กำลังตื่นตาตื่นใจกับชีวิตมัธยมที่เพิ่งเริ่มขึ้น มองไปทางนั้นทีทางนี้ทีก็เจอแต่อะไรน่าสนใจไปหมด
ม.1 เนี่ย เด็กเรียนสวดๆอ่า แต่พอเพื่อนคนนึงมันพากรี๊ดพี่ม.4 ห้องคิง แบบว่าเพื่อนมันกรี๊ดทอมอ่า
ส่วนเราก็เฉยๆ พี่แกก็เท่ดีอยู่หรอก แต่ไม่ชอบว่ะ หน้าอย่างนี้
แต่พอเดินผ่านรุ่นพี่กลุ่มนี้ก็จะให้อารมณ์ แบบรุ่นพี่ที่เพอร์เฟกต์ เรียนดี กีฬาเด่น กิจกรรมไม่ด้อย
เรียกว่าดูฮอตๆ ป็อปๆอ่า แต่เป็นกลุ่มผู้หญิงนะ รวมๆแล้วก็มีแต่คนหน้าตาดี น่ารักๆทั้งนั้น
จำได้ว่ามี พี่แต๋ม พี่มิ้นท์ พี่หมูหวาน พี่คู่แฝดฝ้ายนุ่น(น่ารักทั้งสองเลย) แล้วก็ใครอีกน้อออ
พี่เอ๋ยเด็กแพทย์ มั้งนะถ้าไม่ผิดกลุ่ม แล้วก็พี่พีท มั๊ยวะ เหมือนจะไม่ใช่เลย เริ่มเบลอ
ลืมไปแล้วว่ามีใครอีก หรือว่ามีแค่นี้น้ออ จำไม่ได้ว่ะ
รู้แต่ว่ากลุ่มนี้ ชอบโคตรๆ ปลื้มแฮง
ตอนแรกรู้จักแต่พี่แต๋ม เพราะพี่แกเต้นเบรกแดนซ์ บีบอยไรงี้
แถมยังมีวงดนตรีอีกโคตรเท่อ่า พี่แต๋มเล่นกีตาร์ พี่เอ๋ยเล่น กีตาร์เหมือนกัน
พี่่หมูหวานร้องนำ พี่น้ำหอมกีตาร์ อ้าววว แล้วใครเล่นเบสวะ ใครซักคนในนี้ล่ะ
แล้วก็พี่อะไรนี่แหละ จำชื่อเล่นไม่ได้ จำได้แต่ชื่อจริง พี่ที่ชื่อ อนุชิดา สรตรัยอาคม เล่นกลองชุด
พูดง่ายๆ วงนี้หญิงล้วน สวดยอดไปเลยอ่า เราก็ไปนั้งกรี๊ดเด๊ะ
ตอนนี้ก็ปลื้มพี่อยู่คนนึงแล้ว ชื่อ พี่มิ้นท์ บุริมรดา ลาภบุญเรือง เป็นญาติกับเพื่อนเราเลย
ตอนแรกก็ไม่รู้หรอกว่าพี่แกชื่อมิ้นท์ เรียกแต่ พี่คนนั้นๆ แต่ว่าวันนั้น วง Zenith ขึ้นแสดง เราก็เลยนั้งแทบติดขอบเวที
ถึงจะไม่ใกล้ที่สุดแต่ว่าก็นั่งข้างหลังพี่มิ้นท์เลยอ่า (มันเป็นความตั้งใจมากกก)
พอพี่แกลุกออกไปเรากับเพื่อนก็วิ่งตาม ไปขอถ่ายรูป เราโคตรเขินอ่า
สุดท้ายก็ถามว่าพี่ชื่อไรหรอคะ จนพี่แกตอบเรานี่โคตรเขินอ่า ไม่กล้ามองหน้าเพิ่นเสยย
พอกีฬาสี พี่ๆกลุ่มนี้ก็อยู่สีเดียวกันกับเรา โคตรเป๊ะอ่า
พอพวกพี่แต๋ม พี่น้ำหอม พี่ปอนด์ พี่หมูหวาน พี่พีทและอีกมากมาย จำไม่ได้ละ ผ่านมาตั้งสี่ปีแล้ว
เราไปนั่งดูชิดขอบสนามเลย พวกพี่มิ้นก็เหมือนกัน อยู่ฝั่งตรงข้ามกับเราเลย อันนี้เราก็ตั้งใจ
พอสีเราทำแต้มได้ พี่มิ้นท์ก็ลุกขึ้นเต้น เหมือนหนอนเลย ฮ่าาา น่ารักมวกกกกก
พอระยะเวลาผ่านไป เราก็เจอเหตุการณ์บางอย่างที่ ช่างมันเฮอะๆ ไม่เล่านั่นแหละดีแล้ว
เราก็เลยปลื้มน้อยลง แต่ก็คงเลิกปลื้มไม่ได้ เพราะว่าพี่มิ้นท์คือความประทับใจแรกในโรงเรียนแห่งนี้
ผ่านไปอีกสองปี..........
พี่มิ้นท์จะจบม.หก เราเองก็จะจบม.สาม เฮ้ออออออ คงไม่ได้เจอพี่มิ้นท์อีกแล้วแน่เลย
แอบเศร้า
ผ่านไปอีกปีกว่าๆ..........
คิดถึงพี่มากๆเลย ทำไงดีๆ
แล้วก็ผ่านไปอีกปี จนมาปี 2553
วันนั้นเข้าไปหาพี่ในมข. แวะร้านที่ขายขนม ในสารสนเทศอ่า
นั่งกินไปคุยไปซักพัก มีคนคนหนึ่งที่เราคุ้นตา เดินผ่านเราไป ใจหล่นวูบเลย
ทำไมบังเอิญอย่างนี้นะ ไม่ได้เจอหน้าพี่แกมาสี่ปี มาเจอเอาง่ายๆงี้เลยหรอ
ตอนนี้พี่แกไม่ได้แค่น่ารักหรอกนะ แต่ยังสวยมากๆด้วย
เราตะลึงชั่วขณะ แล้วผ่านไปอีกหลายเดือนก็ไม่เจอพี่มิ้นท์อีกเลย
25 กันยายน 2553 ทำไมเราไม่กล้านะ.....
วันนั้นเราก็เข้าไปในมออีกละ ไปหาพี่ ระหว่างนั่งรอพี่อยู่หน้าตึกสารสนเทศ
กินขนมไปเรื่อย อยู่ดีๆพี่มิ้นท์ก็เดินผ่านเราไปอีกละ เฮ้ยยยย
ตอนนั้นตกใจมาก ขนมติดคอเล็กน้อย เราก็ปิ๊งขึ้นมาในหัวทันทีที่เห็นหน้าพี่มิ้นท์
เฮ้ยยย วันนี้วันเกิดพี่มิ้นท์นี่นา
เราเองก็ไม่มีไรจะให้เพราะไม่ได้คืดมาก่อนเลยว่าจะเจอพี่แกอีก
ลังเลอยู่นานว่าจะเข้าไปทักดีมั๊ย ดูเหมือนพี่มิ้นท์กำลังรอใครซักคนอยู่
อารมณ์บ่ค่อยน่าคุยด้วยตอนนี้น่ะ
คิดบทพูดอยู่นาน พอทำธุระเสร็จ พี่มิ้นท์ก็ยังอยู่ที่เดิมล่ะ
เราก็ลังเลๆๆๆๆๆๆ สุดท้าย ก็ ไม่ได้ทำไรเลย
ปล่อยโอกาสที่หาได้ยากกกกกก ให้หลุดลอยไป
กลับหอไปยังคงเสียดายที่เราไม่ได้ทำอะไรซักอย่างทั้งที่โอกาสอยู่ตรงหน้าเราแล้ว
เริ่มตามหาพี่มิ้นท์ใน Facebook หาจากเพื่อนเก่าๆของพี่แก จนสุดท้ายก็เจอ
แอดไปนานมาก ตั้งแต่วันนั้น มาจนถึงวันนี้ 5 เดือนผ่านไป พี่มิ้นท์ก็ยังไม่รับแอด
พอวันนี้เราลืม นึกว่าพี่แกรับแอดแล้วว่าจะไปส่องซักหน่อย อ่าววว เฮ้ยย ยังไม่รับนี่หว่า
เราเลยส่งข้อความในเฟส บอกว่ารับแอดน้องหน่อยเด้อ ไรงี้ๆ
พี่แกบีบีเร็วมากกกกก จนตกใจ
แล้วพี่แกบอกว่า เด๋วให้พี่เปิดคอมก่อนนะ บีบีมันรับแอดไม่ได้ กากโพด (อันนี้คำพูดพี่มิ้นท์)
เราก็รอ ตั้งแต่บ่ายสามครึ่ง พี่แกเลยแอดมาให่ ตอนเที่ยงคืนกว่าๆ เราเลยรับแอดเพิ่นทันที
เหมือนรออยู่เลยเนอะ ฮ่าาา
แล้วก็เผลอยิ้มออกมาไม่รู้ตัว
หลังจากนั้นเริ่มส่อง....
จนบัดนี้....
ถึงจะเคยมีเหตุการณ์อะไรที่มาทำให้ความเชื่อถือในตัวพี่น้อยลง (ในอดีต)
แต่ว่า เพราะพี่เป็นความประทับใจแรกในชีวิตมัธยมของเรา
เราคงลืมสิ่งนั้นไปไม่ได้....
จะให้ปลื้มคนๆเดียว ชอบๆคน ยึดติดกับคนๆเดียวตลอดไป คงทำไม่ได้
วันหนึ่งเมือเวลาผ่านไป ความรู้สึกเราก็จะจางลง แต่มันไม่ได้หายไปไหน
มันยังคงติดตรึงอยู่ในความทรงจำ..............
เพราะความประทับใจ สำหรับเรา มันยากที่จะลืม...........
ความคิดเห็น
ที่ได้เจอกับคนที่(เคย)ปลื้มอีกครั้ง
เราก็มีคนที่อยากเจออยู่
ก็หวังว่าเราจะได้บังเอิญเจอเค้าบ้าง....
แต่ก็ไม่เคย อุตส่าไปที่ มอ แล้วก็ไม่เจอ เฮ้อๆ
ตอนนั้นอยากเจอพี่เค้ามากแต่ก้ไม่ค่อยได้เจอกัน
พอตอนนี้ไม่อยากจะเจอเพราะพี่เค้าไปมีแฟน
แม่งก็จะทุกวันแถมเดี๋ยวนี้มีเรื่องที่ต้องคุยกันบ่อยๆๆ
กลัวจะเก็บอาการไม่อยู่ ไม่อยากให้รู้ว่าเราแอบชอบพี่เค้า