.......ผมยังโชคดีที่ลูกของผมยังมีชีวิตอยู่ ผมไม่สงสัยว่ามันเกิดอะไรขึ้น ต้นตอของเรื่องสะเทือนขวัญ ก็คือจิตสำนึก อาจฟังดูสิ้นหวังเพราะเราอาจจะไม่ได้อะไรเลยกับเหตุการณ์นี้ แม้แต่การเพิ่มบทลงโทษด้วยตัวบทกฎหมาย
ศูนย์สร้างเสริมสุขภาพวัยรุ่นของโรงพยาบาลรามาธิบดี ประมาณการว่าจะมีวัยรุ่นทำแท้งถึงปีละ 3 แสนคน หรือวันละราว 1,000 คน
http://www.tlcthai.com/club/view_topic.php?club=buddhism&club_id=1278&table_id=1&cate_id=788&post_id=5407
ข้อมูลข่าว โดย หนังสือพิมพ์เดลินิวส์ออนไลน์ 19 มีนาคม 2548
.....นีโอ ลูกชายของผม ยังต้องใช้ชีวิตอยู่ในสถานสงเคราะห์ ตอนนี้เค้าอายุ 1 ขวบ 7 เดือน แม่ของนีโอไม่ได้ทำแท้ง ไม่ใช่เพราะเธอไม่คิดทำลายเด็ก แต่เพราะได้รับคำแนะนำว่าการทำแท้งจะเป็นอันตรายต่อตัวเธอเอง เพราะขณะนั้นเธอตั้งครรภ์ได้ 7 เดือนแล้ว
.......แต่ในที่สุดเธอก็ทำแท้งได้สำเร็จ เธอทำแท้งโอกาสในการเรียนรู้ของลูก เธอทำแท้งโอกาสในการเสริมสร้างศักยภาพของลูก เธอทำแท้งการศึกษาของลูก
ลองมาดูสามัญสำนึกล่าสุดของเธอ(จากคำบอกเล่าของแม่เลี้ยงคนหนึ่งในสถานสงเคราะห์)
....ผมส่งเบอร์โทรศัพท์ของแม่เลี้ยงคนหนึ่งให้เธอ เพราะหวังว่าเธอจะได้สอบถามข่าวคราวลูกได้บ้าง ฟังเสียงลูก...โทรหาลูกบ้างนะคนดี ผมส่งข้อความหาเธอ
....เธอบอกแม่เลี้ยงคนนั้นว่า เธอต้องคิดถึงอนาคตของตัวเองก่อน เธอจะรีบเรียนหนังสือให้จบแล้วจะมารับเค้าไปเลี้ยงเอง ...ปีหน้าเธอจะเข้ามหาลัย อย่างเร็วที่สุดเธอต้องใช้เวลาอย่างน้อย 4 ปีในรั้วมหาลัย ถึงตอนนั้น นีโอน่าจะมีอายุครบ 6 ขวบ (ตอนนี้นีโออยู่สถานสงเคราะห์เด็กอ่อนและตามระเบียบของสถานสงเคราะห์ เมื่อเด็กอายุครบ 6 ขวบ จะต้องย้ายไปอยู่สถานสงเคราะห์อีกแห่งที่แยกสำหรับเพศชายและเพศหญิงจะอยู่คนละจังหวัด)
.......มีหนังสือ อย่างน้อย 2 เล่ม ในความคิดของผม ที่คนที่กำลังจะเป็นแม่คนควรอ่าน คือ "รอให้ถึงอนุบาลก็สายเสียแล้ว" และ "เลี้ยงลูกให้เป็นเด็กฉลาด" (เล่มหลังไม่แน่ใจเรื่องชื่อหนังสือ)
.......แต่....ผมยังนึกไม่ออกเลยว่า จะให้เด็กวัยรุ่นสมัยนี้อ่านหนังสือเล่มไหน พวกเขาถึงจะเลิกล้มความคิดที่จะทำแท้ง หรือว่า นำลูกไปทิ้งไว้สถานสงเคราะห์
.....อย่าเพิ่งเข้าใจผิดว่าผมประนามเฉพาะฝ่ายหญิง อาจมีบางคนคิดอย่างนั้น สาบานได้ว่าผมสำนึกในความผิดที่ผมได้ทำลงไป ผมไม่ได้ทำในสิ่งที่คนของเธอ(แม่ของลูกผมกล่าวหาว่าถูกผมข่มขืน)ยัดเยียดให้เกินจริง ผมแสดงความรับผิดชอบทุกอย่าง แต่........
......ผม ยังคงครุ่นคิดเรื่องของตัวเอง ผมอยากเลี้ยงลูก แต่มันมีอุปสรรคมากมายเหลือเกิน ผมมีคำถามมากมายที่ไม่เข้าใจ ผมพยายามหาทางออก...แต่พวกเขาไม่เลย สิ่งที่เขาทำคือ เล่นเกมส์ ผมไม่อยากอยู่ในเกมส์แห่งความหายนะของพวกเขา และไม่คิดว่าลูกของผมต้องการ
.......2002 ไม่ได้เตือนหรือบอกใบ้อะไรใครเลย มีวิธีที่ได้ผลมั้ย วิธีใดที่จะทำลายความเห็นแก่ตัวของเรา จาก 2002 ชีวิต อาจมี 1 ในนั้นที่รู้วิธีที่จะปลุกจิตสำนึกของเรา ให้เห็นว่าการทำลายโอกาสของการมีชีวิตที่สวยงามนั้นเป็นบาปมากเพียงใด
.........และสำหรับคนบางคนที่ให้โอกาสสำหรับการมีชีวิต แต่กลับทำลายโอกาสในการได้รับความรักอันงดงามนั้น มันอาจไม่ได้เลวร้ายน้อยกว่ากันเลย
......................................................ที่รักเมื่อไรเธอจะตาสว่าง............................................................
ความคิดเห็น