คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Cupid # 1
Cupid ศรนี้ปักถึงนาย
“ เฮ้ย ไอ้แน่ว ไอ้โอม ไอ้บอย รอข้าด้วยสิวะ ” ผมกำลังเรียกเพื่อนของผมที่กำลังรีบวิ่งไปเข้าห้องเนื่องจากพวกผมเนี่ยมาสายกัน ก็ทำไงได้ละ พวกผมนะสายประจำโรงเรียนไปแล้วนะสิครับ ทั้งโรงเรียนตั้งชื่อพวกผมว่า “ สายเสอมปลาย ” โหยอะไรก็ไม่รู้ต้องให้เพราะๆหน่อยก็ไม่ได้
“ ไอ้เก่ง แกก็ชักช้า เดียวอาจารย์บูชิด ก็มาจับเอาหรอก ”
“ เฮ้ยพวกเอ็งก็อย่าเร่งข้าสิวะ ” ตอนนี้พวกเพื่อนกำลังเร่งผมให้รีบกินแฮมเบอเกอร์ให้หมด ผมบอกได้คำเดียวว่าตอนนี้ผมจุกมากเลยครับเพราะเล่นยัดเข้าปากอย่างเดียว
ตุบ !!!!
เสียงเหมือนอะไรตกลงทำให้พวกผมหันไปมองแต่ก็ไม่เจออะไร ทำให้พวกเรามองหน้ากันอย่างสงสัย
“ ไปๆไม่มีอะไรหรอก ” ไอ้แน่วลากผมออกจากที่ตรงนั้น เพราะเดี๋ยวอาจารย์ฝ่ายปกครองมาเจอเข้ามันไม่ดี เพราะพวกผมมีประวัติแสบๆกันทั้งนั้น กลุ่มพวกผมนะเรื่องเรียนไม่เอา สนแต่เรื่องไม่เอาไหน คนที่เรียนเก่งสุดในกลุ่มผมคือไอ้ไผ่ อ๋อผมยังไม่ได้บอกเลยว่ากลุ่มพวกผมนะมีสมาชิกทั้ง 6 คน ได้แก่ ไอ้แน่ว ไอ้คนนี้มันมีความคิดที่ดีเฉาพะบ้างเรื่องเท่านั้น ไอ้โอมจะเป็นเงียบๆ แต่ที่จริงนะมันเก๋าสุดๆ ส่วนไอ้บอยเนี่ยจะออกแน่วกระล่อนๆ มันไม่เอาถ่านกับผู้หญิงหรอกครับ เนย จะเป็นคนที่พูดน้อยที่สุดในกลุ่ม แต่ถ้าในกลุ่มนี่มันพูดมากด้วยแล้วนี่จะไม่มีใครได้ฟังใครหรอกครับ ดีแล้วที่มันเงียบ ไอ้ไผ่จะเป็นคนที่เรียนเก่งที่สุดของกลุ่มเลย ไม่ใช้เฉพาะกลุ่มที่สุดในสายชั้นเลยแต่ขอเสียของมันคือมันไม่ค่อยทันคนซักเท่าไหร่ และผม ผมจะเป็นที่ดูเป็นผู้ใหญ่กว่าเพื่อนในกลุ่มก็เป็นไปได้มั้ง เป็นคนที่ชอบใช้เหตุผม(เหรอ) เห็นพวกมันบอกผมมาอย่างนั้น ช่างเถอะอย่าไปสนใจเรื่องของไอ้พวกนั้นเลยครับมาสนใจเรื่องของผมดีกว่า
“ เอ้ยไอ้เก่งเอ็งจะยืนเหม่อทำซากอะไรวะ ไปๆเข้าห้องเรียนได้แล้ว ” ไอ้บอยเดินมาตบหัวผมทีหนึ่งก่อนจะลากผมเข้าไปในห้องเรียน
ขวับ !!!!
“ เอ้ย ! เป็นอะไรของเอ็งวะ หันอยู่นั้นแหละ ” ไอ้เนยที่นั่งอยู่ข้างๆผมกระซิบถามเบาๆเพราะตอนนี้เรากำลังเรียนวิชาคณิตศาสตร์ชองอาจารย์จินตนาจอมโหดอยู่
“ ไม่รู้สิวะ เหมือนมีคนกำลังมองข้าอยู่วะ ” ผมบอกไอ้เนยไปแต่ตัวเองดันมานั่งระแวงอยู่ ไม่รู้สิผมรู้สึกเหมือนกับมีคนมองผมอยู่ตลอดเวลา
“ ไอ้กล้าเป็นบ้าอะไรวะ กำลังหาอะไรอยู่วะ ” ไอ้บอยถามผม พร้อมกับยกน่องไก่ของร้านเจ๊สีฟ้าขึ้นมากัดเข้าปากอย่างอร่อย ผมสายหน้าเล็กน้อยกับความตะกละของมัน
ตุบ !
เสียงของตกอีกแล้ว อะไรหนักหนาตั้งแต่เช้าแล้ว พวกผมก็หันไปมองก็พบกับขนนกที่ล่วงหล่นเต็มพื้นไปหมด
“ นกอะไรวะ ขนสวยซะมัด ” ไอ้เนยมันพร้อมกับหยิบขึ้นนกขึ้นมาดู
“ กลิ่นมันหอมแปลกๆด้วยวะ นกอะไรวะ จะหอมขนาดนี้ ” ไอ้แน่วมันเข้ามาหอมขนนกในมือไอ้เนย
“ พวกคุณครับ พวกคุณมาดูนี่เร็วครับ ” ไอ้ไผ่เรียกพวกเราไปดูรอยเลือด หรือว่านกตัวนั้นจะได้รับบาดเจ็บนะ
“ โอย!!! ใครใจร้ายยิงนกได้ลงคอวะ ” ผมพูดขึ้นเบาๆ แต่ก็ทำให้ไอ้พวกเพื่อนๆของผมพยักหน้าตามได้อย่างเป็นระเบียบที่เดียวครับ
“ ผมว่าพวกเรารีบไปเข้าเรียนกันเถอะครับ เดี๋ยวเข้าเรียนวิชาของอาจารย์บูชิดไม่ทันนะครับ ” ไอ้ไผ่เร่งเตือนพวกผมที่ริจะทำหน้าที่เป็นหนักสืบเพื่อที่จะสืบหานกที่บาดเจ็บเพื่อที่จะนำมาย่าง ไม่ใช่และ ที่จะนำมารักษาให้หายจะได้เลี้ยงไว้ดูเล่นด้วย
“ ถ้าพวกคุณยังยืนจิตนาการถึงนกนั้นว่าจะเอาไปแกงหรือย่างอยู่อย่างนั้น ผมไปเข้าเรียนก่อนนะครับ วิชาของอาจารย์บูชิดด้วยนะครับ ” มันเร่งเตือนอีกครั้งก่อนมันจะเดินไปทางห้องเรียน สงสัยไม่รอพวกผมแล้วมั้ง ห้าๆปล่อยมันไปเถอะ
“ เอ้ย ! ไอ้เก่งเอ็งว่านกนั้นโดนใครยิงมาวะ แล้วมันจะตกตรงไหน ” ผมหันไปมองมันที่ยืนเอามือพาดคอผมแล้วยืนเก๊กท่าเท่ๆ นั้นมันคิดว่ามันเท่แล้วเหรอนั้น
“ ข้าเองก็ไม่รู้วะถ้ามันยังไม่ตายก็คงเจ็บหนักมากๆเลยวะ ” ไม่รู้ทำไมผมถึงได้คิดถึงแต่ไอ้นกที่บาดเจ็บตัวนั้นจังเลย
“ เอ้ย งั้นพวกข้ากลับบ้านก่อนนะโว๊ย เดินดีนะเอ็งอย่าไปเหยียบหางหมาที่ไหนนะโว๊ย ” ไอ้แน่ว ไอ้ปากมอม ใครจะไปเหมือนกันกันละครับ ไอ้แน่วนะมันเคยเดินไปเหยียบหางหมาตัวหนึ่งเข้าเลยโดนหมาวิ่งไล่กัดและไอ้หมาตัวนั้นยังวิ่งไล่กัดมันถึงปัจจุบันนี้เลยครับ
“ เออ ข้าก็ขอให้ไอ้บอยได้เสียบแกนะโว๊ยไอ้แน่ว ” แล้วผมก็หันไปยักคิ้วกับไอ้บอยมัน แหมๆนี้ก็เป็นอีกเรื่องที่ทั้งโรงเรียน ย้ำครับ ว่าทั้งโรงเรียนรู้ว่าไอ้เก่งนะมันตามจีบไอ้แนวมาตั้งแต่ ม.1 แต่นี้ ม.4 แล้วไอ้เก่งยังไม่ได้กินไอ้แน่วมันเลยครับ
เอ๊ะ ! อะไรเป็นสีขาวๆอยู่ตรงนั้นนะ ผมค่อยๆเดินเข้าไปหา เอ้ย ! ตายแหละหว่าคนนี้หว่า โห ! บาดเจ็บด้วยนิหว่า
“ น้องๆ เป็นอะไรหรือเปล่า ” ผมค่อยๆพยุงร่างบอบบางของเขาเอาไว้แล้วอุ้มเข้าบ้านของผมเลย เพราะตรงนี้มันห่างจากบ้านผมไม่เท่าไหร่ แถมทั้งบ้านมีผมอยู่คนเดียว แต่ไอ้หมอนี่คงไม่ใช้คนร้ายนะ ไม่อย่างนั้นผมซวยแน่ๆ
“ น้องๆ เป็นอะไรมากหรือเปล่า แล้วไปโดนใครซ้อมมาเนี่ย ” ผมถามเขาพลางเช็ดตัวให้กับเขาไปพลางๆ เฮ้อ แต่ดูเหมือนไม่ได้สติ เอาไงดีวะเนี่ย ดีนะที่พรุ่งนี้เป็นวันเสาร์ผมไม่ต้องไปโรงเรียน
ผมนั่งมองหน้าเขาดูน่ารักมากๆเลย มันทำให้หัวใจผมเต้นแรงจังทำไมนะ นั้นมันผู้ชายนะเว้ย ผมนั่งเช็ดตัวให้เขาถึงเช้าเขาค่อยรู้สึกตัว
“ เป็นไงบ้างนายนะ ” ผมถามเขาแต่ดูเขาจะตกใจนะที่ผมถามเข้า แล้วจะตกใจทำไมเนี่ย ผมไม่ปีศาจซะหน่อย
“ อ้าวนายฉันถามว่ารู้สึกเป็นยังไงบ้าน ปวดหัว เจ็บตามตัวตรงไหนหรือเปล่า ” ผมถามเขาอีกครั้ง เห็นเขานั่งนิ่งเหมือนกับไม่เข้าใจภาษาที่ผมพูดนั้นแหละเอาไงดีวะเนี่ย แนะยังมาเอียงคอทำท่าน่าอีกโว๊ย ไอ้กล้าอยากจะบ้าตาย แล้วตูไปไหวหวั่นได้ไงวะ งงตัวเองเหมือนกัน
ผมเอามือขยีหัวผมแรงๆเผื่อมันจะลดความรู้สึกแปลกๆต่อร่างบางของหมอนี่ได้บ้าง
“ เจ้าเป็นอะไรรึ คันหัว รึ ” อะไรวะพูดแปลกๆ
“ เปล่า ฉันก็แค่อยากเกา ว่าแต่นายไปโดนใครทำร้ายมาเนี่ย ดูดิแผลเต็มตัว ” ผมพูดพลางเอามือจิ้มไปที่แผลหมอนี่เบาๆ
“ ข้าโดนปีศาจทำร้ายข้าตอนที่ข้าลงมาจากเมืองคิวปิด ” หมอนี่โนตีหัวจนเพี้ยนหรือเปล่าวะ
“ นี่ฉันไม่ได้มีเวลามากหรอกนะมาฟังเรื่องหลอกๆของนายนะ บอกมาดิ นายเป็นใคร แล้วนี่จะให้ฉันไปแจ้งตำรวจให้หรือเปล่า ”
“ อ้าวๆ อย่าร้องไห้สิ ” ผมพูดอะไรผิดไปหรือเปล่าก็ไม่รู้ดูดิร้องไห้ใหญ่เลย
“ เอาละๆ อย่าร้องไห้ ไหนนายลองบอกฉันใหม่ ว่านายเป็นใครมาจากไหน ชื่ออะไร ” ผมถามออกไปพร้อมรอให้เขาหายร้องไห้และสะอึกสะอื้น
“ ข้ามาจากดินแดนคิวปิด ข้าเป็นคิวปิดฝึกหัด และข้าชื่อ อันนา ข้าลงมาเมืองมนุษย์เพื่อที่จะสอบวิชาแผลงศร แต่ตอนที่ข้าลงมาเมืองมนุษย์ข้าได้เจอ เดส เขาคือปีศาจ เขาเห็นข้าเลยมาทำร้ายข้า ข้ารู้ว่าเรื่องแบบนี้มนุษย์อย่างพวกเจ้าไม่ค่อยเชื่อกันหรอก และข้าขอพักที่บ้านของเจ้าจนกว่าหายแล้วกลับขึ้นไปยังเมืองคิวปิดได้ เจ้าจะว่าอะไรหรือไม่ ” ช็อก !!! ผมกำลังช็อกอยู่ครับ มันมาเล่นลิเกให้ผมฟังหรือเปล่า หรือว่าเป็นเรื่องจริง แต่กลิ่นตัวของไอ้หมอนี่ เอ่อ อันนามีกลิ่นหอมแปลกๆเป็นกลิ่นที่คนทั่วไปไม่ค่อยใช้
“ เดี๋ยวนะนายว่านายเป็นคิวปิด แล้วนายมีอะไรมายืนยันว่านายคือคิวปิดบ้างละ อ๋อธนู นายมีธนูไหม?ละ ” ผมถามออกไปเผื่อสมองไอ้นี่มันบ้าผมจะได้พาไปถูกโรงพยาบาลแทน
“ O O ” ไม่ๆจริงๆ อันนาเสกศรอันใหญ่ขนาด 1 ฟุต ออกมา ตัวคันไปสีขาวพร้อมกับมีขนนกประดับที่คันจับ เชือกที่คาดไว้ดึงเป็นสีใสเกือบมองไม่เห็นถ้าไม่สังเกตดีๆ
“ นะนี่นายเป็นคิวปิดจริงๆนะเหรอ ” นี่ผมหลงไปในยุคไหนเนี่ย
“ ใช่ ข้าคือ คิวปิด และข้าก็ลงมาทดสอบที่เมืองมนุษย์ และข้าก็อยากให้เจ้าช่วยข้า ”
“ แล้วจะให้ผมช่วยอะไรละ อย่าบอกนะว่าจะยิงศรนั้นกับผม ”
“ เปล่า ข้าไม่ได้ยิงใส่เจ้า แต่ข้าจะยิงใส่เพื่อนเจ้า ” อันนาพูดพร้อมกับดึงสมุดสีชมพูเล่มเล็กๆออกมา ผมนั่งมองร่างบ้างที่ยังมีรอยฟอกช้ำเปิดสมุดไปมา ทำไมไอ้หมอนี่ถึงได้น่ารักหน้าฟัดจัง เฮ้ย! นี่ผมคิดอะไรออกไปเนี่ย
“ นี่ไง นายแน่วแน่ นายปติมา นะ สองคนนี้เป็นคู่แท้กัน มันถึงเวลาที่ทั้งสองเข้าใจกันแล้ว ” อ๋อที่ได้ยินเสียงเหมือนของตกตลอดก็เพราะไอ้หมอนี่ นี่เอง ส่วนไอ้บอยก็ได้สมหวังกับไอ้แน่วสักที
“ อ้าวไงเธอก็ตามพวกฉันตลอดเลยนะสิ ”
“ อืมใช่ ข้าตามพวกเจ้า แต่ข้าก็ยิงไม่ได้เพราะมือข้าบาดเจ็บเพราะ เดส ” อืมผมพอเข้าใจและ งั้นอันนาก็ยังอยู่กับผมอีกนานนะสิครับ ไม่รู้ว่าทำไมผมถึงดีใจขนาดนี้ หรือไอ้หมอนี่ยิงศรรักให้ผมชอบมันไปแล้ววะ แต่ก็ช่างเถอะผมไม่สนหรอก
“ นี่แล้วหิวไหม? นายกินได้ไหม?นี่ ” ผมถามเขาเพราะผมเริ่มหิวแล้ว จะได้ตั้งโต๊ะเลย
“ อืม ข้าก็เริ่มหิวแล้วเหมือนกัน ” มื้อแรกที่ผมมีคนมาร่วมกินด้วยที่บ้าน ไม่นับรวมพวกเพื่อนๆของผมนะครับ แต่ทำไมผมรู้สึกมีความสุขมากกว่าที่กินกับเพื่อนๆละ
“ นี่เจ้านะชื่ออะไร ข้ายังไม่รู้จักชื่อข้าเลย ” อ๋อเออ ใช่ผมยังไม่ได้บอกชื่อผมให้อันนาฟังเลย
“ ผมชื่อ เก่งกาจ ครับ ”
เคล้ง !
ช้อนที่อันนากำลังเอาเข้าปากหลุดล่วงจากมือของเขาทันที แล้วก็เอาแต่จ้องหน้าผมพร้อมกับหน้ามีสีแดงระเรื่อระบายเต็มหน้าใสๆ ทำไมเหรอหน้าผมมีอะไรแปลกไปจากเดิมเหรอ ผมเอามือขยี้หน้า ผมได้ยินเสียงใสๆของอันนาหัวเราะยิ่งทำให้ผมงงหนักเขาไปอีก
“ ยิ้มอะไร หึ ” ผมถามพร้อมกับเอามือไปหยิกแก้มของอันนาเบาๆ ทำไมมันนุ่มจังอะ
“ โอย อะไรเนี่ย เจ้าทำอะไรของเจ้า ข้าเจ็บนะ ” 5555 สิ้นเสียงน่ารักๆของอันนาทำให้ผมระเบิดเสียงหัวเราะออกมา อย่าทำหน้าน่ารักไหม? อันนาเดี๋ยวผมก็จับกดซะหรอกผมยิ่งหื่นๆอยู่ด้วย
“ นี่รีบกินเข้าไปเลยอันนา ผมต้องไปหาเพื่อนๆ ” วันนี้พวกผมมีนัดทำรายงานกันที่บ้านของไอ้ไผ่
“ ข้าไปด้วย ”
“ จะไปทำไม รักษาตัว รักษามือให้หายก่อนเถอะ ”
“ ก็อยู่คนเดียวมันเหงานิ ให้ข้าไปด้วยนะ นะเก่งนะ ” ดูมันอ้อนผมสิครับ อย่าออนมากได้ปะเดี๋ยวจับกดจริงๆซะเลย
“ เออ แต่ห้ามให้ใครเห็นนาย เข้าใจไหม? ” อันนาพยักหน้า ผมเอาจานเข้าไปล้าง พร้อมกับบอกให้อันนาแต่งตัวซะใหม่ เพราะชุดที่เขาใส่เป็นสีขาวโดนเลือดหมดแล้ว
“ ไอ้เก่ง กว่าเอ็งจะเสด็จได้นะโว๊ย พวกข้ารอกันลากงอกแล้วนะ ” ไม่ต้องถามครับ เสียงกวนตีนๆ มันมาจากใคร ไอ้แน่วนั้นเอง เดี๋ยวจะให้ไอ้บอยยัดเยียดความเป็นสามีให้ซะหรอก
“ อะไรวะพวกเอ็งข้ามาช้านิดหน่อยถึงกับบ่นเลยวะ ” ผมพูดพร้อมกับไปดึงคือไอ้ไผ่มาโบกสองสามที
“ เออ ” โอ๊ย พร้อมเพรียงกันซะ รักผมซะเหลือเกิน
“ พวกเจ้านี่รักกันดีเนอะ เป็นเพื่อนที่รักกันดี ” อันนาพูดเมื่อเห็นพวกผมหยอกล้อกันอย่างสนุกสนาน
“ อืม ก็พวกผมนะ เราอยู่ด้วยกันมาตั้งแต่ ม.1 อยู่ห้องเดียวกันมาตลอดก็เลยรักกันอย่างที่เห็น” ผมบอกกับอันนาไป แต่ผมลืมไปนี่หว่าว่าเพื่อนๆผมไม่ไม่ใครเห็นอันนาสักคน
“ คุณเก่งบ่นอะไรอยู่คนเดียวเหรอครับ ” ไอ้ไผ่เดินมาใกล้ผม เกือบจะชนอันนาอยู่แล้วดีนะที่อันนาหลบทันไม่งั้นโดนไอ้ไผ่เหยียบตายแน่ๆ
“ เปล่า ”
“ แต่เอ๊ะ คุณเก่งใส่น้ำหอมกลิ่นใหม่มาเหรอครับหอมจัง ” ดูมันๆมาทำจมูกฟุดฟิดใส่อีก แต่ก็ว่ากลิ่นตัวของอันนาหอมมาก
“ บ้าข้าก็ใช้น้ำหอมกลิ่นเดิมที่พวกเอ็งซื้อให้ข้านั้นแหละ ไปเถอะๆ ” ผมรีบลากให้มันเข้าบ้านไม่ใช้อย่างนั้นมันถามอยู่นั้นแหละ
“ อาจารย์ให้พวกเราทำรายงานเรื่องอะไรกันวะ ” ผมถามเพราะผมยังไม่รู้เลยว่าอาจารย์ปัจถมาให้กลุ่มพวกเราทำรายงานเกี่ยวกับเรื่องอะไร ผมโง่ไหม?
“ นี่เอ็งยังไม่รู้เหรอวะ ” ไอ้บอยได้ที่ทับถมเลยนะ ทุกทีเอ็งจะรู้เรื่องหลังคนอื่นไม่ใช่เหรอ
“ กามเทพ ” ไอ้เนยคงรำคาญที่พวกผมเถียงกันมันเลยบอก
“ อะไรนะ เรื่องกามเทพ เนี่ยนะ อาจารย์แกให้มั่วหรือเปล่า แล้วมันเกี่ยวกับประวัติศาสตร์ยังไงวะ ” นั้นสิผมก็งงมันเกี่ยวโยงกับประวัติศาสตร์ยังไง
“ เกี่ยวสิ ทำไมจะไม่เกี่ยวละ ก็ท่านคิวปิดนะเป็นเทพแห่งความรัก เป็นคนที่สร้างดินแดนคิวปิดขึ้นมา ท่านคิวปิดเป็นโอรสของเทพเจ้ามาร์และเทพีวีนัส เจ้าไม่เคยเรียนประวัติศาสตร์ดอกรึ ถึงไม่รู้เรื่อง ” ดูๆพอถึงเรื่องของกามเทพนี่รู้ดีทันทีเลยนะอันนา เมื่อยังถามอยู่เลยว่ากางเกงใส่ยังไง เสื้อใส่ยังไง ที่ผมมาสายโดยไอ้พวกบ้านี้แหวะเอาก็เพราะอันนานี่แหละ
“ คุณเก่งครับจะจ้องรูปปู่ของผมเอาถ้วยเหรอครับ มาทำรายงานกันสิครับ ” มันมองผมยังไงว่าผมจ้องปู่มัน อันนาก็หัวเราะใหญ่ทำอะไรมันไม่ได้ครับ เลยนั่งให้หัวเราะต่อไป ทำไงได้ก็ไม่มีใครรู้นิหว่าผมนะมีคิวปิดอยู่ข้างๆตัว
“ ผมว่าเราแบ่งกันไปทำดีกว่าไหม?ครับ ข้อมูลหาไม่ยากด้วย ว่ายังไงครับ ” ไผ่อธิบายงานและแบ่งงานให้ทุกคนไปทำ และมันก็ให้ผมไปหารูป ช่างไม่รู้เลยว่ามันหวานหมูมากๆเลย
“ อ้าวแล้วข้อมูลพวกนี้ที่แกแบ่งฉันพวกข้าและ แกจะเอาวันไหน ” ไอ้โอมถาม
“ ก็พวกคุณเอางานที่ได้เนี่ย มาให้ผมวันจันทร์แล้วผมเอามารวบรวมใหม่เอง ผมรู้ว่าพวกคุณแค่เอามาใส่ๆลงอย่างแน่นอน ” โหยหลอกด่ากันนี่หว่าไอ้ไผ่
ณ บ้านเก่งกาจ
“ นี่เก่ง ข้ามีเรื่องจะถามเจ้าสักหน่อย ” หือผมหันกลับไปมองหน้าใสๆของอันนา
“ หืออะไรเหรอ ” ผมถามพลางยื่นน้ำให้กับอันนา
“ เจ้าเกิดวันที่เท่าไร ”
“ 7 มิถุนายน ทำไมเหรอ ” ผมหันไปถาม ก็เห็นแก้มของอันนาเป็นสีแดงระเรื่อ เขินผมเหรอ อ้าวผมยังไม่ทำอะไรเลยนะ
“ เปล่าๆข้าแค่อยากรู้ ข้าจะได้ดูไงว่าเนื้อคู่ของเจ้ามาหรือยัง ” คำพูดอ้อมแอ้มของอันนาทำให้ผมสนใจ แต่ที่สนใจมากกว่าเพราะอันนานั้นแหละหลบตาผม ผมเอามือจับคางของอันนาเบาๆเพื่อที่จะได้สบตากับเขาที่พยายามหลบตาผม
“ หือเป็นอะไรไปอันนา ผมยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ ” ผมพูดแหย่อันนา นั้นทำให้สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปจะสีแดงอยู่แล้วกับแดงเข้าไปอีก
“ เจ้าชอบพูดอะไร ชอบทำให้ข้าขัดเขินอยู่เรื่อย เจ้าชอบละสิ ”
“ อืม ผมชอบ ” ผมบอกไปอยากนั้นเลยได้ตีหนึ่งครึ่งจากมือเล็กๆนั้น
“ เจ้านี่ ไปแล้วข้าไม่เล่นกับเจ้าแล้ว ”
“ อ้าวจะไปไหนนะ ” ผมถามเมื่อเห็นอันนากางปีสีขาวออกจากตัว
“ ข้าก็จะไปหาเพื่อน
=====================================================
เข้ามาติกันได้นะคะ
ขออะไรไม่มาก คอมเมนคนละ 1 คอมเมน ก็ยังดีคะ
ความคิดเห็น