้างสาหัส ส่วนเขาที่มือมีรอยไหม้เป็นทางยาวจากการสัมผัสกับตะปูเงิน เหตุการณ์ในครั้งนั้นทำให้เขาจำไปจนวันตายว่าพวกมนุษย์นั้นไว้ใจไม้ได้และทำให้เขาเกลียดมนุษย์เข้ากระดูกดำ ส่วนแพททรีเซียน่ะหรือยังคงมองโลกในแง่ดีเหมือนเดิม(?)

ลักษณะ ; ชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่งด้วยความสูง 186 เซนติเมตร เขามีผิวขาวราวกับปุยนุ่นและนุ่มนิ่มเหมือนก้นเด็ก ใบหน้าเรียวยาวรับกับทรงผมที่ไว้ผมปรกหน้าลงมาเล็กน้อยและด้านหลังไว้ยาวประบ่าซึ่งเป็นลอนมาตั้งแต่เกิด จุดเด่นอยู่ที่ดวงตาคมกริบคล้ายเหยี่ยว นัยน์ตาสีแดงดั่งโลหิตที่มักจะมองตาขวางบ่อยครั้ง ขนตายาวงอน จมูกโด่งรั้นได้รูป ริมฝีปากบาง

จุดเด่น ; นัยน์ตาสีแดงกับทรงผมหล่อบาดใจ(???)และเขามักจะติดนิสัยดันแว่นเวลาคิดอะไรจริงจัง และมักพกหนังสือเล่มเล็กติดตัวไว้เสมอ

เสื้อผ้า หน้าผมที่เป็นเอกลักษณ์ ; ชอบใส่สูท แว่นตาไร้กรอบกับเลนส์ที่ใสกิ๊งไม่มีรอบขีดข่วน ชอบทำทรงผมทรงเดิมๆ ชุดเดิมๆ ใส่น้ำหอมกลิ่นเดิมๆ ชื่นชอบน้ำหอมกลิิ่นกุหลาบมากเป็นพิเศษและบ้าความเพอร์เฟคมาก ไม่มีใครเห็นเขาในสภาพชุดนอนหรอก ถึงขั้นถ้าไม่เป๊ะไม่ออกจากห้อง สูทเรียบหรู ผูกเนคไทสีดำและรองเท้าหนังมันวิ้งวิบวับนั่นแหละตัวเขาล่ะ

 

อุปนิสัย ; ฟาริส มัวร์ บาดิโลเนีย แวมไพร์หนุ่มแสนจะเย็นชาและหยิ่งยะโส เป็นคนพูดน้อยและบ่อยครั้งที่ปากไม่ตรงกับใจสักเท่าไหร่แต่บางทีถ้าตรงก็ตรงเกิ๊นนนแล้วก็กวนประสาทและพูดจิกกัดอย่างรุนแรง พูดเท่าที่คิดว่าจำเป็น ไม่ชอบพวกพูดมากเดี๋ยวน้ำลายหกใส่ตัวเขาหมด(ฮา) เป็นชายเจ้าสำอางค์ผู้รักความสะอาดมากกกก เกลียดอะไรที่ตนเองคิดว่ามันสกปรก เป็นคนโลกส่วนตัวสูง ชอบขลุกอยู่กับหนังสือ เขามักมีเหตุผล(ยกเว้นกับบางเรื่องที่อารมณ์เข้ามาครอบงำ) เสมือนภายนอกจะเป็นคนใจเย็นแต่ความจริงใจร้อนมากและขี้หงุดหงิดแต่ไม่แสดงออก มักแสดงออกทางการกระทำและหน้าตาท่าทางมากกว่าคำพูด เป็นคนที่เกลียดคำว่าพ่ายแพ้มากที่สุดไม่ว่าจะเป็นในด้านไหนๆเขาต้องเป็นที่หนึ่งเสมอ ฟาริสเป็นคนฉลาดมาก เขามักเก็บสะสมความรู้จากการอ่านหนังสือหลายๆเล่ม ชอบตีตนอยู่ในกรอบของครอบครัว เป็นคนรักครอบครัวมากกว่ารักตัวเอง(แต่คนอื่นช่างมันไม่ใช่ญาติฉัน//) ตระกูลของเขาหวังกับเขาไว้มากกว่าพี่สาวของเขาทั้งๆที่ทั้งคู่เก่งพอๆกันอาจเพราะเขายอมทำตามครอบครัวไม่เหมือนกับพี่สาวที่หัวรั้นรักที่จะเป็นอิสระ ต่างกับเขาที่ชอบกักตัวเองอยู่กับสิ่งที่คนในตระกูลวาดไว้ให้จึงทำให้เขากลายเป็นคนเก็บกดและทำทุกวิถีทางเพื่อให้ไปสู่เป้าหมาย(ซึ่งต้องไม่เป็นวิธีสกปรกเพราะมันไม่เพอร์เฟค(?)เอาซะเลย) เขาเป็นคนไอคิวดีแต่ความสัมพันธ์กับคนรอบข้างถือว่าติดลบ หน้าตาชวนเข้าสังคมมากแต่นิสัยเอือมสุดๆ ไม่ชอบคนพูดไม่รู้เรื่อง จากหน้าตาแล้วเหมือนจะใจดี ความจริงก็ใจดีนะแต่ไม่ค่อยแสดงออกเพราะคิดว่าการแสดงว่าตนเองใจดีเสมือนกับว่าตนกำลังอ่อนแอ ไม่ชอบแสดงด้านที่อ่อนแอของตนให้ใครเห็น ใครเห็นถือว่าเป็นบุญตา(?)ระดับไอเทมในตำนาน เวลาเขาเจอพวกมนุษย์เขาจะทำหน้าหยี๋สุดๆ และจะมองก้อนเนื้อพวกนั้นด้วยสายตาดูถูก

สิ่งที่ชอบ ; แพททรีเซีย(ของรักของหวง(?)ของฟาริส// ซิสเตอร์คอมเพล็กกกซ์!) ผ้าเช็ดหน้า(ขาดไม่ได้) หนังสือ น้ำหอม ชุดสูท

สิ่งที่เกลียด ; มนุษย์ คนพูดมาก ด้านที่อ่อนแอของตน การพ่ายแพ้ สิ่งสกปรก การที่คนอื่นเห็นตนในสภาพอนาถ(เช่น สภาพชุดนอนใส่สลิปเปอร์อยู่บ้าน)

สิ่งที่กลัว ; แพททรีเซียโกรธ(--ไม่มีสัญญาณตอบรับ---)

อาชีพ ; นักศึกษา

รูป ; 

คำถามที่ไร้สาระ แต่ต้องตอบ

อย่าเว่อร์เกินไปนะคะ ; ค่า แก้ได้นะคะ

พิมพ์ใบสมัคร เมื่อยไหมคะ ; นิดหน่อยค่ะ

 

อ่า…ขอบคุณที่สละเวลานะคะ ; ค่า

ขอให้โชคดีค่ะ J ; เช่นกันค่ะ