ความรู้สึกจากใจจริงของคนที่ไม่เคยอยู่กับแม่

      "แม่" คำนี้ผมว่าใครหลายคนคงจะรู้จักกันดีซินะครับ
ตัวของผมเองก้รู้จักเช่นกัน แต่ความรู้จักของผมนั้นอาจจะแตกต่างออกไปหน่อยนึง    โดยที่ แม่ของผมนั้นไม่ใช่แม่ที่ให้ชีวิตของผมมา
แต่เป็นแม่ที่เลี้ยงดูแลผมมาตั้งแต่เด็กๆ จนโตได้จนถึงทุกวันนี้
       แม่ ของผมนั้นได้ทิ้งผมไปตั้งแต่ผมยังเด็ก เมื่อท่านคลอดผมออกมาท่านก็ส่งผมมายังที่ต่างจังหวัด พร้อมกับที่ให้ยายและป้าของผมเลี้ยงดู
      ป้าของผมท่านเป็นคนที่อ่อนโยนและจิตใจดี เมื่อผมทำอะไรผิดท่านจะคอยสั่งสอน และคอยอยู่ใกล้ผมเสมอมาไม่ว่าจะยามที่ผมป่วย ผมก็ได้ป้าเนี่ยแหละที่คอยเช็ดตัว และอยู่ใกล้ๆไม่ทิ้งผมไปไหน   แม้ยามผมอ่อนหล้าหรือสิ้นหวัง ผมก็มีท่านคอยอยู่เป็นที่ปรึกษาให้ โดยไม่รังเกียจอะไรเลย   ไม่เหมือนแม่ของผมเลย
ที่ไม่เคยมาสนใจใยดีอะไรผมสักครั้ง
       แต่ผมก็ไม่โทษท่านหรอกนะครัฟ
เพราะผมเชื่อว่าท่านน่าจะมีเหตุผลที่ต้องทิ้งผมไปเปผ้นแน่ อาจจะเป็นเพราะท่านเลี้ยงผมไม่ได้ หรือไม่ท่านก็อาจจะต้องการให้ผมนั้นสุขสบายก็เป็นได้   และผมก็ไม่เคยคิดเลยสักครั้งว่าท่านไม่รักผม   ผมนั้นต้องขอบคุณท่านด้วยซ้ำที่ทำให้ผมได้ลืมตามาดูโลกอันสวยงามใบนี้

         ในวันนี้เป้นวันแม่   ผมอยากถามว่าท่านได้ไปก้มกราบแทบเท้าแม่ของท่านแล้วหรือยัง      ถ้ายังผมว่าท่านรีบไปกราบเสียเถิด
ก่อนที่เวลานั้นจะลุล่วงไปจนทำให้ท่านเสียเวลาดีๆแบบนี้ไป

       และขอให้คิดไว้เสมอว่า   ความรักที่มีแต่แม่ ไม่ควรแสดงออกมาในวันที่ 12 สิงหา วันเดียว แต่ ควรแสดงออกมากๆวัน
เพราะวันของแม่นั้นมีเพียงวานเดียว

แต่วันที่ลูกจะดูแลแม่นั้นมีทุกวันเสมอ

ของให้ท่านรักแม่มากๆๆและรักแทนผมด้วย

แทนผมคนนี้

ที่ไม่ได้อยู่กับแม่นะครัฟ

ความรู้สึกจากใจจริงของคนที่ไม่เคยอยู่กับแม่

ความคิดเห็น