คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : [Love Me Again Tomorrow] Act.0 - Intro
[Love Me Again Tomorrow] Act.0 - Intro
“โทโมะ กินข้าว”
ร่างกายบอบบางเยียบเย็นสั่นสะท้านทันทีที่น้ำเสียงนั้นดังกระทบโสตประสาท บานประตูหนาหนักถูกถอดสลักกุญแจออก ฝีเท้าบางเบาที่เคยคุ้นคลืบคลานเข้ามาใกล้ ยามเมื่อเงาของร่างสูงโถมทับลงมา ความกลัวก็ตรงเข้าเล่นงานจนครองสติแทบไม่อยู่
“ริวจัง...” ริมฝีปากแห้งผากแตกจนช้ำเลือดอ้าเอ่ยแผ่วเบาแม้จะไม่ได้เงยหน้าขึ้นมอง สองแขนที่ถูกจับมัดไพล่หลังไว้กับเสาเตียง เมื่อลองขยับดูก็พบว่ามันรวดร้าวหนักอึ้งราวกับกระดูกจะแตกเป็นเสี่ยง
ริวอิจิทิ้งตัวลงนั่ง แล้วขยุ้มเส้นผมสีน้ำตาลเข้มของคนตรงหน้าดึงทึ้งให้ใบหน้าบวมช้ำเงยขึ้นสบตา ริมฝีปากบางเหยียดตรงไม่แสดงอารมณ์ใดๆเมื่อเห็นหยาดน้ำตาที่เอ่อคลอดวงตาคู่สวยนั้น...
“ฉันสั่งให้กินข้าว ไม่ได้ยินหรือไง” ริวอิจิยื่นถาดที่ใส่เศษอาหารหลายอย่างปะปนรวมกันส่งให้คนตรงหน้าราวกับลืมไปว่ามือทั้งสองข้างของโทโมมิยะถูกมัดเอาไว้อยู่ เมื่อเห็นร่างบอบบางยังนั่งนิ่งเฉย ดวงตาแข็งกร้าวสีเข้มคมดุก็แสดงอาการกราดเกรี้ยว
“ฉันสั่งให้กิน!” ริวอิจิผุดลุกขึ้นแล้วเหวี่ยงถาดในมือลงกระทบศีรษะคนที่นั่งอยู่บนพื้นเต็มแรง โทโมมิยะเบือนใบหน้าหนีเศษอาหารที่ส่งกลิ่นเหม็นเน่าคละคลุ้ง เด็กหนุ่มสะกดกลั้นเสียงสะอื้นในลำคอ
“ริวจัง...” โทโมมิยะเงยหน้าขึ้นสบนัยน์ตาคมดุด้วยสายตาห่วงใย น้ำเสียงโรยแรงดังลอดออกมาด้วยความรู้สึกสะท้านใจ...ริวอิจิมองภาพนั้นแล้วสาวเท้าถอยจนแผ่นหลังชนติดกำแพง มือสองข้างยกขึ้นปิดหูด้วยท่าทีหวาดกลัว
ริวจัง...นายป่วยใช่ไหม...นายต้องไม่สบายแน่ๆ ฉันจะดูแลนายนะ
ริวจัง ไม่เป็นไรนะ...พูดกับฉันซิ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไรฉันก็พร้อมจะรับฟัง
ริวจัง...ถ้าไม่สบายใจก็บอกฉันซิ
“ไม่!! หุบปากซะ!” ร่างสูงทิ้งตัวลงนั่งกับพื้น ดวงตาสีเข้มเบิกกว้าง จับจ้องมองใบหน้าหวานที่เต็มไปด้วยร่องรอยบวมช้ำ...จะให้ใครมาเห็นสภาพนี้ของโทโมะไม่ได้...ไม่ว่าอย่างไรก็ปล่อยโทโมะออกไปไม่ได้ ต้องให้อยู่ที่นี่...
จนกว่าจะตาย...
เมื่อโทโมะตายแล้ว เขาก็จะรอดพ้นความผิด...
เพียงแค่รอ...ให้ถึงวันตายเท่านั้น
ความคิดเห็น