การใช้ภาษา
- คำผิดมีจุดเดียว นอกนั้นถือว่าภาษาดีมาก อ่านแล้วเข้าใจ เห็นภาพว่าเกิดอะไรขึ้น
การดำเนินเรื่อง
- ไม่แน่ใจว่าข้อมูลเกี่ยวกับพัฒนาการของตัวอ่อนในครรภ์นั้นถูกต้องหรือเปล่า แต่อ่านจากคอมเม้นต์ของคนอื่นเหมือนว่าจะมีการปรับปรุงแก้ไขข้อมูลด้วย
- ในตอนแรกที่อ่าน คิดว่าจะเป็นเรื่องสั้นแนวไซไฟที่ตัวเอกโดนขังอยู่ในคุกประหลาด แต่พออ่านไปเรื่อยๆ ถึงได้รู้ว่ามันไม่ใช่ และตลอดทั้งเรื่องคนเขียนไม่ได้เฉลยเลยว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นคืออะไร แต่เช็คจากคนอ่านคนอื่นๆ บวกกับตัวกรรมการเอง ทุกคนรู้ว่าเรื่องนี้กำลังพูดถึงอะไรอยู่
- เรื่องนี้เป็นเรื่องเดียวเลยที่เลี่ยงกติกาไม่เหมือนคนอื่น นั่นคือแทนที่จะให้ตัวละครอื่นมาทำหน้าที่เป็น "แม่" แทน กลับเลือกที่จะพูดถึง "แม่" ที่แท้จริง แล้วใช้ความคลุมเครือช่วย ในเมื่อทั้งเรื่องนี้ไม่ได้พูดถึงแม่ ไม่พูดถึงการตั้งครรภ์ ก็ถือว่าเรื่องนี้ไม่ได้ผิดกติกาแต่อย่างใด
- อีกอย่างที่น่าชื่นชมคือ หลายๆ เรื่องมักจะเขียนให้ "ตัวแทนแม่" ทำดีบางอย่างตรงๆ กับลูก เพื่อชี้ให้คนอ่านเห็นว่า "แม่" เป็นคนดี แต่เรื่องนี้กลับพุ่งเป้าไปที่ตัวอ่อนในครรภ์ และไม่พูดถึง "ความดี" ของแม่เลย แต่ให้คนอ่านตีความเอาเองว่า "ตุบๆ" นั้นคืออะไร ทำไมถึงมีความสำคัญกับเจ้าตัวอ่อนที่ถูกขังนัก
**ถ้าใครตีความไม่ออก (สปอยล์เนื้อหารุนแรงโปรดคลุมดำ) เรื่องนี้พูดถึงการตั้งครรภ์ค่ะ โดยเล่าจากมุมมองของตัวอ่อนที่อยู่ในท้องแม่ ช่วงแรกตัวอ่อนรู้สึกลำบาก แต่หลังๆ ก็เริ่มชินและเริ่มรู้สึกปลอดภัย คนเขียนเรื่องนี้ใช้เสียง "ตุบๆ" แทนตัวตนของแม่ ดูง่ายๆ ว่าเมื่อมีเสียงตุบๆ ในตอนแรกเจ้าตัวอ่อนดูจะไม่ชิน แต่พอหลังๆ กลับเริ่มรู้สึกอุ่นใจกับเสียงนั้น และเมื่อหลุดออกจากครรภ์แล้วกลับโหยหาความอบอุ่นในห้องขัง จนกระทั่งได้อยู่ในอ้อมกอดแม่ และได้ยินเสียงตุบๆ อีกครั้ง
พูดง่ายๆ ว่าเรื่องนี้อ่านเอาเนื้อหาอย่างเดียวไม่ได้เลย
ฃต้องตีความทุกเหตุการณ์ ทุกจุดสำคัญที่เกิดขึ้นในเรื่อง
ไม่อย่างนั้นจะพลาด "สาร" ที่คนเขียนต้องการสื่อ