ความรู้สึกตอนเข้า ม.1
เขียนโดย
Zachary
การหาที่เรียน ม.1 นั่น มีให้เลือกเรียนหลายโรงเรียนเหลือเกิน โดยที่การกลัวจะสอบไม่ได้เลยเลือกไว้ โรงเรียนเข้าอันดับ 1 อันดับ 2 หรือบางคนก็อาจจะแทบไม่มีให้เลือกเลย คุณไม่จำเป็นต้องหาเพื่อเลยถ้าอยากจะเข้าโรงเรียนนั่นจริงๆ
โดยที่ผมมีโรงเรียนให้เลือกเยอะ บ้านผมอยู่นนท์ แล้วโรงเรียนแถวนั่นที่รู้จักกันดังๆก็มี สวนกุหลาบนนท์ และ ปากเกร็ด แล้วผมเป็นคนหนึ่งที่เลือกจะไม่เข้า 2 โรงเรียนนั่น ส่วนเรื่องปัญหาการเรียนผมถือว่าไม่มีปัญหา การเลือกโรงเรียนอย่าเลือกที่ ดัง ใกล้บ้าน หรืออะไรทั่งสิน ให้เลือกโรงเรียนที่ "ชอบ" โดยผมเรียนอยู่ หอวังนนท์
การเข้า ม.1 บอกได้เลยว่าไม่ต้องเคลียด คิดกับตัวเองว่า เข้าได้อยู่แล้ว ผมเป็นคนหนึ่งที่เคลียดมาก ว่าจะไม่มีที่เรียน จนเรียนพิเศษจนโคตรเหนื่อย
ม.1 แต่ละที่ไม่เหมือนกันบ้างที่ กามั่วยังเข้าได้ ไม่ไปสอบยังเข้าได้ และถ้าเป็นคนในเขต พลาดก็ยังจับได้ ดวงดีก็ได้เข้า แล้วถ้าคุณมี พ่อ แม่ บอกได้เลยว่า พวกท่านจัดการให้เสร็จสับ มีหน้าที่สอบอย่างเดียว และเราต้องสอบอย่างตั่งใจที่สูด ห้ามประมาทแม้ว่าจะเก่งแค่ไหน ถ้าอย่ารู้ว่าคุณจะเข้าโรงเรียนระดับกลางๆได้ไหม ลองทำคำถามจากเว็บนี้ดู http://www.trueplookpanya.com/true/examination.php?mul_level_id=31
ถ้าทำได้เกินครึ่งหมดก็ไม่มีปัณหาแล้ว หรือจะวัดจาก O-net ก็ต้องมากกว่าคะแนน เฉลี่ย โรงเรียน หรือประมาณ T-Score ถ้าน้อยกว่านั่น ขอพ่อ หรือ แม่ เรียนพิเศษ หรือ ซื้อหนังสือติวสอบหน้าโรงเรียนมา อ่าน ทบทวนหรือติว มากที่สูดแต่ไม่ทำให้เคลียด จนถึงวันสอบ อาจจะมีพักบ้าง หรือจะ นั่งเล่นเกมวัน ท่องเว็บ คลายเคลียดต่างๆนาๆ วันสอบ อาจจะทำเคล็ด หรือ บน หรืออะไรต่างๆนาๆ พวกนี้ไม่ได้ช่วยให้คำแนนดีขึ้น แต่จะทำให้เราสบายใจขึ้น แต่ก็อย่าประมาทละ ทำให้ดีที่สูดแค่นั่นก็ได้ที่เรียน ม.1 แล้ว
จบกับการแนะนำ
เริ่มการเล่าเรื่อง
ก่อนสอบ 2 เดือน
ผมรู้สึกตึงมาก กับการจะเข้า ม.1 โดยที่ก่อนเรียนพิเศษ ผมก็ได้เข้าที่เรียนพิเศษที่หนึ่ง ผมเรียนจันทร์ - ศุกษ์ ทุกวัน เกรท O-net ผมประมาณ 3.24 แล้วตั่งแต่ก่อนเรียนพิเศษ ผมเป็นคนที่ อยู่ติบกลับโรงเรียน พ่อแม่ รับ-ส่ง ข้าวเช้า-เย็น กินบ้าน ข้าวเที่ยงกินโรงเรียน การมาเรียนพิเศษของผม ถือเป็นการได้ประสบการณ์อย่างหนึ่ง ที่เรียนนั่นอยู่แถวสี่แยกปากเกร็ด ซึ่งแถวนั่น มีร้านขายของเยอะ มีรถ มีคน เยอะ ซึ่งผมก็อย่างแรกที่ได้ บรรยากาศการอยู่ในสังคม สองข้างทางที่มีรถผ่านไปมา ฟุตบาทแคบๆ ของวางเยอะแถบไม่มีที่เดิน คนที่เดินไปมาเบียดจนต้องลงมาเดินถนน อย่างที 2 ที่ได้ การหาข้าวกลางวันกิน คือต้องรู้จักเดินตามข้างทางหาร้านอาหาร การสั่งอาหาร และอย่างที่ 3 การปรับตัวกับสังคมที่อยู่กับคนไม่รู้จักเลย สำหรับคนที่ไม่ค่อยเข้าสังคมอย่างผมทำยังไงมันก็ไม่ชิน หลังจากการเรียนพิเศษได้ผ่านพ้นไป
วันสอบ
วันสอบมาถึง วันนั่น ก็ใหว้พระ และศาลเจ้าประจำโรงเรียน และ เข้าห้องสอบ บรรยากาศเงีบย ทุกอย่างเป็นไปตามระเบียบ ผมเริ่มทำข้อสอบ การทำคล้ายๆ O-net จนสอบเสร็จ ความมั่นใจในการทำคือ มั่วไปหลายข้อมาก หรือข้อสอบคณิตที่ทำไมทัน พอออกมานอกห้องสอบ ความรู้สึกโล่งอย่างไม่เคยเป็นมา ก่อนทั่งๆที่ยังไม่ได้ประกาศผลสอบเลย
หลังสอบรอประกาศผล
ระหว่างก่อนถึงวันประกาศผลสอบ ความรู้สึก ลุ้นมาก ไปเป็นอันกินข้าวเลยก็ว่าได้ วันประกาศผลสอบ ผลสอบมีประกาศให้เว็บ แต่มาโรงเรียนเพื่อมาดูบอดท์ =_= (ตอนนั่นไม่รู้) ความลุ้นยิ่ง X2 พอมาดูป้าย ไล่อ่านตั่งแต่ 1 2 3 4 5 มาเรื่อยๆ ไม่เจอสักที่ ความรู้สึกแบบ
เห้ย! มันจะหมดป้ายแล้วนะเว้ย โพร่มาได้ยัง จนถึง 400 กว่าๆ ตอนที่อ่านชื่อตัวเอง ความสึกดีใจแบบบอกไม่ถูกก็โถ่มเข้ามา ตอนที่เอานิ้วไล้ชี้อยู่ ถึงกับหยุดค้างประมาณ 20 วินาที .....จบ(สะที่ไหน)
ของแถม วันปฐมนิเทศ
เดินเข้ามาให้โรงเรียนพร้อมเครื่องแบบโรงเรียน แล้วกล่าวทักทาย ครูที่ไม่รู้จักสักคน เพื่อนที่ไม่รู้จักสักคน คนที่เข้าสังคมได้ก็มีเพื่อนแต่วันแรก หรือคนที่มีเพื่อนมาเรียนโรงเรียนนี้ด้วยกัน นั่งๆฟังเขาสอนอะไรเรื่อยเปื่อยไปเรื่อยๆ โดยที่พยายามจะชวยใครก็ได้คุย แต่ตอนนั่นกลับพูดอะไรไม่ออก หาหัวข้อคุยไม่ได้ ยันจบวัน =_= (เล่าเพื่ออะไร)
แต่ไม่ต้องห่วงเรื่องเพื่อน ถ้าคุณเคยมีเพื่อน ในระดับ ป.1 (ใครไม่เคยมีนี้อาการหนักแล้วนะ) แล้วเป็นคนที่ เล่นเกม ดูหนัง ดูการ์ตูน มันต้องมี้พื่อนอยู่แล้วแหละ
แจ้ง Blog ไม่เหมาะสม
2 พ.ย. 56
975
0
ความคิดเห็น