ฉาก 6 สวนกลางคืน
- รูปปั้น 6 ประจำการ
- ลอร่าร้องเพลง {sound : ฝันหวานอายจูบ } มีผู้ชายร้องเป็นเพื่อนหลังรูปปั้น ลอร่าแปลกใจแต่ก็ร้องต่อ ตอนจบ เห็นคนวิ่งเลยวิ่งตาม “เดี๋ยวสิ...”
ฉาก 7 ริมลำธาร
- ฟิลกินข้าวเช้าโดยลอร่านั่งดูข้างๆ ฟิลพนมมือสวดมนต์เป็นเพลง ”ข้าวทุกจาน อาหารทุกอย่าง อย่ากินทิ้งขว้าง เป็นของมีค่า ลอร่าเหนื่อยยาก ลำบากหนักหนา กว่าจะหามาให้น้องฟิลกิน ขอบคุณ ขอบคูณ ของคุ๊ณ”
ฟิลพูดกับหญ้าต่อ “อ้ำๆ ต้นหญ้ากินข้าวสิ จะได้โตไวๆ” ฟิลหันไปข้างๆที่ว่างเปล่าแล้วพูด “เธอก็ด้วย ฉันแบ่งให้...ไม่กินเหรอ ตามใจ ฉันว่ามันอร่อยออก...”
ฟิลลุกขึ้นร้อง ”จ้า มะจ๊ะทิงจา มะจ๊ะทิงจา มะจ๊ะทิงจา... (ร้องซ้ำไปจนกว่าจะเข้าเวที)”
- ลอร่าถอนหายใจ “ทำไมเราต้องดูแลคุณชายเพี้ยนนี่ด้วย เพื่อคุณชายที่รัก ลอร่าต้องทนสินะเจ้าคะ”
- ฟิลแอบมาข้างหลังจั๊บก้น ลอร่า ”กรี๊ดดดด” และต่อยกลับ
- ฟิลจับข้อมือลอร่ากระชากเข้ามาแล้วเอาหัวโขก ฟิลว่า “เธอนั่นแหละเพี้ยน”
- “พอกันที” ลอร่าตะโกน เตะฟิลแต่ฟิลผลักเธอล้ม ก้นจ้ำเบ้า
- ฟิลฮัมเพลงจากไป
- ลอร่า “ไหนว่ามีโลกส่วนตัวไง นี่มันระรานชาวบ้านชัดๆ ตาบ้าเอ๊ย”
ตอนที่ 8 สวนตอนเช้า
- รูปปั้นประจำการ คุณชายไปอยู่หลังรูปปั้นสองอันหลัง
- ลอร่า {sound : the sound of music 0.25-1.37 วิ}
- วิคเตอร์เดินออกมาพร้อมหนังสือ “ไปไกลๆได้ไหม ฉันอ่านหนังสือไม่รู้เรื่อง”
- “คุณชาย...ดีใจจังที่ได้เจอกัน” ลอร่าขยับเข้าใกล้ วิคเตอร์ถอย
- วิคเตอร์ “หล่อนคนเดียวมากกว่า”
- ลอร่า “ชอบมาที่สวนนี้หรือเจ้าคะ”
- วิคเตอร์ “ไม่”
- ลอร่า “แน่ใจนะเจ้าคะ”
- วิคเตอร์ “จะซักถึงเมื่อไหร่...”
- ลอร่าจับมือคุณชายแล้วร้องเพลงด้วยกัน {sound: un geste de vous 0.18 – 2.03 วิ }
- คุณชายหยุดกะทันหัน ถอยห่าง “หล่อนทำเกินหน้าที่ของทาสแล้ว อย่าบังอาจตีเสมอฉันเด็ดขาด จำไว้!”
- ลอร่า “ก็ลอร่ารักคุณชายนี่เจ้าคะ” ลอร่ามองคุณชายที่เดินจากไป { sound: แล้วฉันจะรักเธอได้อย่างไร 0.31 – 2.49 วิ} นั่งไปจนเปลี่ยนฉากเลย
ตอนที่ 9 สวนกลางคืน
- วิคเตอร์เดินออกมาที่สวนแล้วร้องเพลง ลอร่าตื่นแล้วมาร้องกับคุณชาย { sound: mon essentiel } ตอนจบกอดกัน
- วิคเตอร์ผลักลอร่าออก ตะโกน “ไม่ มันไม่ใช่แบบนี้”
- ลอร่า “คุณชาย...” ลอร่ากำลังเอื้อมมือไปแตะ แต่โดนปัด คุณชายถอยห่างอีก
- วิคเตอร์ “อย่าเข้ามา...ผิด ผิดพลาด”
- ลอร่าเสียงสั่นเหมือนจะร้องไห้ “เป็นอะไรไปเจ้าคะ” ลอร่าคว้ามืออคุณชายมากุม
- ทั้งสองเงียบอยู่พักหนึ่ง วิคเตอร์ตะโกนพร้อมสะบัดมือลอร่าทิ้ง “ออกไปจากชีวิตฉันซะ”
- “คุณชาย...”ลอร่าร้องเสียงหลง ทรุดลงร้องไห้
- วิคเตอร์หันหลังให้ เงยมองฟ้าเหมือนกลั้นน้ำตา { sound: 篤姬 0.44-1.34 } เดินออกจากฉาก
- ฟิลเข้ามา { sound: คนคนนี้จะไม่ไปจากเธอ 0.07-1.15 }
- ลอร่า “ลอร่ากลับก่อนนะคะ”
- ฟิล “ความรู้สึกของฉันคงส่งไปไม่ถึงสินะ ลอร่า”
ตอนที่ 10 สวนกลางคืน
- ฟิล “ลอร่าไม่สดใสเลย เฮ้อ...นี่ก็สองอาทิตย์แล้วด้วย แต่เอาเถอะ...” ฟิลยิ้มลึกลับ
- “ในเมื่อได้ทุกสิ่งตามต้องการ นายก็ควรทำตามสัญญาสักที” วิคเตอร์พูด
- ทั้งสองเผชิญหน้ากัน { sound: O’fortuna 1.40-1.50 }
- ฟิล “สัญญาอะไร”
- โรบิน “สัญญาที่คุณชายฟิลขอผ่อนผันการเกณฑ์ทหารไปตลอดชีวิต จนกว่าคุณชายวิคเตอร์จะหาหญิงสาวที่ถูกใจมาให้ได้ไงครับ”
- ฟิล “ฝันไปเถอะ ฉันจะอยู่กับลอร่าที่นี่”
- วิคเตอร์ “หุบปาก นายได้อยู่กับเธอสมใจแน่ เกณฑ์ทหารแค่ 2 ปี อย่าโอดครวญให้มันมาก”
- ฟิล “ฉันไม่ไป”
- วิคเตอร์ “อย่าทำลายน้ำใจฉัน ฟิล เขาไม่สละของรักกันง่ายๆหรอกนะ”
- ฟิล “ชอบคำพูดนายจัง” วิคเตอร์กระชากคอเสื้อฟิล
- วิคเตอร์ “เลือกเอาระหว่างคุกหรือค่ายทหาร”
- ฟิล “เผอิญชอบที่นี่ว่ะ”
- ฉึก !!!!! โรบิ้นเอามีดแทงข้างหลังวิคเตอร์ ถีบเขาล้มลงไปกับพื้น
- ฟิลดึงผมวิคเตอร์ “ถ้าจะโทษก็ไปโทษคุณแม่คาเนสที่รักของนายก็แล้วกันนะ จริงๆหากนายไม่ทำตามคำขอของคุณน้าคาเนสเพื่อปกป้องฉัน นายก็คงมีชีวิตอีกยาว เรื่องของเรื่องคือนายชอบแส่เรื่องชาวบ้าน ทำตัวเป็นผู้พิทักษ์กฎหมายแสนดี แล้วก็ตายอนาถ ถุย ”
- วิคเตอร์ “แกสองคนก็เหมือนกัน”
- ฟิล “เหรอวิคเตอร์ คนใกล้ตายชอบพูดแบบนายนี่แหละ เห็นใจจริงๆ อ่ะ...” ฟิลโดนลอร่าแทงข้างหลัง
- โรบิ้นทำท่าจะฆ่าลอร่า แต่สะดุดขาตัวเองหัวฟาดฐานรูปปั้นตาย
- ลอร่าไปหาวิคเตอร์ เขาลูบหน้าเธอ แล้วพูดว่า “ฉันเห็นเธอที่ตลาด รู้ไหมว่าเกลียดภาพนั้นแค่ไหน”
- ลอร่า “คุณชาย...” เสียงสะอื้น
- “ฉันยิ่งเกลียดเข้าไปอีก ตอนเธอขอเป็นคนรับใช้ เกลียดความคิดเธอที่สุด”
- “ก็ลอร่าอยากตอบแทนบุญคุณนี่เจ้าคะ”
- “เพราะเธอเป็นคนแบบนี้ไง ฉันถึงย้อนกลับไปหา ตอนนั้นหัวใจฉันเต้นแรงจนกลัวความรู้สึกลึกๆในใจ และสิ่งที่พอบรรเทาได้ก็คือ คำสัญญาของฟิล เธอรู้ไหมความรักน่ะน่ากลัว มันสามารถแผดเผาเราให้ทรมานและหล่อเลี้ยงเราให้ชุ่มชื่นได้ในเวลาเดียวกัน (หัวเราะ)”
-
แจ้ง Blog ไม่เหมาะสม
ความคิดเห็น