(Fic Naruto)รักวุ่นๆ ขอเน้นเเสงอุษา!

ลำดับตอนที่ #9 : เริ่มงานวันเเรก...

    เฮ้อ.....ยังไงๆฉันก็ยังทำใจลาออกไม่ได้หรอกนะ เพราะฉันยังมีน้องๆอีกหลายคนต้องเลี้ยง เเล้วจู่ๆจะมาเปลี่ยนงานได้ยังไงเพราะยังไม่รู้เลยว่าเงินเดือน(เดาว่าเป็นเงิรายเดือน)เท่าไหร่
    ส่วนที่ว่าทำไมถึงไม่รู้นั่นก็ให้กลับไปอ่านประโยคสุดท้ายของตอนที่เเล้วสิ เเล้วก็จะรู้ว่าเดอิดาระมันบอกฉันมาเท่านี้จริงๆเเล้วนี่ฉันต้องขอผู้จัดการลางานนะเนี่ย ขอลามาตั้งหนึ่งเดือนเพื่อมาทดลองทำงานนี้เนี่ย ส่วนข้ออ้างของฉันนั้นก็คือ
    น้องคนสุดท้องของฉันดันเผลอไปเหยียบหางหมาเข้า เเล้วโดนมันกัดจนติดเชื้อพิษสุนัขบ้า ฉันเลยต้องหยุดมาดูเเลน้องสุดที่รัก ไม่ให้เอาเชื้อไปติกน้องๆคนอื่น
    ก็เท่านั้นเเหละ.....(นี่พี่โอกินาว่าคนนี้ไม่ได้เเช่งหนูนะจ๊ะ...น้..น้องรักT^T)
    เเล้วนี่รู้มั้ย ว่าฉันอยู่หน้าประตูบ้านนี่ตอนกี่โมง....ตีห้า!ตีห้า!ตีห้านะคะ!เเล้วไอ้บรรยากาศที่เหมือนอยู่กลางรังอนาคอนด้านี่ก็ช่างสร้างสรรค์เสียจริงจริ๊งงงง!!เพราะไอ้คนเเต่งเอ้ย!ไอ้เดอิดาระบ้ารั่นคนเดียว(เกือบชะตาขาดเพราะจะโดนเเต่งให้อนาคอนด้ากลืนลงท้องไปเเล้วนะจ๊ะ^^+ )บอกให้มาทำงาน เเต่สะเอือกไม่บอกเวลาทำงาน นางเเบบเเถวสามย่านคงจะมาทำงานกับเเกหรอกม้างงงงง
กรุ๊งกริ๊ง กรุ๊งกริ๊ง~~~
    "อ้าว...มาทำไมตั้งตีห้าเนี่ย...อืมม์"เดอิดาระเปิดประตูให้ฉันทันทีที่ฉันสั่นระฆัง ราวกับว่า.....เขานอนรออยู่หน้าประตูนี่มาตั้งเเต่เมื่อคืนงั้นเเหละ...เหอะ. จะเป็นไปได้ยังไงเนอะ
/เพราะเเกไม่บอกเวลาไงว้อยยยย!!!/"ก็นี่ทำงานวันเเรกนี่นา^^"วงการนี้มันต้องเสเเสร้งกันบ้าง.
    "งั้นเธอก็ไปทำกับข้าวเลยละกัน สิบกว่าคนนะ"พูดจบ เขาก็ขึ้นไปข้างบนทิ้งให้ฉันหาห้องครัวเอาเอง

1ชั่วโมงต่อมา

    "อื้ม~~ห้อมหอม...ท่าทางเเม่บ้านคนเเรกของเเสงอุษาที่เดอิดาระจ้างมาจะฝีมือดีใช้ได้เลยนะนี่"เสียงผู้ชายเข้มๆทุ้มๆดังขึ้น  พอดีกับที่ฉันจัดโต๊ะเสร็จพอดี
ปึ้ก
เขานั่งลงที่เก้าอี้ใกล้ๆที่ฉันยืนอยู่ นับว่าเขาเป็นคนที่หล่อมากทีเดียว สูงยาวเข่าดีในชุดสีดำยาวลายเมฆสีเเดง กับผมสีบลอนด์เเพลตตินั่ม
    "สวัสดี...ฉันฮิดัน. ยินดีที่ได้รู้จัก เเม่บ้านคนเเรกของเเสงอุษาที่เดอิดาระจ้างมา"เเหม เรียกตูซะเต็มยศ= =*
    "เช่นกันค่ะ ฉันโอกินาว่านะคะ^^"ฉันยิ้มหวานตอบ เเต่เอ๊ะ.....ไอ้สายตากับรอยยิ้มกรุ้มกริ่มเเบบนั้นมัน...  
กระดื้บบบบ~~~....
    "เเหม...ไม่เห็นต้องรังเกียจกันขนาดนั้นเลยนี่ครับ"ฮดัินพูดด้วยใบหน้าเศร้าสร้อย  ผิดกัน้ำเสียงเหมือนพวกเฒ่าหัวงูที่ฉันเจอไม่มีผิด เเถมยังสาวเท้ามาทางฉันอีก
/ไม่ได้รังเกียจ...เเต่ตรูรังเกียจขั้นโคม่าริซึ่มเเล้วโว้ยยยยย!!!!/ฉันสบถในใจ  หลังจากที่เพิ่งถอยกรูดไปสอเมตร(มิน่าถึงได้กระดื้บบบบยาวนาน)
    "เอ่อ...ฉันขอตัวไปล้างจานก่อนนะคะ^^;"ว่าเเล้วฉันก็เตรียมพุ่งไปที่นอกบ้านทันที.....เห?ใครจะไปอยู่ให้ควายล่ะ
หมับ!
    "กรี๊ดดดดดด!!!!พี่โคนันช่วยด้วยค่าาาาาาาา!!!!"ฉันกรีดร้องพลางดิ้นขลุกขลักในอ้อมกอดของคนข้างหลัง. เเละกรีดร้องขอความช่วยเหลือจากพี่โคนันก่อนเป็นอันดับเเรก เพราะพี่เขาเป็นผู้หญิงน่ะสิ.....ผู้หญิงที่เป็นโรคจิตริซึ่มซะด้วยT_T
    "เรามาหาอะไรสนุกๆทำกันดีกว่านะ"เเน่ะ!ยังหน้าด้านมาพูด!อยากสนุกก็ไปสนุกกับอนาคอนด้าในพงหญ้าดิโว้ย!ตูไม่เกี่ยว!ตูเเค่มาทำง๊านนนน!!!TT0TT
     "ปล่อยฉันนะยะ!"  
    "ไอ้ชาติชั่วฮิดัน!!"
พลั่ก!!!กั้กๆๆๆๆๆ(เอ็กโค่เพื่อ?)
    "อั้ก!!"
    "เดอิดาระ!"
ฉันวิ่งมาหลบหลังเดิดาระที่มาช่วยฉันด้วยความหวาดกลัวไม่ได้สำออยเเละเสเเสร้งเเต่อย่างใด
    "อูย...เจ็บนะว้อย เล่นเเรงเลยนี่หว่า....."ฮิดันสบถเบาๆ"ผมทำเพื่อศาสดาขนาดนี้เลยนะครับ"
    "เเกจะหลีสาวก็หลีไป  เเต่ด้องไม่ใช่คนของฉัน!!!
คะคน...คน...คนของฉัน...คนของนาย...คนของเดอิดาระ...ฮ่ะๆลูกจ้างใช่ป่ะ ใช่มะ ใช่เนาะ ใช่ๆ
    "เออๆก็ได้วะ...ไอ้จงอางหวงไข่...ทำอย่างกับเป็นเเฟนกัน"ฮิดันบ่นอุบก่อนจะเดินขึ้นไป
หยะ...อย..อย่าพูดชวนให้คิดลึกอย่างนั้นดิฮิดันT T

    "นี่เธอเป็นไรเปล่าเนี่ย...อืมม์"เดอิดาระย่อตัวลงมาดูฉันที่ลงไปนั่งกองอยู่กับพื้น
    "ไม่เป็นไร...ขอบใจ"ฉันยิ้มบางๆให้ไป นี่ฉันเป็นหนี้บุญคุณเขาสินะน่าจะให้อะไรเป็นการตอบเเทนเขาบ้าง
เเต่จะให้อะไรดีล่ะ?
    "นี่...ถ้าเธออยากหาอ้อมกอดอันอบอุ่นของใครซักคนเพื่อซับน้ำตาล่ะก็ ฉันเป็นให้ก็ได้นะ"เขาพูดทะเล้นๆ.
    "ฝัน:Pจะหลอกแต๊ะอั๋งฉันล่ะสิ รู้ทันนะ"
    "นี่ ฉันผู้มีพระคุณเธอนะเว้ยT^T"
    "ฮิฮิ ก็ได้ๆ...โฮ~~~เดอิดาร้าาาาเค้ากลัวจังเลย~T-T"ฉันเเสร้งบีบน้ำตาเเละโผกอดเขาเเน่น เเละเหมือนว่าเขายังไม่ทันได้ตั้งตัวเลย เเว้วจากนั้นเขาก็กอดตอบฉัน พลางลูผมของฉันเหมือนเด็กๆ
    "โอ๋ๆไม่ร้องนะไม่ร้องๆ"  
    "T-T"
อ๊ะ!นึกออกเเล้วว่าจะตอบเเทนอะไรเขาดี


    "อ่ะนี่ ค่าตอบเเทนบุญคุณ:-*"จ๊วบ
    "oxO"
เดอิดาระเบิกตากว้างอย่างตกใจ ก่อนจะค่อยๆไหลไปตามน้ำ(หรือง่ายๆก็คือจูบตอบ)
    "ฉันชอบนายอ่ะ...ขอฉันเป็นเเฟนหน่อยสิ<3"ฉันมองด้วยสายตายั่วยวนอันทรงเสน่ห์
    "ให้ฉันขอ?"เขาชี้มาที่ตัวเอง เหมือนถามย้ำ
    "อื้อ<3"  
    "...ฉันก็ชอบเธอเหมือนกัน เป็นเเฟนกับฉันนะ"  
    "ตกลงค่ะ<3
จากนั้น เราสองคนก็เเลกจูบกันอย่างมีความสุข...