Wonderful Box กล่องปริศนามหัศจรรย์

ลำดับตอนที่ #5 : Wonderful Box : ประตูบานที่ 2 [100%]

ห้องสี่เหลี่ยม

#อนึ่งอากิไม่มีความสามารถในการหาภาพได้มากพอจึงได้มาแบบนี้ แนะนำว่าให้อ่านจากที่อากิบรรยายจะดีกว่าค่ะ :)

          หลังจากที่เปิดกล่องแล้ว เอรอสเทียร์และเยอร์เบียร์ก็มาปรากฎกายในท่านั่งขัดสมาธิ ณ ที่ทางเดินโล่งๆสีขาวโพลน มีลักษณะแคบ และเกือบจะมืดแต่ยังดีที่ยังมีแสงจากโคมไฟที่ติดอยู่เรียงกันอย่างเป็นระเบียบบนกำแพงถึงแม้ว่าจะว่าอยู่ห่างกันเกินไปหน่อยก็เถอะ

          "เยอร์เบียร์?" เอรอสเริ่มพูดก่อน จากนั้นจึงค่อยๆ ลุกขึ้นยืนแบบเต็มความสูง 180 เซนติเมตรของเขา ดูเหมือนว่าเพดานทางเดินจะค่อนข้างเตี้ยไปหน่อย เอรอสคาดการ์ณในใจดูแล้วความสูงของเพดานที่ห่างจากพื้นน่าจะสัก 2 เมตรได้ซึ่งมันเป็นความสูงที่เตี้ยมากสำหรับมาตราฐานปกติ

          "หืม? มีอะไรกับเบียร์หรือเปล่าพี่" เยอร์เบียร์ตอบกลับด้วยความสงสัย แล้วก็ค่อยๆลุกขึ้นตามพี่ชาย เริ่มจัดระเบียบตัวเองก่อนที่จะหันหน้าไปคุยกับเอรอส "พี่เอรอสว่าเพดานนี่...มันเตี้ยไปไหม?" ดูเหมือนว่าคนเป็นน้องจะคิดเช่นเดียวกันกับคนเป็นพี่ เยอร์เบียร์เริ่มเดินไปข้างหน้า ด้วยนิสัยของเจ้าตัวที่ชอบเดินไปด้วยและกระโดดไปด้วยจึงทำให้

ตึง!!!

          "โอ๊ยยยย เจ็บ อูยยยย" เขากระโดดสูงไปนิด(?)โดยไม่ได้จำเลยว่าเพดานมันค่อนข้างที่จะเตี้ย ทำให้หัวของเยอร์เบียร์โขกกับเพดานอันแสนเตี้ย

          "สมน้ำหน้า ดูสิหัวปูดเลย โอ๋เอ๋ๆ อย่าร้องนะ อย่าร้อง " เอรอสปลอบไปด้วยหัวเราะไปด้วย ทางเราขอยืนยันว่านี่คือสิ่งที่พี่ชายตอบกลับเมื่อรู้ว่าน้องของตนหัวโขกเพดาน รวมๆแล้วชั่งดูเป็นพี่ชายที่แสนดีเหลือเกิน 

          "เอรอส~" เสียงหนึ่งดังมาจากด้านหลังของเอรอสและเยอร์เบียร์ ซึ่งผู้ที่เรียกก็ไม่ใช่ใคร ผมสีนิล ผิวขาวซีดเหมือนแวมไพร์ แบบนี้มีอยู่คนเดียว มิคาเอล วายุพิวายุ นั่นเอง 

          "อ่าว ฉันก็ลืมแกไปเลยนะเนื่ย" เอรอสตอบกลับธินไปอย่างสนิทสนม "ว่าแต่แกมาตั้งแต่เมื่อไหร่?" เอรอสยิงคำถามเข้าไปปิดท้ายแล้วก็ค่อยๆไปดูหัวที่ปูดออกมาของเยอร์เบียร์ อย่างที่ไม่ค่อย(?)สมน้ำหน้าเลย

          "ก็มาพร้อมพวกคุณนั่นแหละ" ธินตอบ

          "จริงดิ" เอรอสเดินออกจากเบียร์ แล้วก็หยุดเดินอยู่ข้างหน้าธิน

          "ใช่ครับ" ธินยังคงตอบกลับตามสไตล์เช่นเดิม

          "ฉันขอโทษ~" เอรอสพูดเสียงอ่อน แล้วพนมมืออยู่บนหัวเป็นเชิงว่าขอโทษแบบเด็กๆ

          "จะเดินไปได้ยังเนื่ยพี่เบียร์ยืนอยู่นิ่งๆจนรากจะงอกได้แล้วนะ" เยอร์เบียร์ที่ยืนอยู่เงียบๆมานานทัก เพราะเอาจริงๆแล้วทางออกมันก็อยู่ใกล้ๆนี้เอง ควรจะรีบเดินไปได้แล้ว...

(ต่อ)

(ต่อ)

หลังจากที่ทั้ง 3 คนเลิกทะเลาะ(?)กันแล้วพวกเขาก็เดินตามทางเดินสีขาวไปเรื่อยๆ ใกล้แสงสว่างไปเรื่อยๆ  และแล้วก็มาถึงปลายทาง  ปลายทางนั้นเป็นแค่ห้องสี่เหลื่ยมเล็กๆสีดำรอบด้านที่คาดเดาจากสายตาจุคนได้ประมาณ 100 คนได้ มีประตูหลายบานอยู่ด้านใน และภายในนั้นก็มีเสียงหลายๆเสียงดังอยู่

"มาสิ....มาอยู่กับพวกเราแล้วเจ้า.....จะเป็นใหญ่"

"มาสิ...มาอยู่กับพวกข้า.....เจ้าจะอมตะ"

เสียงปริศนามากมายดังออกมาจากประตู บานแล้วบานเล่าอ้อนวอนให้ผู้มาใหม่ไปอยู่กับตน แต่ยังมีเสียงหนึ่งที่ดังกว่าเสียงไหนๆ เสียงนั้นตะโกนว่า...

 "มาสิ....มาอยู่กับฉัน....เราจะออกจากที่แห่งนี้ไปด้วยกัน!!!"

ทั้งสามคนนิ่งอึ้งไปสักพักกันเสียงที่ออกมาจากประตูแต่ละบาน บานซ้ายสุดเสียงแรก บานตรงกลางเสียงที่สองและบานขวาสุดคือเสียงสุดท้าย

          "พี่เอรอสจะไปบานไหน?" เยอร์เบียร์

          "บานไหนๆมันก็เหมือนกันหรือเปล่าเยอร์เบียร์" เอรอส

          "ผมว่าไม่เหมือนนะ" มิคาเอล

          "งั้นเบียร์เข้าประตูกลางนะ" เยอร์เบียร์พูดแล้วก็ไม่รอช้าเดินเข้าประตูกลางไปโดยไม่รอผู้สูงอายุ(?)ทั้งสองเลย

           "พี่เข้าประตูริมขวานะ" เอรอสพูดไล้หลังเยอร์เบียร์

          "งั้น...ผมเข้าประตูเดียวกับเอรอสก็ได้ครับ" 

[ ERBIER TALK]

หลังจากที่เบียร์เดินเข้าประตูแยกออกมาจากพี่ชายแล้วก็พบว่าตัวเองมาอยู่ที่ห้องนั่งเล่นของบ้าน ไม่ใช่สิ คฤหาสถ์แห่งหนึ่งต่างหาก จะว่าไปที่นี้ก็สวยเหมือนกันนะเนื่ย ตกแต่งแนวโบราณผสมมินิมอลหน่อยๆ แต่ก็ไม่ได้ให้ความรู้สึกว่าโบราณเกินไป หรือว่าเรียบเกินไป ออกเรียบร้อยโล่งๆไม่มีขยะ น่าอยู่...

          "สวัสดีเธอมาใหม่ใช่หรือเปล่าแม่สาวน้อยสุดสวย ฉันเมลเฮนสุดหล่อนะ ไม่ไปหาผู้ให้เช่าก่อนหละ" ผู้หญิง ผู้ชายสิเพราะเมื่อตะกี้เขาบอกว่าสุดหล่อนี้เนอะ ที่นอนอย่างเบื่อหนายอยู่บนโซฟาทักเยอร์เบียร์ แล้วนั้นอะไรนะ? ผู้ให้เช่า? เขาเป็นใครหละ?

          "สวัสดี เยอร์เบียร์ เป็นผู้ชายเหมือนนายนั้นแหละ แล้วผู้ให้เช่าเป็นใครแหละ?" เบียร์ถามเขาในสิ่งที่อยากรู้และแอบเห็นสีหน้าผิดหวังเล็กน้อยของเมลเฮนที่เยอร์เบียร์ไม่ได้เป็นผู้หญิง

          "ผู้ให้เช่าก็คือผู้ที่เป็นเจ้าของคฤหาสถ์แห่งนี้ยังไงแหละ ซึ่งผู้ให้เช่าของหอเรามี 2 คนนั้นก็คือยูคิชิโระ ซานางิ และ แอนเทียร์ ดี. เทอเพย์"

               "แล้วเบียร์ควรจะไปหาใครดีหล่ะ"

               "เมลเฮนสุดหล่อคนนี้แนะนำว่าให้ไปหาแอนเทียร์ ดี. เทอเพย์จะดีกว่า ซานางิ เจ้แกค่อนข้างขี้บ่น" พอพูดจบเมลเฮนก็ทำหน้าแปลกๆออกมา ดูเหมือนว่าจะไม่ค่อยชอบจริงๆเหะ

หลังจากที่ไอเบียร์คนนี้ได้คำแนะนำจากเมลเฮนมาแล้วก็รีบเดินไปหาคนที่ชื่อแอนเทียร์โดยทันทีจนลืมไปว่าตัวเองไปรู้ว่าเขาพักอยู่ที่ไหน และก็ลืมไปด้วยว่าตัวเองเพิ่งมาที่นี้เป็นวันแรก เยอร์เบียร์เดินวนไปวนมาอยู่ในคฤหาสถ์หลังใหญ่ หลง... หลง.... หลง.... ไปมา

               "โว้ยยยย ผู้ให้เช่าไปอยู่ที่ไหนกันว่ะ" เยอร์เบียร์ตะโกนออกมาอย่างหมดความอดทน ตอนนี้เขาไม่สนแล้วว่าใครว่ารำคาญ หรือ ตกใจจนลื่นเปลือกกลัวที่ทิ้งเอาไว้ เขาอารมณ์เสีย หายังไงก็ไม่เจอสักที

               "ใครมาตะโกนแถวนี้" เสียงของผู้หญิงคนหนึ่งที่เปิดประตูออกมาเพราะได้ยินคนตะโกน เธอ มีเรือนผมสีน้ำตาลอ่อนจนเกือบเทาและมีนัยน์ตาสีเหลืองอำพัน

               "นี่ๆ พอจะรู้ไหมว่าผู้ให้เช่าเขาพักกันที่ไหน" เยอร์เบียร์ตอบกลับไปแบบซื่อๆ อย่างกับว่าเมื่อกี้ไม่มีอะไรเกิดขึ้น เนียนไว้ก่อนพ่อสอนไว้

               "ก็ฉันนี้แหละผู้ให้เช่า" ผู้หญิงคนเดิมตอบกลับ ถ้าเธอเป็นผู้ให้เช่าก็แสดงว่าชื่อ ซานางิ อะไรนั้นใช่ไหม? ขี้บ่น เบียร์เอ๋ย โชคดีนะ เจอใครไม่เจอด้วย ลาก่อนพี่เอรอส ลาก่อนทุกๆคน "อืม....เธอ...เข้ามาใหม่ใช่ไหม?" เธอ เธออีกแล้ว เบียร์คนนี้เป็นผู้ชายนะ! "เออ....คือเบียร์เป็นผู้ชาย ไม่ใช่ผู้หญิง"  "แต่ฉันว่าสรรพนาม เธอ มันใช่ได้กับทั้งผู้ชายและผู้หญิงนะ" เธอตอบกลับอย่างรวดเร็ว อารมณ์แบบว่า ฉันไม่ผิด ประมาณนี้ "มาที่ห้องฉันก่อนสิ จะเอากุญแจไขห้องให้..."

ไม่นานหลังจากที่เบียร์ได้กุญแจห้องมาไม่นาน ก็เปิดเข้าไป ณ โมเม้นนี้เบียร์รู้สึกดีมากที่ในห้องมีทุกอย่างที่ต้องการไม่ว่าจะเป็น เสื้อผ้าที่มีมาให้  5 - 6 ชุด ทุกอย่างที่ต้องใช้ในการอาบน้ำ ทุกอย่างเลยยกเว้นเงิน (...) แล้วจะเอาตังค์ที่ไหนชื้อของล่ะ และก่อนจากนี้มาพักใหญ่ๆ เบียร์ได้รู้แล้วว่าคนข้างห้องของตนเป็นใคร พรุ่งนี้ก็ค่อยไปทัก ว่าแต่พี่เอรอสแหละตอนนี้จะเป็นยังไงบ้างนะยิ่งไม่เอาไหนอยู่ เห้อ...

[ ALOSTIAR TALK]

ผมเดินแยกจากเยอร์เบียร์ มากับมิคาเอล พอเปิดประตูมาก็พบว่า... รก... เป็นอะไรที่รก มองไปที่โซฟาด้านซ้าย...กางเกงในสีชมพูลายหมีน้อย... มองไปบนโต๊ะรับแขก...บิกินีสีดำ อืม...คัพ C กว่าๆ ผมเริ่มมองบนอย่างเบื่อหนาย บนโคมไฟกระเช้านี่...ถุงยางที่มีน้ำอสุจิ!? ห่ะ! เขาไปทำยังไงเนื่ย สุดยอด...

          "มิคาเอล" ผมทักเรียนคนที่อยู่ข้างๆ สะกิดๆไปพลางด้วย

          "หืม" เขาตอบ

          "เราควรจะทำอะไรต่อไปดี ไปถามแม่บ้านดีไหม" นั้นแหละ ที่นี้มันน่ากลัวเกินไป คงไม่ใช่ม่านรูด หรืออะไรใช่ไหม คนหล่อกลัว

          "ก็ดีนะครับ เอรอสคิดเหมือนผมไหมครับ ที่นี้เหมือนไม่มีคนทำความสะอาด" คิดเหมือนกันเลยเพื่อนยาก ผมเอาแขนไปพาดที่ไหล่ของมิคาเอลแล้วกระซับเข้ามาใกล้ๆ

"เออ...คุณคนที่อยู่ตรงนั้น พอจะทราบไหมครับว่าผมควรทำอะไรยังไงต่อ"

          "อะ แค่กๆ" ชายหนุ่มผมสีม่วงเข้ม ดวงตากลมโตสีดำ  ผิวสีน้ำผึ้ง ได้ทำการสำลักน้ำชาในขณะที่มองดูชายทั้งคู่อยู่ "ที่นี้ไม่มีแม่บ้านหรอกครับ คนในหอจะต้องช่วยกันทำครับ แต่ที่เห็นเป็นแบบนี้ คือ..เมื่อวานเรามีปาร์ตี้ต้อนรับสาวน้อยอะไรนิดหน่อยครับ เออ...ที่เห็นถุงยางนั่น ชายชาย ครับ ที่อาณาจักรนี้ไม่ว่าเพศไหนทำกันก็มีโอกาศท้องได้ครับ" ผู้ชายคนนั้นยังคงพูดออกมาเรื่อยๆ "ผมชื่อ เฟนเนล สเกลลิงตันครับ เป็นผู้ให้เช่า"

ผมมองผู้ชายที่นั่งบนโต๊ะริมหน้าต่างอีกฝั่งจิบชาแบบงงๆ อา...ครับ ขอบคุณที่แบ่งปันความรู้ครับ แล้วผมจะไปหาห้องได้จากที่ไหน ตอบตรงคำถามมาก ตรงจริงๆ เอรอสเทียร์เอามือออกจากไหล่ของมิคาเอล เกาหัวตัวเอง เดินไปที่โต๊ะที่มีเฟนเนลนั่งอยู่

          "ผมพึ่งมาใหม่ ผมควรจะทำอย่างไรต่อไปครับ" ส่งรังสีจริงจัง วางท่าเล็กๆ เก๊กพอไหมถามใจดู

          "อืม..เข้ามาใหม่ เชิญที่ห้อง 36 เลยครับ หอเราไม่มีกุญแจห้อง ในห้องมีของให้พร้อมครับไม่ต้องห่วง" ผมว่าที่น่าห่วงไม่ใช่ของใช้นะ ความบริสุทธิ์ของผมต่างหากที่ต้องห่วง พ่อแก้วแม่แก้วช่วยลูกชายหล่อๆ(?)คนนี้ด้วย ฮือ~

T'TALK

[25%]

สวัสดีครัช(?) อากิแอบมาอัพไม่ตามคิว 555 

เค้าอยากแต่งก็เลยมาอัพแบบชั่วๆ

ในตอนนี้อากิอยากให้ทุกคนคอมเม้นถึงจุดบกพร่อง

เกี่ยวกับภาษาของอากิมาสักหน่อยค่ะ รู้สึกว่าภาษาตัวเองมัน...

#เฬวมาก #มองไม่เห็นภาพ #มีคำผิด #ไม่สละสลวย

หนักมากกกกกกกกก //กรีดร้องแรงส์ จึงขอรบกวนทุกท่าน

กรุณาด่าเรื่องภาษาเราหน่อย รู้สึกว่ามันควรต้องได้รับการปรับปรุง

แบบด่วนๆ //โค้งงามๆ 

(อากิแอบไปเปลื่ยนรางวัลนิดนึง ไปส่องได้นะๆ 555)

[50%]

อากิมีอะไรจะแจ้งทุกท่านค่ะ 

อ่านเยย

 |

 |

 V

ข่าวด่วนจากระนองระยองยะลาที่จังหวัด ระนองระยองยะลา ได้มียักษ์ใหญ่ไล่ยักษ์เล็ก เพราะยักษ์เล็กจะกินข้าวกับผัดฟักแต่ฟักผัด เป็นของยักษ์ใหญ่ ระนองระยองยะลา จึงได้แต่หวาดวิตกว่ายักษ์ใหญ่ไล่ยักษ์เล็กจะเข้าทำร้าย ส่งทหารถือปืนไปโบกตึกเพราะปูนโบกตึกที่ทหารถือปืนแบกมานั้น อาเฮียหลีพาอาหลีเฮียไปดูผี และยานัดหมอมีแก้ฝีแก้หิด อย่านัดหมอชิดแก้หิดแก้ฝี จึงกินมันติดเหงือกกินเผือกติดฟัน จึงพาบริษัท กำจัด จำกัดมหาชน ให้มากำจัก โดยวิธีที่จะทำคือ ชามเขียวคว่ำชาวชามขาวคว่ำค่ำ เพื่อเมื่อเช้ากินผัดฟักเย็นกินฟักผัด แล้วจึงบอกให้พ่อบอกกับแม่ว่าให้พี่ซึ่งเป็นน้องของคุณย่าให้หาปู่ที่เป็นทวดของคุณลุงลูกแม่ยายของอาที่อยู่ระนองระยองยะลามาช่วยด่วนเลยนะ

ด่วนจริงๆนะเธอว์

[100%]

จริงๆที่วางเอาไว้มีเยอะกว่านี้ค่ะ แต่คิดว่าตัดไปตอนหน้าคงจะดูโอเคกว่า

ที่เห็นอัพช้าเพราะมีกีฬาสีค่ะ หายไปหลายคาบเพราะไปซ้อมการบ้านจึงโคตรเยอะ

แล้วก็คะแนนสอบของอากิออกมาแล้วพ่อแม่ไม่พอใจเลยจับให้อยู่ห่างคอมค่ะ

#นี่คือแอบมาอัพ

© themy butter