ครูพิเศษจอมป่วน รีบอร์น! ตอนที่ 145

หลังจากนั้นคุณก็เงียบมาตลอดทางที่นั่งรถกลับมาที่นามิโมริ แม้ว่าคนอื่จะทักแต่คุณก็ไม่ตอบ..ไม่ใช่เพราะคุณโกรธอะไรพวกเขาหรอกนะ แต่เพราะคุณกำลังคิดอยู่ต่างหากละว่าเจ้าคิวเบญืนั่นกำลังคิดจะทำอะไรสึนะกันแน่ แม้ว่าคุณจะเจอเหตุการณ์แบบนี้มาแล้ว แต่ครั้งนี้ไม่เหมือนกัน!
โคลม:ไว้เจอกันนะคะ คุณ(ชื่อคุณ) //โบกมือลา//
คุณ://เหม่อ~//
โคลม:คุณ(ชื่อคุณ)คะ!!
คุณ:เอ๋ อ่าค่ะ!! ถึงแล้วสินะคะ แหมคงต้องลาแล้วสินะคะเนี่ย งั้นบ๊ายบายค่ะ!! //โบกมือลา// (น) / หา เอ่อ อื้ม! ถึงแล้วนี่!? วะ ไว้เจอกันใหม่นะ! //โบกมือลา// (ซ)
โคลม:คุณ(ชื่อคุณ) จะไม่เป็นไรแน่หรอคะ?
สึ:นั่นสินะ ฉันเห็นทำท่าแปลกตั้งแต่ตอนนั้นแล้วล่ะ ..//เสียงคิวเบย์ที่พูดไว้เกิดทำให้สึนะรู้สึกถึงบางอย่าง//<ซาวาดะ สึนะโยชิน่ะ อยู่ไม่ถึง10ปีหรอก> (หรือจะเป็นเพราะเรื่องนี้กันนะที่(ชื่อคุณ)จังแปลกไป?//คิด)
โก:พวกเราคงทำอะไรไม่ได้แล้วล่ะครับรุ่นที่10 ปล่อยให้ยัยนั่นอยู่คนเดียวบ้างบางทีพรุ่งนี้อาจจะกลับเป็นปกติก็ได้นะครับ
ยา:นั่นสิ สึนะ นายอย่คิดมากไปอีกคนสิ