lovely_innosun
ดู Blog ทั้งหมด

เพื่อน

เขียนโดย lovely_innosun

คุณเชื่อในพรหมลิขิตมั้ย ?


ถ้าไม่.. แล้วอะไรล่ะ

ที่ทำให้เรามาพบกับคน***หลายคนที่ไม่เคยรู้จักมาก่อน

ถ้าไม่.. แล้วอะไรล่ะที่ทำให้เราถูกชะตาจนเรียกคนๆนั้นว่า “เพื่อน”

.......เพื่อน..... คนๆนึงที่ครั้งนึงก็เป็นได้แค่คนแปลกหน้าคนหนึ่ง

เวลา ผ่าน เวลา คนแปลกหน้าคนนั้นก็กลับกลายมาเป็นคนที่เรา “ไว้ใจ”

.......เพื่อน........................ คนที่พร้อมอยู่กับเราเสมอๆ
ไม่ว่า สุข
ทุกข์

เหงา เศร้า

................................................"เพื่อน"...................


คนที่พร้อมแชร์ความรู้สึกต่างๆโดยไม่เคยเอ่ยปากว่า “

ถ้าทำอย่างนั้นแล้วฉันจะได้อะไร ”

.......เพื่อน..... คนที่ไม่เคยสนใจว่าเราจะหน้าตาดี มีสกุล ร่ำรวย

ยากจน สูง ต่ำ ดำ ขาว หรือไม่

.......เพื่อน..... คนที่ไม่เคยเสแสร้ง แกล้งทำ

........แต่...... เพื่อนตาย หายากเหลือเกิน

เรามองด้วยตาเปล่าไม่ได้ ว่า คนๆนี้เป็นเพื่อนตายของเราหรือไม่

เรามองด้วยตาเปล่าไม่ได้ว่าคนๆนี้

เป็นคนที่พร้อมจะเคียงข้างเราเสมอไปมั้ย

เรามองด้วยตาเปล่าไม่ได้ว่า...คนๆนี้จริงใจกับเราแค่ไหน

ทั้งหมดนี้ เราใช้ “ ตา ” มองไม่เห็น

........แต่...... ทั้งหมดนี้เราใช้ “ ใจ ” มองเห็นได้

เมื่อบทความ ล่วงเลยมาถึงตอนนี้ คุณล่ะ ?

ใช้ตามองเพื่อน หรือใช้ใจมองเพื่อน เราบอกไม่ได้ว่าคนๆไหนดี ไม่ดี

จนกว่า... เราจะมีโอกาส รู้จัก กับคนๆนั้น แล้วใช้ใจของเราสัมผัส

การคบใครสักคน คบเพียงกายก็ไร้ประโยชน์ แต่ การคบใครสักคน
จำเป็นต้องคบกันด้วย
ใจ

วันนี้.... คุณ ใช้อะไร คบเพื่อนของคุณ


อย่าบอกนะะ ว่าคุณก็เป็นคนที่คบเพื่อนแค่ ตา......
เพราะถ้าเป็นอย่างนั้น

คุณก็คงเป็นคนที่ไม่น่าคบคนหนึ่ง

.....สำหรับคนที่ได้รับเมลฉบับนี้

คุณ..โชคดีจัง ที่มีเพื่อนรักคุณ และ คบคุณด้วยใจ

อย่าลืม..... ส่งเมลฉบับนี้ ให้กับเพื่อนที่คุณ รัก ด้วย ใจ

ที่สำคัญ ส่งมันกลับไปให้เพื่อนคนที่ส่งมาให้คุณ......
เพื่อบอกกับเค้าว่า

“ คุณดีใจที่มีเพื่อนอย่างเค้าเช่นกัน” 


เพลง... หนังสือรุ่น
ศิลปิน... ป้าง
อัลบั้ม... เลี่ยมทอง

เปิดออกมาดูโดยไม่ตั้งใจ ว่าจะได้เจอรูปเก่า
อยู่ในวันเวลาที่สดใส วันที่มีเราข้างกัน
ภาพเดิมๆก็หวนมา เปลี่ยนเวลากลับไปวันนั้น
ใจก็เหมือนสั่นๆ เกือบลืมกันแล้ว

ต่างเดินกันไปตามทางของใคร แยกไปค่อยๆไกลห่าง
อยู่ดีๆวันนึงก็จางหาย คลาดกันโดยไม่รู้ตัว
แต่เรื่องราวที่สวยงาม อยู่อย่างเดิมไม่เคยหมองมัว
ในหนังสือเก่าๆ หนังสือรุ่นเราเล่มนี้

* รูปเธอยังยิ้ม ข้างเธอคือฉัน เพ่งมองดูนานๆ น้ำตาก็มาคลอๆ
กี่ปีมาแล้ว เธอเป็นยังไงบ้างหนอ ค่อยๆลืมเลือนกันไป
ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน เรื่องราวเหล่านั้นจึงจบลง
เปิดไปดูเบอร์โทรไม่เห็นมี ที่ลงไว้คือที่อยู่
หยิบปากกาบรรยายในจดหมาย ว่าจำกันได้ไหมเธอ
ที่อยู่เดิมที่เขียนไป หากเปลี่ยนแปลงก็คงไม่รู้
ได้แต่หวังกันไป ความหลังคงไม่ตายจากเรา

http://truemusic2.truelife.com/home/player/player_song.php?songguid=20050731013501886269




เมี้ ยว

เมี้ ยว

ความคิดเห็น

ยังไม่มีความคิดเห็น