ฉัน...ทำอะไรผิดหรอ?!

          นิยามคำนั้น...
คำที่ใครหลายๆ คนชอบพูดถึงมันบ่อยๆ เวลาอยู่ด้วยกัน คำที่พูดถึงทุกครั้งเวลาที่มีความสุขด้วยกัน
คำสั้นๆ พยางค์เดียวคำนั้น...มันไม่มีจริงหรอก!!
มันก็แค่เรื่องที่แต่งขึ้นมาให้มันดูมีความหมายและสวยงามเท่านั้นเอง ชีวิตจริงมันไม่มีหรอก
คนเรามันก็เห็นแก่ตัวกันทั้งนั้น ไม่มีคนไหนที่จะเป็นเหมือนในนิยามนั้นหรอก
ไม่มี!!!

          หรือถ้ามี...มันก็คงจะมีน้อยมากถึงมากที่สุด
เพราะ...ฉันไม่เคยเจอ ไม่เคยพบ ไม่เคยเห็นใครที่เป็นแบบนั้นเลย...

          หึ! ปากก็บอกว่าให้ความสำคัญกับคำนี้มาก แล้วไงล่ะ?! สุดท้ายเป็นยังไง?!
...ฉันไม่เห็นว่ามันจริงอย่างที่พูดเลย
คงมีแต่ฉันล่ะมั้งก็คิดแบบนั้นอยู่ฝ่ายเดียว!!

          ทำไมฉันถึงคิดแบบนั้นงั้นหรอ?!...คงไม่รู้สินะว่าพวกเธอทำอะไรไปบ้าง
ฉันคงจะสำคัญตัวมากเกินไปสินะ...
แต่จะทำยังไงได้...เพราะไม่ว่าจะไปที่ไหนฉันมันก็เหมือนมนุษย์ล่องหนอยู่แล้วนี่
ทั้งๆ ที่ฉันก็ยืนอยู่ตรงหน้าและสามารถช่วยพวกเธอได้
....แต่พวกเธอก็ยังหันไปมองหาคนอื่นที่อยู่ไกลออกไป
ทั้งๆ ที่ฉันบอกว่าฉันสามารถช่วยพวกเธอได้
....แต่พวกเธอเธอก็ยังมองไปหาคนอื่น ทำไมล่ะ??

          ปากก็บอกว่าทุกคนไม่มีใครสำคัญมากสำคัญน้อยกว่ากันหรอก
...มันก็แค่ลมปาก...
ปากน่ะจะพูดอะไรก็ได้แต่มันพิสูจน์อะไรไม่ได้หรอกนะ การกระทำสิถึงจะพิสูจน์ได้
แต่พวกเธอคงไม่รู้สินะว่า...สิ่งที่พวกเธอพูดกับสิ่งที่พวกเธอทำน่ะมันต่างกัน มันไม่ตรงกันเลยซักนิด

          มีกันสามคน พวกเธอคุยกันสองคน ร้องเพลงกันสองคน ไปซื้อของ ไปส่งงาน...
ไม่ว่าจะทำอะไรพวกเธอก็ทำเหมือนกับว่ามีกันแค่สองคน!!
พวกเธอทำอะไรลงไป พวกเธอไม่เคยแม้แต่จะคิดว่าตัวเองผิดเลยสักครั้ง...
แม้ว่ามันจะร้ายแรงต่อจิตใจฉันมากขนาดไหนพวกเธอก็ยังคิดว่าฉันเป็นคนเดียวที่ผิด...
...ทั้งๆ ที่ฉัน...ยังไม่ได้ทำอะไรเลยแท้ๆ...

          พวกเธอถามฉันว่า "ไม่พอใจอะไรทำไมไม่บอกกันตรงๆ ทำไมเอาแต่เงียบ"
...หึ! ถ้าฉันบอกว่าฉันบอกพวกเธอไปแล้วล่ะ??
ถ้าฉันบอกว่าฉันพูดเรื่องนี้ออกมาให้พวกเธอฟังเกือบสิบครั้งแล้วล่ะ??
ถ้าฉันตอบออกไปแล้วพวกเธอจะแก้ไขมันให้ฉันได้มั้ย??...
แต่...ถึงตอบอะไรออกไปมันก็เหมือนเดิมนั้นแหละ เพราะพวกเธอก็ยังทำตัวเหมือนเดิม
ไม่มีอะไร...เปลี่ยนไปเลยแม้แต่นิดเดียว...

          ....ฉันควรแยกออกไปดีมั้ย??..... 
ฉันถามตัวเองทุกครั้งก็พวกเธอทำแบบนั้น
....ฉันควรไปอยู่กับคนอื่นที่เห็นว่าฉันสำคัญดีมั้ย??.... 
ฉันคิดแบบนี้ทุกวันและทุกครั้งที่พวกเธอทำเหมือนว่ามีกันแค่สองคน

          แต่สุดท้ายฉันก็ไม่ทำมัน เพราะฉันก็ยังคิดเสมอว่าพวกเธอสำคัญสำหรับฉัน
เพราะฉันรักพวกเธอ...มาก...
แล้วพวกเธอล่ะ เคยรักฉันแบบที่ฉันรักพวกเธอบ้างมั้ย??

          ทำไมล่ะ...ฉันก็แค่...อยากจะเจอคนที่ทำให้ฉันคิดว่านิยามคำนั้นมันมีจริงบ้าง
ฉันแค่อยากจะมี...เพื่อนดีๆ...กับคนอื่นเขาบ้าง
ฉัน...หวังมากเกินไปหรอ??...