ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    SF BTS [VMin,JinKook]

    ลำดับตอนที่ #9 : Sex Tutor [JinKook] : Part 3 [End] 100%

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 1.9K
      19
      15 พ.ค. 58

    Sex Tutor  [JinKook] : Part 3

     

     

     

                ทำไมรู้สึกแปลกๆ ก็ไม่รู้  ตั้งแต่ตอนที่จองกุกหันหลังเดินลงจากรถไป

     

                ไม่หรอก  อาจเป็นเพราะความสัมพันธ์แบบถึงเนื้อถึงตัวล่ะมั้ง  ที่ทำให้เขารู้สึกแปลกไป 

     

                มีเซ็กซ์กันเกือบทุกคืน

     

                แต่แปลก...  จองกุกกลับทำให้เขาเสพติด จูบ

     

                แค่จูบ  จูบจริงๆ

     

                โดยเฉพาะจูบอำลานั่น  จนตอนนี้รสจูบก็ยังติดอยู่ที่ริมฝีปากอยู่เลย...

     

                บ้าเอ๊ย !!! เลิกคิดซักทีเถอะว่ะคิมซอกจิน  เขาทำแบบนี้ก็เพื่อแฟนตัวเองไม่ใช่รึไง

     

                ร่างสูงคว้าหมอนที่นอนนิ่งๆ อยู่ข้างตัวขว้างออกไปกระทบกับประตูคอนโด  อยากจะระบายความอัดอั้นที่มันสุมอกนี่ให้ออกไปเสียที

     

                ซึ่งเหมาะเจาะพอดีกับที่แทฮยองเปิดประตูเข้ามา...

     

                ปั่ก !

     

                “อ๊าก !! เฮีย  เข้าใจว่าไม่พอใจที่น้องกลับบ้านช้า  ทำไมต้องทำร้ายร่างกายกันงี้อ่ะ แทแทเสียใจ TT^TT”  ไม่ว่าเปล่าเจ้าตัวยังเสแสร้งทำท่าร้องไห้กระซิกๆ  พร้อมกับปาดน้ำตาปลอมนั่นออกจากใบหน้าด้วยทีท่าน่าสงสาร  เรียกรอยยิ้มให้ปรากฏบนใบหน้าของคนเป็นพี่ได้ไม่ยาก

     

                ตอแหลเอ๊ย คำพูดสั้นๆ  เรียกให้คนเป็นน้องค้อนขวับทันที  ละทิ้งกิริยาน่าสงสารเมื่อครู่ไปจนหมดสิ้น เปิดประตูดังเอง

     

                ขอโทษที่โกหกนะแท  บอกความจริงไป เดี๋ยวนายได้ถามเฮียต่อ

     

                ว่าหมอนที่ขว้างไปน่ะ  ไม่ได้ตั้งใจจะขว้างใส่นายหรอก  แต่เป็นเพราะอีกคนต่างหาก...

     

                เฮียนี่กะเก่งชะมัด”  ว่าพลางลูบสันจมูกที่เพิ่งหมอนกระแทกเข้าไปเต็มๆ  ก่อนดวงตาคมจะกวาดมองไปทั่วห้องชุดกว้างของตน  เมื่อพบความผิดปกติบางอย่าง  จองกุกล่ะเฮีย

     

                จองกุกเป็นเด็กที่ทำงานที่ร้านพี่ชายของเขา  ซึ่งจะตามติดซอกจินมานอนที่บ้านทุกครั้งแล้วก็ออกไปทำงานพร้อมกัน  โดยซอกจินบอกว่า  เป็นเพราะว่ามีปัญหากับที่บ้านเจ้าตัวเลยขอมาอยู่ด้วยชั่วคราว

     

                ก็จะเชื่ออยู่หรอก  ถ้าทุกเช้าจะไม่เจอจองกุกเดินออกมาจากห้องพี่ชายเขา

     

                พร้อมเนื้อตัวที่มีรอยจ้ำแดงๆ เต็มไปหมด

     

                แถมซอกจินเองก็มีรอยแดงๆ  ที่คอไม่ต่างกัน

     

                ก็อยากจะถามอยู่เหมือนกันว่าผลัดกันรุกผลัดกันรับรึไง

     

                แต่ไม่เอาหรอก ไม่พูด แทแทใสๆ ><

     

                กลับบ้านไปเคลียร์กับพ่อน่ะ”  ซอกจินตอบพร้อมกับแววตาที่หม่นแสงไปชั่วครู่  ก่อนจะกลับมาเป็นปกติ  แต่ก็ไม่อาจจะรอดพ้นสายตาของคนเป็นน้องไปได้  “พรุ่งนี้ครบรอบ 1 ปีที่ซอตาย  ไปสุสานกับเฮียมั้ย

     

                อืม  พยักหน้ารับเบาๆ  ใบหน้าคมมีแววลังเลอยู่ชั่วครู่  ก่อนจะตัดสินใจรวบรวมความกล้าเอ่ยประโยคที่มันติดอยู่ในใจมานานออกไป

     

                นี่เฮีย

     

                หืม

     

                เฮียลืมซอฮยอนได้มั้ย

     

                ทำไมพูดงี้วะแท  ใบหน้าหล่อมีแววไม่พอใจอย่างมากที่คนเป็นน้องพูดอะไรแบบนี้ออกมา  ใบหน้าขาวขึ้นเป็นสีแดงจัดตามอารมณ์ที่มันกำลังพุ่งขึ้นมา แทก็รู้ว่าเฮียรักซอมากขนาดไหน  จะให้ลืมง่ายๆ เหรอวะ  ผู้หญิงคนนี้สำคัญมากแค่ไหนแทก็รู้ไม่ใช่รึไง

     

                ก็เพราะว่าสำคัญมากไง  เลยอยากให้ลืมๆไปน่ะ  เมื่อเห็นท่าทางของคนเป็นพี่  คำโต้ตอบที่ตอกกลับไปก็แรงไม่แพ้กัน เฮียจะบอกว่าเฮียไม่รู้สึกอะไรกับจองกุกรึไง

     

                .....”  เขาทำได้เพียงเงียบ  นั่นสิ...  เขาไม่รู้สึกอะไรกับจองกุกใช่มั้ย

     

                เฮียอาจจะไม่รู้นะ  แต่แทรู้สึก  สายตาที่เฮียมองจองกุกน่ะ  มันเหมือนกับที่เฮียมองซอฮยอนไม่มีผิด

     

                ถึงเฮียจะรู้สึก  เฮียก็ลืมซอไม่ลงว่ะแท  เฮียรักเขามากจริงๆอารมณ์โกรธหายไปภายในพริบตา  กับความจริงที่มันตอกย้ำจิตใจเขามาจนถึงตอนนี้  ลืมคนเก่าไม่ได้  คนใหม่ก็เจ็บเปล่าๆ

     

                อ้อ...  สรุปพี่ชายเขาก็รักจองกุกสินะ

     

                ถึงบอกให้ลืมไงเฮีย...

     

                ....แทไม่อยากให้เฮียกับจองกุกเป็นเหมือนแทกับจีมิน

     

     

     

                รู้ตัวว่ารักตอนเสียเขาไปแล้วน่ามันเจ็บสัสเลยนะเฮีย

     

     

     

     

     

     

                มือที่กำลังปลดกางเกงยีนส์สีซีดออกจากร่างรุ่นพี่ตัวขาวบางทำหน้าที่ของมันได้อย่างดีเยี่ยม  ทุกลีลาเป็นไปอย่างพลิ้วไหว  ราบรื่น แต่เร่าร้อน  เรียกเสียงครวญครางจากคนใต้ร่างได้ไม่น้อย

     

                ต้องทำให้เคลิ้มก่อนรู้มั้ย  ก่อนจะเริ่ม

     

                ภาพของคิมซอกจินที่ค่อยลูบไล้ไปทั่วร่างกายของเขาด้วยสัมผัสที่แผ่วเบา  ฉายขึ้นมาในหัว  ทำให้การเริ่มกับคนใต้ร่างนี้เป็นไปอย่างง่ายดาย  ไม่ต้องสะดุดเหมือนครั้งที่แล้วๆ มา




        

     

               ยุนกิกำลังนึกครึ้มอยู่ในใจ...

     

                เขากำลังรอ... รอให้จองกุกเป็นฝ่ายกระทำอย่างสมบูรณ์แบบ

     

     

     

                ทว่า...  แฟนตัวดีของเขากลับลุกออกจากเตียงไป...

     

                ฮยองครับ  จองกุกมองมาทางเขาด้วยสายตาที่มีความหมาย  แต่เขาอ่านมันไม่ออก

     

                ทะ..  ทำไมไม่ทำต่อล่ะจองกุก

     

                เราเลิกกันเถอะครับ

     

                ฮะ !!!  อะ...อะไรนะ

     

                ทำไมงั้นล่ะจองกุก

     

                ฮยองเป็นคนบอกใช่มั้ยครับ  ว่าถ้าผมทำฮยองค้างอีก  ฮยองจะเลิกกับผม

     

                แต่มันมาถึงขั้นนี้แล้วนะ  ทำต่อเถอะนะจองกุกอ่า

     

                ร่างสูงไม่สนใจที่เขาพูด  กลับเดินออกมาใส่เสื้อผ้าที่ถูกถอดกองไว้ข้างเตียงอย่างหน้าตาเฉย  ปล่อยให้คนที่เพิ่งถูกบอกเลิกเมื่อกี้ได้แต่มองตามอย่างงุนงง

     

                จองกุก  ขอร้องล่ะ  อย่าเลิกกันเลยนะ ฮยองมีความสุขทุกครั้งที่อยู่กับนายนะ  ว่าพลางวิ่งไปกอดเจ้าของร่างสูงจากทางข้างหลัง  พลางซบใบหน้าเข้ากับแผ่นหลังบางแน่น

     

                ยังไง  คืนนี้เขาก็ต้องมีเซ็กซ์กับจองกุกให้ได้

     

                แต่ทุกครั้งที่เราอยู่ด้วยกัน...  ส่วนใหญ่ก็เป็นเพราะเรื่องบนเตียงไม่ใช่เหรอครับ”  เสียงนุ่มเอ่ยออกมาเรียบๆ  ไม่มีวี่แววว่าจะสนใจคนที่กำลังทำหน้าเศร้าอยู่ข้างหลังเขาแต่อย่างใด

     

                ........  ราวกับอีกคนอ่านใจเขาออก  จึงทำได้เพียงแค่เงียบไป

     

                เซ็กซ์น่ะ  มันไม่ใช่ความรักหรอกนะครับฮยอง...  ผมคงอยู่กับคนที่เห็นค่าผมแค่เซ็กซ์เพียวๆ อย่างฮยองไม่ได้หรอกครับ  ว่าพลางค่อยๆ  แกะมือขาวๆ ที่เกาะกุมเขาออกอย่างช้าๆ  แต่ดูท่าเจ้าตัวจะไม่ยอมปล่อยเขาไปง่ายๆ

     

                ไม่นะ  ฮยองรักนายจริงๆ นะ  ร่างบางกอดร่างสูงแน่นขึ้น  มารยาหญิงร้อยเล่มเกวียนที่ยืมชะนีมาใช้ยังไงก็ต้องทำให้จองกุกยอมเขาให้ได้

     

                จองกุกกลับเลิกแกะมือของอีกคนออก  กลับหันมาสบตาคนตัวเล็กกว่าโดยที่ยุนกิยังไม่ทันตั้งตัว  ทำให้ตีหน้าน่าสงสารแทบไม่ทัน  แต่ก็ไม่อาจรอดพ้นสายตาของอีกคนไปได้...

     

                หน้าของฮยองสวยนะครับ...  ว่าพลางลูบไล้ไปตามโครงหน้าของคนตัวขาวอย่างแผ่วเบา  ริมฝีปากสวยยกยิ้มขึ้นมาแบบที่ทำให้คนมองแทบจะละลายลงไปตรงหน้า  จมูกโด่งค่อยโน้มลงมาสัมผัสผิวเนียนอย่างแผ่วเบา  ผมชอบหน้าของฮยองที่สุด

     

                นั่นไง...  สุดท้ายเด็กนี่ก็หลงเสน่ห์เขาอยู่ดี

     

     

     

     

     

                “แต่เสียดาย  ตอแหลไปหน่อย

     

                ฮะ !

     

                ได้แต่อ้าปากค้างด้วยความตกใจ  เมื่อกี้เขาเพิ่งโดนด่าว่า ตอแหลใช่มั้ย...

     

                มือเรียวละออกจากใบหน้าสวยอย่างรวดเร็ว  ยิ้มที่ดูน่าหลงใหลเมื่อครู่  กลับดูร้ายกาจได้ภายในพริบตา  คนตัวสูงกว่าหัวเราะในลำคอเบาๆ  เมื่อเห็นคนตัวเล็กกว่าอ้าปากค้างอย่างเก็บอาการไม่อยู่  หึ  วันหลังจะตอแหลก็ให้มันเนียนๆ  หน่อยนะครับฮยอง

     

                ว่าพลางก้าวกลับหลังหันตรงไปยังประตู  แต่ก็ต้องชะงักเท้าเมื่อนึกได้ว่าตนลืมอะไรบางอย่างไป

     

                เอ่อฮยอง...  ขอโทษนะครับที่ผมเพิ่งมาบอก...

     

     

     

               

     

                แต่ผมเพิ่งรู้ตัว...

     

               

     

                ว่าตอนจะเอาฮยอง  เหมือนกำลังเล่นเบี้ยนเลยครับ

     

     

     

     

                ปึง !!

     

                จองกุกออกไปแล้ว

     

                เหลือเพียงเขาที่ยังอ้าปากค้างอยู่ตรงนี้

     

                ตอแหล

     

                เล่นเบี้ยน...

     

                กรี๊ด!!!!!!! จองกุก  อีเด็กบ้า  แม่งเป็นเคะแล้วทำไมไม่บอกวะ  ปล่อยให้ฉันให้ท่าอยู่ได้  โธ่เว้ย !!!  เคะมันก็มีศักดิ์ศรีนะเว้ย แม่ง ฮืออ  TT0TT”

     

     

     

     

                สิ่งแรกที่ร่างกายสั่งให้เขาทำ  คือมาที่ผับแห่งนี้

     

                ที่ๆ เขาเคยทำงาน  และคิมนัมจุนก็เช่นกัน...

     

                อ้าว  จองกุก  เป็นไงมั่ง เจ้าตัวเอ่ยทักเขาที่เดินมานั่งอยู่หน้าเคาท์เตอร์  ในขณะที่มือก็กำลังลงมือชงเครื่องดื่มอย่างสบายๆ 

     

                ฮยองถามหน่อยสิ  ทำไมต้องเป็นจินฮยองไม่พูดพร่ำทำเพลง  เจ้าตัวก็ตั้งคำถามกับคนตรงหน้าทันที  โดยไม่สนใจที่จะทักทายเลยแม้แต่น้อย

     

                หืม ทำไมถามงั้นล่ะ ใบหน้าหล่อมีแววสงสัยอยู่เล็กน้อย  ที่จู่ๆ  เจ้าตัวก็มุ่งประเด็นมาเลย

     

                ก็แค่อยากรู้  ว่าฮยองต้องแนะนำจินฮยองให้ผม

     

                “บอกแล้วห้ามโกรธเฮียนะ

     

                ......

     

                ยุนกิน่ะ  ไม่เคยรักเราเลย  ทุกอย่างที่เขาทำก็เพื่อเซ็กซ์  กับประชดแฟนเก่าน่ะ

     

                อันนั้นเขารู้อยู่แล้วล่ะ...

     

                แต่เรื่องแฟนเก่านี้เขาไม่รู้...

     

                ฮยองเคยโดนเหรอ

     

                เหอะ  เพื่อนฮยองน่ะ  ว่าพลางพยักพเยิดไปทางที่ จองโฮซอกบาร์เทนเดอร์หนุ่มสุดฮอตอีกคนของผับที่กำลังชงเครื่องดื่มอยู่ข้างๆ แล้วก็ก้มลงมากระซิบกับเขาเพื่อไม่ให้คนข้างๆได้ยิน โฮซอกไม่ยอมมีอะไรด้วย  อยากจะถนอมไว้จนถึงวันแต่งงานน่ะ  แต่ยุนกิไม่เข้าใจ คิดว่าโฮซอกคงเบื่อมัน  ก็เลยขอเลิกแล้วก็มาคบกับนายเพื่อประชดไง

     

                แล้วฮยองไม่บอกผม  ความจริงที่ได้รู้  ทำให้คนตัวเล็กเบิกตากว้างด้วยความตกใจไม่ได้  ถ้าผมมีอะไรกับแฟนชาวบ้านไปทำไงล่ะฮยอง โฮซอกฮยองไม่ขย้ำคอผมก่อนเรอะ

     

                เพราะฉันรู้ว่านายเป็นยังไง ไงล่ะจองกุก...  ไม่ใช่คิมนัมจุน  แต่เป็นจองโฮซอกที่พูด  ทำเอาสองคนที่กำลังนินทาอยู่ถึงกับเงียบไปในทันที

     

                ......

     

                จองกุก... ฉันรู้ว่านายรุกไม่เป็น  นายปล่อยให้แฟนเก่าฉันค้างทุกครั้งที่มีอะไรกัน  ถูกมะ ใบหน้าหล่อยิ้มขึ้นมาอย่างรู้ทัน  ก่อนจะเอ่ยต่อ ยุนกิหัวเสียจนต้องโทรมาระบายกับฉันทุกครั้งเลย  รู้รึเปล่า

     

                ฮะ ! นี่เรื่องของเขามีคนรู้เพิ่มอีกคนแล้วเหรอเนี่ย

     

                ยุนกิน่ะ  มันหัวดื้อ  ฉันบอกว่าจะไม่ยอมทำอะไรทั้งนั้นถ้ายังไม่แต่งงานกัน  แต่มันก็ไม่ยอมฟัง  ดันขอเลิก  แล้วก็ไปคบกับนายประชดฉัน   รู้มั้ย  ตอนมันค้างน่ะ  มันโทรมาขอให้ฉันไปหาเดี๋ยวนี้  แต่ขอโทษเถอะ  โฮซอกคนนี้ไม่รับคำสั่งใครง่ายๆ หรอก  ยิ่งคนที่เลิกกันไปแล้ว  ไม่มีสิทธิ์มาสั่งอะไรทั้งนั้น

     

                แล้วฮยองยังรักยุนกิฮยองอยู่มั้ยอะ

     

                รักสิ  รักมากด้วย  แต่เรื่องแบบนี้ต้องให้บทเรียนหน่อยล่ะ  อยากให้รู้น่ะ  ว่าเซ็กซ์มันไม่ใช่ความรัก  และถ้ารักก็ไม่จำเป็นต้องมีเซ็กซ์  ถ้าไม่รักจริง  ฉันคงไม่รับสายมันให้มันบ่นเป็นชั่วโมงหรอกนะ

     

               

                ฮยองน่ารักจัง  ยุนกิฮยองรู้คงดีใจ”  ความจริงที่ได้รู้  ทำให้เขารู้สึกโล่งใจไปเปลาะนึง  อย่างน้อยยุนกิก็ไม่ได้ถูกทิ้งให้อยู่อย่างโดดเดี่ยว

     

                ถึงจะเจ็บ  แต่ก็เป็นห่วงอยู่แหละ

     

                ไว้ให้มันเลิกบ้าอยากมีเซ็กซ์ก่อนเถอะ”  โฮซอกพูดออกมา  ก่อนที่ทั้งสามคนจะหัวเราะออกมาพร้อมกัน

     

                “เออ..  นัมจุนฮยอง  ยังไม่ตอบผมเลยว่าทำไมต้องเป็นจินฮยอง

     

                “ก็จินฮยองขึ้นชื่อลือชาเรื่องนี้นี่หว่า  ไม่อยากจะโม้  ว่าผู้หญิงน่ารักๆ ที่นั่งอยู่แถวเนี้ย  ก็เคยอยู่บนเตียงกับเขามาแล้วเกือบหมดอะ

     

                ฮะ !!”  อะไรนะ  จินฮยองที่สุดแสนจะเป็นสุภาพบุรุษและสุดแสนจะอบอุ่นของเขาฟันผู้หญิงพวกนี้มาเกือบหมดแล้วเหรอ !!

     

               

                “แต่เขาก็เป็นคนดีใช่มั้ยล่ะ  เอ่อ...  แต่ข้อนี้ก็ไม่เถียง

     

     

                เฮียก็แค่อยากให้เราเจอคนที่ดีน่ะ  แล้วตอนนี้เจอรึยัง  ใบหน้าหล่อเอ่ยถามขึ้นมาอย่างเป็นห่วง  เขาทำได้เพียงยิ้มเขินๆ กลับไป  พร้อมหน้าที่เริ่มขึ้นสีบางๆ

     

     

                เจอแล้วครับ 

     

                แล้วบอกเขารึยัง

     

                .....

     

                บอกช้า  แมวคาบไปกินเฮียไม่รู้ด้วยนะ

     

     

     

     

     

     

     

     

     

                ร่างบางวิ่งเต็มฝีเท้าเพื่อที่จะขึ้นมายังห้องของคนๆ หนึ่ง

     

                ห้องที่เจ้าของห้องให้เขาอยู่ด้วยกัน  มาเกือบสองอาทิตย์...

     

                มือเรียวเอื้อมไปกดกริ่งทันทีที่เท้าพาเขาเคลื่อนตัวมาหยุดที่หน้าห้อง  ร่างบางหายใจหอบหนักระหว่างรอคนเมื่อเปิด  แต่เพียงอึดใจบานประตูไม้เนื้อดีก็ถูกเปิดออก

     

                จินฮยองครับ  คือผม...เอ่อ.. คุณแทฮยอง คำพูดที่เตรียมจะพรั่งพรูให้อีกคนได้ฟัง  ต้องกลืนลงคอไปจนหมดสิ้น  เมื่อคนที่เปิดประตูให้ ไม่ใช่คนที่เขาต้องการ

     

                “อ้าว  จองกุก...  ไหนว่ากลับบ้านไปเคลียร์กับพ่อไง  ถึงจะรู้ว่าสองคนนี้โกหกเขาอยู่ก็เถอะ  แต่แทฮยองก็จะเล่นตามน้ำต่อไป TT

     

                “เอ่อ... มีปัญหานิดหน่อยน่ะครับ  ว่าแต่จินฮยองอยู่มั้ยครับ

     

                อยู่ในห้องน่ะ  แต่... พูดยังไม่ทันขาดคำร่างบางก็แทรกตัวเข้ามาในห้องทันที  ก่อนจะวิ่งตรงไปที่ห้องของผู้เป็นพี่โดยที่ไม่ฟังสิ่งที่เขาจะพูดต่อไปเลยแม้แต่น้อย

     

                แต่พี่จินไม่อยากให้ใครเข้าไปรบกวน... เฮ้อ....  ว่าพลางส่ายหน้าอย่างไม่รู้จะว่ายังไง

     

                เขาคงต้องปล่อยให้เรื่องทุกอย่างมันเป็นไปตามสองคนนั้นแล้วล่ะ

     

     

     

     

                ปัง !!!

     

                “แทแท  เฮียบอกแล้วไง  ว่าคืนนี้ห้ามกวน...  จองกุก  กำลังจะว่าให้กับน้องชายตัวดี  แต่ก็ต้องเงียบไปเมื่อเห็นร่างบางยืนหอบอยู่ที่หน้าประตู 

     

                เจ้าตัวไม่สนใจฟังเขากลับปิดประตูแล้วเดินตรงมาหาเขาทันที  ใบหน้าน่ารักของอีกคนกลับเต็มไปด้วยหยาดน้ำตาทันทีที่ได้สบตากับเขา  พร้อมกับร่างบางที่โถมตัวเข้ากอดเขาแน่นอย่างไม่ทันตั้งตัว

     

                ทำให้มือที่ถือกรอบรูปอยู่ต้องปล่อยให้มันตกลงข้างตัว

     

               

     

                ฮยอง... ผมทำไม่ได้  ทำไม่ได้ ฮือ...  ใบหน้าน่ารักซุกลงที่ไหล่กว้างของเขาก่อนจะปล่อยให้น้ำใสพรั่งพรูลงมาไม่ขาดสาย

     

                ทำไมล่ะ  บอกฮยองได้มั้ย...  ทำได้เพียงลูบหลังคนตรงหน้าอย่างปลอบประโลม

     

                คนตัวเล็กกว่าไม่ตอบ  กลับผลักร่างของเขาให้ล้มลงไปบนเตียง  ริมฝีปากบางบดจูบลงมาบนริมฝีปากของเขา  แบบที่เขาชอบ...

     

                ฮยองชอบให้ผมจูบแบบนี้

     

                จองกุกว่า  ก่อนจะเปลี่ยนตำแหน่งจากริมฝีปากไปดูดเม้มที่ซอกคอของอีกคนอย่างแรง ก่อให้สีชมพูจัดขึ้นมาบนผิวขาวของอีกคน

     

                ตอนฮยองสอนผม  ฮยองบอกให้ผมทำรอยตรงนี้  มันเป็นการสื่ออ้อมๆ ว่าเขาเป็นของเรา

     

                ร่างบางยังคงพูดต่อทั้งน้ำตา ก่อนที่มือเรียวจะจัดการปลดกระดุมเสื้อที่ตนสวมอยู่ออก เผยให้เห็นแผ่นอกบางขาวเนียน  ก่อนจะเอื้อมมือเรียวมาปลดกระดุมเสื้อของเขาด้วยเช่นกันอย่างบ้าคลั่ง 

     

                ในสายตาของคิมซอกจิน  จองกุกคนนี้เสียสติไปแล้ว...

     

                หยุด...  จองกุก  หยุดเดี๋ยวนี้ ฉันบอกให้หยุด  แต่ร่างเล็กก็ยังไม่ยอมหยุดการกระทำ  จนมือหนาต้องคว้ามือเรียวทั้งคู่มาจับไว้แน่น  หยุดทำอะไรบ้าๆ เดี๋ยวนี้นะจองกุก  ตะคอกออกมาอย่างหมดความอดทนเมื่อคนตรงหน้าไม่มีท่าทีจะหยุดง่ายๆ 

     

                ฮึก... ฮยอง...  ผมทำไม่ได้...  ผมมีเซ็กซ์กับเขาไม่ได้

     

                ร่างบางหยุดดิ้น  ก่อนจะซบลงมาบนแผ่นอกเขา  ปล่อยให้น้ำตามันไหลลงมาช้าๆ  อย่างน่าสงสาร

     

                ทำไมล่ะ  บอกได้มั้ย

     

     

                “เพราะฮยอง...

     

                “.....

     

                ผมรักฮยอง

     

     

                จองกุก....เสียงทุ้มเอ่ยชื่ออีกคนออกมาอย่างแผ่วเบา  ใบหน้าน่ารักตอนนี้กำลังเต็มไปด้วยน้ำตา  ทำให้เจ้าตัวดูน่าสงสารมากเหลือเกิน

     

                เขาเห็นค่าผมแค่เซ็กซ์เท่านั้น  มันเจ็บมากเลยนะครับฮยอง  ตอนที่รู้  มันเจ็บมาก  เขาไม่เคยรักผมเลยด้วยซ้ำ

     

                ฮยองบอกผมว่า  เซ็กซ์มันไม่ใช่ความรัก  ผมเลยอยากให้ฮยองรู้...

     

                ว่าผมจะมีเซ็กซ์เฉพาะกับคนที่ผมรักเท่านั้น

     

                นี่สินะ  สาเหตุของการกระทำอย่างบ้าคลั่งของคนตัวเล็กก่อนหน้านี้

     

                ซอกจินไม่พูดอะไร  ทำเพียงกอดอีกคนไว้ในอ้อมแขนเท่านั้น  ก่อนจะยกนิ้วหัวแม่มือเกลี่ยหยาดน้ำตาที่มันอยู่บนใบหน้าของอีกคนออกอย่างอ่อนโยน  พร้อมๆกับรอยยิ้มอบอุ่นที่ส่งมาให้

     

                จองกุก...  ฉันก็รักนายนะ  แต่ฉันกลัวนายเจ็บ

     

                งั้นฮยอง...  ก็ทำเบาๆ สิครับ -////-”

     

                “เด็กบ้าเอ๊ย ! ไม่ได้หมายถึงเรื่องนั้น ว่าพลางเขกกำปั้นเบาๆ ลงบนหัวกลมๆ นั่น พร้อมกับยิ้มกว้าง นี่ฉันทำนายหมกมุ่นเหรอเนี่ย

     

                ง่า... ฮยองอ่ะ แล้วทำไมต้องกลัวผมเจ็บด้วยล่ะ  แค่ฮยองรักผม  มันก็ไม่เจ็บแล้วล่ะว่าพลางลูบหัวป้อยๆ  ตรงจุดที่โดนกำปั้น  ก่อนจะส่งยิ้มไปให้คนที่กอดเขาอยู่

     

                ฮยองยังลืมเขาไม่ได้น่ะ

     

     

                คิมซอกจินตัดสินใจเล่าเรื่องทั้งหมดให้คนตัวเล็กได้ฟัง  จองกุกไม่พูดอะไร  ทำเพียงรับฟังไปเงียบๆ เท่านั้น  ทว่าใบหน้าน่ารักนั่นกลับมีแววเศร้าอย่างประหลาด

     

                เจ็บใช่มั้ยล่ะ

     

                ไม่อยากโกหกเลยครับ... เสียงที่เคยสดใสได้สักครู่กลับสั่นเครือขึ้นมาอีกแล้ว แต่ถ้าฮยองลืมเขาไม่ได้มันโคตรเจ็บเลยอ่ะ...

     

                แต่มันก็เจ็บน้อยกว่าฮยองไม่รักอยู่ดี

     

                ยังไงก็ไม่เลิกรักฮยองใช่มั้ย

     

                อื้ม  พยักหน้าเบาๆ  พร้อมใบหน้าที่เริ่มเปื้อนน้ำตา

     

                เด็กดื้อเอ๊ย  ตอนนี้จองกุกนั่งหันหลังอยู่บนตักเขา  ทำให้เขาต้องกอดเจ้าตัวจากด้านหลัง  แล้วโยกตัวเบาๆ ไปมาราวกับปลอบเด็ก

     

                ปฏิเสธไม่ได้ว่าตอนจองกุกรู้ตัวว่าตัวเองเป็นเคะ  แล้วทำตัวมุ้งมิ้งชะมัด...

     

                อย่างกะลูกแมว...

     

                นี่...  จองกุก  นั่งท่านี้..  มันปลุกจินน้อยรู้มั้ย  เสียงทุ้มเอ่ยออกมา  พร้อมๆ กับจมูกโด่งที่เริ่มซุกไซร้ซอกคอขาวของร่างบางอย่างซุกซน  พร้อมๆ กับมือไม้ที่เริ่มอยู่ไม่สุข  ส่งผลให้คนตัวเล็กต้องดิ้นขลุกขลักอยู่ในอ้อมแขน  แต่ว่าก็ไม่สามารถสู้แรงคนตัวสูงกว่าได้

     

                ทำไมเป็นเคะแล้วต้องอ่อนแอ  กุกไม่เข้าใจ TT^TT

     

                “ฮยองไม่เอาน่า...

     

                อะไรกัน..  เมื่อกี้นายเองไม่ใช่เหรอ ที่เปิดประตูเข้ามาจะข่มขืนฮยองน่ะ

     

                บ้า  -///- ใครจะไปข่มขืนฮยอง

     

                ก็นายถอดเสื้อฉัน ว่าพลางค่อยถอดเสื้อคนตัวเล็กที่เจ้าตัวปลดกระดุมออกแล้ว  เลื่อนลงมาตามแขนเรียวช้าๆ 

     

                “ฮยองอะ..  จู่ๆ  มือเรียวก็เอื้อมมากุมมือหนาไว้ให้หยุดการเคลื่อนไหว  ก่อนจะเอี้ยวตัวกลับมาสบตาเขาตรงๆ  ผมไม่ง่ายนะ

     

                พูดจบคนตัวเล็กก็ลุกออกจากตักของเขา  เดินอ้อมไปอีกฝั่งของเตียง  ก่อนจะขดตัวลงใต้ผ้าห่มอย่างไม่สนใจคนที่นั่งอึ้งเพราะคำพูดเมื่อครู่เลยแม้แต่น้อย

     

                จองกุกอ่า...  งอนเหรอ  ว่าพลางเอื้อมมือหนาไปดึงอีกคนให้หันมาสบตากับตน  แต่ทว่าก็ต้องตกใจ  เมื่อใบหน้าน่ารักนั่นเต็มไปด้วยหยาดน้ำตา

     

                ก็เอะอะฮยองจะเอาผมง่ายๆ อะ  ผมรักฮยองนะ  แต่ฮยองจะมาทำแบบนี้กับผมได้ยังไงผมไม่ง่ายนะ    กำปั้นเล็กๆ ถูกส่งออกมาทุบอกคนรักอย่างบ้าคลั่ง แต่มันก็ไม่ได้ทำให้ร่างสูงสะเทือนเลยแม้แต่น้อย  หนำซ้ำยังยิ้มกว้างขึ้นมาอีก

     

                เด็กบ้าเอ๊ย เสียตัวให้ฮยองไม่รู้ตั้งกี่รอบ  ทำมาเป็นหวงตัว มือหนาเอื้อมไปกุมกำปั้นเล็กๆ ที่กำลังทุบตนอยู่แน่น  ฮยองล้อเล่นหรอกน่ะ  ต่อไปถ้านายไม่เต็มใจ  ฮยองก็จะไม่ทำ

     

                จินฮยอง  สัญญานะ  ถ้าผมไม่เต็มใจ  ฮยองจะไม่ทำเรื่องบนเตียงกับผม เจ้าตัวหยุดการประทุษร้ายไปแล้ว ทำให้เขาต้องปล่อยมือเรียวออก  จองกุกจึงยื่นนิ้วก้อยข้างขวามาตรงหน้าเขา

     

                ทำอะไรมุ้งมิ้งอีกละ...

     

                อื้ม  ฮยองสัญญา  ว่าพลางยื่นนิ้วก้อยไปเกี่ยวกับนิ้วก้อยของอีกคนแน่น

     

                 ใบหน้าน่ารักฉีกยิ้มกว้างด้วยความดีใจ  ก่อนจะถือวิสาสะกระโดดหอมแก้มคนรักเข้าไปฟอดใหญ่  พร้อมกับมุดตัวลงไปใต้ผ้าห่มอีกครั้ง

     

                ซ่อนสีหน้าที่มันกำลังแดงจัดอย่างห้ามไม่อยู่

     

                ทำอะไรลงไปอีกแล้วจองกุก  อ๊ากกก >////<

     

                “นี่จองกุก  จะนอนทั้งๆ ที่ไม่อาบน้ำจริงๆ น่ะเหรอ

     

                .....

     

                ถ้าไม่ลุก  ฮยองจะอุ้มไปอาบน้ำนะ

     

                งื้อ  อาบแล้วๆๆ  อาบเองได้  ร่างเล็กสะดุ้งสุดตัว  ก่อนจะตวัดผ้าห่มหนาที่คลุมกายออก  แล้ววิ่งตรงไปยังห้องน้ำอย่างรวดเร็ว

     

                แต่เจ้าเด็กบ้านั่นคงลืมอะไรไปล่ะมั้ง...

     

                ผ้าเช็ดตัวก็ไม่ได้เอาไป...

     

                คิดแล้วก็ต้องหลุดหัวเราะออกมาเบาๆ ให้กับความบ้าของคนรัก  เด็กคนนี้บ้าจริงๆ  บ้าแบบไม่มีลิมิตเลยล่ะ  มีใครที่ไหนยอมเปลืองตัวเพื่อเรื่องแค่นี้มั่ง  มีใครที่ไหนบ้างบุกเข้ามาเกือบจะข่มขืนเขาเพียงเพราะแค่อยากบอกให้รู้ว่ารัก  มีใครที่ไหนบ้างที่ก่อนหน้านี้แม่งโคตรแมนแต่เสียตัวครั้งเดียวก็กลายเป็นลูกเหมียวน่ารักๆตัวหนึ่ง

     

                ก็คงจะมีแต่จอนจองกุกล่ะมั้ง...

     

     

                ซอ...  ไม่โกรธเฮียนะ  ถ้าเฮียจะขอลืมเราแล้วเริ่มต้นใหม่กับคนที่เฮียรัก

     

     

                สายลมอบอุ่นที่พัดผ่านเบาๆ  ราวกับแทนคำตอบรับที่หญิงสาวอยากส่งผ่าน

     

                ขอบคุณนะครับ  ร่างสูงว่า  ก่อนจะเพ่งมองกรอบรูปที่ตกอยู่ข้างเตียงเนิ่นนาน

     

                รูปที่มีเขากับอดีตแฟนสาวที่เขารักมากที่สุดยืนอยู่ข้างกัน

     

                มือหนาเอื้อมไปหยิบกรอบรูปขึ้นมามองเป็นครั้งสุดท้าย  ก่อนจะตัดสินใจวางกรอบรูปคว่ำหน้าลงบนโต๊ะข้างเตียง

     

                พรุ่งนี้เขาคงจะเอากรอบรูปนี้  ไปส่งคืนหญิงสาวที่สุสาน

     

                ลืมคนเก่าแล้วเริ่มต้นกับคนใหม่เถอะนะคิมซอกจิน

     

     

     

     

               

     

     

                จินฮยอง...  ผมลืมผ้าเช็ดตัวอ่า  และเสียงแง้วๆ ของเจ้าลูกแมวก็ดังออกมาจากห้องน้ำ  ส่งผลให้ใบหน้าหล่อต้องระบายยิ้มกว้างอีกครั้ง

     

                อื้ม  รอแปปนะ  เดี๋ยวฮยองหยิบให้  ว่าพลางเดินตรงไปยังห้องน้ำ  ก่อนจะเคาะประตูสองสามที  เจ้าคนตัวเล็กก็โผล่หน้าออกมาพร้อมกับแง้มประตูไว้เล็กๆ

     

                ไหนล่ะฮะ  ผ้าเช็ดตัว... เฮ่ย!!”  เมื่อโผล่หน้าออกมาก็ไม่เห็นว่าคนตัวสูงจะหยิบผ้าเช็ดตัวติดมือมาด้วยแต่อย่างใด  แล้วก็ต้องตกใจ  เมื่อจู่ๆ  ซอกจินก็ผลักบานประตูเข้ามาในห้องน้ำอย่างถือวิสาสะ 

     

                ในขณะที่เขากำลังอยู่ในสภาพที่เรียกว่าเปลือย...

     

                และคนตัวสูงก็ล็อกประตูอีกแล้ว...

     

                และกำลังถอดเสื้อผ้าออกทีละชิ้น  เผยให้เห็นร่างขาวๆ  ทีละนิด...

     

                “ฮยอง  หนะ.. ไหนเราสัญญากับแล้วไง  ว่าถ้าผมไม่ยอมฮยองจะไม่ทำ

     

                ก็จองกุกบอกว่าเรื่องบนเตียงนี่นา...

     

                นี่มันในห้องน้ำนะครับ

     

                อ๊ากกกกก !!!  ติดกับคิมซอกจินอย่างง่ายดาย

     

                ถึงว่าทำไมสัญญาง่ายจัง TT0TT

     

               

     

                สุดท้ายเขาก็เสร็จคนตัวสูงจนได้ จนตอนนี้ทั้งคู่ก็กำลังนอนหายใจเหนื่อยหอบอยู่บนเตียง  มือหนาที่กำลังกอดเขาไว้  พร้อมๆ กับจมูกโด่งที่กำลังสูดกลิ่นที่ซอกคอเขาตอนนี้มันทำให้เขารู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก

     

                นี่จองกุก

     

                ครับ

     

                ถามหน่อยสิ  ทำไมจูบเก่งจัง

     

                ก็เป็นนักร้องในคลับหนิครับ แถมหน้าตาดีขนาดนี้ บางทีก็เลยโดนลูกค้าในคลับขอจูบน่ะ  ก็เลยชินน่ะ

     

                หลงตัวเองชะมัด  งั้นต่อไปห้ามไปจูบใครอีกแล้วนะ

     

                งือ  ฮยองก็เหมือนกัน

     

                หืม

     

                ฮยองเองก็ชอบฟันพวกผู้หญิงที่อยู่ไปคลับไม่ใช่รึไง  ฟันแล้วทิ้ง  นิสัยเสียเป็นบ้า

     

                นัมจุนใช่มั้ย  หมอนั่นนี่มัน... น้ำเสียงที่เปล่งออกมาค่อนข้างไม่พอใจ  แต่ทว่าก็ต้องเงียบปากไปเมื่อคนตัวเล็กหันกลับมามองเขาอย่างเอาเรื่อง

     

                ตอนแรกก็ว่าจะไม่เชื่อหรอกครับ  แต่ฮยองพูดอย่างเนี้ย  สรุปว่าจริงใช่มั้ย

     

                พลาดแล้วมั้ยล่ะซอกจิน TT

     

                เอ่อ...

     

                งั้นต่อไป ห้าม!! ห้ามฮยองเข้าคลับเด็ดขาด  แล้วก็ไม่มีสิทธิฟันผู้หญิงหรือว่าผู้ชายหน้าไหนทั้งนั้น  วันไนท์แสตนด์ก็ห้าม  เข้าใจมั้ยครับ

     

                เอ่อ...  ครับ

     

                ดีมากครับ  จินฮยองน่ารักที่สุด 

     

                ว่าจบก็ประกบจูบลงบนริมฝีปากอิ่มของฮยองคนรักอีกครั้ง  จูบแบบที่ซอกจินชอบ...

     

                และก็ได้รับการจูบตอบอย่างอ่อนโยนกลับมาเช่นกัน

     

                จูบแบบนี้ของฮยองเท่านั้นใช่มั้ยเสียงแหบพร่าเอ่ยออกมา  ก่อนจะมองใบหน้าคนรักด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความรัก

     

                ครับ  แค่ฮยอง...  และจะไม่มีจูบไหนเป็นของใครอีกทั้งนั้น  นอกจากฮยองคนเดียว  พูดจบก็ประกบจูบลงไปอีกครั้ง

     

                “ฉันรักนายนะ จองกุกของฉัน

     

                ผมก็รักฮยองเหมือนกันครับ  จินฮยองของผม

     

                ต่อจากนั้นเขากับซอกจินก็ทำเพียงแค่จูบ

     

                แค่จูบเท่านั้น...

     

                กับสัมผัสอีกนิดหน่อย...  >////<

     

     

     

     

     

     

    เพิ่มเติมจาก SF : คำตอบที่ไม่เคยรู้ Part 4 ค่ะ *****

     

     

                เพล้งง!!!

               

                “ไม่ต้องทำมันแล้ว  ทำไมถึงได้ซุ่มซ่ามขนาดนี้หา!! ฉันจ้างนายมาดูแลไม่ได้มาทำลายนะ!!”

     

     

                เสียงแก้วแตกกับเสียงดุอันน่ากลัวทำให้ปาร์คจีมินตกอกตกใจ รีบผละออกจากแทฮยองอย่างรวดเร็ว  แทฮยองที่กำลังจะไปกันได้ดีกับคนรักที่เพิ่งกลับมาจากญี่ปุ่นถึงกับชะงักค้างอยู่ในท่านั้น ก่อนจะยกมือขึ้นขยี้หัวอย่างอารมณ์เสีย

     

     

                “โธ่เว้ย!!  สองคนนี้  จะไฝว้กันทุกวันเลยใช่มั้ย!!!”

     

                แล้วเสียงก็เงียบหายไป  ทำให้คนสองคนที่อยู่ด้านนอกถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก

     

                ฮยองอ่ะ  ทำไมต้องดุเสียงดังด้วยเล่า

     

                ดีแล้วล่ะ  ให้แทแทมันเข้าใจว่าเราทะเลาะกันน่ะดีแล้ว....

     

     

     

     

     

     

                ดีกว่าให้มันออกมาดูหนิ  ว่าเรากำลังทำอะไรกันอยู่ในครัว….”

     

                คนบ้าเอ๊ย !!!”

     

                แต่ก็ดีแล้วล่ะ  สภาพของเขาสองคนที่มันค่อนข้างกึ่งเปลือยขนาดนี้  บนโต๊ะกินข้าวตัวนี้  อย่าให้มีใครเห็นเลยจะดีซะกว่า >///<

     

                ถามว่าทำไมต้องเป็นโต๊ะกินข้าว...

     

                ก็เขาไม่ยอมให้จินฮยองทำเรื่องบนเตียงนี่นา...

     

                พลาดอีกแล้วล่ะจองกุก... TT

     

                พลาดตั้งแต่รู้จักคิมซอกจินละ...

     

               

     

                อ๊ะ ฮยองอ่า..."

     

     

                แต่อย่างน้อย  ก็เป็นการพลาดที่คุ้มค่านะ  ว่ามั้ย  >////<






    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×