ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : intro
"ไอฮุน หยุดเดี๋ยวนี้นะ!!!!!"
หญิงสีผิวเข้มกำลังไล่เตะชายหนุ่มผู้เป็นน้องชายเเท้ๆอย่างเอาเป็นเอาตายสาเหตุเนื่องมาจากเขาเอาขนมของเธอไปกินจนหมดเหลือไว้เเต่เศษซาก
"หยุดให้ฉลาดสิคร้าบบบบบบบบบบบบ"ชายหนุ่มวิ่งไปหลบข้างหลังน้องสาวของตัวเองทันที
"ยุนจ๋า ช่วยพี่ด้วย"เขาขอร้องด้วยเสียงอ้อนๆ
"พี่ยูลกับพี่ฮุนเลิกเล่นเป็นเด็กๆเถอะค่ะเเค่ขนมถุงเดียวเองเดี๋ยวยุนซื้อใหม่ให้ก็ได้ค่า"
"จริงนะ/จริงหรอ" พี่รองเเละน้องรองถามน้องเล็กด้วยหน้าตาที่ดีใจสุดขีด
"จริงสิค่ะ"น้องเล็กยิ้มให้พี่ทั้ง2ก่อนที่จะเดินไปยกกับข้าว
"วันนี้เเกรอดไปนะไอฮุน"ยูริหันไปบอกเซฮุนที่กำลังดีใจที่ไม่ต้องโดนพี่สาวสุดห้าวเตะเอา
"คับพี่ลิง"ชายหนุ่มทำหน้ากวนๆใส่
"อยากโดนต่อยป่ะ"เธอพูดพร้อมพับเเขนเสื้อขึ้นด้วยท่าทีเอาเรื่อง
"ล่อเล่นครับพี่ยูลสุดสวย"
"เออ พี่รู้ว่าพี่สวย"
"-_-!!"
"ทำหน้าเเบบนี้หมายความว่าไง"
"ป่าววววววววววว"
"พี่ค่าาาาาาช่วยยุนยกกับข้าวทีสิค่ะ"เสียงหวานของยุนอาตะโกนออกมาจากห้องครัว
ทั้ง3ช่วยกันจัดโต๊ะกับข้าวเพื่อรอคริสที่ไปเข้าค่ายกับมหาลัยตั้ง5วันปกติทั้ง4ไม่เคยเเยกกันนานเท่านี้มาก่อนเลยรู้สึกดีใจที่คริสพี่ใหญ่ของบ้านจะกลับมา
"กลับมาเเล้ว"เสียงเรียบๆของพี่ใหญ่ดังขึ้นที่หน้าบ้าน
ทั้ง3เลยรีบวิ่งไปหาคริสทันทีที่ได้ยินเสียงสำหรับยุนอารีบวิ่งไปหาเพราะความคิดถึงเเต่
สำหรับเซฮุนเเละยูริน่าจะเป็นเพราะรื่องของฝากมากกว่า-3-
"ชานมไข่มุกของฮุนนนนนนนนนนนนน"
"ช็อกโกเเล็ตของยูลลลลลลลลลลลล"
"คิดถึงเฮียจังงงงงงงงงงงงงงงงงงงง"
น้องๆรีบวิ่งไปหาพี่ใหญ่อย่างรวดเร็วปานสายฟ้าคริสเกือบล้มไปเพราะร่างบางของยุนอาน้องสาวสุดสวยวิ่งเข้ามากอดเขาจนเกือบล้มไปทั้งคู่โชคดีที่เขารับทันก่อนที่จะล้ม
"ยุนเกือบล้มเเล้วมั้ยล่ะเราเจ็บตรงไหนรึเปล่า"คริสหมุนตัวยุนอาเพื่อดูว่าน้องสาวของเขาเจ็บตรงไหนรึเปล่า
"ยุนไม่เป็นอะไรค่า"
"อืม ดีเเล้ว"
"ยุนไม่เป็นอะไรเเน่นะ"ยูริถามด้วยความเป็นห่วงเพราะน้องคนสุดท้องนั้นป่วยง่ายเหลือเกินพี่ๆจึงเป็นห่วงกันมากๆ
"ยุนไม่เป็นอะไรหรอกน่า"
"โอเค งั้นเฮียขชานมไข่มุกฮุนล่ะ"
"อ่ะ"ชายหนุ่มยื่นถุงชานมไข่มุกน้องชายตัวดี
"ขอบคุณคับ"เซฮุนหยิบชานมไข่มุกไปกินที่โต๊ะอาหารอย่างสบายใจ
"ของยูลล่ะ"ยูริถามขึ้นบ้าง
"อ่ะ เฮียไม่ลืมหรอก"
"ขอบคุณค่าาาเฮีย"ยูริพูดอย่างอารมณ์ดีสุดๆที่จะได้กินของโปรด
"ไปกินข้าวกันค่ะเฮีย"ยุนอาจูงมือชายหนุ่มผู้เป็นพี่ไปกินข้าวที่เตรียมไว้
ทั้ง4เติบโตมาที่สถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้าของที่ติดตัวมามีเเค่อย่างเดียวก็คือล็อกเก็ตที่เขียนชื่อของเเต่ละคนไว้มีเค่ชื่อเเต่ไม่มีนามสกุล พวกเขาช่วยกันทำงานตั้งเเต่ด็กๆจนมีเงินที่จะเช่าบ้านได้ทั้ง4คนเลยออกมาจากสถานรับเลี้ยงเดกกำพร้าเมื่อ6ปีก่อนพี่ชายคนโตของบ้านชื่อว่าคริสเกิดฤดูหนาวปัจจุบันอายุ22พี่สาวคนรองของบ้านมีชื่อว่ายูริเกิดฤดูร้อนปัจจุบันอายุ21น้องรองของบ้านชื่อว่าเซฮุนเกิดฤดูฝนปัจจุบันอายุ20เเละคนสุดท้ายน้องเล็กของบ้านมีชื่อว่ายุนอาเกิดฤดูใบไม้ร่วงปัจจุบันอายุ19
50%
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดพี่คริสสสสสสสสส"
"อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกน้องยุนอาาาาาาา"
"ว๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยน้องเซฮุนนนนนน"
"โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยพี่ยูริริริริริริริริริริริริ"
เสียงเเฟนคลับมากมายตะโกนเรียกชื่อพวกเขากันอย่างดังสนั่นลั่นมหาลัยทั้ง4นั้นฮอตในมหาลัยกันมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆทุกๆวันจะมีเเฟนคลับมารออยู่หน้ามหาลัยเเละมีของขวัญมาให้มากมายเป็นที่ถูกใจของพี่น้องจอมงกที่ได้ของฟรี ทุกคนไปรับของจากเเฟนคลับเเละมานั่งคุยกันที่โต๊ะประจำ
"ฮ่าๆๆๆได้ขนมฟรีอีกเเล้ว"ยูริพูดทั้งๆที่ของกินเต็มปาก
"น่าเกลียดอ่าพี่เป็นผู้หญิงจริงป่ะเนี่ย-_-"เซฮุนทำหน้าเอือมๆใส่พี่สาวที่กำลังกินขนมจนเต็มปาก
"จริงสิว่ะพี่เป็นผู้หญิงจริงเเท้เเน่นอน"
"เอิ่ม"
"เอิ่มไรฮะ"
"เอิ่มฮุนคิดว่าพี่ทำไมถึงหน้าตาดีขนาดนี้"
"เเน่นอนไอน้องชาย"ยูริกอดคอเซฮุนพร้อมเเบ่งขนมให้ครึ่งชิ้นให้เซฮุนจากทั้งหมด30ชิ้น
"วันนี้เฮียกลับช้านะมีทำรายงานกับเพื่อน"
"นอกจากพวกพี่บอมเล้วเย็นชาๆอย่างเฮียมีเพื่อนด้วยหรอ"ยุนอาถามอย่างล้อๆเพราะใครก็รู้ว่าคริสนั้นดูเย็นชาต่อคนที่ไม่รู้จักเเค่ไหนเเต่ที่จริงเเล้วคริสเป็นคนที่ใจดีมากๆชอบช่วยเหลือคนอื่นไม่ได้เย็นชาเเค่ขี้เกียจสนทนาเท่านั้นเอง
"ยัยยุน*_*"อุ๊ยคริสเอฟเฟค
"โทษจร้าาาา อย่างอนเค้าน่า"ยุนอาเอ่ยขอโทษด้วน้ำเสียงอ้อนสุดๆ
"อืม"คริสตอบสั้นๆพร้อมลูบหัวยุนอาอย่างเอ็นดู
น้องๆทั้ง3คนนั้นเป็นสิ่งที่มีค่าามากที่สุดสำหรับคริสตั้งเเต่เล็กจนโตพวกเขาก็มีกันเเค่4คนพี่น้อง ไม่เคยมีใครมาสนใจทุกคนเลยรักกันมากๆถึงจะทะเลาะกันบ่อยๆเเต่ก็เเค่ทะเลาะเล่นๆไม่เคยจริงจังสักครั้งเพราะรู้ว่าไม่มีใครรักพวกเขาเท่าที่พวกเขาทั้ง4รักกัน
"ว่าเเต่เฮียอ่ะเมื่อไรจะมีเเฟน"เซฮุนถามออกมาเเบบไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย
"ปัญญาอ่อน ไม่มีใครมารักพวกเราจริงหรอก"คริสพูดออกไปอย่างที่ใจคิดชายหนุ่มไม่เชื่อในรักเเท้เพราะฝังใจกับเรื่องที่พวกเขาเคยโดนทิ้งด้วยฝีมือพ่อกับเเม่เเท้ๆที่คลอดพวกเขาออกมากับมือ
"อย่าเอาอดีตมาทำลายอนาคตสิค่ะ"ยุนอาเตือนพี่ชายด้วยความหวังดี
"ชั่งเถอะยังไงพี่ก็ไม่เชื่อ"คริสพูดเเละอ่านการ์ตูนต่อ
"ระวังนะเฮียคนที่มีคนรักคนเเรกในพวกเราอาจจะเป็นเฮียก็ด้ายยยยยยยยยยย"
"ปัญญาอ่อนเฮียไม่เชื่อในความรักหรอก"คริสละจากหนังสือเพื่อตอบคำถาม
"ไม่เเน่มันอาจจะมาโดยไม่รู้ตัววว"ยูริที่กินขนมเสร็จพูดขึ้นบ้างหลังจากที่ฟังอยู่นานเพราะตั้งใจอยู่กับการกินเลยขี้เกียจพูดเดี๋ยวจะเสียสมาธิในการกินขนมเเสนอร่อย
"กินไปไม่ต้องมาพูด"
"ก็อยากกินอีกเเต่มันหมดเเล้วเฮียไปซื้อให้หน่อย"เฮ้อ น้องสาวฉันทำไมเห็นเเก่กินเยี่ยงนี้คริสได้เเต่คิดในใจเพราะถ้าใครมาบอกว่ายูริเห็นเเก่กินคนๆนั้นก็จะโดนไม้คมเเฝกประจำตัวของยูริฟาดใส่เเม้เเต่เขากับเซฮุนก็เคยโดนคนที่ยูริไม่กล้าจะทำอะไรคงมีคนเดียวเท่านั้นนั่นก็คือยุนอา
"เออ เดี๋ยวซื้อให้"
"ดีค่าาาา"
"ทุกคนยุนไปเรียนก่อนนะ"
ยุนอาบอกทุกคนหลังจากที่ดูนาฬิกาข้อมือของตนเองเพราะตอนนี้ใกล้เวลาเรียนของยุนอาเเล้ว
"เฮ้ยยยยยยยย"เสียงของคริส
"เฮ้ยยยยยยยยยยย"เสียงของยูริ
"เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย"เสียงของเซฮุน
"สายเเล้วววววววววววววววววว"ทั้ง3ประสานเสียงกันเเล้วรีบวิ่งออกไปทิ้งให้ยุนอายืนอยู่คนเดียว
"เอิ่ม พี่ค่าพี่ลืมกระเป๋าอ่ะ-_-"
เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆเเต่งเสร็จเเล้ว
ตอนหน้าจะเปิดตัวซันบันเเล้วนะค่ะใครเชียร์คริสซันก็เจอกันตอนหน้าน่าา^^
ShiraShira
kuma
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น