คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Request-1-เปิดประตูแห่งความลับ (Open)
เปิดประตูแห่งความลับ (Open)
-#ฟิคตามสั่ง-
ณ โรงละครของโรงเรียนชื่อดังแห่งแคนนาดาที่มาเปิดสาขาในเกาหลีใต้ “เซนต์ฌองซิแอร์” ถ้ามองดูเผินๆคุณจะเห็นมันเป็นเพียงแค่โรงละครธรรมดาที่นักเรียนเอกการแสดงใช้แสดงในช่วงก่อนปิดภาคเรียน
แต่เบื้องหลังม่านมายามีห้องลับซ่อนอยู่ ห้องที่มีเพียงทายาทที่สืบต่อจากรุ่นสู่รุ่นเท่านั้นถึงจะมีสิทธิ์เข้าไป คนทั้งโรงเรียนเรียกมันว่า ‘ห้องต้องประสงค์’
ฟังแล้วอาจจะดูคล้ายห้องเก็บของทุกสรรพสิ่งตั้งแต่ถุงเท้าเก่ายันไม้กวาดพังเหมือนในภาพยนตร์เรื่องแฮร์รี่ พอตเตอร์ แต่แท้จริงแล้วมันคือห้องที่ทายาทแห่งโฮสต์คลับต้องทำตามความต้องการของคนในโรงเรียน
มีกฎข้อบังคับอยู่ว่า...
1.ต้องเป็นงานที่ไม่เปลืองตัวมาก และบุคคลที่กระทำไม่เสี่ยงต่อการถูกข่มขืน
2.ยกเว้นเรื่อง ลักขโมย แย่งแฟนชาวบ้าน เผาบ้าน ปล่อยลมยาง นอกนั้นเราทำให้ได้
3.คำขอทุกข้อต้องผ่านความเห็นชอบจากผู้ดูแลคลับ ถ้าไม่ผ่านถือว่าคุณหมดสิทธิ์
เพียงแค่เขียนสิ่งที่ปรารถนาแล้วใส่ลงไปในกล่องหน้าเวทีทุกๆวันที่15 ของเดือนจะมีคนมาเก็บแล้วเลือกความปรารถนามาสามอย่าง หลังจากนั้นแล้วแต่ว่าสมาชิกของห้องต้องประสงค์ผู้ใดจะดวงซวย
และไม่มีใครสามารถรู้ได้ว่าโฮสต์คนใดจะเป็นผู้ดำเนินการตามคำขอ ยกเว้นคุณจะเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของพวกเรา...
กลุ่มโฮสต์คลับแห่งเซนต์ฌองซิแอร์
เป็นกลุ่มที่เปิดขึ้นเพื่อสตรีและบุรุษผู้เปล่าเปลี่ยวใจจากความรักหรือครอบครัว คนเป็นโฮสต์ต้องยอมรับฟังและทำตามความต้องการของแขกผู้เข้ามาใช้บริการยกเว้นเรื่องบนเตียงและคบหากัน
ซึ่งจะไม่มีใครรู้ว่าโฮสต์กลุ่มนี้คือเด็กทุนหรือเด็กผู้มีความผิดติดตัวแต่ต้องการปกปิดจนมาพึ่งบารมีของโฮสต์คลับ ทุกคนรู้เพียงว่าเป็นกลุ่มลูกคุณหนูที่จัดตั้งเพื่อผ่อนคลายความทุกข์เติมเต็มความสุขให้กับนักเรียนแห่งเซนต์ฌองซิแอร์
ขึ้นชื่อว่าเซนต์ไฮสคูลแน่นอนว่าต้องเป็นอะไรที่ยิ่งใหญ่โอเวอร์และแสนจะอลังการตั้งแต่อาคารเรียนสไตล์ยุโรปวินเทจไปจนถึงเครื่องแบบนักเรียน โรงเรียนนี้เน้นพวกเด็กรักศิลปะทุกแขนงไม่ว่าจะเป็นเต้น ดนตรี การแสดง การต่อสู้ งานศิลป์ หรือดีไซน์
เป็นโรงเรียนที่รวมเหล่าคุณหนูเชื้อเจ้า ลูกนักธุรกิจพันล้าน พวกเด็กน้อยเหลือกินเหลือใช้ ถึงจะมีหมู่หงส์อยู่รวมกันเป็นกลุ่มก้อนแต่ในกลุ่มหงส์งามนั้นก็ยังมีเป็ดน้อยต้อยต่ำรวมอยู่ด้วย
และเป็ดตัวนั้นที่ใครๆก็ต่างเรียกมันว่า “เด็กทุน”
เมื่อเป็นเด็กทุนเบียดเบียนภาษีค่าเทอมของหงส์ขาวก็ต้องยอมรับชะตากรรมต่างๆนาๆจากพวกหงส์นักเลงนับพันคนที่พร้อมกลั่นแกล้งคุณได้ทุกเมื่อ เพื่อเป็นการตอบแทนเงินมากมายที่พวกเขาแบ่งให้คุณได้เรียนในโรงเรียนหรูระดับไฮโซ
ถ้าอยากมีคนคุ้มกะลาหัวและปกปิดความลับเรื่องลูกเป็ดในฝูงหงส์ ก็ต้องยอมเป็นส่วนหนึ่งของกลุ่มโฮสต์คลับผู้ทำงานรับใช้เหล่าคุณชายคุณหนูทั้งหลายในเซนต์
และหนึ่งในฝูงเป็ดที่เข้ามามีส่วนร่วมของการเป็นโฮสต์แห่งนี้คือ “จางอี้ชิง” ผู้มีชื่อเรียกใหม่ในเซนต์ฌองซิแอร์อย่างโก้หรูว่า “เลย์” รหัสโฮสต์ “ยูนิคอร์น” เด็กเอกการเต้น สายม.ปลายชั้นปี2 ห้องA
- - - - - - - - - - - - - - - - - #ฟิคตามสั่ง - - - - - - - - - - - - - - - -
ผมเป็นเด็กจีนแท้แต่กำเนิด ฐานะทางบ้านก็ปานกลางพออยู่กินไม่ร่ำรวยจนเหลือใช้ ที่ผมเลือกสอบเข้าเรียนชั้นม.ปลายที่เซนต์ฌองซิแอร์เพราะผมรักดนตรีและการเต้น ซึ่งเซนต์ก็รวบรวมอาจารย์ระดับชั้นแนวหน้าของศาสตร์นี้ไว้ในที่นี่
ตอนแรกผมคิดเพียงว่าโรงเรียนนี้เป็นแค่ไฮสคูลลูกคนรวยแบบทั่วๆไปไม่น่าจะมีปัญหาอะไรมากมาย แต่พอย่างก้าวเข้ามาในฐานะ “นักเรียนทุน” คำว่า “กาฝาก” ก็เริ่มแปะที่หน้าผากในทันที
เด็กที่นี่เขาแบ่งชนชั้นกันตั้งแต่ลูกเชื้อพระวงศ์ผู้ดีเก่ายันคุณหนูไฮโซทายาทนักธุรกิจ มีสีเสื้อเป็นตัวแบ่งอาณาเขตระหว่างวรรณะครับ ผมเคยเห็นรุ่นพี่คนหนึ่งที่ใส่เสื้อสีเลือดหมูสีประจำเด็กทุนถูกแกล้งสารพัดจากรุ่นพี่และรุ่นน้องในแต่ละชั้นปีก็เริ่มจะใจเสียกับการต้องอยู่อย่างผวากลัวโดนลอบฆ่าเข้าสักวัน
แต่ดีที่วันแรกของการมาเรียนในชั้นปี1 ผมยังไม่ได้รับเสื้อสูทจากทางโรงเรียน รุ่นพี่ปาร์คโชรงผู้เป็นประธานสภานักเรียนดูแลเรื่องเครื่องแบบยื่นข้อเสนอให้ผมจากต้องใส่ชุดสีเลือดหมูพร้อมเปื้อนไข่เป็นชุดเทาชั้นธุรกิจ แลกกับการเข้ามาเป็นโฮสต์ในกลุ่มที่เธอดูแลอยู่
แน่นอนครับว่าทุกคนต้องอยากเรียนอย่างมีความสุขจนจบการศึกษาและข้อมูลทุกอย่างของผมจะถูกเก็บเป็นความลับเมื่ออยู่ภายใต้อำนาจแห่งกลุ่มโฮสต์ ซึ่งผมก็ตกลงและมีชื่อเรียกใหม่ในเซนต์ฌองซิแอร์ว่า
“เลย์”
วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรกในช่วงชั้นปีสองของผม หลังจากหมดคาบเรียนช่วงเช้าพวกเหล่าโฮสต์ทั้งหลายต่างมารวมตัวกันในห้องต้องประสงค์เพื่อต้อนรับทายาทคนใหม่ และรับภารกิจตามสั่งจากเลดี้แอนท์เจนเทอเมนทั่วทุกสารทิศ
“ช่วงปิดเทอมนายได้กลับฉางชารึเปล่าชิงชิง” รุ่นพี่ลู่หานหนึ่งในสมาชิกโฮสต์ชั้นปีสามชวนพูดคุยระหว่างนั่งรอเด็กใหม่และท่านหัวหน้า
“ไม่ได้กลับเลยฮยอง ผมอยู่ทำงานพิเศษไว้จ่ายค่ากิจกรรมเทอมนี้” ผมหันไปตอบแล้วหันกลับมานั่งกอดกระเป๋าMCMใบเก่งตามเดิม
“อ่าส์...ท่าทางจะเหนื่อยน่าดู ถ้างั้นช่วงนี้นายพักก่อนก็ได้นะเลย์ไว้เดือนหน้าค่อยกลับไปทำงานที่ร้านพี่” รุ่นพี่มินซอกโฮสต์อีกคนเดินมานั่งข้างๆผมพร้อมลูบหัวอย่างเอ็นดู
“ไม่เป็นไรครับฮยองผมยังไหว” ผมยิ้มสู้ให้รุ่นพี่ผู้เป็นนายจ้างจากร้านอาหารที่ผมทำงานพาร์ททามอยู่ได้เห็นถึงศักยภาพและความอึด
“แต่ถ้าทำแล้วเงินไม่พอใช้ก็บอกฉันได้นะเลย์” ซูโฮเพื่อนร่วมชั้นปี เอกโวเคิลเอ่ยเสนอความช่วยเหลือซึ่งผมก็ยิ้มรับไมตรีนี้
ไม่น่าเชื่อเลยใช่มั้ยล่ะครับว่ากลุ่มคนแสนดีที่พูดคุยกับผมเมื่อครู่จะมีจุดบอดในตัวเองจนต้องมาเป็นโฮสต์เพื่อปกปิดตัวตน
ผมว่าคนทุกคนมีจุดบอดและข้อเสียแต่ใครจะยอมรับจริงมั้ย?
“เฮ้! สี่หนุ่มดอกไม้งามเด็กใหม่ของพวกนายมาแล้ว” เสียงรุ่นพี่โชรงเรียกความสนใจจากพวกผมให้หันมองไปที่ประตูไม้สไตล์ยุโรป
นาอึนเลขาคลับรุ่นเดียวกับผมเดินตามโชรงนูน่าเข้ามาในห้องพร้อมเปิดประตูต้อนรับเด็กใหม่ชั้นม.ปลายปี1 ทั้งสามคน ทุกคนโค้งทักทายพวกผมที่นั่งอยู่ซึ่งพวกเราก็โค้งต้อนรับเด็กใหม่พร้อมรอยยิ้ม
“เด็กๆแนะนำตัวกับพวกพี่ซะสิ” นาอึนพูดให้เด็กใหม่เริ่มแนะนำตัวก่อนเดินเข้ามานั่งเบียดกันในโซฟาตัวยาว
ผมว่าโซฟาอีกตัวก็ว่างนะคุณเธอจะแกล้งมานั่งเบียดพวกผมเพื่อ?
“สวัสดีครับรุ่นพี่ ผมชื่อบยอนแบคฮยอน เอกโวเคิล สายม.ปลาย ปี1 ห้องB ฝากตัวด้วยนะครับ” เด็กตัวเล็กน่าตาน่ารักเริ่มแนะนำตัวเป็นคนแรก
“สวัสดีครับ ผมชื่อจริงโดคยองซู ชื่อใหม่ของผมดีโอ เอกโวเคิล สายม.ปลาย ปี1 ห้องA ครับ” เด็กตาโตตัวเล็กกว่าแบคฮยอนแนะนำตัวต่อ
“ผมคิมจงอิน ชื่อใหม่ของผมไค เอกการเต้น ห้องA ยินดีที่ได้รู้จักครับ” จบการแนะนำตัวด้วยเจ้าคนตัวสูงผิวแทน ซึ่งเป็นน้องในเอกของผม
“อาฮะ ประวัติพวกโฮสต์รุ่นพี่ฉันก็เอาให้ดูแล้วคงไม่ต้องทักทายกันกลับ พวกน้องใหม่ในวันแรกคอยดูการทำงานของพี่ๆไปก่อนอาทิตย์หน้าพวกนายค่อยเริ่มทำหน้าที่โฮสต์เต็มตัว” โชรงนูน่ารวบรัดไม่ให้เสียเวลาช่วงเที่ยงอันมีค่าก่อนพยักหน้าให้นาอึนเริ่มเข้าสู่โหมดอันตราย
ช่วงตามสั่งจากเด็กในเซนต์ฌองซิแอร์...
แม่มดซนนาอึนหยิบกล่องทึบสีดำมีรูที่สอดมือเข้าไปได้พอเหมาะมาวางลงตรงโต๊ะหน้าพวกผมทั้งสี่ โฮสต์แก่ๆสี่คนมองหน้ากันอย่างล่วงรู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นหลังล้วงมือเข้าไปในกล่องนั่น
“คราวนี้เป็นคำว่า EXO นะจ้ะหนุ่มๆ” นางพญาโชรงบอกหวยให้พวกผมต้องนั่งลุ้น
“เปิดเทอมวันแรกขอให้สิทธิ์เด็กปีสองจับก่อนแล้วกันเนอะ นายก่อนเลยเลย์” นาอึนยื่นกล่องมาตรงหน้าผมไม่สนใจจะไถ่ถามความสมัครใจจากมักเน่แก่ไลน์อย่างผมเลยสักคำ
วายป่วงแล้วไงครับ...
จะจับก่อนจับหลังชีวิตก็แขวนบนเส้นดายพอกัน ผมค่อยๆล้วงมือเข้าไปในกล่องมรณะพร้อมภาวนาขอสิ่งศักดิ์สิทธิ์พระผู้เป็นเจ้าดลบันดาลให้ผมรอดพ้นจากภารกิจเสี่ยงชีวิตแล้วหยิบโพยที่คิดว่ารอดแน่ออกมา
พอได้ม้วนกระดาษแผ่นเล็กสีดำขลับก็ค่อยๆแกะเชือกที่มัดปมแล้วคลี่มันให้เปิดออกเพื่อดูหวยที่อยู่ด้านใน
EXO!!!!
“ยินดีด้วยนะ” เลขาฉายาแม่มดแห่งเซนต์วาดยิ้มหวานท่ามกลางเสียงโห่ร้องดีใจของสามผู้รอด
ทำไมพระเจ้าไม่รักอี้...
“อ่ะ ลูกดอกทองคำน้องรักขอให้นายได้ช่องขาว” พี่ลู่หานรีบยื่นลูกดอกสีทองให้ผมไปปาเลือกช่องภารกิจที่กำลังรอผมอยู่
สีขาว...งานสบายปลอดภัย
สีเหลือง...อันตรายแต่ก็ไม่ร้ายแรง
สีดำ...ถ้าพลาดเตรียมเฮ
พระเจ้าคงไม่ทำร้ายผมตั้งแต่วันแรกใช่มั้ยครับ....
ฟิ้ววววว~
ปักกก!!!
B…L…A…C…K.!!!
พระเจ้าช่างกลั่นแกล้งเด็กทุนจางอี้ชิง!!!!!!!
“กลุ่มโฮสต์เปิดมาหลายสิบปีไม่มีโฮสต์คนไหนดวงซวยขนาดปาพลาดเข้าช่องดำ สงสัยนายต้องไปทำบุญล้างซวยแล้วล่ะยูนิคอร์นเลย์ วันอาทิตย์ถ้าว่างก็ไปเข้าโบสถ์ซะนะ” รุ่นพี่โชรงพร่ำพึมพำแล้ววางซองสีดำทั้งสามไว้บนหน้าโต๊ะที่ใช้คั่นระยะการปา
“นูน่า ขอโอกาสเถอะ” ผมหันไปวอนขอท่านหัวหน้าชนิดแทบจะเกาะขาเธอได้อยู่แล้ว ถ้าไม่ติดว่านูน่าใส่กระโปรงอยู่
ขืนไปเกาะแข้งขาได้โดนสกายคิดข้อหาลุ่มล่ามกับคนแก่กันพอดี
“ไม่มีโอกาส พลาดแล้วพลาดเลยรีบๆเลือกเร็วเจ๊หิว” คุณหนูปาร์คพูดเสียงแข็งแกมจิกตาข่มขู่ให้ผมเลือกภารกิจนรกทั้งสาม
ผมถอนหายใจก่อนหลับตาหยิบซองสีทมิฬซองกลางขึ้นมาเปิดอ่าน
‘จีบรุ่นพี่คริสอู๋แล้วให้เขามาสารภาพรักกับคุณภายในหนึ่งเดือน’
ไอ้หยา...คุณคนที่คิดความประสงค์นี้ไปติดการ์ตูนดิสนี่ย์เรื่องไหนมาครับ คนนะครับไม่ใช่เจ้าหญิงในนิทานหลอกเด็กที่จะเจอกันวันเดียวแล้วปิ๊งปั๊งจนแต่งงานน่ะ
แล้วให้ไปจีบรุ่นพี่คริสอู๋ ฉายาคิงแห่งเซนต์ฌองซิแอร์ ราชาน้ำแข็งไร้หัวใจยากจะเข้าถึงขนาดสาวนมโตหน้าสวยปานนางฟ้ายังเป็นได้แค่คู่นอนเพียงค่ำคืนแล้วถีบส่ง
ผมที่เป็นผู้ชายมีทุกอย่างเหมือนรุ่นพี่นั่นยกเว้นขนาดของร่างกายที่เล็กกว่าเขาจะไปทำอะไรได้ครับ ไม่โดนตอกหน้ากลับมาก็ถือว่าเมตตาแล้ว
“โห...เล่นของสูง” รุ่นพี่มินซอกทักหลังอ่านภารกิจของผม
“คริสอู๋ หรืออู๋อี้ฟาน ชาวแคนนาดาครึ่งจีน มีเชื้อสายจักรพรรดิราชวงศ์อู๋ของจีน ชนชั้นชุดน้ำเงินสดเชื้อพระวงศ์ ลูกชายคนเดียวของผอ.เซนต์ฌองซิแอร์ ฉายาคิงออฟเซนต์ฌองซิแอร์ เอกศิลปะงานศิลป์ สายม.ปลายปี3 ห้องB สังกัดชมรมบาสเก็ตบอล” นาอึนหยิบแฟ้มประวัติอย่างหนายิ่งกว่าพจนานุกรมขึ้นเปิดอ่านรายละเอียดของรุ่นพี่ตัวสูง
“อย่าลืมล่ะเลย์ ภายในหนึ่งเดือนถ้านายทำไม่สำเร็จพี่ก็ช่วยอะไรนายไม่ได้ และความลับของนายจะไม่เป็นความลับอีกต่อไป” โชรงนูน่ากำชับอย่างเห็นใจผมเข้าใจเธอนะครับว่าพยายามช่วยผมมากที่สุดแล้ว
คราวนี้มันก็ขึ้นอยู่ที่ความพยายามของผมเองถ้ายังอยากเรียนจนจบโดยไม่เดือดร้อน ก็ต้องทำภารกิจนิทานดิสนี่ย์ให้สำเร็จ
แต่เวลาแค่เดือนเดียวแถมงานก็ยากซะขนาดนี้ผมจะไปทำสำเร็จได้ยังไง!
---------------------------- #ฟิคตามสั่ง ------------------------
เปิดตอนแรกน้องอี้ก็งานเข้าเลย
ฟิคเรื่องนี้ไรต์พยายามดึงคาแร็กเตอร์ของเอกโซมาแต่ง
ชอบไม่ชอบยังไงฝากคอมเม้นด้วยนะคะ
=ไรต์รักรีดเดอร์=
ความคิดเห็น