รสชาติของโลหิต

ในความเจ็บปวดของคนหลายๆ เขากลับมองข้ามเเละคิดว่ามันเป็นเรืองที่ ไร้สาระ เเต่ยังไงก็ตาม...
โชคชะตาได้กลั่นเเกล้งพาเขาไปพบกับสิ่งที่มนุษย์เรียกมันว่า...

...สัมผัสที่๖...

ถึงเเม้เขาจะไม่มีพลังถึงที่จะมองเห็น เเต่เขาสัมผัสได้ถึง อำนาจของสัมผัสนี้..มันเริ่มที่จะ..

..ขยายตัว..

เช้าที่สดใส..ของใครหลายๆคน..กลับเป็นเช้าที่เเสนจะมืดมนสำหรับเค้า..

..เซนต์..

เด็กหนุ่มที่มีสัมผัสที่๖ ติดตัวมาตั้งเเต่เกิด โดยที่เขาไม่รู้ตัวเลยว่าเขาจะมีพลังวิเศษที่น่ากลัวขนาดนี้อยู่..
ก่อนที่เขาจะรู้..เขาได้คิดกับสิ่งลี้ลับว่ามันเป็นเรื่องไร้สาระ จนกระทั่งวันหนึ่ง..

วันนี้ที่โรงเรียนของเซนต์ได้จัดกิจกรรมเเปลกๆขึ้น..นั้นก็คือ..การให้นักเรียนทุกคนทดสอบความกล้า..
โดยให้เด็กทุกคนเข้าไปในบ้านหลังหนึ่งที่ขึ้นชื่อได้ว่า..เกิดคดีฆาตกรรม บ่อยครั้งมากกก

อ๋อ..เกือบลืมไป โรงเรียนนี้มีชื่อว่า โรงเรียนนิศาพานิช..เซนต์เป็นเด็กคนหนึ่งที่อยู่ในโรงเรียนนี้..
เเน่นอนว่าเขาได้อยู่ร่วมห้องกับ ตัวซวย ที่โรงเรียนเค้าลือกัน..
หนึ่งในนั้นมีการิน จินตเมธร..ลูกชายผู้อำนวยการโรงเรียน ที่ชื่นชอบพีธีอาถรรพ์เป็นเอามาก

"เฮ้อ..กิจกรรมครั้งนี้การินเป็นคนจัดรึปล่าวก็ไม่รู้.." เสียงของนักเรียนคนหนึ่งที่เดินเข้าไปสำรวจบ้านหลังนี้..

อีกคนหนึ่งเป็นนักเรียนที่เข้ามาใหม่ ถูกเรียกว่าเป็น ยัยเเม่มด เพราะเธอเป็นคนเดียวที่รอดจากคดีฆาตกรรมของโรงเรียนไอรินวิทยา..
ลัลทริมา วิกรานต์วรสริต

ซึ่งเป็นความซวยของผมรึปล่าวก็ไม่รู้ที่ได้อยู่กลุ่มเดียวกับตัวซวยถึง๒คน

ปัง..

ประตูได้ปิดลงเเล้ว..ความมืดเข้าครอบคุมทันที่สิ้นเสียง..
อยู่ๆผมก็รู้สึกเย็บวาบที่ก้นท้ายทอยทันที
ผมรีบหันกลับไปดู..

เป็นของเหลวสีเเดงสดไหลเยิ้มออกมา

ผมเรียกเพื่อนในกลุ่มให้หันมาดูเเละเหมือนว่าไม่ใช่ผมคนเดีนวที่เห็น เพราะยัยเเม่มดก็เห็นด้วย...
เธอทำท่าเหมือนจะเป็นลมหน้าซีดปากสั่น ซึ่งนอกจากเธอเเล้วคนอื่นๆก็ไม่มีอาการเเบบนี้เลย
เเถมยังบอกว่าผมตาฝาดอีก..

"หึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึ.."

การินส่งเสียงหัวเราะที่เป็นเอกลักษณ์ของเค้าออกมา..
เอาเถอะ..ผมเริ่มชินเเล้วหล่ะ..

ทันใดนั้น..

"กรี้ดดดดดดดดดดดดด"

เพื่อนในกลุ่มผมกรีดร้องออกมา

"ล..เลือด.."

ผมหน้าซีดลงทันที เพราะรู้เเล้วว่าทำไมการินถึงส่งเสียงเเปลกนั้นออกมา..

"หึหึหึหึ..งานนี้เริ่มสนุกเเล้วสิ หึหึหึหึ.."

ภาพข้างหน้าคือหญิงสาวที่ใช้มีดกลาดข้อมือตัวเอง เลือดสีเเดงสดไหลเยิ้มออกมา..



---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

เเละภายใต้ความมืดมิดของรัติกาลนั้น..ย่อมมีเเสงเเห่งความหวังเสมอ..