หลงเงาลวง (ฉบับพิมพ์เล่ม)
หนึ่งคนต้องการผลาญเผา อีกคนต้องการเพียงที่พักพิง สุดท้ายหัวใจเธอจะมอดไหม้ หรือเปลวเพลิงนั้นจะมอดดับ เขาเท่านั้นคือผู้กำหนด!
ผู้เข้าชมรวม
12,050
ผู้เข้าชมเดือนนี้
76
ผู้เข้าชมรวม
มีการบรรยายฉากกิจกรรมทางเพศ, มีการบรรยายเนื้อหาที่เกี่ยวกับความรุนแรงสูง, มีเนื้อหาที่เครียดหรือหดหู่มาก ซึ่งอาจกระทบต่อภาวะทางจิตใจ
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
หลงเงาลวง
เขา (ภูวินท์ อัคราธร)...ไม่ต่างจากเปลวเพลิงที่รุ่มร้อนดั่งไฟโลกันตร์ พร้อมจะผลาญเผาเธอให้มอดไหม้เป็นจุลทุกเมื่อ
เธอ (ช่อแก้ว อสิตานันท์)...กลับเก็บเปลวเพลิงนั้นไว้ในหัวใจ หวังจะได้รับเพียงไออุ่นในยามที่ใจเหน็บหนาว
หนึ่งคนต้องการผลาญเผา อีกคนต้องการเพียงที่พักพิง สุดท้ายหัวใจเธอจะมอดไหม้ หรือเปลวเพลิงนั้นจะมอดดับ
เขาเท่านั้นคือผู้กำหนด!
***
เพราะคำของแฝดผู้น้องที่ทิ้งไว้ในคราวที่มีลมหายใจ ทำให้เขามองว่าเธอคนเดียวคือต้นเหตุแห่งการสูญเสีย
และ...เพราะหลงเชื่อในคำลวงของผู้หญิง (ร้อยมารยา) ที่แฝดผู้น้องบอกว่าแสนดีและรักปานดวงใจ ทำให้เขาทำร้ายเธออย่างเลือดเย็นทั้งร่างกายและจิตใจ หากเมื่อความจริงปรากฏ เธอกลับกลายเป็นเพียงเงา...เงาลวงที่ผู้หญิงคนนั้นสร้างขึ้นจากตัวตนของหล่อนเอง
เมื่อคิดจะกลับมารักษาแผลที่เขาฝากรอยลึกเอาไว้ในใจเธอ หญิงสาวแสนรักก็บอบซ้ำเกินจะหาสิ่งใดมาเยี่ยวยา !!!
***
เธอ...ผู้ที่เฝ้าบอกตัวเองทุกลมหายใจ โลกใบนี้มีไว้ให้คนเข้มแข็งเท่านั้นได้หยัดยืน และเธอผู้นี้คือหนึ่งในนั้น เธอจะไม่อ่อนแอ จะไม่ท้อแท้ จะไม่ยอมพ่ายแพ้ต่อปัญหาเหมือนดั่งมารดา เธอจะไขว้คว้าอ้อมอกอบอุ่นของบิดาคืนมาเป็นของเธอกับแม่ให้ได้
สิ่งที่ตั้งมั่นแรงกล้าในหัวใจดับมอดลงเพราะเขา... อสูรร้ายที่เธอต้องยอมจำนนเป็นนักโทษให้เขาลงทัณฑ์ นั่นเพราะเธอผิดจริงที่เป็นต้นเหตุให้แฝดผู้น้องของเขาต้องจากไป
หวังเพียงวันหนึ่งวันใดที่เขาสาสมแก่ใจแล้วจะยอมปลดปล่อยร่างกายและหัวใจเธอให้เป็นอิสระ แต่เขากลับปรักปรำกล่าวหาแม้สิ่งที่เธอไม่ได้ทำ อิสระที่เฝ้ารอเริ่มมืดมิดอับแสงลงทุกวัน จนสุดท้ายมองไม่เห็นแม้เส้นทางให้ก้าวต่อ หัวใจที่พยายามแข็งแกร่งถึงคราวไม่อาจฝืน เธออ่อนล้า เธอสิ้นแรง เธอเข้าใจในวินาทีนั้น...ทำไมแม่ถึงเลือกที่จะทิ้งเธอไป ตลอดกาล...!!!
“แม่พิมพ์จ๋า เราสองคนพร้อมแล้วจะไปอยู่กับแม่ โลกใบนี้ไม่มีที่ว่างให้เราสองคนได้หยัดยืนอีกแล้ว ช่อแก้วขอพาหลานไปหาแม่นะคะ แม่มารอรับเราสองคนแล้วใช่ไหมคะ” ริมฝีปากหวานยิ้มละมุน สายตาอ่อนโยนทอดมองไปยังผิวน้ำทะเลที่ต้องแสงตะวันยามใกล้จะลาลับพราวระยิบระยับส่องประกายสีทองงามจับตา อีกไม่กี่นาทีข้างหน้าเธอกับลูกจะไม่ต้องทนกับความทุกข์ทรมานอีกแล้ว มือบางลูบหน้าท้องบอกกับอีกหนึ่งชีวิตที่จะร่วมเดินทางไปกับเธอให้รู้ตัว
***
“เธอจะฝากท้องไปทำไม ในเมื่อยังไงเด็กนั่นก็ไม่มีวันได้เกิดมา”
“คุณคิดจะทำอะไรลูกฉัน ฉันขอล่ะเด็กไม่เกี่ยว อย่าทำร้ายแก”
“ในเมื่อแม่มันเลว ลูกมันก็คงไม่ต่างกัน ฉันไม่มีวันปล่อยให้เด็กนรกนั่นเกิดมา”
***
“ลูกรักไม่ต้องกลัวนะคะ แม่อยู่เคียงข้างหนูเสมอ หากต้องตายเราจะตายด้วยกัน เขาจะไม่มีวันพรากชีวิตหนูไปจากแม่ได้ แม่สัญญา”
ผลงานอื่นๆ ของ Kingkasorn ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ Kingkasorn
ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
ความคิดเห็น