fic reborn 10027 ความรู้สึกต้องห้ามของสองเรา

Byakuran Talk

ความรักงั้นหรอ? นั่นคือที่สิ่งที่ผมพร่ำถามกับตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่า หึ น่าขำนะที่คนอย่างผมรู้สึกอย่างนี้ ตั้งแต่ได้พบกับเธอคนนั้น... ศัตรูของผม คนที่ผมรัก ตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ที่รู้สึกดีเมื่อเห็นหน้าเค้า ใบหน้าที่ไร้เดียงสา แววตาที่ซื่อตรง ผมสีน้ำตาลอ่อน บอสแห่งวองโกเล่ผู้ครอบครองแหวนแห่งนภา ซาวาดะ สึนะโยชิ...

        หากเปรียบกันแล้วก็คงจะเหมือนกับเส้นขนานที่ไม่มีวันจะมาบรรจบกันได้ ถึงแม้จะอยู่ข้างกันในฐานะบอสของมิลฟีโอเล่และวองโกเล่ก็ตาม แต่ก็ยังมีกำแพง กำแพงที่เรียกว่า ศัตรู  เป็นกำแพงที่ขวางกั้นระหว่างเราสองคน ใหญ่จนไม่สามารถข้ามไปได้ ทั้งที่อยู่ใกล้กันแค่นี้ แต่ทำไมมันถึงดูไกลนักนะ จะมีไหมที่ความรู้สึกของฉันจะส่งไปถึงเธอ...

Tsuna Talk

        ผล็อย อะไรกันอยู่ๆน้ำตามันถึงไหลออกมานะ เพราะอะไรกัน ทำไมถึงเจ็บที่อกเหลือเกิน ความรู้สึกนี่มันอะไรกัน รุนแรงจนเหมือนใจมันจะขาด หายใจไม่ค่อยออก น้ำตายังไหลออกมาไม่หยุด รู้สึกเหมือนมีใครพูดถึงอยู่ พรึ่บ อะไรกันทำไมถึงมีหน้าของคนๆนั้นโผล่ขึ้นมาได้นะ เจ้าของใบหน้าเปื้อนยิ้ม ผมสีเงินนั่น อ๊ะ ดอกกล้วยไม้ขาวทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะ... ฮึก ทำไมถึงคิดถึงคนๆนั้นขึ้นมาได้นะ คุณเบียคุรัน

ผมรักคุณตั้งแต่แรกเห็น แต่คุณเป็นศัตรูที่ไม่ว่าจะทำยังไงก็ปล่อยไปไม่ได้ แผนการของคุณผมคงปล่อยให้มันเป็นไปไม่ได้ เพราะฉะนั้นผมจะรักคุณไม่ได้เด็ดขาดไม่ว่ายังไงก็ตาม ถึงแม้จะบอกกับตัวเองอย่างนี้ แต่ก็ลบความรู้สึกนี้ไปไม่ได้เลย ผมเหนื่อยเหลือเกินคุณเบียคุรัน ที่ต้องคอยสวมหน้ากากเข้มแข็งทั้งที่อ่อนแอ่อย่างนี้ ผมอยากนอนหลับไปแล้วตื่นขึ้นมาโดยที่โลกนี้ไม่มีการต่อสู้ คุณกับผมเป็นมิตร ถ้าเป็นเช่นนั้นได้ก็คงดี ทำไมโชคชะตาถึงเป็นอย่างนี้นะ ผมอยากบอกคุณเหลือเกินว่า ผมรักคุณ...

ByakuranxTsuna Talk พวกเราไม่มีวันที่รักกันได้จริงๆสินะ...

-------------------------------------------------------------------------------------------------

เป็นficชั่ววูบจริงๆ แต่งตอนกำลังสอบคณิตอยู่ ==” ไม่มีอะไรทำ มือมันว่างๆ แหะๆ