[จบแล้ว]【Fic KHR (Reborn)】 Future (Yaoi)

สวัสดีค่า It's Me หยกสานฝัน 

พบกันเรื่องเดิมเพิ่มเติมคือมาแก้คำผิดและแก้เนื้อหาจ้า

ง่ายๆ ก็รีไรท์นิดนึง

[ คำเตือน ]

นิยายเรื่องนี้เป็น Yaoi ตามแนวไรท์เอง ไม่ชอบชายรักชายกรุณากด X

เม้นต์บ้างไรบ้างจะเป็นกำลังใจที่ดีนะ

ไม่ใช่เรื่องเเรกที่เเต่งแต่ถ้าผิดพลาดตรงไหนสามารถติชมได้เต็มที่ค่ะ

ฟิคนะฟิค ไม่ตรงเนื้อเรื่องปรับแต่งตามใจผู้เขียนจ้ะ :)

(สึนะเป็นได้ทั้งเคะ และ เมะ //  All27 ดีๆ นี่แหละ แต่สามีแท้ๆ คือป๋ารีบอร์น (R27) )

[ Spoil ]

...เพียงเงยหน้าขึ้นมองคุณจะเห็นว่านภากว้างไม่เคยจากไปไหน...

...ต่อให้ผืนฟ้าในวันนี้จะเปลี่ยนสี...

...แต่นภาก็ยังคงเป็นนภาผืนเดิมไม่เคยเปลี่ยน...

"หมอนั่นมันก็แค่เจ้าห่วยสึนะโยชินั่นล่ะวะ!!"

"ผมไม่ปลื้มชื่อนั้นเลย...เจ้าห่วยสึนะน่ะ ...มันตายไปนานแล้วนะครับ"

...นภาแสนกว้างใหญ่ใช่ว่าจะต้องโดดเดี่ยวเสมอไป...

...แต่ถ้าหากสิ่งที่ควรอยู่คู่ผืนฟ้านั่นไม่ควรค่า...

...มันก็ไม่มีความจำเป็นต้องคงอยู่...

"พวกแกหมดคุณสมบัติที่จะเป็นผู้พิทักษ์แล้ว"

"จะเอาแบบนั้นจริงๆ เหรอ...สึนะ"

"...ผมจะเป็นบอสคนแรกในประวัติศาสตร์ของวองโกเล่ ที่จะขึ้นเป็น 'บอส' โดยไม่มี 'ผู้พิทักษ์' ครับ"

...แม้ท้องนภาจะโดดเดี่ยวและเดียวดาย...

...ทว่านั่นก็เป็นสิ่งที่นภา...

...เลือกเอง...

"ได้โปรดให้พวกเราต่อสู้ร่วมกับคุณอีกครั้งเถอะครับรุ่นที่สิบ!"

"ต้องทำยังไง...ถึงจะได้อยู่เคียงข้างคุณอีกครั้ง"

"ถ้าสิ่งนั้นเป็นได้แค่ภาระ...คุณจะเลือกเอามันติดตัวไว้มั้ยล่ะครับ?"

...เพื่อเหล่าบุคคลที่ไม่เคยรู้เลยว่า...

...นภาผืนนั้นได้ให้สำคัญกับพวกเขายิ่งกว่าสิ่งใด...

"...สึนะ...เปลี่ยนไปจริงๆ เหรอ"

"แกมันเป็นตัวเกะกะ!!! วองโกเล่รุ่นที่สิบ!!!!"

"ฆ่ามันซะ!!!"

...ขอเป็นคนเดียวที่ต้องเหยียบย่ำไปบนเส้นทางที่เต็มไปด้วยความสูญเสีย...

...ขอเป็นคนเดียวที่ต้องเผชิญหน้ากับชะตากรรม...

...ขอเป็นคนเดียวที่ต้องเจ็บปวด...

"รุ่นที่สิบ!!"

"...ไม่นะ...บอส"

"สึนะ!!!"

...ขอเพียงแสงอรุณยังสาดส่อง...สายหมอกยังคงอยู่...เมฆายังลอยล่อง....อัสนียังส่งเสียง...

...วายุยังโหมกระหน่ำ...พิรุณยังโปรยปราย......บุปผาทั้งหลายยังเบ่งบาน...

...ขอแค่พวกนายมีความสุขและปลอดภัย...

...ชะตากรรมนี้...

...ให้ฉันเผชิญกับมันเพียงคนเดียวก็พอ...

"อย่ามาล้อเล่นนะเว้ยชามาล!!"

"แกคิดว่าฉันเป็นคนที่ชอบล้อเล่นรึไง...เจ้าหนูนั่นน่ะ..."

...แม้อนาคตที่รออยู่ ณ ปลายทางอันไร้ซึ่งแสงสว่าง...

...จะเป็น...

"ฟื้นขึ้นมาสักทีสิ..."

.

.

.

"...สึนะ..."

//ขอลบภาคสองไปก่อนนะจ้ะ เพราะไรท์ค่อนข้างตัน แถมดองนานจริงจัง//

ช่องทางการติดต่อ คุยกับไรท์ หาฉากคัต ได้ที่ FB :  หยnสานฝัu