++MY ORIGINAL'S ROOM++

ลำดับตอนที่ #9 : AU Fic KHR} The Souls of GODs 'n Titans War! :: MUSE

★REGISTERATION FORM. {บทอื่นๆ}

มิวส์ – เหล่าเทพีแห่งกวีนิพนธ์ ดนตรีและศิลปศาสตร์

ประกอบไปด้วย

1.ไคลโอ(Clio) – มิวส์แห่งประวัติศาสตร์(History)

2.ยูเรนิอา(Urania) – มิวส์แห่งดาราศาสตร์(Astronomy)

3.เมลพอมินี(Melpomene) – มิวส์แห่งโศกนาฏกรรม(Tragedy)

4.ธาเลีย(Thalia) – มิวส์แห่งสุขนาฏกรรม(Comedy)

5.เทิร์ปซิคอเร(Terpsicore) – มิวส์แห่งนาฏศิลป์(Dance)

6.แคลไลโอพี(Calliope) – มิวส์แห่งกวีนิพนธ์มหากาพย์(Epic poetry)

7.เอราโต(Erato) – มิวส์แห่งกวีนิพนธ์รัก(Love poetry)

8.โพลิฮิมเนีย(Polyhymnia) – มิวส์แห่งเพลงสดุดีปวงเทพ(Hymns)

9.ยูเทอร์เพ(Euterpe) – มิวส์แห่งกวีนิพนธ์คีตกานต์(Song and Elegiac poetry)

แต่ไม่ต้องสนใจตำแหน่งมิวส์แต่ละคนหรอกค่ะ เพราะสมัครมาเพื่อให้เหล่ามิวส์รวมกลุ่มกันป่วนร้องเพลงให้ชาวบ้านฟังอยู่แล้ว =w=;;

Parte. 1 :: Your Look?
รูปภาพ ll I   II   III   IV   V   VI   VII   VIII   IX

(ขออนุญาตไม่กำหนดว่าใครเป็นใคร เพราะยังไงๆมันก็มาทีเดียวทั้งกลุ่มอยู่แล้วอะ Q_Q อีกอย่างคือกำหนดไม่ไหว.. OTZ…)
อิมเมจ ll เรียง 1-9 ตามรูปนะคะ I โทโมเอะ โย II นุยๆชิรานุอิ คาสึกิ III คานาคุโบะ โฮมาเระ เซมไป~ IV โทสึกิ สึซึยะ V ฮารุกิ นาโอชิ VI อาโอโซระ ฮายาโตะ คนสวย VII โฮชิซึกิ โคทาโร่ เซนเซย์!! VIII มิยาจิ ริวโนะสึเกะ IX คิโนเสะ อาสึสะ มาจากเรื่อง STARRY SKY ค่ะ!!! ที่ทำใจตัดสึบาสะ คานาตะ อิคุเซ็นเซย์ไปด้วยการจับฉลาก ฮรือว์

——————————————————————————————————————

Parte. 2 :: Your General Information?

ชื่อ-สกุล ll

1. เคลโอนัส เดอ มิวเซ่ (Cleonus De Muse)

2. ยูเรดิส เดอ มิวเซ่ (Uredis De Muse)

3. เมพอเทร เดอ มิวเซ่ (Mepotre De Muse)

4. ธาเลท เดอ มิวเซ่ (Thaleth De Muse)

5. เทิร์ปเซพทัส เดอ มิวเซ่ (Terpseptus De Muse)

6. แคลิเอกซ์ เดอ มิวเซ่ (Caliex De Muse)

7. เอราท เดอ มิวเซ่ (Erat De Muse)

8. โพลิฮิม เดอ มิวเซ่ (Polihim De Muse)

9. ยูเทอร์เอน เดอ มิวเซ่ (Euteren De Muse)

ชื่อเล่น ll กรุณาเรียกพวกมันรวมกันว่า กลุ่มมิวส์ เถอะค่ะ ไม่ต้องแยก เพื่อไม่ให้เป็นภาระแก่ลูกหลานและคนอ่าน(?)

ความหมาย ll  มันก็มาจากการแผลงชื่อแล้วต่อด้วย De Muse ก็เท่านั้นแหละค่ะ ไม่มีความหมายหรอก เพราะอินี่เกรียน

เพศ ll ชายทั้งกลุ่ม!! แม้บางทีแม่มจะดูเหมือนแต๋วเหมือนตุ๊ดเหมือนเกย์เหมือนจะกินกันเอง(?)ไปบ้าง แต่อิฉันก็จะขอยืนยันว่ามันคือชายแท้ทั้งกลุ่มแน่นอน! ฟันเฟิร์ม!!

อายุ ll 20 ปี

——————————————————————————————————————

Parte. 3 :: Your Habit?

ลักษณะนิสัย ll  เหล่าเทพีมิวส์นั้นเป็นบุตรีของมหาเทพซุสและไททันเนโมซินี และเนื่องมาจากว่าพ่ออยู่ฝั่งโอลิมเปียน ส่วนแม่นั้นอยู่ฝั่งไททัน เหล่ามิวส์เมื่อจุติลงมาแล้ว ซึ่งคาดว่าหลังจากที่เห็นพวกมันจุติลงมา ก็มีแต่คนบอกให้กลับไปร้องเพลงอยู่บนโอลิมปัสเถอะพวกเอ็ง ก็ได้ปรึกษาหารือกัน ว่าจะเข้ารบในฝั่งไหนดี อย่าได้ดูถูกว่ากลุ่มมิวส์ไร้อาวุธรบไม่เป็น เพราะดนตรีในหัวใจนั้นชนะทุกสิ่งอย่าง! และได้ข้อสรุปมาว่า เหล่ามิวส์นั้นจะวางตัวเป็นกลาง! ป่วนเขาไปทั่วนั่นเอง! (เฮ้ย!?)

จากความเดิมตอนที่อยู่บนโอลิมปัส(?) แรกเริ่มเดิมทีกลุ่มมิวส์นั้นเป็นเหล่าเทพีแห่งความรอบรู้ด้วย แต่ไปๆมาๆคนก็รู้จักแต่เทพีอธีน่า... ความงดงามของเหล่ามิวส์นั้นก็ไม่เป็นสองรองใคร แต่กลับโดนเทพีอโฟรไดท์งาบตำแหน่งเทพีแห่งความงามไปหน้าตาเฉย! อิพวกสวยไร้สมองเอ๊ย! วันๆก็เห็นเอาแต่เล่นชู้กับผู้ชาย! <<มันเขียนประมาณนี้จริงๆนะ...  เรื่องวงดนตรีบนโอลิมปัสอีก! ทำไมทุกคนถึงเห็นแต่เทพอพอลโลกัน! แหงเดะ เล่นเป็นผู้ชายคนเดียวในกลุ่ม กลุ่มมิวส์เองก็เด่นเหมือนกันนะ! จากความเก็บกดของเทพีมิวส์ที่ได้กล่าวมาในข้างต้น เมื่อจุติลงมาบนโลกมนุษย์ กลุ่มมิวส์จึงได้วิวัฒนาการอีโวลูชั่น! กลายเป็นกลุ่มเกรียน!!!

เกรียน! ป่วน! เสือก! แถมยังร้องเพลงไม่ถูกกาลเทศะ! นี่แหละค่ะคืออีโวลูชั่นมิวส์! ยังดีนะที่พวกเมริงร้องเพลงเพราะไม่ได้เป็นหมาหอน กลุ่มมิวส์จะวิ่ง(ป่วน)ไปมาระหว่างทั้งสองฝั่งโอลิมเปียนและไททัน ถือว่าโดนทั้งคู่เจ๊าๆกันไป(?) ขอบอกว่านี่จบนิสัยแล้วค่ะ มีแค่หนึ่งย่อหน้านี่แหละ! (ฮะ!?) ที่เหลือจะเป็นยกตัวอย่างในสถานการณ์ต่างๆค่ะ!

-----

ยามเมื่อเหล่าโอลิมเปียนและไททันกำลังทำท่าจะรบพุ่งฆ่าฟันกันอยู่! ท่ามกลางอาวุธต่างๆและพลังที่อัดเข้ามา จู่ๆก็มีกลุ่มมิวส์ 9 ตัววิ่งแทรกไปกลางวงนั้น และพร้อมใจกันเปล่งเสียงออกมา! (กรุณาร้องเป็นทำนองประกอบและทำท่าตามเพื่อฟีลลิ่ง... *ถุ้ย*)
‘สุขกันเถอะเรา เศร้าไปทำไม?’ มิวส์ตัวที่ 1 ร้องเปิดประเดิมพลางผายมือขึ้นไปบนท้องฟ้า
‘อย่ามัวอาลัย คิดร้อนใจไปเปล่า~’ มิวส์ตัวที่ 2 ก้าวออกมาข้างๆและผายมือไปทางด้านข้าง
‘เกิดมาเป็นคน อดทนเถอะเรา~’ มิวส์ตัวที่ 3 กำหมัดไว้ตรงอกทำท่าหนักแน่น
‘อย่ามัวซมเซา ทุกคนเราทนมัน~’มิวส์ตัวที่ 4 เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าทำท่าปาดน้ำตาทิ้ง
‘โลกคือละคร อย่าอาวรณ์เลย~’มิวส์ตัวที่ 5 ร้องและหมุนรอบตัวโปรยยิ้มไปทั่ว
‘สุขทุกข์อย่างเคย รับแล้วเป็นเช่นกัน~’ มิวส์ตัวที่ 6 ประสานมือไว้ตรงอกพลางเอียงคอเล็กน้อยเพื่อความโมเอ้
‘ปล่อยไปตามบุญ และกรรมบันดาล~’ มิวส์ตัวที่ 7 ก้มลงมองไปยังพื้นด้านข้าง ผายมือเล็กน้อยพองาม เท่สรัด
‘อย่ามัวโศกศัลย์ ยิ้มสู้มันเป็นไร~’ มิวส์ตัวที่ 8 ฉีกยิ้มกว้างและใช้นิ้วชี้ทั้งสองข้างจิ้มแก้ม
‘เชิญสำราญ ร่วมเบิกบานดวงใจ ลืมทุกข์ไป ทำให้ใจเริงรื่น~~’ มิวส์ตัวที่ 9 เดินขึ้นไปข้างหน้าพลางผายมือทั้งสองข้างอย่างเจิดจรัส(?)
‘เชิญสำราญ ร่วมเบิกบานดวงใจ ลืมทุกข์ไป ทำให้ใจเริงรื่น~~’มิวส์ทุกตัวประสานเสียง... จนจบเพลง
ทั้งสนามรบ สตั๊น อึ้ง ทึ่ง เสียว และในขณะที่ทุกคนกำลังสตั๊น อิพวกนี้ 9 ตัวก็วิ่งหลบออกไปด้วยความเร็วแสงเพื่อหลบหนีความผิด...มาก่อกวนชาวบ้านแล้วก็หนีหายหัวเชียวนะพวกเมริง

-----

ขณะที่มีคนกำลังจะตาย... ขอสมมุติว่าเป็นปู่จ๊อตละกัน ง่ายดี *โดนFCปู่รุมกระทืบ* ปู่ทำไรผิด!? ทำไมปู่ต้องตาย!? ปู่จ๊อตกำลังกระอักเลือดและสั่งเสียก่อนตาย อ อั้ก... ฉ ฉัน ร รักเธอนะ... ร รักเธอที่สุดเลย... อ อึ้ก... ท่ามกลางบรรยากาศแห่งความดราม่าและความสูญเสีย... จู่ๆก็มีเหล่าคนที่โลกไม่ต้องการ 9 ตัววิ่งกรูกันเข้ามา! พร้อมกับกวางเรนเดียร์ 9 ตัวและเสียงกระดิ่ง!

‘We wish you a merry Christmas
We wish you a merry Christmas
We wish you a merry Christmas and a Happy New Year~~~~~’

เย้!!!!!
แม่มใส่ชุดซานตาครอสด้วยอะ... ปู่จ๊อตคิดและฟื้นชีวีขึ้นมาไล่เตะมัน...
คนกำลังจะตาย! เมริงร้องเพลงนี้แสดงว่าเมริงมีความสุขใช่ม้ายยยยยยยย!!!!? ใช่ เพราะมันเกรียน

-----

สถานการณ์ต่อไป ยามเมื่อมีคนกำลังจะสวีทหวานชื่นบอกรักกัน... ขอสมมุติว่าเป็นปู่จ๊อตอีกตามเคย ปู่จ๊อต :: เมริงเป็นอะไรกับตรู้ววววววว!? เหล่ามิวส์ทั้ง 9 ก็จะเดินเข้าไปหา และฮัมเพลงออกมาเบาๆ... แต่เบาๆของมันนี่คือประสานเสียง ดังนั้นยังไงๆก็ได้ยินไปทั่วอยู่ดีว่ะค่ะ

‘ไม่ใช่นิยาย ไม่ใช่ละคร
ที่ฉันมองเห็นอยู่นี้ ที่แท้มันคือความจริง
คือคนสองคน ที่บอกรักกัน และคนในนั้น
หนึ่งคนคือคนที่ฉัน รักหมดหัวใจ

สิ่งที่เธอแสดง ทุกทุกถ้อยคำ
เหมือนเธอนั้นพูดกับฉัน
แต่ผู้ชายคนนั้น มันไม่ใช่ฉัน

ฉันเหมือนคนไม่มีกำลัง
และหมดแรงจะยืนจะลุกจะเดินไป
ฉันเหมือนคนกำลังจะตาย
ที่ขาดอากาศจะหายใจ
ฉันเหมือนคนที่โดนเธอแทงข้างหลัง
แล้วมันทะลุถึงหัวใจ
เธอจะให้ฉันมีชีวิตต่อไปอย่างไร
ไม่มีอีกแล้ว กับเธอ
ไม่มีเหลือสักอย่าง .... อยากตาย’

แล้วพวกมันก็ค่อยๆเอามือกุมหัวใจและค่อยๆล้มลง เออดี ตายไปเลยก็ดี
ปล่อยให้ปู่จ๊อตหันมามองว่าที่ภริยาตัวเอง(?)และถามประมาณว่า ตอนอยู่บนโอลิมเปียนเธอเคยเล่น 10P กับพวกมันเหรอ…? เธอเป็นเลสเบี้ยนหรอ? จากนั้นทั้งสองก็มีแววทะเลาะกัน โดยที่มีรอยยิ้มของตัวต้นเหตุทั้ง 9 ส่งมาเป็นแบ็คกราวนด์ ก่อนที่มันจะจางหายไปเพราะพวกมันวิ่งหนีไปแล้ว(?)

-----

ยามที่คู่รักนั้นแตกหัก... ไม่วายยังโดนมันเข้าไปป่วน... สมมุติว่าเป็นปู่จ๊อตอีกเช่นเคย! ปู่จ๊อต :: ปล่อยตรูไปเห้อออออออ ในขณะที่ฝ่ายหญิงกำลังทำท่างอนเชิดๆ(?) ส่วนปู่จ๊อตก็กำลังเตรียมง้อ ประสาพระเอก ปรากฎว่ามีเสียงดนตรีแว่วมา ตามมาด้วยเสียงร้องประสาน ที่ได้ยินเมื่อไหร่ ไม่ว่าใครก็อยากร้องไห้ ไปให้พ้นจากตรู๊วววววว
‘ขอได้ไหมผู้ชายที่เธอทิ้ง~’มิวส์ตัวที่1เปิดประเดิมด้วยการใช้นิ้วชี้ทาบปากตัวเองอย่างแรดๆ
‘เมื่อความจริงเธอไม่ได้รักเขา~’มิวส์ตัวที่2สะบัดสายตาที่สุดแสนจะเพริดพริ้งไปหาสาวเจ้าผู้แสนโชคร้าย
‘รักมันเปลี่ยน ใช่หรือเปล่า~’มิวส์ตัวที่3ใช้มือเท้าเอวหนึ่งข้าง ส่วนอีกข้างโอบรอบศีรษะตัวเองไปจับที่คออีกด้าน
‘น่าจะปล่อยเขาไป~’มิวส์ตัวที่4ผลักบ่าของสาวเจ้าเบาๆ ด้วยท่าทางที่กระแดะและสายตาที่จิกกัดสุดชีวิต
‘เพราะฉันรักผู้ชายที่เธอทิ้ง~’มิวส์ตัวที่5เดินเข้าไปจับที่บ่าทั้งสองด้านของปู่จ๊อต เอียงคอแรดๆและเดินออกมาอย่างยั่วๆ
‘ไม่ต้องการเห็นเขาถูกทำร้าย~’มิวส์ตัวที่6ลูบที่แผ่นหลังของปู่จ๊อตเบาๆพลางส่งสายตาปิ๊งๆไปหา
‘ถ้าไม่แคร์ ขอดูแลได้ไหม~’มิวส์ตัวที่7สะบัดก้นหาผู้หญิงคนนั้นก่อนจะเดินโยกย้ายส่ายสะโพกไปหาปู่จ๊อตอีกหน่อ
‘ฉันจะรักเอง~’มิวส์ตัวที่ 8 และ 9 ร้องประสานและเกาะที่แขนของปู่จ๊อตคนละข้าง
ค่ะ กลุ่มมิวส์คือชายแท้... ชายแท้จริงๆนะคะ!!!
ปล่อยให้ผู้หญิงคนนั้นคิด คราวที่แล้วเมริงบอกว่าตรูเป็นคนรักเก่าเมริง พอมาตอนนี้เมริงมาแย่งจีออตโต้ สรุปเมริงจะเอาไงของเมริงงงงงงง!?
จากนั้นคู่รักก็ครองรักกันอย่างมีความสุข ไม่กล้าทะเลาะกันให้อิพวกมิวส์เห็นอีก...
เดี๋ยวสิ ถึงจะสวีตก็โดนกวนอยู่ดีไม่ใช่เรอะ!? ในเมื่ออิกลุ่มนี้มันเกรียนได้ทุกที่!

-----

ต่อไป ขออนุญาตอ้างอิงจากการที่เพอร์ซิอุสกับแอนโดรเมดานั้นคือคู่รักกัน... แล้วก็กลายมาเป็นสึนะกับจี ขณะที่สองคนนั้นกำลังจะวิ่งเข้าไปอ้วกหลังจากที่รู้สึกถึงความจริงอันน่าสะพรึง(?) เหล่ามิวส์ก็ปฏิบัติการเสือกทันที!
‘พรหมลิขิตบันดาลชักพา ดลให้มาพบกันทันใด~’กลุ่มมิวส์ล็อกตัวสึนะกับจีไว้แน่นและจับทั้งสองหันหน้าเข้าหากัน
‘ก่อนนี้อยู่กันแสนไกล พรหมลิขิตดลจิตใจ ฉันจึงได้มาใกล้กับเธอ~’ กลุ่มมิวส์บางส่วนที่ไม่ต้องทำหน้าที่ล็อก(?) โปรยกลีบดอกไม้สร้างบรรยากาศรักโรแมนติก
‘เออชะรอยจะเป็นเนื้อคู่ ควรอุ้มชูเลี้ยงดูบำเรอ~’ กลุ่มมิวส์ที่ทำหน้าที่ล็อก จับมือของทั้งคู่มาประกบกันในขณะที่สายตายังคงประสานกันอยู่
‘แต่ครั้งแรกที่พบเธอ ใจฉันเชื่อว่าแรกเจอ ฉันและเธอเป็นคู่สร้างมา~’ หน้าของจิตวิญญาณแห่งคู่รัก(?)ค่อยๆเลื่อนเข้าหากัน... ใกล้มาก... ใกล้มาก... ใกล้จนดูได้ว่าฟันของอีกฝ่ายขาวหรือไม่ *ถุ้ย!*
‘เนื้อคู่ ถึงอยู่แสนไกลก็ไม่คลาดคลา~’กลุ่มมิวส์บางส่วนหันมาจับคู่เต้นลีลาศประกอบเพลง ท่ามกลางกลีบดอกไม้ที่ยังคงโปรยปราย... และคู่รัก(?)อีกคู่หนึ่งที่ตัวยังคงแข็งทื่อ
‘มุ่งหวัง สมดังอุราไม่ว่าใครๆ
หากไม่ใช่คู่ครองแท้จริง จะแอบอิงรักยิ่งปานใด
ยากนักที่จะสมใจ คงเป็นเหตุอาเพศภัย พลัดกันไปทำให้คลาดคลา~’
กลิ่นอายของความรักโรแมนติกฟุ้งไปทั่วบริเวณจวบจนจบเพลง... อา... โรแมนติกสลัดผักเลย...(?)
และแล้วเสียงที่ตามมาก็คือ...
อ้วกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!! คู่รัก(?)พร้อมใจกันอ้วกใส่อิเหล่ามิวส์ตัวป่วนทั้งหลาย ก่อนจะเป็นลมล้มพับไป…
จบเห่ เอวัง ฉันรักเธอ ณ ประการฉะนี้ ชะเอิงเงิงเงย เอ๊ย เอย(?)

-----

นอกจากนั้น... วันดีคืนดีเหล่ามิวส์พวกนี้ก็จะมาโชว์ความสามารถแปลงเพลง(?)ให้ทุกท่านได้รับชม! เหยื่อของเราคราวนี้... ไททันแอตลาส! ปู่จ๊อต เอ็งรอดแล้ว(?) ครั้งหนึ่ง... เหล่ามิวส์ก็พร้อมใจกันเดินไปหาร่างจุติของแอตลาส และร้องเพลงออกมาเพื่อแสดงความเห็นใจ ที่แอตลาสโดนพ่อตัวเอง(ซุส)สั่งให้แบกโลกไว้...

เนื้อความว่า...

‘เธอเหนื่อยไหม ที่ต้องกับโลกที่โคตรหนัก
เธอเบื่อไหม ที่ต้องทนกับหลังที่ใกล้หัก
ขอโทษจริงๆ แต่คงต้องทำต่อไป...
ฉันยอมรับ ฉันไม่ใช่คนดีสักเท่าไหร่
และฉันพอรู้ โลกยังหนักกว่านี้นั้นได้อีก
แต่เธอยังต้องอยู่ ยังเหมือนเดิมห้ามไปไหน~

ขอบคุณจริงๆที่เธอยังแบกไม่เคยเปลี่ยน
ถึงแม้โลกนั้นมันจะหนักขนาดไหน
และคนอย่างฉันก็คงจะขอ ให้เธอแบกต่อไป
ให้คุ้มที่พ่อฉันไว้ใจ ยังไงโลกนี้เธอนั้นต้องแบก...’

อิอ่า... แสดงความเห็นใจหรือมาสมน้ำหน้าฟะ...

----

หมาย(ถึง)เห็ด ที่ไม่แทนชื่อมิวส์เพราะอิคนปั่นยังจำไม่ได้เลยเค่อะ กรั๊กๆ พวกมันจะสลับตำแหน่งกันนะเคอะ บางทีเคลโอนัสก็เป็นคนนำ บางทียูเทอร์เพก็เป็นคนนำ แต่มองมันรวมๆว่าเป็นกลุ่มมิวส์เถอะค่ะ อย่ามานั่งแยกเลยว่าใครเป็นคนร้องท่อนไหน... เรียกมันว่าตัว 1 ตัว 2 ไปนั่นแหละดีที่สุดแล้ว

หมาย(ถึง)เห็ด(ต้นที่)2 ต้องการตัวอย่างเพิ่มสามารถติดต่อสอบถามได้(?)

——————————————————————————————————————

Parte. 4 :: Your Proficiency?

ความสามารถพิเศษ ll วิ่งเร็ว ตีนเร็ว ไว้ใช้ตอนวิ่งหนีจากการโดนรุมประชาทัณฑ์(?) ความกวนตีนที่เมพไม่ซ้ำใคร(?)

พลังพิเศษของต้นแบบ ll อิฉันอยากจะเรียนให้ท่านทราบว่า... แม้แต่มิวส์ต้นฉบับ พลังยังมีเพียงแค่การร้องเพลงที่น่าหลงใหลเว่อร์ OTZ… ดังนั้นพวกมิวส์พวกนี้ก็คงทำได้แค่ร้องเพลงเพราะอย่างไม่มีใครเทียบเคียงได้เท่านั้นแหละค่ะ! แต่พอจุติมาแล้วเพิ่มพลังในการร้องเพลงไม่ถูกกาลเทศะเข้าไปค่ะ! (เกี่ยวมั้ยวะ…?)

——————————————————————————————————————

Parte. 5 :: Your Answer?
I. หญิงสาวคนหนึ่งย่างกรายเข้าหา ดวงตากลมโตสอดส่องทั่วรอบกาย “สวัสดีจ้ะ” เธอเอ่ยทัก “ดูท่าจะหลงทางแล้วสิ ฉันชื่อเซฟิน่า เป็นผู้จุติจิตวิญญาณเหมือนเธอ!” เซฟิน่ากล่าวแนะนำตนเอง “เธอเป็นใครและที่นี่ที่ไหนเหรอ บอกฉันหน่อยสิ?”
ll เมื่อเห็นว่ามีสาวสวยแปลกหน้ามาทักทาย เหล่ามิวส์ก็หันมาสบตากันเองเล็กน้อยและพร้อมใจกันเปล่งเสียงเพลงบางเบาออกมาให้หญิงสาวผู้นั้นได้รับฟังเป็นการต้อนรับขับสู้... “...ยินดีที่รู้จัก ท่านที่รักขอเชิญร่วมจิต… เรารักกันฉันท์มิตร รักสนิทเหมือนพี่น้องกัน…”พวกเขาเว้นจังหวะเล็กน้อยตามทำนองแห่งเพลง... “ยินดีที่รู้จัก ท่านที่รักขอร่วมใจมั่น… ขอให้ผูกสัมพันธ์ เพื่อรักกันให้นานเถิดเอย…” พวกเขาร้องเพลงด้วยเสียงหวานไพเราะเสนาะหู... พวกเขายิ้มบางๆ... พวกเขาโค้งแบบสุภาพบุรุษแสรดๆ... และเราก็รู้ว่าพวกมิวส์เคยเรียนยุวกาชาดมาสมัยอยู่โอลิมปัส!!(เฮ้ย!!?) “อะแฮ่มๆ” มิวส์สักตัวกระแอมหลังจากร้องเพลงต้อนรับจบ “สวัสดีครับคุณเซฟิน่า...” พวกเขาโค้งอีกที “พวกเรานั้นคือกลุ่มบอยแบนด์ที่หล่อเหลาและฉลาดปราดเปรื่องที่สุดบนโอลิมปัสสถาน สำหรับชื่อของพวกเรา...” เหล่ามิวส์เว้นจังหวะชั่วครู่และร้องเพลงออกมาอีกรอบ! “ฉันชื่อบุษบา~ นา นา นา นา~” แล้วพวกมันก็ใส่กระโปรงผ้าบางเบาสบายที่ไม่รู้พวกแม่มเสกรังสรรค์มาจากไหนทำท่าวิ่งเล่นในท้องทุ่งตามจังหวะของเพลง!! “นา นา นา นา ~~~” บางส่วนร้อง บางส่วนหัวเราะคิกคักทำท่าหวานชื่น! และบางคนก็ไปหาลิปสติกสีแดงแปร๊ดมาทาปาก! (เฮ้ย!!?) ช่างเป็นภาพที่ชวนเวียนเฮดยิ่งนัก! สรุปพวกแม่มเป็นเพศอะไร!? แล้วมันก็เป็นแบบนี้ไปจนจบเพลง... “อ้อ! พวกเราคือกลุ่มมิวส์ ชื่อบุษบาอะไรนั่นผมล้อเล่นนะ! อย่าซีเรียส! คนเราต้องไม่จริงจังไปทุกเรื่องสิ!” พวกเมริงก็แนะนำตัวดีๆเสะว่าเป็นกลุ่มมิวส์! คนอื่นที่ได้ยินเสียงเพลงและเห็นซึ่งภาพอุจาดตาเหล่านั้นรำพัน(?) “อา~~ อย่ามองพวกผมแบบนั้นสิ! ...อันเนื่องมาจากว่า... ชนใดไม่มีดนตรีกาล ในสันดานเป็นคนชอบกลนัก... พวกผมจึงต้องมีดนตรีอยู่ในหัวใจอะนะ! หวังว่าคุณคงเข้าใจ!” สำหรับพวกเมริงมันยิ่งกว่าชอบกลไปหลายขุมละล่ะ... ;สักคนคิด(?) “สำหรับเรื่องที่อยู่ตอนนี้... พวกผมก็ไม่รู้! พวกผมเป็นชนร่อนเร่!” ย่ะ! ไอ้พวกยิปซี!

II. “อา... จะว่าไปเธอคิดยังไงกับเหล่าทวยเทพ?” เซฟิน่าถือวิสาสะถาม “ช่วยตอบทีนะ พอดีฉันทำแบบสอบถามอยู่น่ะ” เธอคลี่ยิ้มบาง
ll ดิฉันคาดว่าเซฟิน่ากำลังพยายามตัดบทจากข้อ1 “เห~ หมายถึงเทพฝ่ายโอลิมเปียนนะเหรอ?J” มิวส์สักตัวหนึ่งโปรยยิ้มไปให้อีกฝ่าย “พ่อพวกเราก็อยู่ฝั่งนั้นน้า~ ขืนตอบไม่ดีมีหวังถูกหักค่าขนมชัวร์ป้าบ!” มิวส์อีกคนยักไหล่ โดยหารู้ไม่ว่าที่พวกเมริงจุติลงมาก็ทำให้ซุสปวดหัวเจียนตายอยู่แล้วละเฟ้ย! “อะแฮ่ม! ก็จะให้คิดยังไงได้อีกละ นอกจาก... 1 2 3!”มิวส์ตัวหนึ่งให้สัญญาณ และทันใดนั้นเอง... มิวส์ทุกคนซึ่งความจริงสมควรเรียกว่าตัวมากกว่าก็พร้อมใจกันประสานเสียงเพลงออกมา! “I know you want me, want me~ You know I want cha, want cha~  I know you want me, want me~ You know I want cha, want cha~” แล้วเหล่ามิวส์เหยียดยิ้มอย่างภาคภูมิใจในตัวเองสุดๆ!! สรุปก็คือพวกมันคิดว่าเหล่าโอลิมเปียนต้องการตัวพวกมันไปช่วยสร้างสีสัน(ฮะ??)อย่างแน่นอน!! F*ck!! ใครมันจะต้องการพวกเอ็งฟะ!!!? =[]=!?

แล้วพวกมันก็ส่งเพลงถึงเทพโอลิมเปียน... ว่า...

“ไม่ว่าเธอจะอยู่ที่ไหน...ไม่ช้าสัญญาว่าฉันจะ กลับไปข้างๆเธอ อดทนรอคอยเข้าไว้ ไม่นาน เราก็คงได้พบเจอกัน...” พวกมันส่งสายตาที่เต็มไปด้วยหยาดน้ำตาปริ่มๆ...

ขอย้ำคำเดิม... ใครบอกให้พวกเอ็งมา…? ไม่มี... ใช่มั้ย…? ถึงไม่มีเมริงก็จะยังไปเสือกอยู่ดี... ใช่มั้ย…?

III. “ขอบคุณมากสำหรับคำตอบ!” หญิงสาวกล่าวขอบคุณ “คำถามที่สองต่อนะ สุดท้ายแล้วล่ะ เธอคิดว่าแพนโดร่าจะเข้ากับฝ่ายไหนและศึกนี้จะจบยังไง?” เซฟิน่าว่าพลางยกกระดาษแผ่นหนึ่งขึ้นมาพร้อมด้วยปากกาเตรียมจดต่อจากคำตอบข้อที่แล้วของอีกฝ่าย
ll เธอประชดใช่มั้ยเซฟิน่า…? “พวกเราไม่ใช่แพนโดร่าสักหน่อย!” มิวส์สักตัว “ใช่ๆ! พวกเราไม่ใช่ยายแก่มอยเรด้วยที่จะรู้ได้นะ!” ก็ยังคงเป็นมิวส์สักตัว “แต่ถ้าให้เราอิมเมจิ้นตัวเองเป็นแม่สาวแพนโดร่าก็พอไหวอยู่นะ!” มิวส์สักตัว... นั่นแหละ “…อย่าเลยอย่าบอกให้ฉันเลือกเลย เพราะฉันไม่เคยรู้เลย ไม่รู้ว่าจะเลือกใคร… ขาดเธอก็เหงาขาดเขาก็คงเสียใจ ไม่อยากจะเลือกใคร อยากเก็บเธอเอาไว้ทั้งสองคน...” เหล่ามิวส์ปาดน้ำตาอย่างเศร้าสุดขีด... “จ จะอยู่กับฝ่ายไหนดีนะ…?” ไม่ว่ายังไงก็ยังคงเป็นมิวส์สักตัว “น นั่นสิ! ฉ ฉันไม่อยากให้ฝ่ายไหนเจ็บเพราะฉันทั้งนั้น!” ตัวสักมิวส์ เอ๊ย! มิวส์สักตัว... “ม ไม่อยากเลือกเลย…”

“นั่นสินะ...”

ให้เวลาทำใจ 3 วิ เพราะพวกมันกำลังจะร้องเพลงอีกแล้ว...

เอาละ หมดเวลา...

“คนหนึ่งเขาช่างดีกับฉัน จะทิ้งเขาลงยังไง… คนหนึ่งเคยทิ้งไป แต่รักไม่เคยจางหาย~ ฉันไม่ใช่เจ้าหญิงจากไหน ก็คงต้องเลือกสักทาง... ทางที่รักสามเศร้าต้องจบ~” พวกมิวส์นั้นพร้อมใจกันร้องไห้อีกแล้ว...

แต่ว่านะ... ใครสักคนช่วยเตือนสติอิพวกมิวส์นี่ทีสิว่าเขาให้เลือกข้างทำสงครามไม่ใช่มาเลือกคนรัก!

...โปรดจงจำเอาไว้ว่าพวกมิวส์นั้นชอบผิดประเด็น... #เตือนช้าไปปะวะ…?

IV. “ขอบคุณอีกครั้งสำหรับความร่วมมือนะ~” เธอยิ้มสดใส เก็บกระดาษและปากกาลงในกระเป๋า “อ๊ะ! ฉันต้องรีบไปตามนัดเพื่อนฉันแล้วล่ะ อีกวันเดียวแท้ๆ เอ่อ... แมนฮัตตันต้องไปทางไหน ขึ้นเครื่องบินสายไหนเหรอ” เซฟิน่ากระพริบตาปริบๆ ดูเหมือนว่าเธออาจหลงทาง ลงสนามบินมาไกลผิดที่พอดู... (อันที่จริงน่าจะผิดตั้งแต่ซื้อตั๋ว)
ll เซฟีน่า... เธอกำลังกัดฟันพูดอยู่ใช่มั้ย…? เหล่ามิวส์จ้องไปยังอิสตรีผู้พูดตาแป๋วแหวว... แล้วพวกเขาก็ค่อยๆหลุบตาลง... พลางเอื้อนเอ่ยวจีเป็นทำนอง... “ก่อนจากกัน เธอเตรียมหัวใจมาก่อน… เตรียมจะหายไป อย่างใจร้อน… จบทุกอย่างที่สองเราเคยฝันใฝ่…” เหล่ามิวส์ยกมือขึ้นมาโบกมือ แต่บางตัวก็ยกมือขึ้นมาปาดน้ำตา... “ชุดนอนที่เคยสวมใส่… ของขวัญรูปถ่ายอยู่มุมไหน… เก็บทุกอย่างไม่เหลือร่องรอยหายไป…” อีกฝ่ายยืนอึ้ง... แบบ... กุเคยไปทำอะไรกับพวกเมริงตอนไหนที่ไหนเมื่อไหร่อย่างไร…? “เหมือนเธอเอาความฝัน วันนั้นที่มีกันเก็บออกไป... เสียงอ่อนโยนความหวาน รอยยิ้มที่สวยงามสิ่งใดๆ… สุดแต่ใจเธอนั้น ต้องการอะไร จะเอาชีวิตของคนๆ นี้จากไป… แต่เธอไม่อาจเอารักไปจากหัวใจ…” แล้วพวกเขาก็กำมือกุมไว้ที่อก... โอ้! ดราม่าสราดดดดดดด !!!! “ที่รัก... แมนฮัตตันน่ะ... พวกผมเองก็ไม่รู้เช่นเดียวกัน... พวกผมไม่เคยมีจุดหมาย... ไม่สิ... จุดหมายเพียงอย่างเดียวของพวกผมคือการเป็นนักร้องอันดับหนึ่ง... ยังไงนะเหรอ…? พวกผมอยากให้ยอดวิวของพวกผมในยูทูปพุ่งปรี๊ดขนาดคุณไซยังเทียบไม่ติด... พวกผมอยากชนะการประกวดเดอะวอยซ์... พวกผมอยากไปไทยแลนด์กอทส์ทาเลนต์แล้วได้สามผ่าน... พวกผมอยากให้ในไอจี เฟส ทวิต หรืออะไรเถือกๆนี้มีแต่หน้าของพวกผม พวกผมอยากให้กระแสเขย่ามิวส์แรงกว่ากระแสเขย่าโคอาลามาร์ช.. ก็เห็นๆอยู่นะว่าพวกผมน่ารักกว่าโคอาลามาร์ชเป็นไหนๆ...” เกี่ยวอะไรวะ…? คาดว่ามีแต่คนคิด... “พวกผมอยากให้คนทั้งโลกคลั่งไคล้และบูชาพวกผมเหมือนพวกผมนั้นคือดวงใจของพวกเขา... เมื่อนั้นพวกเขาก็จะรู้ว่าพวกเขาขาดผมไม่ได้... อา... เหมือนเทพโอลิมเปียนและไททันเหล่านั้นที่ต้องการเสียงเพลงอย่างไรละ...” เอ่อ... แล้วพวกเขาก็เงียบไป...

เงียบไป...

เงียบไป...

และเมื่อรู้ตัวอีกที...

เฮ้ย!? พวกมันวิ่งหนีไปแล้ว!!!?

...จากสัญชาตญาณที่ดีเลิศเลอเพอร์เฟ็กต์ทำให้พวกมันต้องรีบหนีหายไปเพราะสะทรีนหลายๆคู่กำลังจะมา...

อารมณ์เดือดปุดๆนี่ล้อเล่นด้วยไม่ได้นะตัวเธอทั้งหลาย...

แล้วพวกมันกำลังจะไปป่วนใครที่ไหนต่อไปอย่างไร!?

ก็คงต้องติดตามตอนต่อไป!

แต่ที่แน่ๆก่อนอื่นพวกมันต้องไปท่องบทอาขยานกับครูภาษาไทยเพื่อเก็บคะแนนก่อน!!

พอเถอะ!

——————————————————————————————————————

Parter. 6 :: Your Parent?
สวัสดีค่า~ ชื่ออะไรเหรอคะ? ll มะเหมี่ยวค่ะ! <3 พ่วงด้วยมุกจี้ที่มาช่วยด้วย ‘ w ‘ !!
เพราะอะไรถึงได้สนใจสมัครเรื่องนี้คะเนี่ย *^* ll เพราะใจสั่งมา... *ถุ้ย!* พล็อตดีมากเลยค่ะภีมมี่ ปลื้มเว่อร์ * w * ตำนานกรีกด้วยแหละ ครุคริ(?) <<อะไรของเมริง…?
มั่นใจกับลูกคนนี้แค่ไหนคะ? ll พอดีว่าส่งมันไปเป็นตัวประกอบเลยค่อนข้างจะมั่นใจนิดหน่อย(?) นอกจากว่าไรท์ไม่ต้องการบทนี้ ฮา แต่ถ้าเป็นนางเอกความมั่นใจคงติดลบ(?)
ถ้าไม่ติดจะรับกลับหรือคว้าบทอื่นแทนคะ ll ให้มันเอาบทอื่นไปเถิด... ถ้าหากภีมมี่มีความสามารถในการหาบทให้ทั้ง 9 ตัวนี้ได้(?)
ไรท์สามารถเปลี่ยนแปลงอะไรเล็กๆ น้อยๆ ได้มั้ย? ll เชิญตามสบายค่า ส่งมาเพื่อยำอยู่แล้ว~ XD
ออ~ ขอให้ลูกของคุณโชคดีศรีสวัสดิ์(?)นะคะ > < ll ขอบคุณสำหรับคำอวยพรนะคะ จุ๊บุ! > 3 <

✖Tick ter✖