Alone de Soul

ลำดับตอนที่ #2 : บันทึกการเดินทาง

บันทึกการเดินทางของกระผม

ในตอนแรกที่รับภารกิจนั้นข้าแทบอยากจะเป็นลมตายเสียตรงนั้น แต่ข้าก็เตรียมตัวออกเดินทางโดย
มีสิ่งที่เอาไปด้วยตามรายการดังนี้

-อาหาร+น้ำ

-ยารักษาโรค

-ตะเกียง

-สมุดดินสอแผนที่

-เสื้อผ้า

-thestral(ข้าตั้งชื่อให้มันว่าฮาร์น).

-อาวุธ(ร่มของข้ากับมีดสั้น)

-กล้องถ่ายรูป

-เงิน

หลังจากที่ข้าจัดของเข้ากระเป๋าเรียบร้อย ข้าก็เริ่มเดินทางทันที โดยขี่เจ้าฮาร์นไป ข้าเลือกเดินทางแบบเหนือลงใต้


จากในแผนที่นั้นแสดงให้เห็นว่าข้าต้องไปไดซิเนสก่อนข้าจึงสั่งเจ้าฮาร์นทันที "นี่ท่านไม่รู้หรือว่าร.รท่านอยู่ที่ไดซิเนสน่ะ"
ข้ามองเจ้าฮาร์นด้วยสีหน้างงงวย"ก็ปกติข้าไปที่ถานนีรถไฟนี่" เจ้าฮาร์นถอนหายใจเล็กน้อยก่อนจะถามว่า "ไปวิหารกันไหม?"
เท่านั้นดวงตาของข้าก็ลุกวาวเป็นประกายทันมี"ไปๆๆ ไปกันเถอะ" เจ้าฮาร์นยิ้มรับก่อนบินตรงไปยังวิหารไดซิเนสทันที

วิหารไดซิเนส

ภายในตกแต่งไว้อย่างสวยงาม ข้าเข้าไปนั่งสวดมนต์เล็กน้อยก่อนจะไปหาเจ้าฮาร์นให้เดินทางต่อ
ข้าจึงถ่ายรูปบรรยากาศในวิหารมาด้วย




ข้าดูแผนที่อีกครั้งเพื่อดูว่าข้าจะต้องไปที่ไหนต่อ ซึ่งที่นั่นก็คือแคว้นเทียร์ดรอล่าข้าเลือกไปยังป่าแห่งความมืดซึ่ง
ท่านคีย์ฟาร์ก็มาที่นี่เช่นเดียวกับข้า

ป่าแห่งความมืด

เมื่อข้าเข้ามาที่นี่ก็มีการจ่ายค่าอุดหนุนการท่องเที่ยวทางธรรมชาติ 50 ดาร์คคิส ซึ่งข้าก็จ่ายตามปกติแล้วเดินเข้าไปข้างใน
ดีที่ข้าเอาตะเกียงมาด้วยข้าจุดตะเกียงแล้วเดินเข้าไปในป่าที่นี่ค่อนข้างมืดสมชื่อป่าแห่งความมืดจริงๆ



แคว้นต่อไปคือแคว้นไฟรเอนิสซึ่งบ้านของข้าก็อยู่ที่นี่"มีสวนพฤกษาศาสตร์ที่สวยมา ท่านควรจะจำนะ"
"ข้าจะจำ"เจ้าฮาร์น!!!!เราเลือกที่จะไปยังสวนพฤกษาศาสตร์

สวนพฤกษาศาสตร์

ที่นี่เต็มไปด้วยต้นไม้ และดอกไม้นานาพันธ์ ข้าคิดว่าบางทีคงจะไว้สำหรับการทดลอง
หรือการศึกษา"เจ้าฮาร์นอย่ากินน้า เดี่ยวข้าแบ่งของกินให้"ดูเหมือนว่าข้าจะลืมให้
อาหารเจ้าฮาร์นจนมันเกือบกินพืชที่อยู่ที่นั่นไปเสียแล้ว



ข้าเดินทางไปยังโพเทสทาระหว่างทางก็หยุดพักไม่ให้เจ้าฮาร์นมันเหนื่อยให้อาหารและน้ำกับมัน
เจ้าฮาร์นบอกว่า"ข้าอยากไปสวนกุหลาบจังเลย"ด้วยความสงสัยข้าจึงถามไป"ทำไมถึงอยากไปเหรอ?"
"ท่านแม่เคยพาข้าไปที่นั่น"ตอนนี้ข้าชักสงสารมันซะแล้วสิ"งั้นก็ไปกันเถอะ"

อุทยานกุหลาบ อลิซ เนปปี้

ที่นี่มีดอกกุหลาบสีสันต่างๆถูกจัดไว้อย่างสวยงาม ข้าลูบปลอบเจ้าฮาร์นที่กำลังหลับ
บางครั้งเราก็ไม่ควรจะเอาแต่ตัวเองเป็นที่ตั้ง ควรจะคำนึงถึงคนอื่นบางสินะ


เราเดินทางต่อไปยังไอร์กลาเซียร์ เจ้าฮาร์นจึงบินพาข้าไปสถานีรถไฟก่อน
จึงเปลี่ยนให้ตัวของมันเล็กแล้วเก็บมันไว้ในกระเป๋าเสื้อข้าเลือกที่จะไปเองเพราะข้ากลัวเจ้าฮาร์นแข็งตายเสียก่อน
ข้าได้เลือกไปที่ต้นไม้เดียวดาย

ต้นไม้เดียวดาย

ข้าลองไปดูพบว่า ต้นไม้นั่นตั้งตระหง่านดูสูงสง่าข้าเห็นคนในหอเดียวกันถามต้นไม้นั่นว่าอยู่คนเดียวได้อย่างไร
เจ้าต้นไม้ตอบกลับไปว่า เขาอยู่อย่างสันโดษอย่างสงบสุข
สงบสุขงั้นหรือไม่หรอกแม้อยู่อย่างคนเดียวอย่างสงบ แต่ต้องเหงามากเช่นเดียวกัน
จะไม่ดีกว่าหรือหากบางคราอยู่โดยพึ่งตน แต่บางครั้งก็ไปเข้าสังคมหาความสนุก




ข้าเดินเข้าเขตที่อุ่นขึ้นมาเล็กน้อย ก่อนปล่อยเจ้าฮาร์นอกมา"ข้านึกว่าจะอึดอัดกว่านี้เสียอีก"
"ไม่หรอกน่าเราเดินทางต่อเถอะไปแคว้นเบลเลียมมอร์ธกัน"เจ้าฮาร์นพยักหน้าแล้วพาข้าไปทันที
"ที่ไหนดีล่ะนาย?" เจ้าฮาร์นพูดขึ้น"เอาเป็นปราสาทแห่งแสงแล้วกันเอ๋?
เมื่อกี้เจ้าเรียกข้าว่านายงั้นเหรอ!?"ข้าตกใจเล็กน้อย"บางครั้งใจของสิ่งมีชีวิตช่างน่างงงวย

ปราสาทแห่งแสง

ปราสาทแห่งนี้เต็มไปด้วยแสงสว่าง พลังแห่งชีวิต รอบๆเต็มไปด้วย ต้นไม้ และ สัวต์ป่า มากมาย
สัตว์บางตัวก็แอบมาโผล่มองข้า บางตัวเห็นเจ้าฮาร์นแล้ววิ่งหนีจนเจ้าฮาร์นใจเสีย
"บางทีข้าอาจจะไม่เหมาะกับที่นี่" "เหมาะไม่เหมาะขึ้นอยู่กับข้าเพราะข้าเป็นายของเจ้านะฮาร์น"
ข้าลูบหัวมันช้าๆก่อนถ่ายรูปไว้อีกรูป



"ไปกันเถอะการเดินทางกำลังจะสิ้นสุดแล้ว"ข้าพูดกับเจ้าฮาร์นเบาๆขณะที่เรากำลังลอยอยู่บนฟ้า
"เจ้ามีความสุขไหมฮาร์นมีไหม?" ตอนนี้ข้ารู้สึกมันมากกว่าเจ้าร่มที่หมดบทบาทไปแล้ว
"นายท่านเอาเวลาคิดเรื่องข้าไปคิดเรื่องสัจแห่งดาร์คก่อนไม่ดีกว่าหรือท่าน?"เจ้าฮาร์นพูดติดตลก
"อา...นั่นสินะ ไปกันเถอะไปแคว้นเนพีอา ไปทะเลสาปมายา"

ทะเลสาปมายา

ที่นี่มีเสียงของไซเรนดังอยู่ตลอดเวลา แต่ทว่าข้าไม่ค่อยชอบเสียงเพลงเท่าไหร่นัก
โดยเฉพาะเสียงเพลงจากไซเรนข้ายิ่งไม่ชอบใหญ่ แต่ทะเลสาปแห่งนี้ฉาปสีสันของมายาไว้อย่างสวยงาม
"ที่สุดท้ายแล้วฮาร์นเจ้าช่วยข้าคิดหน่อยสิ ว่าอะไรคือสัจแห่งดาร์กน่ะ"
"งานใครงานมันสิครับข้าไม่เกี่ยวนา"ข้ายิ้มให้กับฮาร์นก่อนที่จะจากไปจากที่แห่งนั้น



เมื่อทุกสิ่งมีจุดเริ่มต้นก็ย่อมมีจุดจบ จุดจบของการเดินทางสัจแห่งดาร์กคืออะไร

อืม.... อะไรดีน้าข้าคิดไม่ออกข้ามๆๆๆ

ท่านได้ข้อคิดอะไรจากการเดินทาง

......ข้าขอแค่เท่าที่นึกออกก็แล้วกัน
-ไม่มีใครที่เป็นที่พึ่งได้ดีเท่าตอนเอง
-มิตรภาพเป็นสิ่งสำคัญในชีวิต
-อย่าเอาตนเองเป็นที่ตั้ง
-ประหยัด!!(เกี่ยว?)
-การเริ่มต้นที่ดีมีชัยไปกว่าครึ่ง

G Minor!