ดื่ม หรือ ดริ้ง คือ เครื่องดื่มอะไรก็ได้หนึ่งแก้วที่ลูกค้าสั่งให้กับโฮส
ปกติเครื่องดื่ม หนึ่งแก้วทางคลับจะขายในราคา 120 บาทต่อแก้ว ในกรณีลูกค้าซื้อเพื่อดื่มเอง
แต่ถ้าลูกค้าสั่งเครื่องดื่มนี้ให้กับโฮสราคาจะขึ้นไปเป็น 300 บาทต่อแก้วค่ะ
บางครั้งลูกค้าอาจจะให้โฮสมานั่งคุยเป็นเพื่อน…อย่างนี้โฮสก็จะได้ค่าดื่มเช่นเดียวกันค่ะ
โฮสจะได้ดื่มมากหรือน้อยขึ้นอยู่กับความพอใจของลูกค้า
สิ้นเดือนโฮสจะได้ส่วนแบ่งจากดื่มค่ะ
ขอใช้คำว่า "ดื่ม"แทนคำว่า"ดริ้ง" นะคะ อันที่จริงความหมายเดียวกัน
แต่ ดริ้ง ขอเอาไปใช้กับคลับโคโยตี้ของผู้หญิงน่าจะเหมาะกว่า
มาม่าซัง คือ คนคอยดูแลโฮสและ คอยเชียร์โฮสให้กับลูกค้าที่เข้ามาเที่ยวในคลับ
ทุกคนรู้แล้วนะว่าดื่มคืออะไร….ขอจบการอธิบายเพียงเท่านี้
ถ้างั้นก็…………
Let go to>>>>> host club By Nuchaba
คลับโฮส คือ ที่ๆรวบรวมหนุ่มหล่อหน้าตาดี คุยสนุกเอาไว้และพร้อมที่จะมอบความสุขสุดพิเศษให้กับคุณสุภาพสตรีทั้งหลาย
ความหมายของคลับโฮสน่าจะประมาณนี้ตามที่นุชไปเสาะหาความหมายมาจากกูเกิล
และคลับโฮสจะไม่อนุญาตให้ผู้ชายเข้ามาเที่ยวค่ะ
ที่คลับมีโฮสเยอะค่ะ.....
พนักงานผู้หญิงมีแค่นุชและพี่แคชเชียร์อีกคนเท่านั้น
คลับไม่จ้างพนักงานหญิงจ๊ะ
*******************************************************
กลางวันนุชไปทำงานเป็นมนุษย์เงินเดือนเหมือนใครหลายๆคน
ตกกลางคืนแปลงร่างเป็นแคชเชียร์ยิ้มแฉล้มที่คลับโฮส
อาศัยว่าเคยทำงานผับบาร์มาหลายที่แล้ว งานกลางคืนสำหรับนุชก็เลยหาง่ายค่ะ
นุช ทำงาน Cost controller ในตอนกลางวันค่ะ หกโมงก็เลิกแล้ว
เข้างานกลางวัน 9 โมงเช้า,,,ส่วนงานกลางคืนเลิกประมาณตีสองครึ่งค่ะ
คิดดูเอาเองนะว่านุชจะตื่นตอนกี่โมงและได้นอนกี่ชั่วโมงในแต่ละวัน
หลายคนร้อง โอ้โห…นอนน้อยจังมีแรงทำงานเหรอ
อืม…มีค่ะแรงในการทำงาน…แต่แบตเตอรี่ในตัวจะหมดลงไปตอนบ่ายๆ
ถ้าง่วงนอนนุชก็จะหันไปเช็กเหล้าเช็กไวน์ที่บาร์ค่ะงานส่วนหนึ่งของ Cost ค่ะ
เลิกงานถ้าวันไหนง่วงมากนุชก็จะตรงดิ่งไปที่คลับเลย…เพื่อนอน
วันไหนไม่ง่วงก็แวะห้างซื้อหนังสืออ่านเล่นที่ร้าน B2S แต่ส่วนมากง่วงทุกวัน
ลูกค้าเข้ามาเที่ยวดึกค่ะนุชเลยนอนได้สบายๆที่นอนก็ตามซอกตามมุมในคลับนั่นแหละ
ใกล้สี่ทุ่มก็ตื่นขึ้นมาในสภาพสโลสเลเพื่อมาทานข้าวที่ทางคลับเลี้ยง
อายจังเลยเวลาที่ไปตักข้าว คือนุชทานข้าวเยอะกว่าผู้ชายอีก
เกือบสามเท่าของผู้ชายบางคน
ก็ไม่รู้ว่าทำไมผู้ชายบางคนถึงทานข้าวน้อยจังประมาณทัพพีเดียวเอง
นุชพวกเสือโหยค่ะ
ไม่กลัวอ้วนกลัวอดอย่างเดียว
ในความคิดของนุช คลับโฮส?
จะเป็นเหมือนในหนังสือการ์ตูนญี่ปุ่นที่เคยอ่านตอนสมัยเรียนมัธยมรึเปล่านะ?
รู้มาแค่ว่าคลับโฮสนั้นจะรวบรวมหนุ่มหล่อๆเอาไว้อย่างมากมาย
คอยบริการผู้หญิงที่เข้ามาหาความสนุกสนานในค่ำคืนเหงาๆเซ็งๆกับชีวิต
วันแรกที่เดินเข้าไปในคลับ อืม… คลับโฮสแห่งนี้เป็นอย่างในหนังสือที่อ่านเลยแฮะ
คือ รวบรวมหนุ่มหล่อเอาไว้จริงๆ ละลานตาไปหมด
คนนี้ก็หล่อ…คนนั้นก็หน้าใส…คนนี้ก็เท่…คนนั้นก็สมาร์ท อ๊ากกก
ทุกคนหล่อและสูงมาก ทางคลับคัดเลือกความสูงด้วยค่ะ
นุชไม่แน่ใจนะว่าต้องสูงเท่าไหร่…แต่เท่าที่เห็นโฮสเดินไปเดินมา
นุชสูงแค่ไหล่เขาเท่านั้นเอง
เขาสูงเกินไปหรือนุชมันพวกเตี้ยโหลดกันแน่หว่า
หล่อทุกคน....ความหล่อมันมีหลายระดับแต่โดยรวมก็หน้าตาดีกัน
โฮสเขาแต่งตัวสุภาพเรียบร้อยค่ะ......
บรรยากาศในร้านก็สบายๆ ดีเจเปิดเพลงช้าๆซึ้งๆ
โฮสคนไหนเต้นรำไม่เป็นทางร้านมีสอนเต้นรำค่ะ
เอาไว้บริการลูกค้าที่อยากยืดแข้งยืดขานั่นเอง
นุชชอบนั่งดูคนเต้นรำกัน...เพลินดี...
หาภาพมาเอง...ใจเต้นแรงเอง หุหุ
เงินเดือนโฮสไม่เยอะหรอกนิดเดียว อาศัยดื่มและทิปเอา
คนหน้าตาหล่อขั้นเทพ…ก็ใช่ว่าจะได้ดื่มเยอะนะ
คนหน้าตาหล่อไม่มีขั้น…ก็ใช่ว่าจะจับลูกค้าไม่อยู่
คนหน้าตาหล่อ…ก็ใช่ว่าจะดึงดูดลูกค้าเสมอไป
คนหน้าตาหล่อน้อย…แต่เอาอกเอาใจลูกค้าเป็นเลิศก็เข้าวินได้เหมือนกัน
มันขึ้นอยู่กับคารมของแต่ละคนนะนุชว่า…เห็นโฮสบางคนหล่อแต่ไม่ได้ดื่มก็มีเยอะ
ในแต่ละวันนุชจะเอาดื่มของโฮสแต่ละคนขึ้นบอร์ดค่ะ
เขาจะได้รู้กันว่าตัวเองนั้นได้ดื่มมากน้อยเท่าไหร่ในคืนที่ผ่านมา
บางคนก็มายืนคอยลุ้นดื่มของตัวเอง
ตอนกลางคืนไม่ค่อยสนใจดื่ม…เพราะมัวแต่ดื่มเหล้าและคอยดูแลลูกค้า
โฮสมายืนดูดื่มของตัวเองและก็พูดว่า
“เฮ้ย เมื่อคืนข้าได้ดื่มมากขนาดนี้เลยเหรอ” เป็นงั้นไป
อืม…ก็ได้ดื่มมากนะซิก็หน้าตาดีนี่
นุชเสริม
และก็จะมีงานปาร์ตี้ใหญ่ยักษ์อีกหนึ่งวัน
สรุปก็คือในหนึ่งเดือนจะมีงานช้างอยู่สองครั้ง
การประกวดโฮสเป็นอย่างนี้นะคะ
เราจะหาคนชนะจากราคาของกุหลาบที่โฮสแต่ละคนได้รับจากลูกค้าค่ะ
ดอกกุหลาบสีแดง ราคา 50 บาทต่อ 1 ดอก
ดอกกุหลาบสีเหลือง ราคา 100 บาท
ดอกกุหลาบสีขาว ราคา 500 บาท
เห็นราคากุหลาบแล้วหลายคนร้องจ๊ากเลย
เราซื้อไม่ลงหรอกค่ะ แต่สำหรับลูกค้ากระเป๋าหนักขนหน้าแข้งของเขาไม่ร่วงหรอก
เอ่อ จะว่าขนหน้าแข้งไม่ร่วงก็ไม่ถูกต้องซะทีเดียว
เพราะผู้หญิงไม่มีขนหน้าแข้งนี่นา…
เอาเป็นว่าเงินเท่านี้ไม่ทำให้ท่านผู้หญิงทั้งหลายจนลงก็แล้วกัน…ร้องอ๋อกันเลย เห็นภาพ
มีอยู่ครั้งหนึ่งในการประกวดโฮสประจำเดือน
ลูกค้าท่านหนึ่งเธอได้เตรียมเงินสดมาประมาณแปดหมื่นบาทในคืนประกวด
เธอคิดว่าเงินเท่านี้น่าจะทำให้โฮสอันดามัน(ชื่อ) โฮสคนสนิทของเธอ
ได้เป็นโฮสประจำเดือน…แต่ผลพลิกล็อกค่ะ
โฮสประจำเดือนนั้นไม่ได้ตกเป็นของอันดามัน
แต๊นนนนน แต๊นนนนนนนน
โฮสประจำเดือนนั้นตกเป็นของโฮสสิมิลันค่ะ…
ฝ่ายตรงข้ามที่เป็นคู่ปรับทางด้านความหล่อของอันดามัน...นั่นเอง
สิมิลันคนนี้มีสปอนเซอร์กระเป๋าหนักเป็นเจ้าของไร่ส้มค่ะ..
และสิมิลันใจดีค่ะเอาทิปมาให้แคชเชียร์อย่างนุชและพี่อีกคนบ่อยๆ
เวลาลูกค้าเจ้าของไร่ส้มมาทีไรนุชจะได้กินส้มสดหวานๆทุกที
นุชลุ้นหืดขึ้นคอเลยนะสำหรับการประกวด ..อยากให้สิมิลันได้
ในวันนั้นเศรษฐินีเจ้าของไร่ส้มหมดเงินไปหนึ่งแสนบาท
สำหรับค่ากุหลาบเพียงแค่ไม่กี่ดอก
เงินจำนวนหนึ่งแสน ถ้าเอาไปซื้อกุหลาบที่ปากคลองตลาด คงเหมาได้เป็นตลาดแน่ๆ
และต้องใช้รถสิบล้อมาขนกุหลาบด้วย…ถึงจะหมด
เมื่อการประกวดจบลงหลายคนสงสัยไหมว่า…ดอกกุหลาบไปไหน?
นุชเองจ้าที่จะหอบกุหลาบกลับบ้านเพราะจะทิ้งก็เสียดาย
( ขออธิบายหน้าตาของโฮสอันดามันและสิมิลันสักนิด)
อันดามันชอบไว้ผมสั้นจ๊ะ หล่อหน้าใสมาก ขี้เก็กเล็กน้อย
สิมิลัน สูง
ลูกค้ารายแปดหมื่นพอรู้ผลปั๊บ…วิ่งแจ้นเข้าไปร้องห่มร้องให้ในห้องน้ำ
เธอต่อว่ามาม่าซังแทบจะไม่ให้มาม่าซังได้ผุดได้เกิด
เรื่องของเรื่องก็เพราะมาม่าซังดันไปบอกให้เธอเตรียมเงินสดมาเท่านั้น
ถ้ามาม่าซังบอกให้เอาเงินมาเยอะกว่านี้…เด็กอันดามันก็คงชนะไปแล้ว
เธอร้องห่มร้องให้ยังกับพรุ่งนี้จะไม่มีคลับโฮสให้ละลายทรัพย์เล่น
นุชได้แต่นั่งหัวเราะคิกๆเมื่อมาม่าซังมาตีหน้าเศร้าเล่าความจริงที่แสนจะเจ็บปวดให้ฟัง
เพราะมาม่าซังอดได้เงินไปผ่าตัดเสริมหน้าอก..กรรม
มาม่าซังก็ใจดีค่ะ ตลกด้วย
ผู้จัดการร้านเห็นนุชนอนทุกวันไม่เคยว่าเลย
ใจดีมากๆ
ชื่อสิมิลัน กับ อันดามัน เก๋ดีไหม?
ตั้งขึ้นมาเองจ้า
วันไหนที่มีการประกวดโฮสประจำเดือนและมีงานปาร์ตี้
นุชจะเหนื่อยตรงที่นับเงินนี่แหละค่ะ เพราะไม่ใช่แค่คนเดียวที่นุชต้องมานั่งนับเงินให้
คนที่เข้าประกวดมีเป็นสิบ
นุชก็ต้องมานั่งคิดเงินที่ได้จากกุหลาบของแต่ละคน
เท่านั้นไม่พอต้องมานั่งเย็บเงินติดเป็นพวงมาลัยคล้องคอให้กับโฮสอีกแหนะ..
ลูกค้าบางคนชอบเอาเงินมาทำเป็นพวงมาลัยคล้องคอให้กับโฮสค่ะ
ใครคิดภาพไม่ออก..ให้นึกถึงลิเกนะคะ หรือไม่ก็เวทีร้องเพลงลุกทุ่งนะจ๊ะ
เวลาที่แม่ยกคอยเอาพวงมาลัยเงินไปคล้องคอให้พระเอกลิเกนะคะ อย่างนั้นเลย…
พวงมาลัยเงินของแต่ละคนที่ได้รับยาวเฟื้อยเลยค่ะ …หลักหมื่นทั้งนั้น
นั่งเย็บเงินไม่เท่าไหร่ค่ะ พอลูกค้าเอาไปคล้องคอโฮสแล้ว
โฮสก็จะหอบพวงมาลัยเงินกลับมาให้นุชแกะและนับเงินให้อีกรอบค่ะ…
เดี๋ยวเย็บเงิน เดี๋ยวแกะเงินอยู่อย่างนั้นทั้งคืน…รันทดน่าดู
พอนุชถามจำนวนเงินกับโฮสว่ามีกี่บาท…โฮสก็ตอบว่า “ไม่รู้”
นุชก็บอกว่าเงินหายอย่ามาโทษกันนะ
โฮสบางคนได้เงินมากๆก็ไม่นับหรอกค่ะ
หอบหน้าตั้งมาวางแหมะไว้ที่เคาเตอร์แคชเชียร์แล้วก็เดินจากไป
สักพักก็กลับมารับเงินของตัวเอง….นุชก็จะบอกว่าพวงมาลัยเป็นเงินเท่านี้นะ
โฮสก็ทำหน้ารับทราบและก็ไม่นับเงินอยู่ดี…อย่างนี้น่าจิ๊กเงินอยู่นะ..
โอ๊ยยย อยากเกิดเป็นผู้ชายหน้าตาดี
ทำไงฟร่ะ
ขอแค่อย่าไปฉกชิงวิ่งราว...ทำร้ายคนอื่น
เพื่อให้ได้มาซึ่ง.....เงินทอง
ก็พอแล้ว
งานในคลับโฮสและคลับโคโยตี้
ทำให้ได้รู้ว่าเหนื่อยสายตัวแทบขาดเป็นอย่างนี้เองหนอ
แต่ถึงยังไงก็ต้องขอบคุณความเหนื่อยที่ทำให้นุชได้เห็น…
รอยยิ้มของพ่อเมื่อได้รับของที่อยากได้มานาน…เป็นอย่างนี้นี่เอง ^______^
คือ ยิ้มแก้มปริ
นุชมีความสุขและมีกำลังใจทำงานทุกครั้งเมื่อคิดว่า
พ่อและแม่จะไม่เปียกฝนในวันที่ฝนตก
พ่อและแม่จะมีที่หลบแดดในวันที่แดดร้อน…เปรี้ยงปร้าง
ด้วยเจ้ากระบะคันเก่า....คันนี้…
เหนื่อยแทบเอาชีวิตไม่รอดเลยนะพ่อกว่าจะได้มันมา
เวลาขับรถลูกขอให้พ่อระมัดระวังหน่อยนะจ๊ะ
นุชปลดแอกมาหลายปีละค่ะ
แฮ่ๆ เกือบไม่รอดมาเขียนบล็อก
ไม่เคยนอนหลับเวลาดูหนังที่โรงหนัง …ก็หลับแบบไม่มีเงื่อนไข
พี่สาวต้องคอยปลุก
ไม่เคยนอนหลับบนรถเมล์จนเลยป้าย…ก็หลับบ่อยๆ
เลยป้ายไปไกลต้องนั่งรถย้อนกลับมา
เอิ๊กกๆ
*********************************************************
เอาน่าเพื่อคนที่เรารัก..และรักเรา…น้อยกว่านี้ไม่ได้แล้ว
เพื่อคนที่เรารักท่านอยากได้อะไรก็หามาให้ท่านเถอะจ๊ะ
อย่ารีรอ…อย่าลังเล...รีบทำ...รีบไข่วคว้า
แล้วเราจะได้รู้จักกับคำๆนี้…….โดยไม่ต้องไปนั่งถามใคร
เพื่อให้ได้ซึ่งคำตอบ….
ูู
เหนื่อยแต่ยังยิ้มได้***มันเป็นอย่างนี้***นี่เอง
ลิงเขียว
ความคิดเห็น
เวลาเราจะทำอะไรให้กับคนที่เรารักมากมากเนี๊ยมันทำให้มีเเรงฮึดจริงๆ
เดี่ยวกลับบ้านคราวนี้จะไปล้างรถคันนี้ให้เอี่ยมมันวับเลย......
เหนื่อยนัก....พักหน่อย....โดยการขยันอัฟบล๊อก^^
เราเป็นหน้าม้าให้อานุชเหรอจ๊ะ
บล็อกอานุชไม่มีคนมาเม้นทให้เลย
แฟนคลับอานุชเค้าไม่ว่างซักคน เหอๆ
เป็นเด็กเป็นเล็กอย่าถามหาโฮสตัวจริงเลยนะ
เดี๋ยวมะเหงกจากอานุชลงหัวนะเออ
ในเมื่อหลานสงสัย.....อานุชตอบให้ก็ได้
โฮสตัวจริงหล่อ.......มว๊วกกกกกก ( มันเขียนอย่างนี้รึเปล่าหนอ ศัพท์วัยรุ่นเนี่ย) เขียนยากแฮะ
นั่นซินะทำเื่พื่อคนที่เรารักเนี่ย
ไม่รู้เรี่ยวแรงมันมาจากไหน
เหนื่อยแทบตาย.....แต่ก็อึดและฮึดได้ทุกทีซิน่า
คิดถึงหนูเสมอ
จุ๊ฟฟฟฟ
อานุช
บอกหลายครั้งแล้วว่า
เวลาเข้าไอดีอานุช
เราสองคนจะไม่เป็นอาหลานกัน
เฮ้อ บอกให้เรียกพี่นุชก็ไม่เรียก
เพลีย....
*O*
บอกได้คำเดียวว่าตื่นตาตื่นใจมากกกกกกกกกกกกกก
ทั้งอิมเมทที่พี่นุชหามา แล้วก็เรื่องที่พี่นุชเล่า
ก้อยอ้าปากหวอเลยอ่ะตอนอ่าน
โอเค...เคยรู้เรื่องคลับโฮสมาบ้าง
จากหนังสือ จากนิยาย แต่ไม่ได้ลงลึกในรายระเอียด
ไม่คิดว่ามันจะน่าสนุกและน่าตื่นตาตื่นใจแบบนี้
คงทำตัวไม่ถูกแฮะถ้าหลุดเข้าไปในดงที่มีแต่ผู้ชายหล่อๆแบบนี้
พี่นุชเนี่ยสุดยอดไปเลยรู้มั้ย
ทำมาเกือบจะทุกอาชีพแล้วมั้งก้อยว่า
อิฉาจัง โลกของพี่นุชคงกว้างน่าดู
โอเค...มันอาจเหนื่อย
แต่มันก็แลกมาซึ่งหลายๆอย่าง
ทั้งความแข็งแกร่งของตัวเรา
ทั้งรอยยิ้มของคนที่เรารัก
ก้อยเองก็คิดอย่างพี่ ขอแค่สุจริต
จะทำอะไร จะเป็นอาชีพไหน ก็น่านับถือทั้งนั้น ^^
รออ่านโคโยตี้อยู่นะคับ รอพี่มาเปิดโลกกว้าง ^^
บล็อกของวันวาเลนไทน์ก็ด้วย รอจ่ะรอ ^^
พี่นุชไม่น่าไปว่ากุ๊กไก่นะก้อยว่า
เพราะเม้นท์แรกของน้องเค้าก็ออกจะเนียน
ความแตกเพราะพี่นุชนี่แหละแฉเองว่ากุ๊กไก่เป็นหน้าม้า
555 น่ารักดีจ้า
หลานสาวพี่นุชเธอเม้นท์ไม่ค่อยเป็นหรอก
เนี่ยก็บังคับให้มานะ อิอิ
ไม่หรอก หนูกุ๊กไก่โผล่มาเซอร์ไพส์อานุช เล่นเอาตกใจเลย
พี่นุชกับหลานสาวคนนี้สนิทกันมาก
บล็อกอืนๆหนูกุ๊กไ่ก่ก็อ่านนะ แต่ไม่กล้าเม้นท์เป็นอย่างงั้นไป
ขอบคุณค่าสำหรับเม้นท์จ้า...ก้อย
ตาณน่าจะได้มาอ่านบล็อกนี้ของพี่นุชก่อนเขียนเมเจอร์นะ
ไ่ม่งั้นคงได้ข้อมูลเกี่ยวกับโฮสต์คลับไปเขียนอีกเพียบเลย!
สงสัยมานานแล้วค่ะว่าโฮสต์คลับเป็นยังไง
เค้าทำงานอะไรกันยังไง
เพราะอ่านจากนิยายหรือดูจากในการ์ตูนมันก็ยังไม่กว้างมาก
เลยลองไปหาข้อมูลที่คนนู้นคนนี้เขียนดู ทำให้เข้าใจมากขึ้น
พอมาเขียนในนิยายได้
อ่านบล็อกนี้ของพี่นุชก็เริ่มเห็นชัดเจนขึ้นละค่ะว่าแท้จริงเป็นยังงี้นี่เอง
เพราะก่อนหน้านี้ตาณเคยอ่านไปเจอแต่บล็อกของนักท่องเที่ยว
แต่ของพี่นุชคือประสบการณ์จากคนทำงานในนั้นจริงๆ เลย
ได้เห็นภาพที่ชัดเจนดีค่ะ
อยากรู้ว่าคลับที่พี่นุชทำงานนี่อยู่แถวไหนอะ หุหุ
เพราะตาณไม่ค่อยเห็นโฮสต์คลับในเมืองไทยเลย
ส่วนมากจะเห็นแต่ในญี่ปุ่น
เพราะไลฟ์สไตล์ผู้หญิงญี่ปุ่นเค้าเหมาะเป็นลูกค้าโฮสต์คลับพอดี
จากหน้าตาหนุ่มๆ ที่พี่นุชเล่ามา
อยากเห็นเขาเหล่านั้นจังเลย ฮ่าๆๆ
คงเพอร์เฟ็กต์มากมายอะ หนุ่มหล่อสมัยนี้หายาก
อยากไปเห็นกับตาตัวเองมั่ง หุหุ
เห็นด้วยเลยค่า เกิดเป็นผู้ชายหน้าตาดีนี่โชคดีจังเลยเนอะ
งานโฮสต์ก็ไม่ได้เสียหายอะไร
แถมได้เงินดีมากกกกกกก
งานกลางวันเริ่มเก้าโมง
งานกลางคืนเลิกตีสอง
โห พี่นุชสุดยอด เวลาพักน้อยมากเลยนะนั่น
ถ้าเป็นตาณ เลิกงานตีสองคงหลับไปถึงเที่ยง ฮ่าๆๆ